Ιδιωτικό απόρρητο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Επόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Oopocmoeraki (συζήτηση | συνεισφορές)
355 επεξεργασίες
Νέα σελίδα: {{σε χρήση}} '''Το ιδιωτικό απόρρητο''' είναι η σχέση μεταξύ συλλογής και διάδοσης Δεδομένα|δεδομ...
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 15:24, 12 Οκτωβρίου 2019

 Αυτό το λήμμα υπόκειται σε έντονη επεξεργασία αυτή τη στιγμή και για αρκετή ώρα.
Παρακαλούμε, έχετε την ευγένεια να μην επεξεργαστείτε το λήμμα όσο αυτό το μήνυμα είναι ενεργοποιημένο, για να αποφευχθούν συγκρούσεις ταυτόχρονης επεξεργασίας και αλλαγές που πιθανόν μεταβάλλουν τον αρχικό σχεδιασμό του συντάκτη που το επεξεργάζεται.
Θυμηθείτε να αφαιρέσετε το πρότυπο από τη σελίδα, όταν δεν σκοπεύετε να την επεξεργαστείτε για πολλή ώρα ή όταν τελειώσετε τις αλλαγές σας! Η τελευταία επεξεργασία της σελίδας ήταν στις 15:24, 12 Οκτωβρίου 2019 (UTC) (πριν 4 έτη). Παρακαλούμε αφαιρέστε το πρότυπο αν δεν έγινε επεξεργασία της σελίδας για αρκετές ώρες.

Το ιδιωτικό απόρρητο είναι η σχέση μεταξύ συλλογής και διάδοσης δεδομένων, τεχνολογίας, της δημόσιας προσδοκίας της ιδιωτικότητας, και των νομικών και πολιτικών ζητημάτων που τα περιβάλλουν.[1] Είναι επίσης γνωστό ως προστασία προσωπικών δεδομένων [2] ή προστασία δεδομένων.

Η πρόκληση της προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα είναι η χρήση δεδομένων προστατεύοντας ταυτόχρονα τις προτιμήσεις απορρήτου ενός ατόμου και τις προσωπικές του πληροφορίες.[3] Τα πεδία της ασφάλειας υπολογιστών, της ασφάλειας των δεδομένων και της ασφάλειας των πληροφοριών σχεδιάζουν και χρησιμοποιούν λογισμικό, υλικό και ανθρώπινο δυναμικό για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος.

Αρχές

Νομικές

Δείτε επίσης: Information privacy law

Αρχές ανά χώρα

Δείτε επίσης: Information commissioner και National data protection authority

Τύποι πληροφοριών

Διάφοροι τύποι προσωπικών πληροφοριών συχνά υπάγονται σε θέματα προστασίας της ιδιωτικής ζωής.

Καλωδιακής τηλεόρασης

Αυτό περιγράφει την δυνατότητα κάποιου να ελέγχει ποιες πληροφορίες αποκαλύπτει για τον εαυτό του μέσω της καλωδιακής τηλεόρασης και ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες. Για παράδειγμα, τρίτα μέρη μπορούν να ανιχνεύουν τα προγράμματα IP τηλεόρασης που έχει παρακολουθήσει κάποιος σε οποιαδήποτε στιγμή. "Για να πραγματοποιηθεί μια δημοσκόπηση κοινού δεν απαιτείται η προσθήκη οποιασδήποτε πληροφορίας σε ροή εκπομπής, δεν απαιτείται να εγκατασταθούν πρόσθετες συσκευές στα σπίτια των θεατών ή των ακροατών και χωρίς την συνεργασία τους μπορούν να εκτελούνται αυτόματα και σε πραγματικό χρόνο οι ταξινομήσεις του κοινού." [6]

Εκπαιδευτικές

Στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2012, ο Γραμματέας της Παιδείας Michael Gove περιέγραψε την Εθνική βάση δεδομένων μαθητών ως ένα "πλούσιο σύνολο δεδομένων", του οποίου η αξία θα μπορούσε να «μεγιστοποιηθεί» καθιστώντας πιο ανοιχτή την πρόσβαση σε αυτήν, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών εταιρειών. Η Kelly Fiveash του The Register (βρετανική ιστοσελίδα ειδήσεων τεχνολογίας) δήλωσε ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πως «η σχολική ζωή ενός παιδιού, συμπεριλαμβανομένων των αποτελεσμάτων των μαθητικών εξετάσεων, της παρακολούθησης των μαθημάτων, των αξιολογήσεών τους από τους εκπαιδευτικούς και ακόμη και των χαρακτηριστικών των μαθητών», θα μπορούσαν να είναι διαθέσιμα, ενώ οργανώσεις τρίτων θα ήταν υπεύθυνες για την ανωνυμοποίηση των ίδιων των δημοσιεύσεων, αντί τα δεδομένα να είχαν ανωνυμοποιηθεί από την κυβέρνηση πριν από την παράδοσή τους σε αυτές. Ένα παράδειγμα αίτησης για δεδομένα, το οποίο ανέφερε ο Gove πως είχε απορριφθεί στο παρελθόν, αλλά θα μπορούσες να είναι μελλοντικά εφικτό βάσει μιας βελτιωμένης έκδοσης των κανονισμών για την προστασία της ιδιωτικής ζωής, ήταν για "ανάλυση σχετικά με τη σεξουαλική εκμετάλλευση".[7]

Χρηματοοικονομικές

Οι πληροφορίες σχετικά με τις οικονομικές συναλλαγές ενός ατόμου, συμπεριλαμβανομένου του πλήθους των περιουσιακών στοιχείων του, του ύψους μετοχών ή κεφαλαίων που κατέχει, των εκκρεμών οφειλών του και των αγορών του, μπορεί να είναι ευαίσθητες. Εάν εγκληματίες αποκτήσουν πρόσβαση σε πληροφορίες όπως είναι οι λογαριασμοί ενός ατόμου ή οι αριθμοί πιστωτικών καρτών του, τότε το άτομο αυτό μπορεί να πέσει θύμα απάτης ή κλοπής ταυτότητας. Οι πληροφορίες σχετικά με τις αγορές ενός ατόμου μπορούν να αποκαλύψουν πολλά για την ιστορία του συγκεκριμένου προσώπου, όπως τα μέρη που επισκέφθηκε, τα άτομα με τα οποία έχει έρθει σε επαφή, τα προϊόντα που έχει χρησιμοποιήσει, τις δραστηριότητες και τις συνήθειές του ή τα φάρμακα που έχει χρησιμοποιήσει. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εταιρείες μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες για να στοχεύσουν σε άτομα χρησιμοποιώντας μάρκετινγκ προσαρμοσμένα στις προσωπικές προτιμήσεις των ατόμων, τα οποία μπορεί το άτομο να εγκρίνει ή να μην εγκρίνει.

Διαδικτύου

Η δυνατότητα ελέγχου των πληροφοριών που αποκαλύπτει κάποιος για τον εαυτό του μέσω του Διαδικτύου και του ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες προκαλεί όλο και περισσότερες ανησυχίες. Αυτές οι ανησυχίες περιλαμβάνουν εάν τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μπορούν να αποθηκευτούν ή να διαβαστούν από τρίτους χωρίς τη συγκατάθεση του ατόμου, ή αν τρίτα μέρη μπορούν να συνεχίσουν να ανιχνεύουν τους ιστότοπους που έχει επισκεφτεί κάποιος. Μια άλλη ανησυχία είναι εάν οι ιστότοποι που επισκέπτεται κάποιος μπορούν να συλλέγουν, να αποθηκεύουν και ενδεχομένως να μοιράζονται πληροφορίες ατομικής ταυτοποίησης των επισκεπτών.

Η εμφάνιση των διάφορων μηχανών αναζήτησης και η χρήση της εξόρυξης δεδομένων δημιούργησαν την δυνατότητα να συλλέγονται και να συνδυάζονται δεδομένα πολύ εύκολα από μια μεγάλη ποικιλία πηγών.[8] [9] [10] Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (Federal Trade Commission - FTC) έχει παράσχει ένα σύνολο κατευθυντήριων γραμμών, οι οποίες αντιπροσωπεύουν ευρέως αποδεκτές έννοιες σχετικά με τις ορθές πρακτικές χρήσης της πληροφορίας σε μια ηλεκτρονική αγορά και ονομάζεται αρχές ορθής πρακτικής χρήσης πληροφορίας.

Για να μην διανέμονται πάρα πολλές προσωπικές πληροφορίες, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου πρέπει να κρυπτογραφούνται. Η περιήγηση σε ιστοσελίδες καθώς και άλλες δραστηριότητες στο Διαδίκτυο θα πρέπει να γίνεται χωρίς να αφήνονται ίχνη μέσω της χρήσης των "ανωνυμοποιητών". Σε περίπτωση που κάποιος δεν τους εμπιστεύεται, τότε μπορεί να χρησιμοποιήσει διανεμημένους "ανωνυμοποιητές" ανοιχτού κώδικα, τα λεγόμενα δίκτυα mix, όπως το I2P ή το Tor. Ένας ακόμη "ανωνυμοποιητής" που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δώσει περισσότερη προστασία σε κάποιον ενώ βρίσκεται στο Διαδίκτυο είναι τα Εικονικά Ιδιωτικά Δίκτυα (VPN), τα οποία παρέχουν θωράκιση και κρυπτογράφηση της διαδικτυακής κίνησης, έτσι ώστε άλλες ομάδες να μην μπορούν να τη δουν ή να την εξορύξουν[11].

Τοποθεσίας

δ

Ιατρικές

δ

Πολιτικές

δ

Νομιμότητα

δ

Προστασία της ιδιωτικής ζωής στα πληροφοριακά συστήματα

δ

Μετάδοση πολιτικής

δ

Επιβολή πολιτικής

δ

Προστασία της ιδιωτικής ζωής στο διαδίκτυο

δ

Βελτίωση της ιδιωτικότητας μέσω της εξατομίκευσης

δ

Το πρόγραμμα Ασφαλούς Λιμένα (Safe Harbor) του Υπουργείου Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και τα θέματα του μητρώου ονόματος επιβατών

δ

Δείτε Επίσης

* Privacy

Σχετικά με την Επιστήμη των Υπολογιστών

* Authentication

Οργανισμοί

* Confederation of European Data Protection Organisations

Μελετητές που εργάζονται στον τομέα

* Khaled El Emam

Βιβλιογραφικές Αναφορές

  1. ↑ Uberveillance and the social implications of microchip implants : emerging technologies. Michael, M. G., Michael, Katina, 1976-. Hershey, PA. ISBN 978-1466645820. 
  2. ↑ Ian Austen (June 22, 2011). «Canadian Inquiry Finds Privacy Issues in Sale of Used Products at Staples». The New York Times. https://bits.blogs.nytimes.com/2011/06/22/canadian-inquiry-finds-privacy-issues-in-sale-of-used-products-at-staples. Ανακτήθηκε στις 2019-05-14. 
  3. ↑ Vicenç Torra (2017), «Introduction», Data Privacy: Foundations, New Developments and the Big Data Challenge, Studies in Big Data, 28, Springer International Publishing, σελ. 1–21, doi:10.1007/978-3-319-57358-8_1, ISBN 9783319573564 
  4. ↑ Republic Act No. 10173: Data Privacy Act of 2012
  5. ↑ «Legislation and Guidelines: Overview». Personal Data Protection Commission. 
  6. ↑ «System for Gathering TV Audience Rating in Real Time in Internet Protocol Television Network and Method Thereof». FreePatentsOnline.com. 2010-01-14. http://www.freepatentsonline.com/y2010/0011389.html. Ανακτήθηκε στις 2011-06-07. 
  7. ↑ Fiveash, Kelly (2012-11-08). «Psst: Heard the one about the National Pupil Database? Thought not». The Register. https://www.theregister.co.uk/2012/11/08/national_pupil_database_regulation_overhaul_in_private_sector_data_grab/. Ανακτήθηκε στις 2012-12-12. 
  8. ↑ Bergstein, Brian (2006-06-18). «Research explores data mining, privacy». USA Today. https://www.usatoday.com/tech/news/surveillance/2006-06-18-data-mining-privacy_x.htm. Ανακτήθηκε στις 2010-05-05. 
  9. ↑ Bergstein, Brian (2004-01-01). «In this data-mining society, privacy advocates shudder». Seattle Post-Intelligencer. http://www.seattlepi.com/business/154986_privacychallenge02.html. 
  10. ↑ Swartz, Nikki (2006). «U.S. Demands Google Web Data». Information Management Journal. http://connection.ebscohost.com/c/articles/21472572/u-s-demands-google-web-data.  Vol. 40 Issue 3, p. 18
  11. ↑ «VyprVPN Protects Your Privacy and Security | Golden Frog». www.vyprvpn.com. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2019. 

Περαιτέρω Ανάγνωση

  • Philip E. Agre· Marc Rotenberg (1998). Technology and privacy: the new landscape. MIT Press. ISBN 978-0-262-51101-8. 

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Διεθνείς

Ευρώπη

Λατινική Αμερική

Βόρεια Αμερική

Περιοδικά

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιδιωτικό_απόρρητο&oldid=7818020"