Βασίλειος Ν. Τατάκης
| Βασίλειος Τατάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Βασίλειος Ν. Τατάκης (Ελληνικά)[1] |
| Γέννηση | 1897[1] Συνέτι Άνδρου[1] |
| Θάνατος | 2 Φεβρουαρίου 1986[2] Αθήνα[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Παρί-Σορμπόν (από 1928) Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1919–1922) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθηγητής φιλοσοφίας διδάσκων πανεπιστημίου καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συγγραφέας |
| Εργοδότης | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
Ο Βασίλειος Ν. Τατάκης (1897-1986) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός καθηγητής φιλοσοφίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονταν στην αρχαιοελληνική και τη βυζαντινή φιλοσοφία.[3] Ο φιλοσοφικός του προσανατολισμός ήταν πνευματοκεντρικός.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Συνετί Άνδρου και ήταν το ένατο παιδί πολύτεκνης οικογένειας. Έζησε για μερικά χρόνια στη Σμύρνη φοιτώντας στην Ευαγγελική Σχολή και αργότερα σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμιο Αθηνών (1919-1922) και Σορβόννης (1928-1930).[4]
Εργάστηκε ως φιλόλογος και διετέλεσε γυμνασιάρχης σε διάφορα σχολεία της Ελλάδας και της Κύπρου (Σκόπελος, Λεμεσός, Λευκωσία, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο Κρήτης, Αθήνα κλπ) κατά τα έτη 1922-1945.[4] Μεταξύ άλλων διετέλεσε διευθυντής του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1934-1938) και αργότερα ανώτατος εκπαιδευτικός σύμβουλος (1945-1958). Κατά καιρούς αντιμετώπισε πολιτικές διώξεις. Από το 1958 έως τη συνταξιοδότησή του (1967) δίδαξε ως τακτικός καθηγητής φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1964 διορίστηκε πρόεδρος του ΚΘΒΕ, παραμένοντας στη θέση μέχρι το 1967. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπισε προβλήματα όρασης, χωρίς όμως να διακόψει τη συγγραφική του παραγωγή.[4] Πέθανε το 1986 στην Αθήνα.[5]
Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το 1982 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το Αριστείο Ιστορικών και Κοινωνικών Επιστημών ως αναγνώριση της διδακτικής και συγγραφικής του δράσης.[4]
- Μετά τη συνταξιοδότησή του ανακηρύχθηκε ομότιμος καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλία
- Panétius de Rhodes, le fondateur du moyen stoicisme; sa vie, son oeuvre. “Vrin”, Paris 1931. (Compte rendue par Émile Bréhier: Revue des Études Grecques, 1933, pp. 253-254).
- Το πρόβλημα της αλήθειας, 1933.
- Η τραγωδία της γνώσεως, 1933.
- Στη χώρα των στοχασμών. Ένας φιλοσοφικός διάλογος, 19331, 19852.
- La philosophie byzantine, 1949. (Ελληνική μετάφραση Εύα Καλπουρτζή: Η βυζαντινή φιλοσοφία. Εκδόσεις Ίδρυμα Μωραΐτη, Αθήνα, 1977.).
- Θέματα χριστιανικής και βυζαντινής φιλοσοφίας, 1952.
- Μελετήματα χριστιανικής φιλοσοφίας, 1967. 2η έκδοση, «Παπαδημητρίου, Αθήνα 1981, ISBN 9789605501747.
- Φιλοσοφία και Επιστήμη, 1961.
- Λογική, 1966.
- Η συμβολή της Καππαδοκίας στη χριστιανική σκέψη, 19671, 19882.
- Ο Σωκράτης. Η ζωή του, η διδασκαλία του. 1970. 2η έκδοση, «Αστήρ», Αθήνα 1983, ISBN 978-960-203-263-3.
- Φιλοσοφικά μελετήματα. «Ερμής», Αθήνα 1972.
- Η πορεία του ανθρώπου, 1973.
- Γεράσιμος Βλάχος ο Κρης, 1973.
- Σκέψη και ελευθερία, 1975.
- Παιδαγωγική. «Αστήρ», Αθήνα 1978.
- Μελετήματα ιστορίας της φιλοσοφίας, 1980.
- Στη χώρα των στοχασμών. Εκδόσεις Παπαδημητρίου, Αθήνα 1985.
- Ανησυχίες της εποχής μας. Εκδόσεις «Ευθύνη», Αθήνα 1988.
- Απομνημονεύματα. Βιογραφική μυθιστορία. Εκδ. «Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης», Αθήνα 1993, ISBN 978-960-250-073-6.
- Η πορεία του ανθρώπου. «Εκδόσεις των Φίλων», Αθήνα 1999, ISBN 978-960-289-038-7
- Η ελληνική και πατερική βυζαντινή φιλοσοφία. «Αρμός», Αθήνα 2000, ISBN 978-960-527-171-8.
- Χριστιανική και βυζαντινή φιλοσοφία. «Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος», Αθήνα 2007, ISBN 978-960-315-577-5.
Μεταφράσεις
- Πλάτωνος: Κρίτων, Ευθύφρων, Λάχης, Μένων, Θεαίτητος, Ευθύδημος, Πρωταγόρας.
- Αριστοτέλους: Περί ψυχής.
- Henri Bergson: Οι δύο πηγές της ηθικής και της θρησκείας.
- Richard W. Livingstone: Το ελληνικό πνεύμα και η σημασία του.
- Thaddeus Zielinski: Η Σίβυλλα.
Άρθρα
Μια ηλεκτρονική επιλογή άρθρων του Β. Ν. Τατάκη παρέχει η "Πεμπτουσία"[1]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λαογραφικό Μουσείο Συνετίου: "Βασίλειος Ν. Τατάκης"[2]
- Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. "Εκδοτική Αθηνών", Τόμος 9Β (Αθήνα 1988), σελ. 81: "Βασίλειος Ν. Τατάκης".
- Πεμπτουσία: "Βασίλειος Τατάκης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Σύντομο Βιογραφικό".[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 www
.syneti .gr /index .php?option=com _content&view=article&id=23&Itemid=16. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2020. - ↑ viaf
.org /viaf /88924818 /. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2018. - ↑ Σελλα, Της Ολγας (26 Φεβρουαρίου 2012). «Ολος ο Αριστοτέλης στα νέα ελληνικά». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2024.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Τατάκης Βασίλειος -». greekarchivesinventory.gak.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2024.
- ↑ Matei, Andreas (24 Σεπτεμβρίου 2018). «Ο Βασίλειος Τατάκης και η σχέση του με την Κύπρο». Εκκλησία της Κύπρου. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2024.
|