Μετάβαση στο περιεχόμενο

47 Ρονίν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από 47 ρόνιν)
Οι ρόνιν εισβάλλουν ξαφνικά στο αρχοντικό του Κίρα, με τους φύλακες απροετοίμαστους να προσπαθούν μάταια να σταματήσουν την επίθεση.

Η ιστορία των 47 ρόνιν αναφέρεται στο σχέδιο 47 ρόνιν να εκδικηθούν τον άδικο θάνατο του αφέντη τους, του ντάιμγιο Ασάνο Ναγκανόρι.[1] Η "εκδίκηση των 47 ρόνιν" (四十七士, Shijūshichishi)[2] αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες ιστορίες της Ιαπωνίας οι οποίες υπογραμμίζουν τις ηθικές αξίες και τον κώδικα τιμής, γνωστό ως μπούσιντο, που ακολουθούν οι σαμουράι. Στην συγκεκριμένη ιστορία, η προσήλωση στα ιδανικά τους, οδήγησε 47 πολεμιστές στο να ανταλλάξουν τις ίδιες τους τις ζωές για την τιμή του αφέντη τους.

Στις 17 Απριλίου του έτους 1701 (την χρονική περίοδο - νένγκο - του Γκένροκου (1688-1704) ) ο 34χρονος Ασάνο Ναγκανόρι, ντάιμγιο του Άκο (νοτιοδυτική επαρχία Χιόγκο, δυτικό Χονσού, Ιαπωνία) καταδικάστηκε στο να διαπράξει σεπούκου και να πεθάνει με τιμή, έχοντας διαπράξει το έγκλημα να επιτεθεί στον ανώτερό του Κίρα Γιοσιχίσα. Ακολουθώντας τον θάνατό του, η γη που ανήκε στην οικογένειά του κατασχέθηκε από το Σογκουνάτο και οι 320 σαμουράι που τον υπηρετούσαν έγιναν ρόνιν, σαμουράι που περιπλανιούνται χωρίς αφέντη.[3] Περίπου 47 από τους πολεμιστές αυτούς αποφάσισαν να πάρουν εκδίκηση από τον Κίρα, καθώς τον θεώρησαν υπεύθυνο για την αυτοχειρία του αφέντη τους δεδομένου ότι ο Ασάνο επιτέθηκε στον Κίρα αφότου ο τελευταίος τον προσέβαλε επανειλημμένα.[4]

Οι 47 ρόνιν πηγαίνουν στον ναό Sengaku-ji όπου είναι ο τάφος του αφέντη τους Ασάνο.

Έχοντας σχεδιάσει προσεκτικά την εκδίκησή τους, 46 από τους ρόνιν με επικεφαλής τον Όισι Κουρανόσουκε Γιόσιο εισέβαλαν στο αρχοντικό του Κίρα στις 30 Ιανουαρίου του 1703, ενώ ο 47ος ρόνιν στάλθηκε ως αγγελιαφόρος να μεταφέρει την είδηση της επίθεσης στον Κίρα στον διάδοχο του Ασάνο.[5] Αφού βρήκαν τον Κίρα, πήραν τη ζωή του και έχοντας αποδώσει τις απαραίτητες νεκρικές τιμές τόσο στον αφέντη τους όσο και στον Κίρα, συνελήφθησαν χωρίς αντίσταση από τις αρχές.[6] Παρόλο που τόσο ο λαός όσο και ο ίδιος ο Σόγκουν συμφωνούσαν με την εκδίκηση των ρόνιν, οι αξίες της Ιαπωνίας της περιόδου του Γκένροκου καταδίκαζαν τέτοιες πράξεις που προέρχονται από τα βίαια ιδεώδη του παρελθόντος, με αποτέλεσμα οι ρόνιν να καταδικαστούν σε θάνατο.[7] Όπως και ο Ασάνο, οι ρόνιν καταδικάστηκαν να διαπράξουν σεπούκου. Έτσι, στις 20 Μαρτίου του 1703, 46 ρόνιν πέθαναν με τιμή, έχοντας υπερασπιστεί επιτυχώς την τιμή του αδικοχαμένου αφέντη τους.[8]

Στιγμιότυπο από την ταινία "47 ρόνιν" του Kenji Mizoguchi

Τα γεγονότα του Άκο αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για πληθώρα θεατρικών έργων Καμπούκι (στα οποία όμως τα ονόματα των σαμουράι αλλάχθηκαν λόγω της απαγόρευσης της απεικόνισης τέτοιων γεγονότων κατά την περίοδο Γκένροκου), πινάκων Ουκιγιο-ε, καθώς και ταινιών, που εισάγουν βέβαια σε μικρό ή μεγάλο βαθμό αρκετά στοιχεία μυθοπλασίας στην αληθινή ιστορία.[9] Το βιβλίο Θρύλοι της Παλιάς Ιαπωνίας του Άλγκερνον Μπέρτραμ Φρίμαν-Μίτφορντ αποτελεί ίσως μία από τις πρώτες ολοκληρωμένες καταγραφές της ιστορίας, ενώ υπάρχουν επιπλέον ιστορικά στοιχεία τα οποία παρέχουν κάποιες αντικειμενικές πληροφορίες για τα αληθινά γεγονότα τα οποία συνέβησαν πριν και μετά την εκδίκηση των ρόνιν.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Turnbull, Stephen (20 Αυγούστου 2011). The Revenge of the 47 Ronin: Edo 1703. Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-84908-428-4. 
  2. ↑ «Akō | Japan | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2021. 
  3. ↑ Turnbull, Stephen (20 Αυγούστου 2011). The Revenge of the 47 Ronin: Edo 1703. Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-84908-428-4. 
  4. ↑ «Historic Tokyo». crystaltjapan.tripod.com. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2021. 
  5. ↑ Smith, Henry D. (2004). «The Trouble with Terasaka:The Forty-Seventh Ronin and the Chushingura Imagination». Japan Review, No. 16 (2004). https://www.jstor.org/stable/i25791277. Ανακτήθηκε στις 24.11.2021. 
  6. ↑ «Tales of old Japan». Notes and Queries s4-VII (167): 227–227. 1871-03-11. doi:10.1093/nq/s4-vii.167.227c. ISSN 1471-6941. http://dx.doi.org/10.1093/nq/s4-vii.167.227c. 
  7. ↑ Ph. D., History· J. D., University of Washington School of Law· B. A., History. «The True Story of the 47 Ronin». ThoughtCo (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2021. 
  8. ↑ Yu, A. C. «Horibe Taketsune - Japanese Wiki Corpus». www.japanese-wiki-corpus.org. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2021. 
  9. ↑ «Japan: The 47 Ronin or Loyal Retainers, No. 27: Isogai Jurozaemon Masahisa brandishing a naginata polearm. 'Biographies of Loyal and Righteous Samurai' (Seichū gishi den, 1847-1848), Utagawa Kuniyoshi (1797-1862) – Pictures From History». www.picturesfromhistory.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα 47 rōnin στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=47_Ρονίν&oldid=9994600"