Σονάτα για πιάνο No. 12 (Μότσαρτ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τα πρώτα 32 μέτρα του έργου.

Η Σονάτα για πιάνο No. 12 σε Φα μείζονα, K. 332/300k είναι σονάτα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που γράφτηκε κατά την ίδια περίοδο με τη 10η και την 11η σονάτα για πιάνο, και αποτελεί το τρίτο από τα τρία έργα του κύκλου έργων K.330-332. Και οι τρεις σονάτες αυτές, είχαν κυκλοφορήσει το 1784, στη Βιέννη. Στην αρχή υπήρξε η εντύπωση ότι γράφτηκε τη δεκαετία του 1770, στο Παρίσι, παρόλα αυτά, πλέον, μοιάζει πιθανότερο να γράφτηκε περί το 1773, στη Βιέννη, όπου ο Μότσαρτ είχε μετακομίσει.[1]

Η σονάτα αποτελείται από τρία μέρη: Ι) Allegro, 3/4, ΙΙ) Adagio σε Σι ύφεση μείζονα και ΙΙΙ) Allegro assai, 6/8. Γενικότερα, η σονάτα ακολουθεί τη συνηθισμένη μορφή μιας σονάτας.[2] Το δεύτερο μέρος της σονάτας ακούγεται και στην ταινία Immortal Beloved (1994), σε μία σκηνή μαθήματος της Τζιουλιέτα Τζικιάρντι, με τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. Μία μέση περίπου εκτέλεση της σονάτας διαρκεί περί τα 18 λεπτά.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Tyson, Alan (1987). Mozart: studies of the autograph scores. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. σελίδες 21–35. ISBN 0-674-58830-4. 
  2. Hepokoski, James· Darcy, Warren (2006). Elements of Sonata Theory: norms, types, and deformations in the late eighteenth-century sonata. Oxford University Press. σελίδες 159–162. ISBN 0-19-514640-9. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]