Πείραμα του Γκρίφιθ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το πείραμα του Γκρίφιθ, που διεξήχθη το 1928, από τον Φρέντερικ Γκρίφιθ, ήταν ένα από τα πρώτα πειράματα που απέδειξαν ότι τα βακτήρια έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς γενετικών πληροφοριών μέσω μιας διαδικασίας που είναι γνωστή σαν μεταμόρφωση .[1][2]
Ο Γκρίφιθ χρησιμοποίησε δύο στελέχη πνευμονιόκοκκου (που προσβάλλει τα ποντίκια), το στέλεχος III-S (λείο) και το II-R (αδρό). Το στέλεχος III-S είναι καλυμμένο με μία κάψουλα από πολυσακχαρίτη που το προστατεύει από το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή, με αποτέλεσμα το θάνατό του τελευταίου, ενώ το II-R δε διαθέτει την προστατευτική κάψουλα και εξουδετερώνεται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή.
Στο πείραμα αυτό, τα λεία βακτήρια θανατώθηκαν με τη χρήση υψηλής θερμοκρασίας, και τα υπολλείματά τους αναμείχθηκαν με αδρά βακτήρια. Αν και κανένα από τα δύο βακτήρια δε μπορούσε από μόνό του να θανατώσει τα ποντίκια, ο συνδυασμός τους το κατόρθωσε. Ο Γκρίφιθ είχε ακόμη τη δυνατότητα να απομονώσει ζωντανά στελέχη και των δύο τύπων βακτηρίων πνευμονιόκοκκου από το αίμα των νεκρών ποντικιών. Το συμπέρασμα του ήταν ότι το στέλεχος II-R είχε μετασχηματιστεί σε θανατηφόρο III-S μέσω μιας "αρχής μεταμόρφωσης" που ήταν κατά κάποιο τρόπο μέρος του νεκρών βακτηρίων τύπου III-S.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η "αρχή μεταμόρφωσης" που παρατήρησε ο Γκρίφιθ ήταν το DNA του στελέχους III-S. Αν και τα βακτήρια είχαν θανατωθεί, το DNA τους επιβίωσε κατά την έκθεση τους στην υψηλή θερμοκρασία και απορροφήθηκε από το στέλεχος II-R. Το DNA των III-S περιέχει τα γονίδια για το σχηματισμό της προστατευτικής κάψουλας. Εξοπλισμένα πια με αυτό το γονίδιο, τα αδρά βακτήρια ήταν πλέον προστατευμένα από το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή και μπορούσαν να τον σκοτώσουν. Η ακριβής φύση της αρχής μεταμόρφωσης(DNA) εξακριβώθηκε στα πειράματα των Άβερι, ΜακΛόιντ, ΜακΚάρτι και Χέρσεϊ και Τσέις.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Lorenz MG, Wackernagel W (1994). «Bacterial gene transfer by natural genetic transformation in the environment». Microbiol. Rev. 58 (3): 563–602. PMID 7968924. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pubmed&pubmedid=7968924.
- ↑ Downie AW (1972). «Pneumococcal transformation--a backward view. Fourth Griffith Memorial Lecture». J. Gen. Microbiol. 73 (1): 1–11. PMID 4143929.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Άβερι, ΜακΛόιντ και ΜακΚάρτι (1944). «Studies on the Chemical Nature of the Substance Inducing Transformation of Pneumococcal Types: Induction of Transformation by a Desoxyribonucleic Acid Fraction Isolated from Pneumococcus Type III». Journal of Experimental Medicine 79 (1): 137–58. doi:. https://archive.org/details/sim_journal-of-experimental-medicine_1944-01_79_1/page/n144.
- (Αναφέρει το πρωτότυπο πείραμα του Γκρίφιθ. πρωτότυπο άρθρο and ανατύπωση για την 35η επέτειο διαθέσιμη.)
- Ντάνιελ Χαρτλ και Ελίζαμπεθ Τζόουνς (2005). Γενετική: Ανάλυση γονιδίων και γονιδιωμάτων (Genetics: Analysis of Genes and Genomes), 6η έκδοση. Jones & Bartlett. 854 σελίδες ISBN 0-7637-1511-5.