Μετάβαση στο περιεχόμενο

Απολλώνειοι αστεροειδείς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η περιοχή του Ηλιακού Συστήματος που καλύπτουν οι τροχιές των απολλώνειων αστεροειδών (με πράσινο χρώμα) σε σχέση με τις τροχιές των εκεί πλανητών.
      Άρης (M)
      Αφροδίτη (V)       Ερμής (H)
      Ήλιος
      Απολλώνειοι αστεροειδείς
      Γη (E)

Οι απολλώνειοι αστεροειδείς (Apollo asteroids) είναι μία ομάδα γεωπλήσιων αστεροειδών, δηλαδή αστεροειδών που πλησιάζουν τη Γη. Πήραν το όνομά τους από τον αστεροειδή 1862 Απόλλων, τον πρώτο της ομάδας που ανακαλύφθηκε ποτέ (1932).

Οι απολλώνειοι αστεροειδείς διασχίζουν την τροχιά της Γης και ορίζονται ως οι αστεροειδείς που έχουν ταυτόχρονα μεγάλο ημιάξονα τροχιάς μεγαλύτερο από αυτόν της Γης (> 1 AU) και ελάχιστη απόσταση από τον Ήλιο (περιήλιο) μικρότερη από τη μέγιστη απόσταση Γης-Ηλίου (q < 1,017 AU).[1]

Σήμερα είναι γνωστοί περισσότεροι από 7 χιλιάδες απολλώνειοι αστεροειδείς[2] και οι 991 από αυτούς διαθέτουν αύξοντα αριθμό. Περισσότεροι από χίλιοι είναι αρκετά μεγάλοι και πλησιάζουν τη Γη αρκετά ώστε να ταξινομούνται ως «δυνητικά επικίνδυνοι αστεροειδείς» (Potentially Hazardous Asteroids, PHAs)[3].

Γενικά, όσο ο μεγάλος ημιάξονας μιας τροχιάς αστεροειδούς βρίσκεται κοντά σε αυτόν της γήινης τροχιάς, τόσο μικρότερη είναι οι εκκεντρότητα που χρειάζεται ώστε να τέμνει αυτή η τροχιά την τροχιά της Γης. Το μετέωρο του Τσελιάμπινσκ, που εξερράγη στη γήινη ατμόσφαιρα στις 15 Φεβρουαρίου 2013, τραυματίζοντας περισσότερους από χίλιους ανθρώπους από θραύσματα γυαλιού σπασμένων παραθύρων, ήταν ένας πολύ μικρός απολλώνειος αστεροειδής[4][5].

Ο μεγαλύτερος γνωστός απολλώνειος αστεροειδής είναι ο 1866 Σίσυφος, με διάμετρο περίπου 8,5 χιλιόμετρα (είναι ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος από όλους τους αστεροειδείς που διασχίζουν την τροχιά της Γης, γενικότερα). Μερικοί σημαντικοί απολλώνειοι αστεροειδείς είναι οι παρακάτω:

Ονομασία έτος ανακαλύψεως ανακαλύψας
1862 Απόλλων 1932 Καρλ Ράινμουτ
2101 Άδωνις 1936 Εζέν Ντελπόρτ
69230 Ερμής 1937 Καρλ Ράινμουτ
1685 Τόρο 1948 Καρλ Βιρτάνεν
1566 Ίκαρος 1949 Βάλτερ Μπάαντε
(29075) 1950 DA 1950 Καρλ Βιρτάνεν
1620 Γεωγράφος 1951 Άλμπερτ Τζωρτζ Γουίλσον, Ρούντολφ Μινκόφσκι
4183 Κούνο 1959 Κούνο Χοφμάιστερ
1866 Σίσυφος 1972 Πάουλ Βιλτ
2063 Βάκχος 1977 Τσαρλς Κόουαλ
4015 Γουίλσον-Χάρινγκτον 1979 Έλινορ Χέλιν
4660 Νηρεύς 1982 Έλινορ Χέλιν
4197 Μορφεύς 1982 Έλινορ Χέλιν, Γιουτζήν Σουμέικερ
3200 Φαέθων 1983 Σάιμον Φ. Γκρην, John K.Davies / IRAS
14827 Ύπνος 1986 Καρολίν Σουμέικερ, Γιουτζήν Σουμέικερ
4486 Μίθρα 1987 Ερίκ Ελστ, Βλαντίμιρ Σκόντροφ
4179 Τουτάτης 1989 Κριστιάν Πολά
4581 Ασκληπιός 1989 Χένρυ Χολτ, Νόρμαν Τόμας
4769 Κασταλία 1989 Έλινορ Χέλιν
6489 Γκολέβκα 1991 Έλινορ Χέλιν
(136617) 1994 CC 1994 Spacewatch
(175706) 1996 FG3 1996 R.H. McNaught
65803 Δίδυμος 1996 Spacewatch
(433953) 1997 XR2 1997 LINEAR
(35396) 1997 XF11 1997 Spacewatch
1998 KY26 1998 Spacewatch
(52760) 1998 ML14 1998 LINEAR
25143 Ιτοκάβα 1998 LINEAR
(137108) 1999 AN10 1999 LINEAR
(53319) 1999 JM8 1999 LINEAR
101955 Μπεννού 1999 LINEAR
54509 YORP 2000 LINEAR

LINEAR: Ερευνητικό Πρόγραμμα Γεωπλήσιων Αστεροειδών Λίνκολν
CSS : Ουράνια Επισκόπηση Catalina
Spacewatch, στο Κιτ Πηκ[6]
  1. Weisstein, Eric. «Apollo Asteroid». Wolfram Research. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2013. 
  2. «NEO Discovery Statistics». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2015. 
  3. «JPL Small-Body Database Search Engine: PHAs and orbital class (APO)». JPL Solar System Dynamics. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2015. 
  4. Cantor, Matt (26 Φεβρουαρίου 2013). «Scientists figure out Russia meteor's origin Ron Jeffery». USA Today. 
  5. http://www.newscientist.com/article/dn23213-russian-meteor-traced-to-apollo-asteroid-family.html
  6. The Spacewatch Project, Arizona Board of Regents, 2010, http://spacewatch.lpl.arizona.edu/ 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]