Ακικλοβίρη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Επόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Νέα σελίδα: <!--Please do not change "aciclovir" to "acyclovir". "Aciclovir" is the International Nonproprietary Name, and is thus preferred. --> {{Drugbox | verifiedrevid = 477240648 | ...
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 18:16, 24 Νοεμβρίου 2012

Πρότυπο:Drugbox

Structures of guanosine and acyclovir compared

Η Ακυκλοβίρη (INN) , χημική ονομασία ακυκλογουανοσίνη, (συντομογραφία ACV),[1] είναι ένα ανάλογο της γουανοσίνης αντι-ιικό φάρμακο, που διατίθεται στο εμπόριο με τις εμπορικές ονομασίες Cyclovir, Herpex, Acivir, Acivirax, Zovirax, Zoral, και Xovir. Είναι ένα από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα αντι-ιικά φάρμακα, και χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία των λοιμώξεων του ιού του απλού έρπητα , καθώς επίσης και τη θεραπεία του ζωστήρα της ανεμοβλογιάς και του έρπητα ζωστήρα.

Ιστορία

Η Ακυκλοβίρη θεωρήθηκε ως το ξεκίνημα μιας νέας εποχής στην αντι-ιική θεραπεία,[1] καθώς έχει εξαιρετικά επιλεκτική δράση και χαμηλή κυτταροτοξικότητα. Η βάση για τη σύνθεση της Ακυκλοβίρης ήταν νουκλεοτίδια τα οποία απομονώθηκαν από ένα σφουγγάρι, Cryptotethya crypta, στην Καραϊβική.[2][3][4] Ανακαλύφθηκε από τους Howard Schaffer, Robert Vince, S. Bittner και S. Gurwara σαν αποτέλεσμα της έρευνας τους στο ανάλογο της αδενοσίνης ακυκλοαδενοσίνη που έδειξε ελπιδοφόρα αντι-ιική δράση.[5] Αργότερα, ο Schaffer προσχώρησε στην Burroghs-Wellcome και συνέχισε την ανάπτυξη της Ακυκλοβίρης με την φαρμακολόγο Gertrude B. Elion.[6] Ο Vince αργότερα προχώρησε στην εφεύρεση της αβακαβίρης, το NNRTI φάρμακο για ασθενείς με HIV λοίμωξη.[7] Στην Elion απονεμήθηκε το 1988 το βραβείο Νόμπελ στην Ιατρική, για τη συμβολή της στην ανακάλυψη της Ακυκλοβίρης. Ο Dr. Richard Whitley, ένας ερευνητής του University of Alabama at Birmingham και πρωτοπόρος στην αντι-ιική θεραπεία, ήταν ο πρώτος που χορήγησε επιτυχώς το φάρμακο σε άνθρωπο.

Φαρμακολογία

Μηχανισμός δράσης

Η Ακυκλοβίρη διαφέρει από τα υπόλοιπα νουκλεοτιδικά ανάλογα στο ότι περιέχει μία μερική, μόνο, δομή νουκλεοτιδίου : ο σακχαριτιδικός δακτύλιος αντικαθίσταται από μία δομή ανοιχτής αλυσίδας. Μετατρέπεται επιλεκτικά σε μονοφωσφορική ακυκλο-γουανοσίνη (acyclo-GMP) από την ιική θυμιδινική κινάση, η οποία καταλύει ταχύτερα (3000 φορές) την αντίδραση φωσφορυλίωσης από την κυτταρική θυμιδινική κινάση. Ακολούθως, η μονοφωσφορική μορφή φωσφορυλιώνεται περαιτέρω στην ενεργό τριφωσφορική μορφή, τριφωσφορική ακυκλο-γουανοσίνη (acyclo-GTP), από ενδοκυττάριες κινάσες. Το Acyclo-GTP έχει περίπου 100 φορές μεγαλύτερη συγγένεια για την ιική απ' ότι για την κυτταρική πολυμεράση. Ως υπόστρωμα, το acyclo-GTP ενσωματώνεται στο ιικό DNA, με αποτέλεσμα την πρόωρη διακοπή της αλυσίδας. Μολονότι η Ακυκλοβίρη μοιάζει με νουκλεοτίδιο, στερείται 3' άκρου. Κατά συνέπεια, μετά την ενσωμάτωσή της μέσα σε ένα αναπτυσσόμενο κλώνο DNA, δεν μπορούν να προστεθούν άλλα νουκλεοτίδια σε αυτόν τον κλώνο. Έχει, επίσης, βρεθεί ότι τα ιικά ένζυμα δεν μπορούν να απομακρύνουν το acyclo-GTP από την νουκλεοτιδική αλυσίδα, που έχει σαν αποτέλεσμα την αναστολή της περαιτέρω δραστηριότητας της DNA πολυμεράσης. Το Acyclo-GTP μεταβολίζεται σχετικά γρήγορα μέσα στα κύτταρα, πιθανόν από κυτταρικές φωσφατάσες.

Εν ολίγοις, η Ακυκλοβίρη μπορεί να θεωρηθεί ένα προφάρμακο το οποίο χορηγείται σε μία ανενεργή (ή λιγότερο δραστική) μορφή και μεταβολίζεται σε μία περισσότερο δραστική μετά τη χορήγηση.

Μικροβιολογία

Η Ακυκλοβίρη είναι δραστική έναντι των περισσότερων ειδών της οικογένειας των ερπητοϊών. Σε φθίνουσα σειρά δραστικότητας:[8]

Είναι κατά κύριο λόγο δραστική έναντι του HSV, και σε μικρότερο βαθμό έναντι του VZV. Έχει περιορισμένη αποτελεσματικότητα έναντι του EBV και του CMV. Είναι αδρανής έναντι λανθανόντων ιών στα νευρικά γάγγλια.

Αντίσταση

Η αντίσταση στην Ακυκλοβίρη είναι σπάνια, ωστόσο συναντάται κυρίως σε ασθενείς με χρόνια προφύλαξη με αντιϊκά φάρμακα (λήπτες μοσχευμάτων, άτομα με σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας (AIDS) λόγω λοίμωξης από τον ιό HIV). Οι μηχανισμοί αντίστασης του HSV περιλαμβάνουν ανεπάρκεια ιικής θυμιδινικής κινάσης και μεταλλάξεις στην ιική θυμιδινική κινάση ή/και στην DNA πολυμεράση, μεταβάλλοντας την ευαισθησία του υποστρώματος.[9] Η Ακυκλοβίρη έχει δείξει επίσης διασταυρούμενη αντοχή με την βαλακυκλοβίρη και την φαμκυκλοβίρη.

Φαρμακοκινητική

Η Ακυκλοβίρη είναι ελάχιστα διαλυτή στο νερό και έχει κακή στοματική βιοδιαθεσιμότητα (15–30%), ως εκ τούτου, ενδοφλέβια χορήγηση κρίνεται απαραίτητη αν απαιτούνται υψηλές συγκεντρώσεις.Όταν χορηγείται από του στόματος, η μέγιστη συγκέντρωση αυτής στο πλάσμα εμφανίζεται μετά από 1-2 ώρες. Η Ακυκλοβίρη έχει υψηλό ποσοστό κατανομής, ενώ η δέσμευση της με πρωτεΐνες του ορού κυμαίνεται από 9-33%.[10] Ο χρόνος ημίσειας ζωής της Ακυκλοβίρης είναι περίπου 3 ώρες. Απεκκρίνεται από τους νεφρούς, μερικώς με σπειραματική διήθηση και μερικώς με σωληναριακή έκκριση.

Η φτωχή στοματική βιοδιαθεσιμότητα μπορεί να βελτιωθεί με χορήγηση βαλακυκλοβίρης, η οποία έχει στοματική βιοδιαθεσιμότητα περίπου 55%. Η βαλακυκλοβίρη μετατρέπεται σε Ακυκλοβίρη από εστεράσες μέσω ηπατικού μεταβολισμού πρώτου περάσματος.


Δείτε επίσης

Βιβλιογραφία

  1. ↑ 1,0 1,1 de Clercq, Erik; Field, Hugh J (5 October 2005). «Antiviral prodrugs – the development of successful prodrug strategies for antiviral chemotherapy». British Journal of Pharmacology (Wiley-Blackwell) 147 (1): σελ. 1–11. January 2006. doi:10.1038/sj.bjp.0706446. PMID 16284630 
  2. ↑ Garrison, Tom (1999). Oceanography: An Invitation to Marine Science, 3rd ed. Belmont, CA: Wadsworth Publishing Company. σελ. 471. 
  3. ↑ doi:10.1081/TXR-100100318
  4. ↑ PMID 19149592 (PubMed)
    Citation will be completed automatically in a few minutes. Jump the queue or expand by hand
  5. ↑ Schaffer, Howard; Robert Vince, S. Bittner, S. Gurwara (1971). «Novel substrate of adenosine deaminase». Journal of Medicinal Chemistry 14 (4): 367–369. doi:10.1021/jm00286a024. PMID 5553754. 
  6. ↑ Elion, Gertrude; Furman, Fyfe, Miranda, Beauchamp and Schaffer (1977). «Selectivity of action of an antiherpetic agent, 9-(2-hydroxyethoxymethyl)guanine». Proc Natl Acad Sci USA 74 (12): 5716–5720. doi:10.1073/pnas.74.12.5716. PMID 202961. 
  7. ↑ Vince, R. "A brief history of the development of Ziagen" Chemtracts 2008, 21, 127–134.
  8. ↑ O'Brien JJ, Campoli-Richards DM. (1989). «Aciclovir. An updated review of its antiviral activity, pharmacokinetic properties and therapeutic efficacy». Drugs 37 (3): 233–309. PMID 2653790. 
  9. ↑ Sweetman S, editor. Martindale: The complete drug reference. 34th ed. London: Pharmaceutical Press; 2004. ISBN 0-85369-550-4
  10. ↑ Aciclovir Tablets BP 400mg - Summary of Product Characteristics (SPC) - (eMC)

Περαιτέρω αναζήτηση

  • Harvey Stewart C. in Remington’s Pharmaceutical Sciences 18th edition: (ed. Gennard, Alfonso R.) Mack Publishing Company, 1990. ISBN 0-912734-04-3.
  • Huovinen P., Valtonen V. in Kliininen Farmakologia (ed. Neuvonen et al.). Kandidaattikustannus Oy, 1994. ISBN 951-8951-09-8.
  • Périgaud C., Gosselin G., Imbach J. -L.: Nucleoside analogues as chemotherapeutic agents: a review. Nucleosides and nucleotides 1992; 11(2–4)
  • Rang H.P., Dale M.M., Ritter J.M.: Pharmacology, 3rd edition. Pearson Professional Ltd, 1995. 2003 (5th) edition ISBN 0-443-07145-4; 2001 (4th) edition ISBN 0-443-06574-8; 1990 edition ISBN 0-443-03407-9.

Εξωτερικές πηγές

Πρότυπο:Antibiotics and chemotherapeutics for dermatological use Πρότυπο:Antivirals

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ακικλοβίρη&oldid=3709929"