Γλώσσες της Σιγκαπούρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "Languages of Singapore" |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 10:00, 16 Νοεμβρίου 2018
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Σιγκαπούρης, η ενιαία εθνική γλώσσα της Σιγκαπούρης είναι της Μαλαισίας, η οποία παίζει ένα συμβολικό ρόλο, όπως της Μαλαισίας είναι συνταγματικά αναγνωρισμένο ως αυτόχθονες λαούς της Σιγκαπούρης, και η κυβέρνηση είναι καθήκον του να προστατεύσει τους γλώσσα και την πολιτιστική κληρονομιά. "Η εθνική γλώσσα είναι η Μαλαισιανή γλώσσα και πρέπει να είναι το Ρωμαϊκό σενάριο [...]" (Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Σιγκαπούρης, ΜΈΡΟΣ XIII) Επίσης, σύμφωνα με το σύνταγμα, οι τέσσερις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες γλώσσες της Σιγκαπούρης είναι αγγλικά, Κινέζικα, Μαλαισιανά και Ταμίλ.
Οι τρεις άλλες γλώσσες εκτός από τα αγγλικά, επιλέχθηκαν ώστε να αντιστοιχούν με τις μεγάλες εθνοτικές ομάδες στη Σιγκαπούρη κατά το χρόνο: Mandarin είχε αποκτήσει το καθεστώς από την εισαγωγή των Κινεζικών-μεσαία σχολεία της Μαλαισίας θεωρήθηκε ως η "πιο προφανής επιλογή" για της Μαλαισίας κοινότητας, και Ταμίλ για την μεγαλύτερη Ινδική εθνική ομάδα στη Σιγκαπούρη, εκτός του ότι είναι "η γλώσσα με τη μεγαλύτερη ιστορία της εκπαίδευσης στη Μαλαισία και τη Σιγκαπούρη".[1] Το 2009, περισσότερα από 20 γλώσσες αναγνωρίστηκαν ως μιλήσει στη Σιγκαπούρη, γεγονός που αντικατοπτρίζει την πλούσια γλωσσική πολυμορφία της πόλης.[2][3] Σιγκαπούρη ιστορικές ρίζες ως συναλλαγών διακανονισμού έδωσε αφορμή για μια εισροή των ξένων εμπόρων,[4] και τις γλώσσες τους ήταν σιγά-σιγά ενσωματώνονται στην Σιγκαπούρη είναι σύγχρονο γλωσσικό ρεπερτόριο.
Τα πρώτα χρόνια, η lingua franca του νησιού ήταν το Παζάρι της Μαλαισίας (Melayu Pasar), μια creole της Μαλαισίας και της κίνας, η γλώσσα του εμπορίου στο Αρχιπέλαγος της Μαλαισίας.[5] , Ενώ εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, μεταξύ πολλών στο νησί, ειδικά Σιγκαπούρης, της Μαλαισίας, της Μαλαισίας έχει εκτοπιστεί από τα αγγλικά. Τα αγγλικά έγιναν η lingua franca λόγω Βρετανικό κράτος της Σιγκαπούρης,[4] και έγινε η κύρια γλώσσα κατά της Σιγκαπούρης ανεξαρτησία. Έτσι, τα αγγλικά είναι το μέσο διδασκαλίας στα σχολεία, και είναι επίσης η κύρια γλώσσα που χρησιμοποιείται σε επίσημες ρυθμίσεις όπως σε κυβερνητικά τμήματα και τα δικαστήρια. Ως Πρόεδρος Halimah Yacob είπε κατά τη διάρκεια της 2018 ομιλία του, "Μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, θα υιοθετηθεί μια κοινή γλώσσα εργασίας στα αγγλικά." [1]
Hokkien (Min Nan), εν συντομία, προέκυψε ως lingua franca μεταξύ τους Κινέζους,[4] αλλά από τα τέλη του 20ου αιώνα είχαν εκλείψει από Μανταρίνι. Η Κυβέρνηση προωθεί Mandarin μεταξύ Σιγκαπούρης Κινέζικα, δεδομένου ότι θέα τη γλώσσα ως γέφυρα μεταξύ της Σιγκαπούρης ποικίλες μη-ομιλίας κινεζικής γλώσσας δασκάλων ομάδες, και ως ένα εργαλείο για να διαμορφώσει μια κοινή Κινεζική πολιτιστική ταυτότητα.[6] Κίνας για την οικονομική ανάπτυξη στον 21ο αιώνα, έχει επίσης ενθαρρυνθεί η μεγαλύτερη χρήση της κινεζικής γλώσσας. Άλλες Κινεζικές ποικιλίες όπως Hokkien, Teochew, Hakka, Hainanese και από την Καντώνα έχουν χαρακτηριστεί από την Κυβέρνηση ως "διαλέκτους", και γλωσσικές πολιτικές και γλωσσικές στάσεις με βάση αυτή την ταξινόμηση και την αποθάρρυνση της χρήσης σε Μη-Κινέζικα ή "Κινεζικές διαλέκτους" στην επίσημη ρυθμίσεις και τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, έχουν οδηγήσει σε μείωση του αριθμού των ομιλητών αυτών των ποικιλιών.[7] Ενώ Ταμίλ είναι ένα από Σιγκαπούρη είναι επίσημες γλώσσες, άλλες Ινδικές γλώσσες χρησιμοποιούνται επίσης συχνά.[8]
Σχεδόν όλα Σιγκαπούρης είναι δίγλωσση από Σιγκαπούρη είναι δίγλωσση γλώσσα εκπαιδευτική πολιτική προωθεί ένα dual-language learning σύστημα. Η εκμάθηση μιας δεύτερης γλώσσας είναι υποχρεωτική στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το 1960 και τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από το 1966.[9] Αγγλικά χρησιμοποιείται ως το κύριο μέσο διδασκαλίας. Πάνω από αυτό, τα περισσότερα παιδιά να μάθουν μία από τις τρεις επίσημες γλώσσες (ή, περιστασιακά, ένα άλλο εγκεκριμένο γλώσσα) ως δεύτερη γλώσσα, σύμφωνα με τα επίσημα εγγεγραμμένοι εθνοτική ομάδα. Από την 1η ιανουαρίου 2011, εάν ένα πρόσωπο είναι περισσότερες από μία εθνότητα και η φυλή τους είναι εγγεγραμμένη στο ενωτικό σχήμα, τον αγώνα που θα επιλεγεί θα είναι αυτή που προηγείται της ενωτικό την καταστατική τους αγώνα.[10]
- ↑ Dixon, L.Q. (2009). «Assumptions behind Singapore's language-in-education policy: Implications for language planning and second language acquisition». Lang Policy 8: 117–137. doi:.
- ↑ David, Maya Esther (2008). «Language Policies Impact on Language Maintenance and Teaching Focus on Malaysia Singapore and The Philippines» (PDF). University of Malaya Angel David Malaysia.
- ↑ Lewis, M. Paul (ed.) (2009). «Languages of Singapore». Ethnologue: Languages of the World.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Lee, C.L. (2013). «Saving Chinese-language education in Singapore». Current Issues in Language Planning 13 (4): 285–304. doi:.
- ↑ Bao, Z.; Aye, K.K. (2010). «Bazaar Malay topics». Journal of Pidgin and Creole Languages 25 (1): 155–171. doi:.
- ↑ Goh, Chok Tong. «English version of Speech in Mandarin by the Prime Minister, Mr Goh Chok Tong». Speak Mandarin Campaign.
- ↑ Abu Baker, Jalelah (2009-03-08). «One generation – that's all it takes 'for a language to die'». The Straits Times (Singapore). http://www.asiaone.com/News/Education/Story/A1Story20090306-126699.html. Ανακτήθηκε στις 2010-10-12.
- ↑ "Census of Population 2010 Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή
|url=. Empty." (table 4), Singapore Department of Statistics. Retrieved 17 October 2014. - ↑
- ↑ «Greater Flexibility with Implementation of Double-Barrelled Race Option from 1 January 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2016.
Περαιτέρω ανάγνωση
- Bokhorst-Heng, Wendy D.; Santos Caleona, Imelda (2009). «The language attitudes of bilingual youth in multilingual Singapore». Journal of Multilingual and Multicultural Development 30 (3): 235–251. doi:.
- Tan, Sherman (2012). «Language ideology in discourses of resistance to dominant hierarchies of linguistic worth: Mandarin Chinese and Chinese 'dialects' in Singapore». The Australian Journal of Anthropology 23: 340–356. doi:.