Κλίμακα Φαρενάιτ

Η Κλίμακα Φαρενάιτ είναι κλίμακα μέτρησης της θερμοκρασίας και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Γερμανού φυσικού Γαβριήλ Φαρενάιτ (1686–1736), που την πρότεινε το 1724. Σήμερα έχει σχεδόν αντικατασταθεί από την Κλίμακα Κελσίου, πλην όμως χρησιμοποιείται σε περιορισμένους, μη επιστημονικούς σκοπούς, στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ελάχιστες ακόμα χώρες όπως η Λιβερία και η Μπελίζ.^[1]

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με το πως προέκυψε η κλίμακα. Ως προς το μηδέν (0 °F), ορίστηκε το σημείο παγώματος (πήξη) ενός διαλύματος άρμης, αποτελούμενου από ίσα μέρη πάγου, νερού και αλατιού. Η θερμοκρασία αυτή αντιστοιχούσε στους -18 βαθμούς Κελσίου. Προσδιορίστηκε επίσης το σημείο παγώματος του νερού (32 °F) καθώς και της μέσης θερμοκρασίας του ανθρώπινου σώματος (96 °F, περίπου 2,6 °F πιο κάτω από τη σημερινή τιμή, εξαιτίας μεταγενέστερης αναπροσαρμογής της κλίμακας). Στην κλίμακα Φαρενάιτ το σημείο πήξης του νερού είναι οι 32 βαθμοί Φαρενάιτ (°F) και το σημείο βρασμού του οι 212 (°F) (σε κανονική πάντα ατμοσφαιρική πίεση), χωρίζοντας έτσι τα δύο σημεία αναφοράς κατά 180 βαθμούς. Συνεπώς, ένας βαθμός της κλίμακας Φαρενάιτ ισούται με το 1/180 του διαστήματος μεταξύ πήξης και βρασμού. Το αντίστοιχο διάστημα στην κλίμακα Κελσίου είναι 100 βαθμοί. Έτσι το διάστημα 1 βαθμού Φαρενάιτ είναι διάστημα 5/9 του ενός βαθμού Κελσίου. Οι δύο κλίμακες έχουν κοινό σημείο στους -40 βαθμούς (δηλαδή -40 °F και -40 °C αναπαριστούν την ίδια θερμοκρασία).

Το απόλυτο μηδέν στην κλίμακα Φαρενάιτ είναι οι −459,67 °F (−273,15 °C). Η κλίμακα Ράνκιν (R) φτιάχτηκε με την ίδια διαβάθμιση της κλίμακας Φαρενάιτ, έτσι ώστε το απόλυτο μηδέν να είναι 0 R.

Η μετατροπή βαθμών από την κλίμακα Κελσίου στην κλίμακα Φαρενάιτ, γίνεται με τη βοήθεια της σχέσης:

[°C] ×

{\tfrac {9}{5}}

+ 32 = [°F]

και αντιστρόφως

([°F] − 32) ×

{\tfrac {5}{9}}

=[°C]

Δείτε επίσης

Παραπομπές

↑ «Belize Weather Bureau». Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2008.

[belizeweather-1] «Belize Weather Bureau». Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2008.

[1]