Γεώργιος (γιος του Δαβίδ Ζ΄ της Γεωργίας)
| Γεώργιος (γιος του Δαβίδ Η΄ της Γεωργίας) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1250 |
| Θάνατος | 1268 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Δαβίδ Ζ΄ της Γεωργίας |
| Οικογένεια | Bagratid dynasties |
O Γεώργιος, γεωργιανά: გიორგი Giorgi, (1250 - 1268) από τον Οίκο των Βαγρατιδών-Ιβηρίας ήταν ο πρωτότοκος γιος του Δαβίδ Ζ΄ Ούλου, βασιλιά της Γεωργίας, από τον οποίο ορίστηκε διάδοχος του θρόνου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1260 κρατήθηκε ως όμηρος στη Μογγολική Αυλή των Ιλχανιδών του Χουλαγκού Χαν και αργότερα υπηρέτησε με τον πατέρα του στις στρατιωτικές τάξεις των Μογγόλων. Απεβίωσε σε ηλικία 18 ετών το 1268, δύο χρόνια πριν από τον πατέρα του.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Δαβίδ Ζ΄ Ούλου (Πρεσβύτερου) της Γεωργίας και συζύγου του Aλτούν από την Αλανία, την οποία ο βασιλιάς πήρε ως προσωρινή γυναίκα, επειδή δεν είχε παιδιά από τη βασίλισσα Τζίγκντα-Χατούν και την οποία συμφώνησε, μετά τη γέννηση του κληρονόμου, να την απολύσει. Πράγματι μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού, της Τάμαρ, ο γάμος αποκηρύχθηκε. Ο Γεώργιος, που υιοθετήθηκε από τη Τζίγκντα-Χατούν, απεβίωσε λίγο αργότερα. [1] Ο Γεώργιος, μαζί με τον πατέρα του, τη θετή μητέρα του και τον θείο του Δαβίδ ΣΤ΄ Ναρίν (Νεότερο), αναφέρεται σε μία εκκλησιαστική επιγραφή από την Aμπέλια στη νότια Γεωργία. [2]
Το 1262 η εξέγερση του Δαβίδ ΣΤ΄ κατά της ηγεμονίας των Ιλχανιδών κατέληξε σε αποτυχία και έπρεπε να συμφωνήσει με τους όρους ειρήνης, που πρόσφερε ο Χουλαγκού Χαν, προβλέποντας -μεταξύ άλλων- την αποστολή του Γεωργίου ως ομήρου στην Αυλή των Ιλχανιδών. Ο Δαβίδ ΣΤ΄ συναίνεσε και ο πρίγκιπας Γεώργιος, υπό την προστασία ενός Χριστιανού άνδρα που ονομαζόταν Ενούκ Αρκούν, ταξίδευσε στην αυλή του Χαν στο Ιράν, όπου του φέρθηκαν με τιμή. [3] [4] Κάποια στιγμή, όταν η ειρήνη μεταξύ Χουλαγκού και Δαβίδ ΣΤ΄ επρόκειτο να καταρρεύσει, ο Χαν σκέφθηκε να σκοτώσει τον Γεώργιο, αλλά η ζωή του πρίγκιπα σώθηκε με την παρέμβαση της Χριστιανής συζύγου τού Χουλαγκού, της Ντοκούζ Χατούν. [5] [6] Μέσα σε έναν χρόνο περίπου ο Γεώργιος επετράπη να επιστρέψει στη Γεωργία, όπου ενώθηκε με τον πατέρα του στην εξαντλητική υπηρεσία κατά μήκος των αμυντικών γραμμών στο Σιρβάν, που είχαν ανεγερθεί από τον Χουλαγκού ενάντια στον αντίπαλο Μογγόλο χάν Μπέρκε. Εκεί ο Γεώργιος προσβλήθηκε από μία σοβαρή ασθένεια του εντέρου, η οποία τελικά τού πήρε τη ζωή το 1268. Το σώμα του αναπαύθηκε για λίγο στον καθεδρικό ναό Σιόνι στην Τιφλίδα και στη συνέχεια ενταφιάστηκε στη Μτσχέτα. Ο λυπημένος βασιλιάς Δαβίδ Ζ΄ απεβίωσε μέσα σε δύο χρόνια, αφήνοντας το ταραγμένο βασίλειό του στον Δημήτριο Β΄, έναν νεότερο γιο του τρίτου γάμου του με τη βασίλισσα Γκβάντσα. [5]
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ "Chronicle of A Hundred Years", σελ. 581.
- ↑ Silogava, Valeri. «არსენ მანგლელი (Arsen Mangleli)». ქართველი ისტორიული მოღვაწენი (Georgian historical figures) (στα Γεωργιανά). National Center of Manuscripts. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ "Chronicle of A Hundred Years", σελ. 588.
- ↑ Howorth 1888, σελ. 191.
- ↑ 5,0 5,1 "Chronicle of A Hundred Years", σελ. 589.
- ↑ Howorth 1888, σελ. 192.
Bιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Howorth, Henry H. (1888). History of the Mongols from the 9th to the 19th century. Part III. London: Longmans, Green, And Co.
- Roin Metreveli, επιμ. (2008). «„ასწლოვანი მატიანე"». ქართლის ცხოვრება (PDF) (στα Γεωργιανά). Tbilisi: Artanuji. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 1 Απριλίου 2012.