Σιδάδε Βέλια
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 14°55′00″N 23°36′15″W / 14.91667°N 23.60417°W
| Σιδάδε Βελια, Ιστορικό Κέντρο του Ριμπέιρα Γκράντε | |
|---|---|
| Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
 | |
 | |
| Χώρα μέλος |  Πράσινο Ακρωτήριο |
| Τύπος | Πολιτιστικό |
| Κριτήρια | ii, iii, iv |
| Ταυτότητα | 1310 |
| Περιοχή | Αφρική |
| Ιστορικό εγγραφής | |
| Εγγραφή | 2009 (33η συνεδρίαση) |
Η Σιδάδε Βέλια (πορτογαλικά: Cidade Velha, Παλιά Πόλη) ή απλά Σιδάδι (Cidadi) είναι ένα χωριό του Πράσινου Ακρωτηρίου. Είναι η πρωτεύουσα του Δήμου Ριμπέιρα Γκράντε ντε Σαντιάγο. Έχει πληθυσμό 2.148 κατοίκων (1990). Από το 2009 είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Η Σιδάδε Βέλια είναι η παλαιότερη πόλη στο Πράσινο Ακρωτήριο και χρησιμοποιούταν ως πρωτεύουσά του. Η πόλη αρχικά ονομαζόταν Ριμπέιρα Γκράντε, αλλά μετονομάστηκε τον 18ο αιώνα σε Σιδάδε Βέλια για να μην συγχέεται με τη Ριμπέιρα Γκράντε, η οποία βρίσκεται σε άλλο νησί. Η πόλη έχει διατηρήσει την αρχική της πολεοδομία, ένα βασιλικό οχυρό και ένα μαρμάρινο κίονα του 16ου αιώνα στη πλατεία Πιλόρι.
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Σιδάδε Βέλια βρίσκεται νότια του νησιού Σαντιάγο, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από τη σημερινή πρωτεύουσα Πράια. Βρίσκεται νότια της Σαλινέιρο και νοτιοανατολικά της Πόρτο Γκουβέισα. Βρίσκεται σε συντεταγμένες 14°55′Β 23°36′Δ.
Εξαίτιας της γεωγραφικής θέσης των νησιών, η περιοχή έχει τόσο τροπικό, όσο και εύκρατο κλίμα, γεγονός που χρησιμοποιήθηκε ώστε να γίνει ο εκλιματισμός διαφόρων ειδών φυτών σε άλλες συνθήκες. Στην κοιλάδα που καταλήγει στην κωμόπολη δοκιμάστηκαν διάφοροι τρόποι καλλιέργειας της γης.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Σιδάδε Βέλια ήταν η πρώτη αποικιακή ευρωπαϊκή πόλη που χτίστηκε στους τροπικούς, στα τέλη του 15ου αιώνα και αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα για την εξερεύνηση του κόσμου από τους Ευρωπαίους. Στους κατοίκους της πόλης δόθηκε το δικαίωμα διακίνησης σκλάβων το 1466. Η πόλη, εξ´αίτιας της στρατηγικής του θέσης ήταν ένα σημαντικό λιμάνι για το διαμετακομιστικό εμπόριο σκλάβων και άλλων αγαθών από την Αφρική στη Βραζιλία και την Καραϊβική. Η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα τον 16ο αιώνα. Στοιχεία για το απάνθρωπο εμπόριο σκλάβων υπάρχουν στο κίονα στην πλατεία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες στην πόλη γεννήθηκε η πρώτη κοινότητα Κρεολών.
Η πόλη είχε μεγάλο πλούτο που συγκεντρωνόταν σε μικρό χώρο και γι' αυτό προστατευόταν από ένα σύστημα τειχών και οχυρών. Το 1590 ολοκληρώθηκε το βασιλικό οχυρό Σάο Φελίπε, ένα από τα ισχυρότερα της εποχής του. Η κυριαρχία στις θάλασσες των Πορτογάλων και των Ισπανών άλλαξε στον 17ο αιώνα με την αύξηση της δύναμης της Γαλλίας και της Αγγλίας. Η πόλη λεηλατήθηκε το 1712 από Γάλλους κουρσάρους, αν και είχε χάσει μέρος από τα πλούτη της. Η πόλη παρήκμασε περισσότερο τον 18ο αιώνα και η πρωτεύουσα μετακινήθηκε το 1770 στην Πράια. Εξαιτίας της έλλειψης υλικών και της μικρής απόστασης ανάμεσα στις δύο πόλεις, αρκετά από τα κτίρια της Σιδάδε κατεδαφίστηκαν για να κτιστεί με τα υλικά η νέα πρωτεύουσα.
Ένας μικρός πληθυσμός παρέμεινε στην περιοχή τον 19ο και 20ο αιώνα και αυτός ξεκίνησε το 1960 την ανοικοδόμηση της πόλης, όπως το οχυρό Σάο Φελίπε. Μια νέα αναπαλαίωση ξεκίνησε το 1999 και τέλειωσε το 2003. Το 2009 η Σιδάδε Βέλια εντάχθηκε στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]