Παλαιστινιακή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας

Η Παλαιστινιακή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας είναι μια δήλωση που έγραψε ο Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρβίς και διακηρύχθηκε από τον Γιάσερ Αραφάτ στις 15 Νοεμβρίου 1988 (5 Ραμπί αλ-Θανί 1409). Προηγουμένως εκδόθηκε από το Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο, το νομοθετικό σώμα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), με 253 ψήφους υπέρ, 46 κατά και 10 αποχές. Διαβιβάστηκε κατά την σύνοδο του 19ου Παλαιστινιακού Εθνικού Συμβουλίου σε μόνιμη επίθεση. Μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης της διακήρυξης, ο Αραφάτ, ως πρόεδρος του Οργανισμού Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης ανέλαβε τον τίτλο "Πρόεδρος της Παλαιστίνης". Τον Απρίλιο του 1989, το κεντρικό συμβούλιο της ΟΑΠ εξέλεξε τον Γιάσερ Αραφάτ τον πρώτο Πρόεδρο του κράτους της Παλαιστίνης.

Ιστορικό

Στις 28 Οκτωβρίου 1974, η Σύνοδος Κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου του 1974 που πραγματοποιήθηκε στο Ραμπάτ χαρακτήρισε την ΟΑΠ ως "μοναδικό νόμιμο εκπρόσωπο του παλαιστινιακού λαού και επιβεβαίωσε το δικαίωμά του να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο κράτος επειγόντως".

Η νομική αιτιολόγηση της δήλωσης βασίστηκε στο ψήφισμα 181 (2) της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 29ης Νοεμβρίου 1947, το οποίο προέβλεπε τον τερματισμό της βρετανικής εντολής και την διαίρεση της βρετανικής εντολής της Παλαιστίνης σε εβραϊκό και αραβικό κράτος. Στις 14 Μαΐου 1948 ιδρύθηκε το Ισραήλ και η Ιορδανία εισέβαλε στη Δυτική Όχθη προσαρτώντας τη το 1950. Τον Σεπτέμβριο του 1948 αιγυπτιακές δυνάμεις κατέλαβαν τη Λωρίδα της Γάζας και την κατείχαν υπό στρατιωτικό έλεγχο . Μέχρι τον πόλεμο των έξι ημερών τον Ιούνιο του 1967 τα δύο αυτά εδάφη παρέμειναν υπό την ιορδανική και αιγυπτιακή κυριαρχία.

Το 1988, όταν η Παλαιστίνη διακήρυξε την ανεξαρτησία της, δεν κατείχε έδαφος.

Η ΟΑΠ άρχισε να ασκεί περιορισμένη εξουσία στις περιοχές Α και Β της Δυτικής Όχθης και μέρος της Λωρίδας της Γάζας ως συνέπεια της συμφωνίας Γάζας-Ιεριχώ του 1994, υπό την αιγίδα της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής.