Η ζωή των μαρτύρων (μυθιστόρημα)

Η ζωή των μαρτύρων

Τραυματίες σε γαλλικό νοσοκομείο κατά τον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο
Συγγραφέας	Ζωρζ Ντυαμέλ
Τίτλος	Vie des martyrs
Γλώσσα	Γαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης	1917
Μορφή	μυθιστόρημα
δεδομένα ()

Η ζωή των μαρτύρων (γαλλικός τίτλος: Vie des Martins), με υπότιτλο 1914-1916, είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Ζωρζ Ντυαμέλ και δημοσιεύθηκε το 1917. Το έργο αποτίει φόρο τιμής σε όσους τραυματίστηκαν και έχασαν τη ζωή τους κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, κατά τον οποίο ο συγγραφέας υπηρέτησε ως γιατρός στο μέτωπο.

Συγγραφή

Αυτό το μυθιστόρημα-μαρτυρία είναι καρπός της εμπειρίας του Ζωρζ Ντυαμέλ που κατατάχθηκε εθελοντής σε ηλικία 30 ετών κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως γιατρός χειρουργός σε διάφορα νοσοκομεία και στο μέτωπο σε κινητά χειρουργεία ασθενοφόρων. Δραστηριοποιήθηκε κατά τη μάχη του Αρτουά την άνοιξη του 1915, στη μάχη του Βερντέν από τον Φεβρουάριο του 1916 και στη συνέχεια στα μετόπισθεν της μάχης του Σομ.

Σχετικό με τον πόλεμο είναι και το επόμενο έργο του Ντυαμέλ, Πολιτισμός, στο οποίο αναφέρεται στις καταστροφές του πολέμου, μυθιστόρημα που βραβεύτηκε με το βραβείο Γκονκούρ του 1918.

Περιγραφή

Στα νοσοκομεία και στα κινητά χειρουργεία του μετώπου, ο Ζωρζ Ντυαμέλ ήρθε αντιμέτωπος με τους βαριά τραυματισμένους που μεταφέρονταν από τα βομβαρδισμένα χαρακώματα και τα πεδία των μαχών, έτσι, με την ιδιότητα του γιατρού, έζησε «την άλλη πλευρά της κόλασης». Έπρεπε να αντιμετωπίσει πολυτραυματίες, στρατιώτες που υπέφεραν από γάγγραινα, αέρια, ακρωτηριασμούς, πολύ νέους ή μεγαλύτερους, είδε τον θάνατο χιλιάδων ανδρών για τους οποίους ως χειρουργός δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Ο ίδιος, συγκλονισμένος από το μέγεθος της τραγωδίας, επιχειρεί κάτω από τους βομβαρδισμούς, από τους οποίους μερικές φορές δεν γλυτώνει ούτε το νοσοκομείο, να παραμείνει στενά κοντά σ' αυτούς τους άνδρες, με τρυφερότητα, ταπεινότητα ακόμη και αγωνία, αν θα πεθάνουν ή θα επιζήσουν.

Έτσι, αποφάσισε να αφηγηθεί τις δοκιμασίες που υπέστησαν οι τραυματίες, αφιερώνοντας το έργο του στη μνήμη αυτών των ανδρών που αντιμετώπισαν τον πόνο, τον τρόμο του ακρωτηριασμού, την αγωνία, αλλά και στιγμές χαράς και ελπίδας. Κατά τις ώρες της ανάπαυσής του, έγραψε γι' αυτούς τους απλούς στρατιώτες τις μικρές και απλές ιστορίες τους σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τη λήθη - τη δική του και του Έθνους - στέλνοντας το μήνυμα: μην ξεχνάτε αυτούς που πολέμησαν σ' αυτόν τον πόλεμο.

Δύο προτάσεις φαίνεται να μπορεί να συνοψίσουν την ουσία της σκέψης του:

«Εδώ είναι η ώρα που μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τα πάντα, τον άνθρωπο και τον κόσμο, και τη μοίρα.» και «Στην κόλαση, επίσης, υπάρχει σίγουρα ελπίδα».