Σύνδρομο Άσπεργκερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ +
Gpant94 (συζήτηση | συνεισφορές)
25 επεξεργασίες
Προσθήκη μεταφρασμένου κειμένου από την Αγγλική Wikipedia
Γραμμή 20: Γραμμή 20:


Η ακριβής αιτία δεν είναι γνωστή. Παρά το γεγονός ότι οι έρευνες δείχνουν μάλλον γενετικό υπόβαθρο, δεν υπάρχει γνωστή γενετική αιτιολογία και οι τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου δεν έχουν προσδιορίσει μια σαφή κοινή παθολογία. Δεν υπάρχει ενιαία θεραπεία και η αποτελεσματικότητα συγκεκριμένων παρεμβάσεων υποστηρίζεται μόνο από περιορισμένα δεδομένα. Η παρέμβαση στοχεύει στη βελτίωση των συμπτωμάτων και της λειτουργικότητας. Το κύριο στήριγμα της διαχείρισης είναι η συμπεριφορική θεραπεία, που εστιάζει σε συγκεκριμένα ελλείμματα για την αντιμετώπιση φτωχών δεξιοτήτων επικοινωνίας, εμμονές ή επαναλαμβανόμενη ρουτίνα και φυσική αδεξιότητα. Στα περισσότερα παιδιά υπάρχει βελτίωση καθώς ωριμάζουν μέχρι την ενηλικίωση αλλά κοινωνικές και επικοινωνιακές δυσκολίες μπορεί να παραμένουν.
Η ακριβής αιτία δεν είναι γνωστή. Παρά το γεγονός ότι οι έρευνες δείχνουν μάλλον γενετικό υπόβαθρο, δεν υπάρχει γνωστή γενετική αιτιολογία και οι τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου δεν έχουν προσδιορίσει μια σαφή κοινή παθολογία. Δεν υπάρχει ενιαία θεραπεία και η αποτελεσματικότητα συγκεκριμένων παρεμβάσεων υποστηρίζεται μόνο από περιορισμένα δεδομένα. Η παρέμβαση στοχεύει στη βελτίωση των συμπτωμάτων και της λειτουργικότητας. Το κύριο στήριγμα της διαχείρισης είναι η συμπεριφορική θεραπεία, που εστιάζει σε συγκεκριμένα ελλείμματα για την αντιμετώπιση φτωχών δεξιοτήτων επικοινωνίας, εμμονές ή επαναλαμβανόμενη ρουτίνα και φυσική αδεξιότητα. Στα περισσότερα παιδιά υπάρχει βελτίωση καθώς ωριμάζουν μέχρι την ενηλικίωση αλλά κοινωνικές και επικοινωνιακές δυσκολίες μπορεί να παραμένουν.

==Έλεγχος για την ύπαρξη του συνδρόμου Asperger==

Γονείς παιδιών που πάσχουν από το σύνδρομο Asperger μπορούν να εντοπίσουν διαφορές στην ανάπτυξη των παιδιών ηλικιακά νωρίς, από τον τριακοστό (30) μήνα ζωής. <ref name=Foster/> Αναπτυξιακός έλεγχος κατά τη διάρκεια ενός ιατρικού ελέγχου ρουτίνας από ένα γενικό ιατρό ή παιδίατρο μπορεί να εντοπίσει ενδείξεις που χρίζουν περαιτέρω διερεύνησης .<ref name=McPartland/><ref name=NINDS/> Η διάγνωση του συνδρόμου περιπλέκεται από τη χρήση διαφόρων μέσων ελέγχου ,<ref name=NINDS/><ref name=EhlGill/> όπως των: Asperger Syndrome Diagnostic Scale (ASDS), Autism Spectrum Screening Questionnaire (ASSQ), [[Childhood Autism Spectrum Test]] (CAST) (παλαιότερα ονομαζόταν Childhood Asperger Syndrome Test),<ref>The '''CAST''' has been renamed from the ''Childhood Asperger Syndrome Test'' to the ''[http://psychology-tools.com/cast/ Childhood Autism Spectrum Test]'', reflecting the removal of Asperger's Syndrome from the [[DSM-5]]</ref> [[Gilliam Asperger's Disorder Scale]] (GADS), Krug Asperger's Disorder Index (KADI),<ref>{{cite journal|journal= J Autism Dev Disord |year=2005 |volume=35 |issue=1 |pages=25–35 |title= Diagnostic assessment of Asperger's disorder: a review of five third-party rating scales |author= Campbell JM |doi=10.1007/s10803-004-1028-4|pmid=15796119}}</ref> και του [[Autism Spectrum Quotient]] (AQ; με ειδικές εκδόσεις για παιδιά ,<ref>{{cite journal|author=Auyeung B, Baron-Cohen S, Wheelwright S, Allison C |title= The Autism Spectrum Quotient: Children's Version (AQ-Child) |journal= J Autism Dev Disord |volume=38 |issue=7 |pages=1230–40 |year=2008 |pmid=18064550|doi=10.1007/s10803-007-0504-z |url=http://autismresearchcenter.com/docs/papers/2008_Auyeung_etal_ChildAQ.pdf |format=PDF|accessdate=2009-01-02| archiveurl=http://web.archive.org/web/20090205170722/http://autismresearchcenter.com/docs/papers/2008_Auyeung_etal_ChildAQ.pdf|archivedate= 5 February 2009 <!--DASHBot-->| deadurl= no}}</ref> εφήβους <ref>{{cite journal |author= Baron-Cohen S, Hoekstra RA, Knickmeyer R, Wheelwright S |title= The Autism-Spectrum Quotient (AQ)—adolescent version |journal= J Autism Dev Disord |volume=36 |issue=3 |pages=343–50 |year=2006 |pmid=16552625 |doi=10.1007/s10803-006-0073-6|url=http://autismresearchcenter.com/docs/papers/2006_BC_Hoekstra_etal_AQ-adol.pdf |format=PDF |accessdate=2009-01-02|archiveurl=http://web.archive.org/web/20090205170712/http://autismresearchcenter.com/docs/papers/2006_BC_Hoekstra_etal_AQ-adol.pdf|archivedate= 5 February 2009 <!--DASHBot-->| deadurl= no}}</ref> και ενήλικες <ref>{{cite journal |journal= J Autism Dev Disord |year=2005 |volume=35 |issue=3 |pages=331–5 |title= Screening adults for Asperger Syndrome using the AQ: a preliminary study of its diagnostic validity in clinical practice |author= Woodbury-Smith MR, Robinson J, Wheelwright S, Baron-Cohen S |doi=10.1007/s10803-005-3300-7 |pmid=16119474|url=http://autismresearchcentre.com/docs/papers/2005_Woodbury-Smith_etal_ScreeningAdultsForAS.pdf |format=PDF|accessdate=2009-01-02| archiveurl=http://web.archive.org/web/20081217140624/http://autismresearchcentre.com/docs/papers/2005_Woodbury-Smith_etal_ScreeningAdultsForAS.pdf|archivedate= 17 December 2008 <!--DASHBot-->| deadurl= no}}</ref>). None have been shown to reliably differentiate between AS and other ASDs Κανένα από αυτά δε διαφέρει σε αξιοπιστία μεταξύ του AS και των ASDs .<ref name=McPartland/>


==Διαχείριση του Συνδρόμου==

Για περισσότερες πληροφορίες: [[Θεραπεία του Αυτισμού]]

Με την αγωγή για το σύνδρομο Asperger γίνεται προσπάθεια να διαχειριστούν τα ενοχλητικά συμπτώματα και να διδαχθούν οι πάσχοντες κοινωνικές , επικοινωνιακές και επαγγελματικές δεξιότητες κατάλληλες για την ηλικία τους, οι οποίες δεν αποκτώνται φυσιολογικά κατά την ανάπτυξή τους ,<ref name="McPartland"/> με παρεμβάσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες του καθενός ( από τους πάσχοντες) βασισμένες σε διεπιστημονική αξιολόγηση .<ref>{{cite journal |journal= Compr Psychiatry |year=2004 |volume=45 |issue=3 |pages=184–91 |title= Asperger's disorder: a review of its diagnosis and treatment |author= Khouzam HR, El-Gabalawi F, Pirwani N, Priest F |doi=10.1016/j.comppsych.2004.02.004 |pmid=15124148}}</ref> Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί στον τομέα αυτό, δεδομένα που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα τέτοιων παρεμβάσεων είναι περιορισμένα .<ref name="McPartland"/><ref>{{cite journal |author= Attwood T |title= Frameworks for behavioral interventions |journal= Child Adolesc Psychiatr Clin N Am |volume=12 |issue=1 |pages=65–86 |year=2003 |pmid=12512399 |url=http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000548/fulltext |doi= 10.1016/S1056-4993(02)00054-8}}</ref>


===Θεραπείες===
Η ιδανική αγωγή για το σύνδρομο περιλαμβάνει το συντονισμό θεραπειών που αντιμετωπίζουν τα βασικά συμπτώματα της διαταραχής, συμπεριλαμβανομένων και των φτωχών επικοινωνιακών δεξιοτήτων και των εμμονών ή των επαναλαμβανόμενων συνηθειών. Παρότι οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι όσο νωρίτερα γίνει η παρέμβαση , τόσο το καλύτερο, δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος συνδυασμός αγωγών που να είναι ο καλύτερος.<ref name=NINDS/>
Η αγωγή για το σύνδρομο Asperger είναι παρόμοια με αγωγές για άλλες αυτιστικές διαταραχές (ASD) υψηλής-λειτουργικότητας, με την εξαίρεση ότι λαμβάνονται υπόψη οι γλωσσικές ικανότητες, λεκτικές δυνατότητες και οι μη λεκτικές αδυναμίες των ατόμων που πάσχουν από το σύνδρομο Asperger (AS).<ref name=McPartland/> A typical program generally includes:<ref name=NINDS/>
* Εκπαίδευση κοινωνικών δεξιοτήτων για πιο αποτελεσματικές αλληλεπιδράσεις με άλλα άτομα <ref>{{cite journal |author= Krasny L, Williams BJ, Provencal S, Ozonoff S |title= Social skills interventions for the autism spectrum: essential ingredients and a model curriculum |journal= Child Adolesc Psychiatr Clin N Am |volume=12 |issue=1 |pages=107–22 |year=2003 |pmid=12512401 |url=http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000512/fulltext |doi=10.1016/S1056-4993(02)00051-2}}</ref>
* [[Γνωστική θεραπεία της συμπεριφοράς]] για να βελτιωθεί η διαχείριση του στρες που σχετίζεται με άγχος ή έκρηξη συναισθημάτων <ref name=Myles>{{cite journal |author= Myles BS |title= Behavioral forms of stress management for individuals with Asperger syndrome |journal= Child Adolesc Psychiatr Clin N Am |volume=12 |issue=1 |pages=123–41 |year=2003 |pmid=12512402 |url=http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000482/fulltext |doi=10.1016/S1056-4993(02)00048-2}}</ref>και για να σταματήσουν έμμονες και επαναλαμβανόμενες πράξεις.
* Φαρμακευτική αγωγή, για συνυπάρχουσες καταστάσεις όπως η [[ μείζονα καταθλιπτική διαταραχή ]] και οι [[Βικιπαίδεια: κρίση άγχους|κρίσεις άγχους]] <ref name=Towbin/>
* Επαγγελματική θεραπεία απασχόλησης ή θεραπεία που περιλαμβάνει άσκηση για να βοηθεί η φτωχή επεξεργασία των ερεθισμάτων (αισθητική επεξεργασία) και ο συντονισμός των κινήσεων
* Παρέμβαση στην κοινωνική επικοινωνία, που είναι εξειδικευμένη [[λογοθεραπεία]] οι οποία θα βοηθήσει στον τρόπο συνομιλίας κατά τη διάρκεια ενός διαλόγυ <ref>{{cite journal |author= Paul R |title= Promoting social communication in high functioning individuals with autistic spectrum disorders |journal= Child Adolesc Psychiatr Clin N Am |volume=12 |issue=1 |pages=87–106 |year=2003 |pmid=12512400 |url=http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000470/fulltext |doi=10.1016/S1056-4993(02)00047-0}}</ref>
* Εκπαίδευση και υποστήριξη των γονέων, συγκεκριμένα σε τεχνικές συμπεριφοράς που θα χρησιμοποιούν στο σπίτι.

Από τις πολλές μελέτες σε προγράμματα παρέμβασης στη συμπεριφορά σε πρόωρο στάδιο, οι περισσότερες είναι αναφορές περιπτώσεων από το πολύ 5 συμμετέχοντες και συνήθως εξετάζονται λίγα προβλήματα συμπεριφοράς όπως η τάση για αυτοτραυματισμό, η επιθετικότητα, η μη συμμόρφωση με κανόνες ή η έμμονη επανάληψη ασυνείδητων λέξεων ή πράξεων.<ref name=interrev>{{cite journal |author= Matson JL |title= Determining treatment outcome in early intervention programs for autism spectrum disorders: a critical analysis of measurement issues in learning based interventions |journal= Res Dev Disabil |volume=28 |issue=2 |pages=207–18 |year=2007 |pmid=16682171 |doi=10.1016/j.ridd.2005.07.006}}</ref> Παρά την ευρεία εφαρμογή προγραμμάτων εκπαίδευσης για ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, η αποτελεσματικότητά τους δεν έχει εξολοκλήρου καθιερωθεί. <ref>{{cite journal |journal= J Autism Dev Disord |year=2008 |title= Social skills interventions for children with Asperger's syndrome or high-functioning autism: a review and recommendations |author= Rao PA, Beidel DC, Murray MJ |doi=10.1007/s10803-007-0402-4 |pmid=17641962 |volume=38 |issue=2 |pages=353–61}}</ref> Μια δειγματοληπτική τυχαία έρευνα σχετική με ένα μοντέλο εκπαίδευσης των γονέων για προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών τους με AS έδειξε ότι γονείς που παρακολουθούν ένα μονοήμερο σεμινάριο ή 6 ξεχωριστές σειρές μαθημάτων αναφέρουν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς , ενώ γονείς που παρακολούθησαν μία ξεχωριστή σειρά μαθημάτων ανέφεραν λιγότερα έντονα προβλήματα συμπεριφοράς στα παιδιά του που πάσχουν από AS .<ref>{{cite journal |author= Sofronoff K, Leslie A, Brown W |title= Parent management training and Asperger syndrome: a randomized controlled trial to evaluate a parent based intervention |journal=Autism |volume=8 |issue=3 |pages=301–17 |year=2004 |pmid=15358872 |doi=10.1177/1362361304045215}}</ref> Η επαγγελματική κατάρτιση είναι σημαντική σε μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες που πάσχουν από AS για να διδαχθεί η διαδικασία της συνέντευξης εργασίας και η σωστή συμπεριφορά στο χώρο εργασίας. Επίσης, λογισμικό που βοηθάει στην οργάνωση της εργασίας και της ζωής μπορεί να βοηθήσει άτομα που πάσχουν από AS.<ref name="McPartland"/>

===Φαρμακευτική θεραπεία===
Καμία φαρμακευτική αγωγή δεν αντιμετωπίζει απευθείας τα κύρια συμπτώματα του AS.<ref name=Towbin>{{cite journal |author= Towbin KE |title= Strategies for pharmacologic treatment of high functioning autism and Asperger syndrome |journal= Child Adolesc Psychiatr Clin N Am |volume=12 |issue=1 |pages=23–45 |year=2003 |pmid=12512397 |url=http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000494/fulltext |doi=10.1016/S1056-4993(02)00049-4}}</ref> Παρόλο που η έρευνα στην αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής παρέμβασης για το AS είναι περιορισμένη,<ref name="McPartland"/> είναι σημαντικό να διαγνωσθούν και να αντιμετωπισθούν καταστάσεις που εμφανίζονται από την ασθένεια.<ref name="Baskin"/> Ελλείμματα από το ίδιο το άτομο στην αναγνώριση συναισθημάτων ή στην παρατήρηση των επιδράσεων της συμπεριφοράς τού ενός σε άλλους μπορούν να δυσκολέψουν τα άτομα με AS να καταλάβουν γιατί η αγωγή ίσως είναι απαραίτητη.<ref name=Towbin/> Η αγωγή μπορεί να είναι αποτελεσματική σε συνδυασμό με παρεμβάσεις στη συμπεριφορά και περιβαλλοντικές διευκολύνσεις στη διαχείριση συμπτωμάτων που εμφανίζονται με την ασθένεια όπως το αγχωτικό σύνδρομο, η μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, απροσεξία και επιθετικότητα.<ref name="McPartland"/>Τα άτυπα αντιψυχωτικά φάρμακα ρισπεριδόνη και ολανζαπίνη φαίνεται να μειώνουν τα σχετιζόμενα με το AS συμπτώματα. <ref name="McPartland"/> η ρισπεριδόνη μπορεί να μειώσει τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και τις συμπεριφορές αυτοτραυματισμού, τις εκρήξεις επιθετικότητας και την παρορμητικότητα και να βελτιώσει τις στερεότυπες συμπεριφορές και τις κοινωνικές σχέσεις και επαφές. Οι αποκλείστες της επιλεκτικής επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) [[φλουοξετίνη]],[[φλουβοξαμίνη]] και [[σερτραλίνη]] είναι αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση περιορισμένων και επαναλαμβανόμενων συμπεριφορών.<ref name="McPartland"/><ref name="Baskin"/><ref name="Foster"/>

Η φαρμακευτική αγωγή πρέπει να λαμβάνεται με προσοχή, διότι οι παρενέργειες μπορεί να είναι πιο κοινές και δύσκολες να εκτιμηθούν σε άτομα με AS,αφού επιπλέον εξετάσεις για την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων σε καταστάσεις που εμφανίζονται με την ασθένεια συνήθως αποκλείουν τα άτομα με αυτιστικές διαταραχές. <ref name=Towbin/>Ανωμαλίες στον μεταβολισμό και την ηλεκτρική αγωγιμότητα της καρδιάς και ο αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης [[Βικιπαίδεια: Διαβήτης τύπου 2 | διαβήτη τύπου 2]] έχον αυξηθεί σε περιπτώσεις χορήγησης τέτοιας φαρμακευτικής αγωγής,<ref name="Newcomer">{{cite journal |author= Newcomer JW |title= Antipsychotic medications: metabolic and cardiovascular risk |journal= J Clin Psychiatry |volume=68 |issue= suppl 4 |pages=8–13 |year=2007 |pmid=17539694 }}</ref><ref name="Chavez">{{cite journal |author= Chavez B, Chavez-Brown M, Sopko MA, Rey JA |title= Atypical antipsychotics in children with pervasive developmental disorders |journal= Pediatr Drugs |volume=9 |issue=4 |pages=249–66 |year=2007 |pmid=17705564 |doi= 10.2165/00148581-200709040-00006}}</ref> μαζί με σοβαρές μακροχρόνιες νευρολογικές παρενέργειες.<ref name=interrev/> Οι SSRIs μπορεί να οδηγήσουν στην εκδήλωση συμπεριφορών όπως αυξημένη επιθετικότητα, παρορμητικότητα και διαταραχές του ύπνου.<ref name="Foster"/> Η αύξηση του βάρους και η κούραση είναι συνήθεις παρενέργειες της ρισπεριδόνης, η οποία μπορεί ακόμη να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο εμφνάνισης συμπτωμάτων όπως ανησυχία και δυστονία<ref name="Foster"/> και αυξημένα επίπεδα προλακτίνης στον ορό του αίματος.<ref>{{cite journal |author= Staller J |title= The effect of long-term antipsychotic treatment on prolactin |journal= J Child Adolesc Psychopharmacol |volume=16 |issue=3 |pages=317–26 |year=2006 |pmid=16768639 |doi=10.1089/cap.2006.16.317}}</ref> Υπνηλία και αύξηση σωματικού βάρους είναι πιο συχνές παρενέργειες με την [[ολανζαπίνη]],<ref name="Chavez"/> η οποία έχει επίσης συνδεθεί με τον διαβήτη.<ref name="Newcomer"/> Παρενέργειες υπνηλίας κατά την σχολική ηλικία<ref>{{cite journal |journal= Annals of Pharmacotherapy |year=2007 |volume=41 |issue=4 |pages=626–34 |title= Use of atypical antipsychotics in the treatment of autistic disorder |author= Stachnik JM, Nunn-Thompson C |doi=10.1345/aph.1H527 |pmid=17389666}}</ref>έχουν επιπτώσεις στην μάθηση στην τάξη. Άτομα με AS μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν και να καταλάβουν τις εσωτερικές τους διαθέσεις και συναισθήματα ή να ανεχθούν τις παρενέργειες , οι οποίες για τα περισσότερα άτομα δε θα αποτελούσαν πρόβλημα.<ref>{{cite journal |title= Asperger syndrome and high functioning autism: research concerns and emerging foci |journal= Current Opinion in Psychiatry |volume=16 |issue=5 |pages=535–542 |year=2003 |author= Blacher J, Kraemer B, Schalow M |doi=10.1097/00001504-200309000-00008}}</ref>


==Εξέλιξη του συνδρόμου Asperger==
Υπάρχουν μερικά στοιχεία που δείχνουν ότι παιδιά με AS μπορεί να δουν μια μείωση των συμπτωμάτων τους: εως και το 20% των παιδιών μπορεί να μην πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια ως ενήλικες, παρά την ύπαρξη κοινωνικών και επικοινωνιακών δυσκολιών.<ref name=Woodbury-Smith/> Μέχρι το 2006, δεν υπάρχουν διαθέσιμες έρευνες που να αναδεικνύουν το μακροχρόνιο αποτέλεσμα του AS σε άτομα που πάσχουν από αυτό και δεν υπάρχουν καθόλου συστηματικές μακροχρόνιες έρευνες για παιδιά με AS.<ref name="Klin"/> Άτομα που πάσχουν από το AS φαίνεται να έχουν φυσιολογικό [[προσδόκιμο ζωής]], αλλά έχουν αυξημένη προδιάθεση εμφάνισης των ψυχιατρικών εκδηλώσεων που εμφανίζονται με την ασθένεια, όπως η μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και οι κρίσεις άγχους που μπορούν να επηρεάσουν χαρακτηριστικά την εξέλιξη του συνδρόμου.<ref name="McPartland"/><ref name=Woodbury-Smith/> Παρόλο που οι δυσκολίες στην κοινωνική ζωή υπάρχουν εφ'όρου ζωής, το αποτέλεσμα είναι σε γενικές γραμμές θετικότερο απ'ότι σε άτομα που πάσχουν από αυτιστικές διαταραχές χαμηλής λειτουργικής ικανότητας.<ref name="McPartland"/>Για παράδειγμα, τα συμπτώματα του πλαισίου των αυτιστικών διαταραχών είναι πιο πιθανό να μειωθούν σε παιδιά με AS ή άλλες αυτιστικές διαταραχές υψηλής λειτουργικής ικανότητας(HFA).<ref>{{cite journal |journal=Pediatrics |year=2005 |volume=116 |issue=1 |pages=117–22 |title= Modeling clinical outcome of children with autistic spectrum disorders |author= Coplan J, Jawad AF |doi=10.1542/peds.2004-1118 |pmid=15995041 |url=http://pediatrics.aappublications.org/cgi/content/full/116/1/117 |laysummary=http://stokes.chop.edu/publications/press/?ID=181 |laysource=press release |laydate=2005-07-05}}</ref> Παρόλο που οι περισσότεροι μαθητές με AS/HFA έχουν τυπική μαθηματική ικανότητα και αποδίδουν ελάχιστα χειρότερα στην αριθμητική, μερικοί έχουν εξαιρετικές ικανότητες στα μαθηματικά<ref>{{cite journal |journal=Autism |year=2007 |volume=11 |issue=6 |pages=547–56 |title= Mathematical ability of students with Asperger syndrome and high-functioning autism |author= Chiang HM, Lin YH |doi=10.1177/1362361307083259 |pmid=17947290 |url=http://aut.sagepub.com/cgi/reprint/11/6/547 |format=PDF |accessdate=2009-03-06| archiveurl= http://web.archive.org/web/20090407051134/http://aut.sagepub.com/cgi/reprint/11/6/547| archivedate= 7 April 2009 <!--DASHBot-->| deadurl= no}}{{subscription required|via=SAGE Journals}}</ref>και το σύνδρομο Asperger δεν έχει αποτρέψει μερικούς ενήλικες όπως ο [[Vernon L. Smith]] να κερδίσουν το [[Βραβείο Νόμπελ]].<ref>{{cite news |author= Herera S |title= Mild autism has 'selective advantages' |url=http://www.msnbc.msn.com/id/7030731/ |date=2005-02-25 |accessdate=2007-11-14 |publisher=CNBC| archiveurl= http://web.archive.org/web/20071101125846/http://www.msnbc.msn.com/id/7030731/| archivedate= 1 November 2007 <!--DASHBot-->| deadurl= no}}</ref>

Παρόλο που τα περισσότερα παιδία με AS παρακολουθούν κανονικά μαθήματα διδασκαλίας, μερικα παιδια μπορεί να χρησιμοποιήσουν ειδικές υπηρεσίες εκπαίδευσης εξαιτίας των κοινωνικών δυσκολιών του και των προβλημάτων συμπεριφοράς.<ref name="Klin"/> Έφηβοι με AS μπορεί να εμφανίσουν δυσκολία σε θέματα οργάνωσης και φροντίδας του εαυτού τους, καθώς και διαταραχές στις κοινωνικές και προσωπικές (ερωτικές) σχέσεις τους. Παρά τη χαμηλή ικανότητα αντίληψης τους, πολλοί νέοι ενήλικες με AS παραμένουν στο πατρικό τους, παρόλο που μερικοί παντρεύονται και δουλεύουν ανεξάρτητα.<ref name="McPartland"/> Η διαφορετικότητα που βιώνουν οι έφηβοι ( λόγω ηλικίας) μπορεί να είναι τραυματική.<ref name="Moran">{{cite journal |author= Moran M |url=http://pn.psychiatryonline.org/cgi/content/full/41/19/21 |title= Asperger's may be answer to diagnostic mysteries |journal= Psychiatr News |year=2006 |volume=41 |issue=19 |page=21 }}</ref> Το άγχος μπορεί να εμφανιστεί ως απλή ανησυχία μέχρι και πιθανή παραβίαση της ρουτίνας , ως καταστάσεις χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα ή προσδοκίες ή μεχρι και κοινωνικό άγχος.<ref name=McPartland/> Το στρες που προκύπτει απ'όλα αυτά μπορεί να εκδηλωθεί ως απροσεξία, απόσυρση, εξάρτηση από τις εμμονές, υπερκινητικότητα ή επιθετική συμπεριφορά.<ref name=Myles/>Η κατάθλιψη είναι συχνό αποτέλεσμα του χρόνιου εκνευρισμού από τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες στην ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων με άλλους, καθώς και εναλλαγές στη διάθεση , οι οποίες πρέπει να αντιμετωπισθούν, μπορεί να εμφανιστούν. <ref name="McPartland"/> Η κλινική εμπειρία υποδεικνύει ότι τα ποσοστά αυτοκτονίας μπορεί να είναι αυξημένα μεταξύ των ατόμων με AS, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει εξακριβωθεί ,με συστηματική έρευνα. <ref>{{cite book |title= Asperger's Disorder |editor= Rausch JL, Johnson ME, Casanova MF (eds.) |publisher= Informa Healthcare |year=2008 |chapter= Asperger syndrome—mortality and morbidity |author= Gillberg C |pages=63–80 |isbn=0-8493-8360-9}}</ref>

Η εκπαίδευση των οικογενειών είναι απαραίτητη ώστε να αναπτυχθούν στρατηγικές κατανόηση των πλεονεκτημάτων και των αδυναμιών της κατάστασης.<ref name="Baskin"/> Βοηθώντας την οικογένεια να ανταπεξέλθει σε τέτοιες καταστάσεις, βελτιώνεται η επίδραση στα παιδιά. <ref name=Tsatsanis/>Η εξέλιξη του συνδρόμου μπορεί να βελτιωθεί αν διαγνωσθεί σε νεότερη ηλικία η οποία επιτρέπει παρεμβάσεις σε πρώιμο στάδιο, ενώ παρεμβάσεις στη ενήλικη ζωή είναι χρήσιμες αλλά λιγότερο προσοδοφόρες..<ref name="Baskin"/>Υπάρχουν νομικές κυρώσεις για άτομα που εκμεταλλεύονται άτομα με AS αφού διατρέχουν τον κίνδυνο να παρασυρθούν και να μην έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν τις κοινωνικές επιπτώσεις των πράξεων τους.<ref name="Baskin"/>

==Επιδημιολογία==
Οι εκτιμήσεις για το ποσοστό των ατόμων που πάσχουν από AS σε σχέση με αυτά που εξετάστηκαν διαφέρουν σημαντικά. Μία ανασκόπηση των επιδημιολογικών ερευνών του 2003 έδειξε ότι το ποσοστό αυτό κυμαίνεται από 0.03 μέχρι 4.83 στα 1000 , με το ποσοστό Αυτισμού προς AS να κυμαίνεται μεταξύ 1.5:1 έως 16:1 <ref>{{cite journal |journal= Child Adolesc Psychiatr Clin N Am |year=2003 |volume=12 |issue=1 |pages=15–21 |title= Epidemiologic data on Asperger disorder |author= [[Eric Fombonne|Fombonne E]], Tidmarsh L |pmid=12512396 |url=http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000500/fulltext |doi=10.1016/S1056-4993(02)00050-0}}</ref>Συνδυάζοντας την αναλογία των γεωμετρικών μέσων στο 5:1 με μια συντηρητική εκτίμηση του αρχικού ποσοστού του AS στο 1.3 στα 1000 άτομα που εξετάστηκαν, γίνεται έμμεσα κατανοητό ότι το ποσοστό των ατόμων που πάσχουν από AS προς αυτά που εξετάστηκαν υπολογίζεται περίπου στο 0.26 ανά 1000 άτομα.<ref>{{cite book |chapter= Epidemiological surveys of pervasive developmental disorders |author= Fombonne E |pages=33–68 |title= Autism and Pervasive Developmental Disorders |edition=2nd |editor= Volkmar FR |publisher= Cambridge University Press |year=2007 |isbn=0-521-54957-4}}</ref>Μέρος της απόκλισης στους υπολογισμούς αυξάνεται λόγω των διαφορών στα διαγνωστικά κριτήρια που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα, μια μικρή μελέτη του 2007 σε 5484 οκτάχρονα παιδιά από τη Φινλανδία βρήκε ότι 2.9 παιδιά στα 1000 πληρούν το κριτήριο ICD-10 για διάγνωση του AS, 2,7 στα 1000 για το κριτήριο Gillberg and Gillberg, 2.5 για το DSM-IV, 1.6 για το Szatmari ''et al'', και 4.3 στα 1000 για το σύνολο αυτών των τεσσάρων κριτηρίων. Τα αγόρια φαίνεται να έχουν πιο συχνά το AS σε σχέση με τα κορίτσια: υπολογισμοί της αναλογία μεταξύ των φύλων κυμαίνονται από 1.6:1 μέχρι 4:1, με τη χρήση του κριτηρίου Gillberg and Gillberg.<ref name=Mattila/>

Κρίσεις άγχους και η μείζονα καταθλιπτική διαταραχή είναι οι πιο συχνές καταστάσεις που εμφανίζονται ταυτόχρονα: η εμφάνιση τους παράλληλα με το AS υπολογίζεται σε 65% των περιπτώσεων.<ref name=McPartland/> Αναφορές έχουν συσχετίσει το AS με ιατρικές καταστάσεις όπως η [[αμινοξυουρία]] και η [[χαλάρωση των συνδέσμων]], αλλά αυτές οι αναφορές είναι είτε απλά περιστατικά είτε μικρές μελέτες και δεν έχουν συσχετισθεί παράγοντες με το AS σε αυτές τις έρευνες.<ref name="McPartland"/> Μία έρευνα σε άνδρες με AS βρήκε ένα αυξημένο ποσοστό επιληψίας και υψηλό ποσοστό διαταραχής της μη λεκτικής μάθησης (51%).<ref>{{cite journal |author= Cederlund M, Gillberg C |title= One hundred males with Asperger syndrome: a clinical study of background and associated factors |journal= Dev Med Child Neurol |volume=46 |issue=10 |pages=652–60 |year=2004 |doi=10.1111/j.1469-8749.2004.tb00977.x |pmid=15473168}}</ref>Το AS έχει συσχετισθεί με διάφορα "τικ", με το [[σύνδρομο Tourette]] και την [[διπολική διαταραχή]] και, επίσης, οι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές του AS έχουν αρκετές ομοιότητες με συμπτώματα της [[Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής]]<ref>http://www.ocfoundation.org/uploadedFiles/MainContent/About_OCD/IOCDF%20Brochure%20-%20Greek.pdf</ref> και της αναγκαστικής προσωπικής διαταραχής. <ref>{{cite journal |author= Gillberg C, Billstedt E |title= Autism and Asperger syndrome: coexistence with other clinical disorders |journal= Acta Psychiatr Scand |volume=102 |issue=5 |pages=321–30 |year=2000 |doi=10.1034/j.1600-0447.2000.102005321.x |pmid=11098802}}</ref> Ωστόσο, πολλές από αυτές τις μελέτες είναι βασισμένες σε κλινικά δείγματα ή δεν έχουν τυποποιημένη μέτρηση.<ref name=Woodbury-Smith/>

==Ιστορία==

Πήρε την ονομασία του από το Αυστριακό παιδίατρο [[Χανς Άσπεργκερ]](1906–1980). Το AS είναι ένα σχετικά νέο διαγνωσθέν σύνδρομο στο πεδίο του αυτισμού.<ref name="What'sSpecial">{{cite journal |author= Baron-Cohen S, Klin A |title= What's so special about Asperger Syndrome? |journal= Brain Cogn|volume=61 |issue=1 |pages=1–4 |year=2006 |pmid=16563588 |doi=10.1016/j.bandc.2006.02.002|url=http://www.elsevier.com/authored_subject_sections/S05/S05_360/pdf/klin.pdf |format=PDF}}</ref>
Ως παιδί, ο Άσπεργκερ φαίνεται να είχε εμφανίσει κάποια από τα χαρακτηριστικά αυτού του συνδρόμου, όπως αδιαφορία για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία και ταλέντο στη γλωσσομάθεια.<ref>{{cite journal |journal=J Autism Dev Disord |year=2007 |title=Did Hans Asperger (1906–1980) have Asperger Syndrome? |author=Lyons V, Fitzgerald M |doi=10.1007/s10803-007-0382-4 |pmid=17917805 |volume=37 |pages=2020–1 |issue=10 }}</ref><ref>{{cite book |author=Osborne L|title=American Normal: The Hidden World of Asperger Syndrome |publisher=Copernicus |year=2002 |isbn=0-387-95307-8 |page=19}}</ref>Το 1994, ο Άσπερκερ περιέγραψε 4 παιδιά ,κατά την πρακτική του,<ref name=Baskin>{{cite journal |author= Baskin JH, Sperber M, Price BH |title= Asperger syndrome revisited |journal= Rev Neurol Dis |volume=3 |issue=1 |pages=1–7 |year=2006 |pmid=16596080}}</ref> τα οποία είχαν δυσκολία στην κοινωνική τους ενσωμάτωση.Τα παιδιά δεν εμφάνιζαν μη λεκτικές ικανότητες επικοινωνίας, ούτε κατάφερναν να επικοινωνήσουν ουσιαστικά με τους φίλους τους και ήταν και σωματικά αδέξια. Ο Άσπεργκερ αποκάλεσε την κατάσταση ως "Αυτιστική ψυχοπάθεια" και περιέγραψε ως κύριο χαρακτηριστικό της την κοινωνική απομόνωση.<ref name=NINDS/> 50 χρόνια αργότερα, αρκετά διαγνωστικά πρότυπα για το σύνδρομο προτάθηκαν διστακτικά, αρκετά από τα οποία διέφεραν αρκετά από την μελέτη του Άσπεργκερ.<ref>{{cite journal |author=Hippler K, Klicpera C |title=A retrospective analysis of the clinical case records of 'autistic psychopaths' diagnosed by Hans Asperger and his team at the University Children's Hospital, Vienna |journal=Philosophical Transactions of the Royal Society B |volume=358 |issue=1430 |pages=291–301 |year=2003 |month=February |pmid=12639327 |pmc=1693115 |doi=10.1098/rstb.2002.1197 }}</ref>

Σε αντίθεση με το AS όπως περιγράφεται σήμερα, η αυτιστική ψυχοπάθεια μπορεί να αναγνωριστεί σε άτομο όλων των επιπέδων ευφυίας , περιλαμβανομένων και εκείνων με διανοητική αναπηρία.<ref>{{cite book |author= Wing L |chapter= The relationship between Asperger's syndrome and Kanner's autism |editor= Frith U |title= Autism and Asperger syndrome |year=1991 |publisher= Cambridge University Press |isbn=0-521-38608-X |pages=93–121}}</ref> Στα περιεχόμενα της πολιτικής της [[Βικιπαίδεια: Ναζιστική Ευγονική | Ναζιστικής ευγονικής]] για εξάλειψη των ατόμων που παρεκκλίνουν κοινωνικά και αυτών με νοητική αναπηρία, ο Άσπεργκερ υπερασπίστηκε με πάθος την αξία των ατόμων με αυτισμό, γράφοντας ότι " Είμαστε πεπεισμένοι ότι τα άτομα με αυτισμό έχουν τη θέση τους στην κοινωνία. Εκπληρώνουν τον ρόλο τους καλά, ίσως και καλύτερα απ'ότι θα μπορούσε οποιοσδήποτε άλλος, και μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι ως παιδιά έιχαν τις μεγαλύτερες δυσκολίες να αντιμετωπίσουν και προκαλούσαν ανείπωτες ανησυχίες στα άτομα που τους πρόσεχαν." "<ref name=ha/>Ο Άσπεργκερ επίσης αποκαλούσε τους νεαρούς του ασθενείς "μικρούς καθηγητές",<ref name=ha>{{cite book |author= Asperger H; tr. and annot. Frith U |origyear=1944 |chapter= 'Autistic psychopathy' in childhood |editor= Frith U |title= Autism and Asperger syndrome |year=1991 |publisher= Cambridge University Press |isbn=0-521-38608-X |pages=37–92}}</ref> και πίστευε ότι μερικοί θα ήταν ικανοί για εξαιρετικά επιτεύγματα και πρωτότυπες σκέψεις αργότερα στη ζωή τους.<ref name="Baskin"/> Η μελέτη του δημοσιεύτηκε σε περίοδο πολέμου και στη Γερμάνια, οπότε δε διαβάστηκε από πολλούς ανθρώπους εκτός Γερμανίας.

Η [[Λόρνα Γουίνγκ]] έκανε γνωστό τον όρο '' Σύνδρομο Άσπεργκερ '' στην Αγγλόφωνη ιατρική κοινότητα με τη δημοσίευσή της το 1981<ref>{{cite journal|author= Wing L |title= Asperger's syndrome: a clinical account |journal= Psychol Med |volume=11 |issue=1 |pages=115–29 |year=1981|doi=10.1017/S0033291700053332 |pmid=7208735 |url=http://www.mugsy.org/wing2.htm |accessdate=2007-08-15| archiveurl=http://web.archive.org/web/20070817231015/http://www.mugsy.org/wing2.htm| archivedate= 17 August 2007 <!--DASHBot-->| deadurl= no}}</ref> για μία σειρά μελέτης περιπτώσεων παιδιών που εμφανίζουν παρόμοια συμπτώματα, of a series of case studies of children showing similar symptoms,<ref name="What'sSpecial"/> και η [[Uta Frith]] μετέφρασε την μελέτη του Άσπεργκερ στα Αγγλικά το 1991.<ref name=ha/>Ομάδες διαγνωστικών κριτηρίων σκιαγραφήθηκαν από τους Gillberg and Gillberg το 1989 και από τους Szatmari ''et al.'' την ίδια χρονιά.<ref name="Mattila">{{cite journal |author= Mattila ML, Kielinen M, Jussila K, ''et al'' |title= An epidemiological and diagnostic study of Asperger syndrome according to four sets of diagnostic criteria |journal= J Am Acad Child Adolesc Psychiatry |volume=46 |issue=5 |pages=636–46 |year=2007 |pmid=17450055|doi=10.1097/chi.0b013e318033ff42 }}</ref> Το AS έγινε μια σταθερή διάγνωση πάθησης το 1992, όταν συμπεριλήφθηκε στην 10η έκδοσή του διαγνωστικού εγχειριδίου του [[Βικιπαίδεια: Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ) | Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.)]], "Διεθνής Κατάταξη των Ασθενειών" ([[ICD-10]]). Το 1994, το AS προστέθηκε στην 4η έκδοση του Διαγνωστικού εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, " Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Νοητικών Διαταραχών" ([[DSM-IV]]).<ref name=NINDS/>

Τώρα πια εκατοντάδες βιβλία, άρθρα και ιστοσελίδες περιγράφουν το AS, και οι υπολογισμοί διάγνωσης έχουν αυξηθεί δραματικά για ασθένεια του αυτιστικού φάσματος, με το AS να αναγνωρίζεται ως μία σημαντική υποομάδα.<ref name="What'sSpecial"/> Το εάν θα πρέπει να ξεχωρίζεται από την κατηγορία των αυτιστικών διαταραχών υψηλής λειτουργικότητας είναι ένα βασικό θέμα το οποίο χρίζει περαιτέρω μελέτης,<ref name="Baskin"/> και υπάρχουν αμφιβολίες για την εμπειρική επικύρωση των κριτηρίων DSM-IV και ICD-10.<ref name="Klin"/> Το 2013, το κριτήριο [[DSM-5]] απέκλεισε το AS από ξεχωριστή διάγνωση , κατατάσσοντάς το στο αυτιστικό φάσμα σε μια κλίμακα σοβαρότητας εμφάνισης αυτισμού<ref name=DSMV/>

==Κοινωνία και Πολιτισμός==

Οι άνθρωποι με AS μπορεί να αναφέρονται στον εαυτό τους στις καθημερινές συζητήσεις ως ''aspies'' (ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε γραπτό απο την [[Liane Holliday Willey]] το 1999 ).<ref>{{cite book |author= Willey LH |title= Pretending to be Normal: Living with Asperger's Syndrome |publisher= Jessica Kingsley |pages=71, 104 |year=1999 |isbn=1-85302-749-9}}</ref> Η λέξη ''[[νευροτυπικός]]'' (συντομογραφία NT) περιγράφει ένα άτομο του οποίου η νευρολογική ανάπτυξη και κατάσταση είναι τυπική, και συχνά χρησιμοποιείται για αναφορά σε μη-αυτιστικά άτομα. Το [[Διαδίκτυο]] έδωσε τη δυνατότητα σε άτομα με AS να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να [[Βικιπαίδεια: Ημέρα του Αυτισμού | γιορτάσουν]] τη διαφορετικότητά τους με τρόπο που παλαιότερα δεν ήταν δυνατός εξαιτίας τις σπανιότητας τους και της αραιής γεωγραφικής τους κατανομής. Ένα ξεχωριστό είδος πολιτισμού των ατόμων με As έχει δημιουργηθεί. Ιστοσελίδες όπως η [[Wrong Planet]] έχουν διευκολύνει τα άτομα με AS να συνδεθούν μετξύ τους.<ref name=Clarke>{{cite journal |journal= Disabil Soc |year=2007 |volume=22 |issue=7 |pages=761–76 |title= 'Surplus suffering': differences between organizational understandings of Asperger's syndrome and those people who claim the 'disorder' |author= Clarke J, van Amerom G |doi=10.1080/09687590701659618}}</ref>

Τα αυτιστικά άτομα έχουν υποστηρίξει μια αλλαγή στην αντίληψη του φάσματος των αυτιστικών διαταραχών , θεωρώντας τις ως περίπλοκα [[Βικιπαίδεια: Σύνδρομο | σύνδρομα]] παρά ως ασθένειες που πρέπει να θεραπευτούν. Οι υπέρμαχοι αυτής της ιδέας απορρίπτουν την ιδέα ότι υπάρχει μία "ιδανική" διαμόρφωση του εγκεφάλου και ότι οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτή θεωρείται παθολογική. Αντ'αυτού προωθούν την ανοχή σε ότι αυτοί ονομάζουν [[νευροποικιλότητα]] (neurodiversity).<ref>{{cite book |author= Williams CC |chapter= In search of an Asperger |editor= Stoddart KP |title= Children, Youth and Adults with Asperger Syndrome: Integrating Multiple Perspectives |year=2005 |publisher= Jessica Kingsley |isbn=1-84310-319-2 |pages=242–52 |quote= The life prospects of people with AS would change if we shifted from viewing AS as a set of dysfunctions, to viewing it as a set of differences that have merit.}}</ref> Αυτές οι ιδέες αποτελούν τη βάση των δικαιωμάτων των αυτιστικών ατόμων και των κινημάτων αυτιστικής υπερηφάνειας.<ref>{{cite book |author= Dakin CJ |chapter= Life on the outside: A personal perspective of Asperger syndrome |editor= Stoddart KP |title= Children, Youth and Adults with Asperger Syndrome: Integrating Multiple Perspectives |year=2005 |publisher= Jessica Kingsley |isbn=1-84310-319-2 |pages=352–61}}</ref> Υπάρχει μια αντίθεση στους ενήλικες που έχουν διαγνώσει μόνοι τους στον εαυτό τους το AS, οι οποίοι δε θέλουν να θεραπευτούν και είναι περήφανοι για την ταυτότητά τους και σε γονείς παιδιών με AS, οι οποίοι συνήθως αναζητούν βοληθεια και θεραπεία για τα παιδιά τους.<ref>{{cite journal |author= Clarke J, van Amerom G |title= Asperger's syndrome: differences between parents' understanding and those diagnosed |journal= Soc Work Health Care |volume=46 |issue=3 |pages=85–106 |year=2008 |pmid=18551831 |doi=10.1300/J010v46n03_05}}</ref>

Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι το AS μπορεί να αντιμετωπισθεί με μία διαφορετική αντίληψη, όχι ως μία διαταραχή ή αναπηρία,,<ref name=Clarke/> και ότι πρέπε να αφαιρεθεί απο το βασικό Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο, όπως έγινε και με την [[ομοφυλοφιλία]].<ref>{{cite journal |journal=Disabil Soc |year=2009 |volume=24 |issue=3 |pages=343–55 |title=Reframing Asperger syndrome: lessons from other challenges to the ''Diagnostic and Statistical Manual'' and ICIDH approaches |author=Allred S |doi=10.1080/09687590902789511 }}</ref> Σε μία μελέτη του 2002, ο [[Σίμον Μπάρον-Κόεν]] έγραψε για αυτούς που έχουν το AS: " Στον κοινωνικό κόσμο, δεν υπάρχει κανένα σημαντικό όφελος από μία ακριβή ματιά στη λεπτομέρεια, αλλά στον κόσμο των μαθηματικών , των υπολογιστών, της καταλογογράφησης, της μουσικής, της γλωσσολογίας, της μηχανικής και των επιστημών, μία τέτοια ματιά στη λεπτομέρεια οδηγεί στην επιτυχία παρά στη αποτυχία. Ο Baron-Cohen επισήμανε δύο λόγους γιατί μπορεί να είναι ακόμα χρήσιμο να θεωρούμε το AS ως αναπηρία: για να προβλέπεται ειδική νομική στήριξη όποτε χρειαστεί και για να αναγνωριστούν οι συναισθηματικές δυσκολίες από την μειωμένη αντίληψη των συναισθημάτων από άτομα που πάσχουν από το AS.<ref name=BaronCohen2002>{{cite journal |journal= Focus Autism Other Dev Disabl |year=2002 |volume=17 |issue=3 |pages=186–91 |title= Is Asperger syndrome necessarily viewed as a disability? |author= Baron-Cohen S |doi=10.1177/10883576020170030801}} A preliminary, freely readable draft, with slightly different wording in the quoted text, is in: {{cite web |url=http://autismresearchcentre.com/docs/papers/2002_BC_ASDisability.pdf |format=PDF |accessdate=2008-12-02 |year=2002 |author= Baron-Cohen S |title= Is Asperger's syndrome necessarily a disability? |publisher= Autism Research Centre |location= Cambridge| archiveurl= http://web.archive.org/web/20081217140628/http://autismresearchcentre.com/docs/papers/2002_BC_ASDisability.pdf| archivedate= 17 December 2008 <!--DASHBot-->| deadurl= no}}</ref> O Baron-Cohen υποστηρίζει ότι τα γονίδια για τον συνδυασμό των ικανοτήτων των ατόμων με AS έχουν λειτουργήσει κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ανθρώπινης εξέλιξης και έχουν συνεισφέρει σημαντικά στην ανθρώπινη ιστορία.<ref>{{cite book |title= Foundations of Evolutionary Psychology |chapter= The evolution of brain mechanisms for social behavior |author= Baron-Cohen S |pages=415–32 |editor= Crawford C, Krebs D (eds.) |publisher= Lawrence Erlbaum |year=2008 |isbn=0-8058-5957-8}}</ref>
==Παραπομπές==
{{Reflist|colwidth=30em}}




== Πηγές ==
== Πηγές ==

Έκδοση από την 15:58, 6 Δεκεμβρίου 2013

Σύνδρομο Άσπεργκερ
Άτομα με σύνδρομο Άσπεργκερ παρουσιάζουν συχνά έντονο ενδιαφέρον για κάτι. Το αγόρι της εικόνας παρακολουθεί, γοητευμένο, μια πολύπλοκη κατασκευή που προσομοιάζει με μοριακή δομή.
Ειδικότηταψυχιατρική
Ταξινόμηση
ICD-10F84.5
ICD-9299.80
OMIM608638
DiseasesDB31268
MedlinePlus001549
eMedicineped/147
MeSHF03.550.325.100


Σύνδρομο Άσπεργκερ (ΣΑ) είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού που χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση καθώς και σε περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα.Διαφέρει από άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού λόγω της σχετικής διατήρησης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης. Αν και δεν απαιτούνται για τη διάγνωση, η φυσική αδεξιότητα και η άτυπη (περίεργη, παράξενη) χρήση της γλώσσας αναφέρονται συχνά. Έτσι, τα παιδιά με το εν λόγω σύνδρομο παρουσιάζουν δυσκολία στην κατανόηση της μεταφορικής χρήσης του λόγου (π.χ. εκλαμβάνουν ότι τα ίδια είναι αετοί, αν τα αποκαλέσει κάποιος "αετούς" με την έννοια της εξυπνάδας) και εμμένουν σε ένα θέμα (π.χ. ηφαίστεια, δεινόσαυροι).

Το σύνδρομο πήρε το όνομά του από τον αυστριακό παιδίατρο Χανς Άσπεργκερ, ο οποίος, το 1944, μελέτησε και περιέγραψε παιδιά στην πρακτική του, τα οποία στερούνταν λεκτικών ικανοτήτων επικοινωνίας, επιδείκνυαν περιορισμένη συμπάθεια προς τους συνομηλίκους τους, και ήταν σωματικά αδέξια. Η σύγχρονη αντίληψη του συνδρόμου ξεκίνησε να υπάρχει το 1981, και πέρασε από μια περίοδο εκλαΐκευσης με αποτέλεσμα να γίνει τυποποιημένη ως διάγνωση στις αρχές του 1990. Πολλά ερωτήματα παραμένουν για τις πτυχές της διαταραχής. Για παράδειγμα, υπάρχουν αμφιβολίες για το αν είναι διαφορετική από τον αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Εν μέρει εξαιτίας αυτού η επικράτησή της δεν έχει εδραιωθεί. Έχει προταθεί να εξαλειφθεί η διάγνωση του συνδρόμου Asperger, να αντικατασταθεί από μια διάγνωση της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού σε κλίμακα σοβαρότητας.

Η ακριβής αιτία δεν είναι γνωστή. Παρά το γεγονός ότι οι έρευνες δείχνουν μάλλον γενετικό υπόβαθρο, δεν υπάρχει γνωστή γενετική αιτιολογία και οι τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου δεν έχουν προσδιορίσει μια σαφή κοινή παθολογία. Δεν υπάρχει ενιαία θεραπεία και η αποτελεσματικότητα συγκεκριμένων παρεμβάσεων υποστηρίζεται μόνο από περιορισμένα δεδομένα. Η παρέμβαση στοχεύει στη βελτίωση των συμπτωμάτων και της λειτουργικότητας. Το κύριο στήριγμα της διαχείρισης είναι η συμπεριφορική θεραπεία, που εστιάζει σε συγκεκριμένα ελλείμματα για την αντιμετώπιση φτωχών δεξιοτήτων επικοινωνίας, εμμονές ή επαναλαμβανόμενη ρουτίνα και φυσική αδεξιότητα. Στα περισσότερα παιδιά υπάρχει βελτίωση καθώς ωριμάζουν μέχρι την ενηλικίωση αλλά κοινωνικές και επικοινωνιακές δυσκολίες μπορεί να παραμένουν.

Έλεγχος για την ύπαρξη του συνδρόμου Asperger

Γονείς παιδιών που πάσχουν από το σύνδρομο Asperger μπορούν να εντοπίσουν διαφορές στην ανάπτυξη των παιδιών ηλικιακά νωρίς, από τον τριακοστό (30) μήνα ζωής. [1] Αναπτυξιακός έλεγχος κατά τη διάρκεια ενός ιατρικού ελέγχου ρουτίνας από ένα γενικό ιατρό ή παιδίατρο μπορεί να εντοπίσει ενδείξεις που χρίζουν περαιτέρω διερεύνησης .[2][3] Η διάγνωση του συνδρόμου περιπλέκεται από τη χρήση διαφόρων μέσων ελέγχου ,[3][4] όπως των: Asperger Syndrome Diagnostic Scale (ASDS), Autism Spectrum Screening Questionnaire (ASSQ), Childhood Autism Spectrum Test (CAST) (παλαιότερα ονομαζόταν Childhood Asperger Syndrome Test),[5] Gilliam Asperger's Disorder Scale (GADS), Krug Asperger's Disorder Index (KADI),[6] και του Autism Spectrum Quotient (AQ; με ειδικές εκδόσεις για παιδιά ,[7] εφήβους [8] και ενήλικες [9]). None have been shown to reliably differentiate between AS and other ASDs Κανένα από αυτά δε διαφέρει σε αξιοπιστία μεταξύ του AS και των ASDs .[2]


Διαχείριση του Συνδρόμου

Για περισσότερες πληροφορίες: Θεραπεία του Αυτισμού

Με την αγωγή για το σύνδρομο Asperger γίνεται προσπάθεια να διαχειριστούν τα ενοχλητικά συμπτώματα και να διδαχθούν οι πάσχοντες κοινωνικές , επικοινωνιακές και επαγγελματικές δεξιότητες κατάλληλες για την ηλικία τους, οι οποίες δεν αποκτώνται φυσιολογικά κατά την ανάπτυξή τους ,[2] με παρεμβάσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες του καθενός ( από τους πάσχοντες) βασισμένες σε διεπιστημονική αξιολόγηση .[10] Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί στον τομέα αυτό, δεδομένα που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα τέτοιων παρεμβάσεων είναι περιορισμένα .[2][11]


Θεραπείες

Η ιδανική αγωγή για το σύνδρομο περιλαμβάνει το συντονισμό θεραπειών που αντιμετωπίζουν τα βασικά συμπτώματα της διαταραχής, συμπεριλαμβανομένων και των φτωχών επικοινωνιακών δεξιοτήτων και των εμμονών ή των επαναλαμβανόμενων συνηθειών. Παρότι οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι όσο νωρίτερα γίνει η παρέμβαση , τόσο το καλύτερο, δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος συνδυασμός αγωγών που να είναι ο καλύτερος.[3] Η αγωγή για το σύνδρομο Asperger είναι παρόμοια με αγωγές για άλλες αυτιστικές διαταραχές (ASD) υψηλής-λειτουργικότητας, με την εξαίρεση ότι λαμβάνονται υπόψη οι γλωσσικές ικανότητες, λεκτικές δυνατότητες και οι μη λεκτικές αδυναμίες των ατόμων που πάσχουν από το σύνδρομο Asperger (AS).[2] A typical program generally includes:[3]

  • Εκπαίδευση κοινωνικών δεξιοτήτων για πιο αποτελεσματικές αλληλεπιδράσεις με άλλα άτομα [12]
  • Γνωστική θεραπεία της συμπεριφοράς για να βελτιωθεί η διαχείριση του στρες που σχετίζεται με άγχος ή έκρηξη συναισθημάτων [13]και για να σταματήσουν έμμονες και επαναλαμβανόμενες πράξεις.
  • Φαρμακευτική αγωγή, για συνυπάρχουσες καταστάσεις όπως η μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και οι κρίσεις άγχους [14]
  • Επαγγελματική θεραπεία απασχόλησης ή θεραπεία που περιλαμβάνει άσκηση για να βοηθεί η φτωχή επεξεργασία των ερεθισμάτων (αισθητική επεξεργασία) και ο συντονισμός των κινήσεων
  • Παρέμβαση στην κοινωνική επικοινωνία, που είναι εξειδικευμένη λογοθεραπεία οι οποία θα βοηθήσει στον τρόπο συνομιλίας κατά τη διάρκεια ενός διαλόγυ [15]
  • Εκπαίδευση και υποστήριξη των γονέων, συγκεκριμένα σε τεχνικές συμπεριφοράς που θα χρησιμοποιούν στο σπίτι.

Από τις πολλές μελέτες σε προγράμματα παρέμβασης στη συμπεριφορά σε πρόωρο στάδιο, οι περισσότερες είναι αναφορές περιπτώσεων από το πολύ 5 συμμετέχοντες και συνήθως εξετάζονται λίγα προβλήματα συμπεριφοράς όπως η τάση για αυτοτραυματισμό, η επιθετικότητα, η μη συμμόρφωση με κανόνες ή η έμμονη επανάληψη ασυνείδητων λέξεων ή πράξεων.[16] Παρά την ευρεία εφαρμογή προγραμμάτων εκπαίδευσης για ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, η αποτελεσματικότητά τους δεν έχει εξολοκλήρου καθιερωθεί. [17] Μια δειγματοληπτική τυχαία έρευνα σχετική με ένα μοντέλο εκπαίδευσης των γονέων για προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών τους με AS έδειξε ότι γονείς που παρακολουθούν ένα μονοήμερο σεμινάριο ή 6 ξεχωριστές σειρές μαθημάτων αναφέρουν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς , ενώ γονείς που παρακολούθησαν μία ξεχωριστή σειρά μαθημάτων ανέφεραν λιγότερα έντονα προβλήματα συμπεριφοράς στα παιδιά του που πάσχουν από AS .[18] Η επαγγελματική κατάρτιση είναι σημαντική σε μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες που πάσχουν από AS για να διδαχθεί η διαδικασία της συνέντευξης εργασίας και η σωστή συμπεριφορά στο χώρο εργασίας. Επίσης, λογισμικό που βοηθάει στην οργάνωση της εργασίας και της ζωής μπορεί να βοηθήσει άτομα που πάσχουν από AS.[2]

Φαρμακευτική θεραπεία

Καμία φαρμακευτική αγωγή δεν αντιμετωπίζει απευθείας τα κύρια συμπτώματα του AS.[14] Παρόλο που η έρευνα στην αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής παρέμβασης για το AS είναι περιορισμένη,[2] είναι σημαντικό να διαγνωσθούν και να αντιμετωπισθούν καταστάσεις που εμφανίζονται από την ασθένεια.[19] Ελλείμματα από το ίδιο το άτομο στην αναγνώριση συναισθημάτων ή στην παρατήρηση των επιδράσεων της συμπεριφοράς τού ενός σε άλλους μπορούν να δυσκολέψουν τα άτομα με AS να καταλάβουν γιατί η αγωγή ίσως είναι απαραίτητη.[14] Η αγωγή μπορεί να είναι αποτελεσματική σε συνδυασμό με παρεμβάσεις στη συμπεριφορά και περιβαλλοντικές διευκολύνσεις στη διαχείριση συμπτωμάτων που εμφανίζονται με την ασθένεια όπως το αγχωτικό σύνδρομο, η μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, απροσεξία και επιθετικότητα.[2]Τα άτυπα αντιψυχωτικά φάρμακα ρισπεριδόνη και ολανζαπίνη φαίνεται να μειώνουν τα σχετιζόμενα με το AS συμπτώματα. [2] η ρισπεριδόνη μπορεί να μειώσει τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και τις συμπεριφορές αυτοτραυματισμού, τις εκρήξεις επιθετικότητας και την παρορμητικότητα και να βελτιώσει τις στερεότυπες συμπεριφορές και τις κοινωνικές σχέσεις και επαφές. Οι αποκλείστες της επιλεκτικής επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) φλουοξετίνη,φλουβοξαμίνη και σερτραλίνη είναι αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση περιορισμένων και επαναλαμβανόμενων συμπεριφορών.[2][19][1]

Η φαρμακευτική αγωγή πρέπει να λαμβάνεται με προσοχή, διότι οι παρενέργειες μπορεί να είναι πιο κοινές και δύσκολες να εκτιμηθούν σε άτομα με AS,αφού επιπλέον εξετάσεις για την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων σε καταστάσεις που εμφανίζονται με την ασθένεια συνήθως αποκλείουν τα άτομα με αυτιστικές διαταραχές. [14]Ανωμαλίες στον μεταβολισμό και την ηλεκτρική αγωγιμότητα της καρδιάς και ο αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 έχον αυξηθεί σε περιπτώσεις χορήγησης τέτοιας φαρμακευτικής αγωγής,[20][21] μαζί με σοβαρές μακροχρόνιες νευρολογικές παρενέργειες.[16] Οι SSRIs μπορεί να οδηγήσουν στην εκδήλωση συμπεριφορών όπως αυξημένη επιθετικότητα, παρορμητικότητα και διαταραχές του ύπνου.[1] Η αύξηση του βάρους και η κούραση είναι συνήθεις παρενέργειες της ρισπεριδόνης, η οποία μπορεί ακόμη να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο εμφνάνισης συμπτωμάτων όπως ανησυχία και δυστονία[1] και αυξημένα επίπεδα προλακτίνης στον ορό του αίματος.[22] Υπνηλία και αύξηση σωματικού βάρους είναι πιο συχνές παρενέργειες με την ολανζαπίνη,[21] η οποία έχει επίσης συνδεθεί με τον διαβήτη.[20] Παρενέργειες υπνηλίας κατά την σχολική ηλικία[23]έχουν επιπτώσεις στην μάθηση στην τάξη. Άτομα με AS μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν και να καταλάβουν τις εσωτερικές τους διαθέσεις και συναισθήματα ή να ανεχθούν τις παρενέργειες , οι οποίες για τα περισσότερα άτομα δε θα αποτελούσαν πρόβλημα.[24]


Εξέλιξη του συνδρόμου Asperger

Υπάρχουν μερικά στοιχεία που δείχνουν ότι παιδιά με AS μπορεί να δουν μια μείωση των συμπτωμάτων τους: εως και το 20% των παιδιών μπορεί να μην πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια ως ενήλικες, παρά την ύπαρξη κοινωνικών και επικοινωνιακών δυσκολιών.[25] Μέχρι το 2006, δεν υπάρχουν διαθέσιμες έρευνες που να αναδεικνύουν το μακροχρόνιο αποτέλεσμα του AS σε άτομα που πάσχουν από αυτό και δεν υπάρχουν καθόλου συστηματικές μακροχρόνιες έρευνες για παιδιά με AS.[26] Άτομα που πάσχουν από το AS φαίνεται να έχουν φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής, αλλά έχουν αυξημένη προδιάθεση εμφάνισης των ψυχιατρικών εκδηλώσεων που εμφανίζονται με την ασθένεια, όπως η μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και οι κρίσεις άγχους που μπορούν να επηρεάσουν χαρακτηριστικά την εξέλιξη του συνδρόμου.[2][25] Παρόλο που οι δυσκολίες στην κοινωνική ζωή υπάρχουν εφ'όρου ζωής, το αποτέλεσμα είναι σε γενικές γραμμές θετικότερο απ'ότι σε άτομα που πάσχουν από αυτιστικές διαταραχές χαμηλής λειτουργικής ικανότητας.[2]Για παράδειγμα, τα συμπτώματα του πλαισίου των αυτιστικών διαταραχών είναι πιο πιθανό να μειωθούν σε παιδιά με AS ή άλλες αυτιστικές διαταραχές υψηλής λειτουργικής ικανότητας(HFA).[27] Παρόλο που οι περισσότεροι μαθητές με AS/HFA έχουν τυπική μαθηματική ικανότητα και αποδίδουν ελάχιστα χειρότερα στην αριθμητική, μερικοί έχουν εξαιρετικές ικανότητες στα μαθηματικά[28]και το σύνδρομο Asperger δεν έχει αποτρέψει μερικούς ενήλικες όπως ο Vernon L. Smith να κερδίσουν το Βραβείο Νόμπελ.[29]

Παρόλο που τα περισσότερα παιδία με AS παρακολουθούν κανονικά μαθήματα διδασκαλίας, μερικα παιδια μπορεί να χρησιμοποιήσουν ειδικές υπηρεσίες εκπαίδευσης εξαιτίας των κοινωνικών δυσκολιών του και των προβλημάτων συμπεριφοράς.[26] Έφηβοι με AS μπορεί να εμφανίσουν δυσκολία σε θέματα οργάνωσης και φροντίδας του εαυτού τους, καθώς και διαταραχές στις κοινωνικές και προσωπικές (ερωτικές) σχέσεις τους. Παρά τη χαμηλή ικανότητα αντίληψης τους, πολλοί νέοι ενήλικες με AS παραμένουν στο πατρικό τους, παρόλο που μερικοί παντρεύονται και δουλεύουν ανεξάρτητα.[2] Η διαφορετικότητα που βιώνουν οι έφηβοι ( λόγω ηλικίας) μπορεί να είναι τραυματική.[30] Το άγχος μπορεί να εμφανιστεί ως απλή ανησυχία μέχρι και πιθανή παραβίαση της ρουτίνας , ως καταστάσεις χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα ή προσδοκίες ή μεχρι και κοινωνικό άγχος.[2] Το στρες που προκύπτει απ'όλα αυτά μπορεί να εκδηλωθεί ως απροσεξία, απόσυρση, εξάρτηση από τις εμμονές, υπερκινητικότητα ή επιθετική συμπεριφορά.[13]Η κατάθλιψη είναι συχνό αποτέλεσμα του χρόνιου εκνευρισμού από τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες στην ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων με άλλους, καθώς και εναλλαγές στη διάθεση , οι οποίες πρέπει να αντιμετωπισθούν, μπορεί να εμφανιστούν. [2] Η κλινική εμπειρία υποδεικνύει ότι τα ποσοστά αυτοκτονίας μπορεί να είναι αυξημένα μεταξύ των ατόμων με AS, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει εξακριβωθεί ,με συστηματική έρευνα. [31]

Η εκπαίδευση των οικογενειών είναι απαραίτητη ώστε να αναπτυχθούν στρατηγικές κατανόηση των πλεονεκτημάτων και των αδυναμιών της κατάστασης.[19] Βοηθώντας την οικογένεια να ανταπεξέλθει σε τέτοιες καταστάσεις, βελτιώνεται η επίδραση στα παιδιά. [32]Η εξέλιξη του συνδρόμου μπορεί να βελτιωθεί αν διαγνωσθεί σε νεότερη ηλικία η οποία επιτρέπει παρεμβάσεις σε πρώιμο στάδιο, ενώ παρεμβάσεις στη ενήλικη ζωή είναι χρήσιμες αλλά λιγότερο προσοδοφόρες..[19]Υπάρχουν νομικές κυρώσεις για άτομα που εκμεταλλεύονται άτομα με AS αφού διατρέχουν τον κίνδυνο να παρασυρθούν και να μην έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν τις κοινωνικές επιπτώσεις των πράξεων τους.[19]

Επιδημιολογία

Οι εκτιμήσεις για το ποσοστό των ατόμων που πάσχουν από AS σε σχέση με αυτά που εξετάστηκαν διαφέρουν σημαντικά. Μία ανασκόπηση των επιδημιολογικών ερευνών του 2003 έδειξε ότι το ποσοστό αυτό κυμαίνεται από 0.03 μέχρι 4.83 στα 1000 , με το ποσοστό Αυτισμού προς AS να κυμαίνεται μεταξύ 1.5:1 έως 16:1 [33]Συνδυάζοντας την αναλογία των γεωμετρικών μέσων στο 5:1 με μια συντηρητική εκτίμηση του αρχικού ποσοστού του AS στο 1.3 στα 1000 άτομα που εξετάστηκαν, γίνεται έμμεσα κατανοητό ότι το ποσοστό των ατόμων που πάσχουν από AS προς αυτά που εξετάστηκαν υπολογίζεται περίπου στο 0.26 ανά 1000 άτομα.[34]Μέρος της απόκλισης στους υπολογισμούς αυξάνεται λόγω των διαφορών στα διαγνωστικά κριτήρια που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα, μια μικρή μελέτη του 2007 σε 5484 οκτάχρονα παιδιά από τη Φινλανδία βρήκε ότι 2.9 παιδιά στα 1000 πληρούν το κριτήριο ICD-10 για διάγνωση του AS, 2,7 στα 1000 για το κριτήριο Gillberg and Gillberg, 2.5 για το DSM-IV, 1.6 για το Szatmari et al, και 4.3 στα 1000 για το σύνολο αυτών των τεσσάρων κριτηρίων. Τα αγόρια φαίνεται να έχουν πιο συχνά το AS σε σχέση με τα κορίτσια: υπολογισμοί της αναλογία μεταξύ των φύλων κυμαίνονται από 1.6:1 μέχρι 4:1, με τη χρήση του κριτηρίου Gillberg and Gillberg.[35]

Κρίσεις άγχους και η μείζονα καταθλιπτική διαταραχή είναι οι πιο συχνές καταστάσεις που εμφανίζονται ταυτόχρονα: η εμφάνιση τους παράλληλα με το AS υπολογίζεται σε 65% των περιπτώσεων.[2] Αναφορές έχουν συσχετίσει το AS με ιατρικές καταστάσεις όπως η αμινοξυουρία και η χαλάρωση των συνδέσμων, αλλά αυτές οι αναφορές είναι είτε απλά περιστατικά είτε μικρές μελέτες και δεν έχουν συσχετισθεί παράγοντες με το AS σε αυτές τις έρευνες.[2] Μία έρευνα σε άνδρες με AS βρήκε ένα αυξημένο ποσοστό επιληψίας και υψηλό ποσοστό διαταραχής της μη λεκτικής μάθησης (51%).[36]Το AS έχει συσχετισθεί με διάφορα "τικ", με το σύνδρομο Tourette και την διπολική διαταραχή και, επίσης, οι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές του AS έχουν αρκετές ομοιότητες με συμπτώματα της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής[37] και της αναγκαστικής προσωπικής διαταραχής. [38] Ωστόσο, πολλές από αυτές τις μελέτες είναι βασισμένες σε κλινικά δείγματα ή δεν έχουν τυποποιημένη μέτρηση.[25]

Ιστορία

Πήρε την ονομασία του από το Αυστριακό παιδίατρο Χανς Άσπεργκερ(1906–1980). Το AS είναι ένα σχετικά νέο διαγνωσθέν σύνδρομο στο πεδίο του αυτισμού.[39] Ως παιδί, ο Άσπεργκερ φαίνεται να είχε εμφανίσει κάποια από τα χαρακτηριστικά αυτού του συνδρόμου, όπως αδιαφορία για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία και ταλέντο στη γλωσσομάθεια.[40][41]Το 1994, ο Άσπερκερ περιέγραψε 4 παιδιά ,κατά την πρακτική του,[19] τα οποία είχαν δυσκολία στην κοινωνική τους ενσωμάτωση.Τα παιδιά δεν εμφάνιζαν μη λεκτικές ικανότητες επικοινωνίας, ούτε κατάφερναν να επικοινωνήσουν ουσιαστικά με τους φίλους τους και ήταν και σωματικά αδέξια. Ο Άσπεργκερ αποκάλεσε την κατάσταση ως "Αυτιστική ψυχοπάθεια" και περιέγραψε ως κύριο χαρακτηριστικό της την κοινωνική απομόνωση.[3] 50 χρόνια αργότερα, αρκετά διαγνωστικά πρότυπα για το σύνδρομο προτάθηκαν διστακτικά, αρκετά από τα οποία διέφεραν αρκετά από την μελέτη του Άσπεργκερ.[42]

Σε αντίθεση με το AS όπως περιγράφεται σήμερα, η αυτιστική ψυχοπάθεια μπορεί να αναγνωριστεί σε άτομο όλων των επιπέδων ευφυίας , περιλαμβανομένων και εκείνων με διανοητική αναπηρία.[43] Στα περιεχόμενα της πολιτικής της Ναζιστικής ευγονικής για εξάλειψη των ατόμων που παρεκκλίνουν κοινωνικά και αυτών με νοητική αναπηρία, ο Άσπεργκερ υπερασπίστηκε με πάθος την αξία των ατόμων με αυτισμό, γράφοντας ότι " Είμαστε πεπεισμένοι ότι τα άτομα με αυτισμό έχουν τη θέση τους στην κοινωνία. Εκπληρώνουν τον ρόλο τους καλά, ίσως και καλύτερα απ'ότι θα μπορούσε οποιοσδήποτε άλλος, και μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι ως παιδιά έιχαν τις μεγαλύτερες δυσκολίες να αντιμετωπίσουν και προκαλούσαν ανείπωτες ανησυχίες στα άτομα που τους πρόσεχαν." "[44]Ο Άσπεργκερ επίσης αποκαλούσε τους νεαρούς του ασθενείς "μικρούς καθηγητές",[44] και πίστευε ότι μερικοί θα ήταν ικανοί για εξαιρετικά επιτεύγματα και πρωτότυπες σκέψεις αργότερα στη ζωή τους.[19] Η μελέτη του δημοσιεύτηκε σε περίοδο πολέμου και στη Γερμάνια, οπότε δε διαβάστηκε από πολλούς ανθρώπους εκτός Γερμανίας.

Η Λόρνα Γουίνγκ έκανε γνωστό τον όρο Σύνδρομο Άσπεργκερ στην Αγγλόφωνη ιατρική κοινότητα με τη δημοσίευσή της το 1981[45] για μία σειρά μελέτης περιπτώσεων παιδιών που εμφανίζουν παρόμοια συμπτώματα, of a series of case studies of children showing similar symptoms,[39] και η Uta Frith μετέφρασε την μελέτη του Άσπεργκερ στα Αγγλικά το 1991.[44]Ομάδες διαγνωστικών κριτηρίων σκιαγραφήθηκαν από τους Gillberg and Gillberg το 1989 και από τους Szatmari et al. την ίδια χρονιά.[35] Το AS έγινε μια σταθερή διάγνωση πάθησης το 1992, όταν συμπεριλήφθηκε στην 10η έκδοσή του διαγνωστικού εγχειριδίου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.), "Διεθνής Κατάταξη των Ασθενειών" (ICD-10). Το 1994, το AS προστέθηκε στην 4η έκδοση του Διαγνωστικού εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, " Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Νοητικών Διαταραχών" (DSM-IV).[3]

Τώρα πια εκατοντάδες βιβλία, άρθρα και ιστοσελίδες περιγράφουν το AS, και οι υπολογισμοί διάγνωσης έχουν αυξηθεί δραματικά για ασθένεια του αυτιστικού φάσματος, με το AS να αναγνωρίζεται ως μία σημαντική υποομάδα.[39] Το εάν θα πρέπει να ξεχωρίζεται από την κατηγορία των αυτιστικών διαταραχών υψηλής λειτουργικότητας είναι ένα βασικό θέμα το οποίο χρίζει περαιτέρω μελέτης,[19] και υπάρχουν αμφιβολίες για την εμπειρική επικύρωση των κριτηρίων DSM-IV και ICD-10.[26] Το 2013, το κριτήριο DSM-5 απέκλεισε το AS από ξεχωριστή διάγνωση , κατατάσσοντάς το στο αυτιστικό φάσμα σε μια κλίμακα σοβαρότητας εμφάνισης αυτισμού[46]

Κοινωνία και Πολιτισμός

Οι άνθρωποι με AS μπορεί να αναφέρονται στον εαυτό τους στις καθημερινές συζητήσεις ως aspies (ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε γραπτό απο την Liane Holliday Willey το 1999 ).[47] Η λέξη νευροτυπικός (συντομογραφία NT) περιγράφει ένα άτομο του οποίου η νευρολογική ανάπτυξη και κατάσταση είναι τυπική, και συχνά χρησιμοποιείται για αναφορά σε μη-αυτιστικά άτομα. Το Διαδίκτυο έδωσε τη δυνατότητα σε άτομα με AS να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να γιορτάσουν τη διαφορετικότητά τους με τρόπο που παλαιότερα δεν ήταν δυνατός εξαιτίας τις σπανιότητας τους και της αραιής γεωγραφικής τους κατανομής. Ένα ξεχωριστό είδος πολιτισμού των ατόμων με As έχει δημιουργηθεί. Ιστοσελίδες όπως η Wrong Planet έχουν διευκολύνει τα άτομα με AS να συνδεθούν μετξύ τους.[48]

Τα αυτιστικά άτομα έχουν υποστηρίξει μια αλλαγή στην αντίληψη του φάσματος των αυτιστικών διαταραχών , θεωρώντας τις ως περίπλοκα σύνδρομα παρά ως ασθένειες που πρέπει να θεραπευτούν. Οι υπέρμαχοι αυτής της ιδέας απορρίπτουν την ιδέα ότι υπάρχει μία "ιδανική" διαμόρφωση του εγκεφάλου και ότι οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτή θεωρείται παθολογική. Αντ'αυτού προωθούν την ανοχή σε ότι αυτοί ονομάζουν νευροποικιλότητα (neurodiversity).[49] Αυτές οι ιδέες αποτελούν τη βάση των δικαιωμάτων των αυτιστικών ατόμων και των κινημάτων αυτιστικής υπερηφάνειας.[50] Υπάρχει μια αντίθεση στους ενήλικες που έχουν διαγνώσει μόνοι τους στον εαυτό τους το AS, οι οποίοι δε θέλουν να θεραπευτούν και είναι περήφανοι για την ταυτότητά τους και σε γονείς παιδιών με AS, οι οποίοι συνήθως αναζητούν βοληθεια και θεραπεία για τα παιδιά τους.[51]

Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι το AS μπορεί να αντιμετωπισθεί με μία διαφορετική αντίληψη, όχι ως μία διαταραχή ή αναπηρία,,[48] και ότι πρέπε να αφαιρεθεί απο το βασικό Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο, όπως έγινε και με την ομοφυλοφιλία.[52] Σε μία μελέτη του 2002, ο Σίμον Μπάρον-Κόεν έγραψε για αυτούς που έχουν το AS: " Στον κοινωνικό κόσμο, δεν υπάρχει κανένα σημαντικό όφελος από μία ακριβή ματιά στη λεπτομέρεια, αλλά στον κόσμο των μαθηματικών , των υπολογιστών, της καταλογογράφησης, της μουσικής, της γλωσσολογίας, της μηχανικής και των επιστημών, μία τέτοια ματιά στη λεπτομέρεια οδηγεί στην επιτυχία παρά στη αποτυχία. Ο Baron-Cohen επισήμανε δύο λόγους γιατί μπορεί να είναι ακόμα χρήσιμο να θεωρούμε το AS ως αναπηρία: για να προβλέπεται ειδική νομική στήριξη όποτε χρειαστεί και για να αναγνωριστούν οι συναισθηματικές δυσκολίες από την μειωμένη αντίληψη των συναισθημάτων από άτομα που πάσχουν από το AS.[53] O Baron-Cohen υποστηρίζει ότι τα γονίδια για τον συνδυασμό των ικανοτήτων των ατόμων με AS έχουν λειτουργήσει κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ανθρώπινης εξέλιξης και έχουν συνεισφέρει σημαντικά στην ανθρώπινη ιστορία.[54]

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Foster.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα McPartland.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα NINDS.
  4. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα EhlGill.
  5. ↑ The CAST has been renamed from the Childhood Asperger Syndrome Test to the Childhood Autism Spectrum Test, reflecting the removal of Asperger's Syndrome from the DSM-5
  6. ↑ Campbell JM (2005). «Diagnostic assessment of Asperger's disorder: a review of five third-party rating scales». J Autism Dev Disord 35 (1): 25–35. doi:10.1007/s10803-004-1028-4. PMID 15796119. 
  7. ↑ Auyeung B, Baron-Cohen S, Wheelwright S, Allison C (2008). «The Autism Spectrum Quotient: Children's Version (AQ-Child)» (PDF). J Autism Dev Disord 38 (7): 1230–40. doi:10.1007/s10803-007-0504-z. PMID 18064550. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 February 2009. http://web.archive.org/web/20090205170722/http://autismresearchcenter.com/docs/papers/2008_Auyeung_etal_ChildAQ.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-01-02. 
  8. ↑ Baron-Cohen S, Hoekstra RA, Knickmeyer R, Wheelwright S (2006). «The Autism-Spectrum Quotient (AQ)—adolescent version» (PDF). J Autism Dev Disord 36 (3): 343–50. doi:10.1007/s10803-006-0073-6. PMID 16552625. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 February 2009. http://web.archive.org/web/20090205170712/http://autismresearchcenter.com/docs/papers/2006_BC_Hoekstra_etal_AQ-adol.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-01-02. 
  9. ↑ Woodbury-Smith MR, Robinson J, Wheelwright S, Baron-Cohen S (2005). «Screening adults for Asperger Syndrome using the AQ: a preliminary study of its diagnostic validity in clinical practice» (PDF). J Autism Dev Disord 35 (3): 331–5. doi:10.1007/s10803-005-3300-7. PMID 16119474. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 December 2008. http://web.archive.org/web/20081217140624/http://autismresearchcentre.com/docs/papers/2005_Woodbury-Smith_etal_ScreeningAdultsForAS.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-01-02. 
  10. ↑ Khouzam HR, El-Gabalawi F, Pirwani N, Priest F (2004). «Asperger's disorder: a review of its diagnosis and treatment». Compr Psychiatry 45 (3): 184–91. doi:10.1016/j.comppsych.2004.02.004. PMID 15124148. 
  11. ↑ Attwood T (2003). «Frameworks for behavioral interventions». Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 12 (1): 65–86. doi:10.1016/S1056-4993(02)00054-8. PMID 12512399. http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000548/fulltext. 
  12. ↑ Krasny L, Williams BJ, Provencal S, Ozonoff S (2003). «Social skills interventions for the autism spectrum: essential ingredients and a model curriculum». Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 12 (1): 107–22. doi:10.1016/S1056-4993(02)00051-2. PMID 12512401. http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000512/fulltext. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Myles BS (2003). «Behavioral forms of stress management for individuals with Asperger syndrome». Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 12 (1): 123–41. doi:10.1016/S1056-4993(02)00048-2. PMID 12512402. http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000482/fulltext. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Towbin KE (2003). «Strategies for pharmacologic treatment of high functioning autism and Asperger syndrome». Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 12 (1): 23–45. doi:10.1016/S1056-4993(02)00049-4. PMID 12512397. http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000494/fulltext. 
  15. ↑ Paul R (2003). «Promoting social communication in high functioning individuals with autistic spectrum disorders». Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 12 (1): 87–106. doi:10.1016/S1056-4993(02)00047-0. PMID 12512400. http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000470/fulltext. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Matson JL (2007). «Determining treatment outcome in early intervention programs for autism spectrum disorders: a critical analysis of measurement issues in learning based interventions». Res Dev Disabil 28 (2): 207–18. doi:10.1016/j.ridd.2005.07.006. PMID 16682171. 
  17. ↑ Rao PA, Beidel DC, Murray MJ (2008). «Social skills interventions for children with Asperger's syndrome or high-functioning autism: a review and recommendations». J Autism Dev Disord 38 (2): 353–61. doi:10.1007/s10803-007-0402-4. PMID 17641962. 
  18. ↑ Sofronoff K, Leslie A, Brown W (2004). «Parent management training and Asperger syndrome: a randomized controlled trial to evaluate a parent based intervention». Autism 8 (3): 301–17. doi:10.1177/1362361304045215. PMID 15358872. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 19,5 19,6 19,7 Baskin JH, Sperber M, Price BH (2006). «Asperger syndrome revisited». Rev Neurol Dis 3 (1): 1–7. PMID 16596080. 
  20. ↑ 20,0 20,1 Newcomer JW (2007). «Antipsychotic medications: metabolic and cardiovascular risk». J Clin Psychiatry 68 (suppl 4): 8–13. PMID 17539694. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Chavez B, Chavez-Brown M, Sopko MA, Rey JA (2007). «Atypical antipsychotics in children with pervasive developmental disorders». Pediatr Drugs 9 (4): 249–66. doi:10.2165/00148581-200709040-00006. PMID 17705564. 
  22. ↑ Staller J (2006). «The effect of long-term antipsychotic treatment on prolactin». J Child Adolesc Psychopharmacol 16 (3): 317–26. doi:10.1089/cap.2006.16.317. PMID 16768639. 
  23. ↑ Stachnik JM, Nunn-Thompson C (2007). «Use of atypical antipsychotics in the treatment of autistic disorder». Annals of Pharmacotherapy 41 (4): 626–34. doi:10.1345/aph.1H527. PMID 17389666. 
  24. ↑ Blacher J, Kraemer B, Schalow M (2003). «Asperger syndrome and high functioning autism: research concerns and emerging foci». Current Opinion in Psychiatry 16 (5): 535–542. doi:10.1097/00001504-200309000-00008. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Woodbury-Smith.
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Klin.
  27. ↑ Coplan J, Jawad AF (2005). «Modeling clinical outcome of children with autistic spectrum disorders». Pediatrics 116 (1): 117–22. doi:10.1542/peds.2004-1118. PMID 15995041. http://pediatrics.aappublications.org/cgi/content/full/116/1/117. Lay summary – press release (2005-07-05). 
  28. ↑ Chiang HM, Lin YH (2007). «Mathematical ability of students with Asperger syndrome and high-functioning autism» (PDF). Autism 11 (6): 547–56. doi:10.1177/1362361307083259. PMID 17947290. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 April 2009. http://web.archive.org/web/20090407051134/http://aut.sagepub.com/cgi/reprint/11/6/547. Ανακτήθηκε στις 2009-03-06.  – μέσω SAGE Journals (απαιτείται συνδρομή)
  29. ↑ Herera S (2005-02-25). «Mild autism has 'selective advantages'». CNBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 November 2007. http://web.archive.org/web/20071101125846/http://www.msnbc.msn.com/id/7030731/. Ανακτήθηκε στις 2007-11-14. 
  30. ↑ Moran M (2006). «Asperger's may be answer to diagnostic mysteries». Psychiatr News 41 (19): 21. http://pn.psychiatryonline.org/cgi/content/full/41/19/21. 
  31. ↑ Gillberg C (2008). «Asperger syndrome—mortality and morbidity». Στο: Rausch JL, Johnson ME, Casanova MF (eds.). Asperger's Disorder. Informa Healthcare. σελίδες 63–80. ISBN 0-8493-8360-9. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: editors list (link) CS1 maint: Extra text: editors list (link)
  32. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Tsatsanis.
  33. ↑ Fombonne E, Tidmarsh L (2003). «Epidemiologic data on Asperger disorder». Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 12 (1): 15–21. doi:10.1016/S1056-4993(02)00050-0. PMID 12512396. http://www.childpsych.theclinics.com/article/PIIS1056499302000500/fulltext. 
  34. ↑ Fombonne E (2007). «Epidemiological surveys of pervasive developmental disorders». Στο: Volkmar FR. Autism and Pervasive Developmental Disorders (2nd έκδοση). Cambridge University Press. σελίδες 33–68. ISBN 0-521-54957-4. 
  35. ↑ 35,0 35,1 Mattila ML, Kielinen M, Jussila K, et al (2007). «An epidemiological and diagnostic study of Asperger syndrome according to four sets of diagnostic criteria». J Am Acad Child Adolesc Psychiatry 46 (5): 636–46. doi:10.1097/chi.0b013e318033ff42. PMID 17450055. 
  36. ↑ Cederlund M, Gillberg C (2004). «One hundred males with Asperger syndrome: a clinical study of background and associated factors». Dev Med Child Neurol 46 (10): 652–60. doi:10.1111/j.1469-8749.2004.tb00977.x. PMID 15473168. 
  37. ↑ http://www.ocfoundation.org/uploadedFiles/MainContent/About_OCD/IOCDF%20Brochure%20-%20Greek.pdf
  38. ↑ Gillberg C, Billstedt E (2000). «Autism and Asperger syndrome: coexistence with other clinical disorders». Acta Psychiatr Scand 102 (5): 321–30. doi:10.1034/j.1600-0447.2000.102005321.x. PMID 11098802. 
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 Baron-Cohen S, Klin A (2006). «What's so special about Asperger Syndrome?» (PDF). Brain Cogn 61 (1): 1–4. doi:10.1016/j.bandc.2006.02.002. PMID 16563588. http://www.elsevier.com/authored_subject_sections/S05/S05_360/pdf/klin.pdf. 
  40. ↑ Lyons V, Fitzgerald M (2007). «Did Hans Asperger (1906–1980) have Asperger Syndrome?». J Autism Dev Disord 37 (10): 2020–1. doi:10.1007/s10803-007-0382-4. PMID 17917805. 
  41. ↑ Osborne L (2002). American Normal: The Hidden World of Asperger Syndrome. Copernicus. σελ. 19. ISBN 0-387-95307-8. 
  42. ↑ Hippler K, Klicpera C (February 2003). «A retrospective analysis of the clinical case records of 'autistic psychopaths' diagnosed by Hans Asperger and his team at the University Children's Hospital, Vienna». Philosophical Transactions of the Royal Society B 358 (1430): 291–301. doi:10.1098/rstb.2002.1197. PMID 12639327. 
  43. ↑ Wing L (1991). «The relationship between Asperger's syndrome and Kanner's autism». Στο: Frith U. Autism and Asperger syndrome. Cambridge University Press. σελίδες 93–121. ISBN 0-521-38608-X. 
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 Asperger H; tr. and annot. Frith U (1991) [1944]. «'Autistic psychopathy' in childhood». Στο: Frith U. Autism and Asperger syndrome. Cambridge University Press. σελίδες 37–92. ISBN 0-521-38608-X. 
  45. ↑ Wing L (1981). «Asperger's syndrome: a clinical account». Psychol Med 11 (1): 115–29. doi:10.1017/S0033291700053332. PMID 7208735. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 August 2007. http://web.archive.org/web/20070817231015/http://www.mugsy.org/wing2.htm. Ανακτήθηκε στις 2007-08-15. 
  46. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα DSMV.
  47. ↑ Willey LH (1999). Pretending to be Normal: Living with Asperger's Syndrome. Jessica Kingsley. σελίδες 71, 104. ISBN 1-85302-749-9. 
  48. ↑ 48,0 48,1 Clarke J, van Amerom G (2007). «'Surplus suffering': differences between organizational understandings of Asperger's syndrome and those people who claim the 'disorder'». Disabil Soc 22 (7): 761–76. doi:10.1080/09687590701659618. 
  49. ↑ Williams CC (2005). «In search of an Asperger». Στο: Stoddart KP. Children, Youth and Adults with Asperger Syndrome: Integrating Multiple Perspectives. Jessica Kingsley. σελίδες 242–52. ISBN 1-84310-319-2. The life prospects of people with AS would change if we shifted from viewing AS as a set of dysfunctions, to viewing it as a set of differences that have merit. 
  50. ↑ Dakin CJ (2005). «Life on the outside: A personal perspective of Asperger syndrome». Στο: Stoddart KP. Children, Youth and Adults with Asperger Syndrome: Integrating Multiple Perspectives. Jessica Kingsley. σελίδες 352–61. ISBN 1-84310-319-2. 
  51. ↑ Clarke J, van Amerom G (2008). «Asperger's syndrome: differences between parents' understanding and those diagnosed». Soc Work Health Care 46 (3): 85–106. doi:10.1300/J010v46n03_05. PMID 18551831. 
  52. ↑ Allred S (2009). «Reframing Asperger syndrome: lessons from other challenges to the Diagnostic and Statistical Manual and ICIDH approaches». Disabil Soc 24 (3): 343–55. doi:10.1080/09687590902789511. 
  53. ↑ Baron-Cohen S (2002). «Is Asperger syndrome necessarily viewed as a disability?». Focus Autism Other Dev Disabl 17 (3): 186–91. doi:10.1177/10883576020170030801.  A preliminary, freely readable draft, with slightly different wording in the quoted text, is in: Baron-Cohen S (2002). «Is Asperger's syndrome necessarily a disability?» (PDF). Cambridge: Autism Research Centre. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2008. 
  54. ↑ Baron-Cohen S (2008). «The evolution of brain mechanisms for social behavior». Στο: Crawford C, Krebs D (eds.). Foundations of Evolutionary Psychology. Lawrence Erlbaum. σελίδες 415–32. ISBN 0-8058-5957-8. CS1 maint: Extra text: editors list (link)


Πηγές

  • Σύνδρομο Asperger, ΙΑΤΩΡ, επιστημονικό περιοδικό, άρθρο της Μαρίας Αντωνίου, 13-10-2011.


CC-BY-SA
Μετάφραση 		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Asperger syndrome της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).


Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σύνδρομο_Άσπεργκερ&oldid=4405281"