Οικιστικά κοινά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Εμπλουτισμός οικιστικών κοινών με παραδείγματα και ιστορική αναδρομή Ετικέτες: μεγάλη προσθήκη Οπτική επεξεργασία |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 19:02, 5 Μαΐου 2021
Η παγκοσμιοποίηση επέφερε αλλαγές στις ιδιοκτησιακές εξελίξεις ως αποτέλεσμα βαθύτερων αλλαγών που συμβαίνουν στην κοινωνία αλλά και στο αστικό φαινόμενο γενικά. Η διάδοση νέων ιδιόκτητων οικιστικών προϊόντων έχει στενή σχέση με την κατασκευή της μεταμοντέρνας και της μεταβιομηχανικής κοινωνίας αλλά και των διαδικασιών παγκοσμιοποίησης με νεοφιλελεύθερες πτυχές. Τα χαρακτηριστικά αυτών των οικιστικών εξελίξεων αντιστοιχούν στην πραγματικότητα σε αυτές τις γενικότερες τάσεις που χαρακτηρίζουν το αστικό φαινόμενο σήμερα , δηλαδή ιδιωτικοποίηση, αστικός κατακερματισμός αλλά και παραγωγή χώρων προσομοίωσης.[1]
Η γρήγορη εξάπλωση των ιδιωτικών κοινοτήτων, των λεγόμενων οικιστικών κοινών (housing commons) άνθησε στις ΗΠΑ, ως τυπολογία περιφραγμένων κοινοτήτων. Οι οικιστικές αυτές κοινότητες είναι προσιτές κατοικίες ενοικίασης για οικογένειες και άτομα με χαμηλό έως μέτριο εισόδημα. Συγκεκριμένα, μισθωτές με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά πληρώνουν το 30% του εισοδήματός τους για ενοικίαση ενώ μία εταιρία-μεσάζουσα συνήθως καθορίζει και διαχειρίζεται την πληρωμή του ενοικίου. Τα τετραγωνικά ενοικίασης κυμαίνονται από μία μικρή γκαρσονιέρα έως ένα σπίτι πέντε υπνοδωματίων.[2]
Η διάδοση ιδιωτικών και κλειστών οικιστικών χώρων τα τελευταία 25 χρόνια μπορεί στην πραγματικότητα να εκληφθεί ως μία από τις πρωτοβουλίες που προωθούνται ή αναγεννιούνται στο πλαίσιο του φιλελευθερισμού. Όπως και με οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία που αναπτύχθηκε από την οικονομική θεωρία της ελεύθερης αγοράς, θεωρείται ότι η ίδια η αγορά μπορεί να ενεργήσει αποτελεσματικότερα, μέσω της ιδιωτικοποίησης, της παροχής και συντήρησης του απαραίτητου εξοπλισμού και υπηρεσιών για την εξασφάλιση της καλής λειτουργίας της. [3]
Η απόρριψη της πόλης, η οποία γίνεται σε μεγάλο βαθμό από τις κλειστές κοινότητες διαβίωσης , ξεκίνησε πριν χρόνια από πλούσιους ανθρώπους που ήθελαν έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής και διαβίωσης έξω από την πόλη. Η πιθανότητα της αστικής αποχώρησης στην σύγχρονη εποχή έχει γίνει ευρέως διαδεδομένη. Τα ακίνητα των οικιστικών κοινών κατάφεραν να προσαρμοστούν σε διαφορετικούς ενδιαφερόμενους , επιβάλλοντας έναν νέο τρόπο ζωής που ταιριάζει απόλυτα στο παγκόσμιο μοντέλο κατανάλωσης , ασχέτως εισοδήματος.[4]
Ταινίες έχουν παρουσιάσει κατά καιρούς τις κλειστές κοινότητες, όμως ως περιβάλλον στο οποίο εμφανίζονται παραφυσικά φαινόμενα, Ο σεκταρισμός ή ο κοινωνικός έλεγχος, συνήθως συνδέονται, με την εικόνα των κοινών μεταφερόμενη κυρίως από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Η ζωή στα κοινά σπίτια έχει συγκεκριμένους κανόνες με τους οποίους θα πρέπει να πορεύονται όλοι οι ένοικοι. Για παράδειγμα να απαγορεύεται να φυτέψουν συγκεκριμένα είδη φυτών στον κήπο, εκτός από αυτά που έχει καθιερώσει η κοινότητα , ή ο ιδιοκτήτης μιας κατοικίας θα πρέπει να είναι κάτω από μια συγκεκριμένη ηλικία. Η σχετική έρευνα δείχνει ότι παρουσιάζουν πολύ συγκεκριμένες πτυχές που συνήθως δεν οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις .[5]
Από το τέλος της δεκαετίας του ΄90 του περασμένου αιώνα , τα οικιστικά κοινά αποτελούν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον φαινόμενο και γύρω από αυτό γεννήθηκε ένας κοινωνικός λόγος και προβληματισμός που βλέπουν τις κλειστές αυτές γειτονιές, ως μια φυσική, ορατή και ερασιτεχνική εκδήλωση των μεταλλάξεων της μεταβιομηχανικής κοινωνίας και της διείσδυσης της ασφαλείας που προωθούνται από διάφορους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. Ωστόσο τις δύο τελευταίες δεκαετίες, οι διαδικασίες αυτές ιδιωτικοποίησης και δημιουργίας οικιστικών κοινών προωθούν και συνθέτουν ένα νέο είδος πόλης, ένα νέο αστικό μοντέλο. Και παράδοξα, όσο πιο κλειστή είναι τόσο λιγότερη είναι η πιθανότητα σχέσεων με άλλους εκτός αυτή.[6]
Ένα αξιόλογο παράδειγμα είναι η κοινότητα των Amish στις ΗΠΑ η οποία επέλεξε να ζει πίσω στο χρόνο. Πρόκειται για μια χριστιανική θρησκευτική κοινότητα, που ιδρύθηκε το 1693 στο Sainte-Marie-aux-Mines από τον Amman. Η κοινότητα ζει απλή, ειρηνική και αυστηρή ζωή αποφεύγοντας την πρόοδο και τις επιρροές από τον έξω κόσμο.[7]
Ανάλογη περίπτωση είναι και η κοινότητα των Bajau. Πρόκειται για μια εθνοτική ομάδα που προέρχεται από το νότιο τμήμα των Φιλιππίνων και ζει κυρίως στην ευρύτερη Μανίλα. Είναι αφιερωμένοι στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η κύρια οικονομική πηγή τους, όμως είναι η αλιεία. Ζουν σε σκηνές και φορούν πολύχρωμα ρούχα χειροποίητα.[8]
Ένα ιδιαίτερο παράδειγμα κοινών οικιστικών είναι η περίπτωση μεταναστών που διαμένουν σε πολλά εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, απέναντι από το λιμάνι της Πάτρας. Αν και η επιλογή των συγκεκριμένων χώρων διαβίωσης δεν ήταν εθελούσια, όπως συμβαίνει συνήθως, στα εργοστάσια αυτά έχει δημιουργηθεί μία μικρή πόλη μέσα στην ίδια την πόλη. Οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων αυτών, αν και δεν είναι ανθρώπινες, ταιριάζουν στο μοτίβο των κοινών οικιστικών καθώς χαρακτηρίζεται από ομοιομορφία και τήρηση αυτών από όλες τις εθνικότητες που διαβιώνουν στα εργοστάσια. Πρόκειται για ένα είδος κοινοβίου.[9]
- ↑ Joseph, Mark L.; Chaskin, Robert J.; Webber, Henry S. (2007-01). «The Theoretical Basis for Addressing Poverty Through Mixed-Income Development». Urban Affairs Review 42 (3): 369–409. doi:. ISSN 1078-0874. http://dx.doi.org/10.1177/1078087406294043.
- ↑ Marcuse, Peter (1997-11-XX). «The Enclave, the Citadel, and the Ghetto». Urban Affairs Review 33 (2): 228–264. doi:. ISSN 1078-0874. http://dx.doi.org/10.1177/107808749703300206.
- ↑ Susser, Ida; Tonnelat, Stéphane (2013-06-01). «Transformative cities». Focaal 2013 (66): 130–132. doi:. ISSN 0920-1297. http://dx.doi.org/10.3167/fcl.2013.660116.
- ↑ Bull, Marijoan· Gross, Alina (22 Μαρτίου 2018). Housing in America. New York, NY : Routledge, 2018.: Routledge. σελίδες 137–148. ISBN 978-1-315-30913-2.
- ↑ Lang, Robert E.; Danielsen, Karen A. (1997-01-01). «Gated communities in America: Walling out the world?». Housing Policy Debate 8 (4): 867–899. doi:. ISSN 1051-1482. http://dx.doi.org/10.1080/10511482.1997.9521281.
- ↑ by_ design_ new_ urbanism_ fo «McGraw-Hill Companies Inc» Check
|url=value (βοήθεια). 17-4-2021. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:|ημερομηνία=(βοήθεια) - ↑ Pax Britannica. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-137-31315-7.
- ↑ Maglana, Matthew Constancio (2016-12-12). «Understanding Identity and Diaspora: The Case of the Sama-Bajau of Maritime Southeast Asia». Jurnal Sejarah Citra Lekha 1 (2): 71. doi:. ISSN 2443-0110. http://dx.doi.org/10.14710/jscl.v1i2.12089.
- ↑ SIMI 2018. National Research and Development Institute for Industrial Ecology. 20 Σεπτεμβρίου 2018.