Ανακύκλωση πλαστικών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό Προχωρημένη επεξεργασία από κινητό
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό Προχωρημένη επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 12: Γραμμή 12:


Τα παγκόσμια [[Περιβαλλοντικές κινήσεις|περιβαλλοντικά κινήματα]] στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 οδήγησαν στη δημιουργία περιβαλλοντικών φορέων. ([[EPA]], 1970), EU ([[ΓΔ ENV|DG ENV]], 1973) Αυστραλία ([[Αρχή Προστασίας Περιβάλλοντος (Βικτώρια)|EPA]], 1971) και Ιαπωνία ([[Υπουργείο Περιβάλλοντος (Ιαπωνία)|JEA]] 1971). Η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση έθεσε τα πλαστικά απόβλητα υπό έλεγχο.<ref name="The Plastics Issue">{{Cite journal|last=Huffman|first=George L.|last2=Keller|first2=Daniel J.|title=The Plastics Issue|journal=Polymers and Ecological Problems|date=1973|pages=155–167|doi=10.1007/978-1-4684-0871-3_10|isbn=978-1-4684-0873-7}}</ref> Η πρώτη προσπάθεια για τον περιορισμό της πλαστικής ρύπανσης ήταν αναμφισβήτητα οι [[MARPOL 73/78|συμφωνίες MARPOL του 1973 και του 1978]], των οποίων το παράρτημα&nbsp;V απαγόρευσε την απόρριψη πλαστικών στους ωκεανούς.
Τα παγκόσμια [[Περιβαλλοντικές κινήσεις|περιβαλλοντικά κινήματα]] στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 οδήγησαν στη δημιουργία περιβαλλοντικών φορέων. ([[EPA]], 1970), EU ([[ΓΔ ENV|DG ENV]], 1973) Αυστραλία ([[Αρχή Προστασίας Περιβάλλοντος (Βικτώρια)|EPA]], 1971) και Ιαπωνία ([[Υπουργείο Περιβάλλοντος (Ιαπωνία)|JEA]] 1971). Η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση έθεσε τα πλαστικά απόβλητα υπό έλεγχο.<ref name="The Plastics Issue">{{Cite journal|last=Huffman|first=George L.|last2=Keller|first2=Daniel J.|title=The Plastics Issue|journal=Polymers and Ecological Problems|date=1973|pages=155–167|doi=10.1007/978-1-4684-0871-3_10|isbn=978-1-4684-0873-7}}</ref> Η πρώτη προσπάθεια για τον περιορισμό της πλαστικής ρύπανσης ήταν αναμφισβήτητα οι [[MARPOL 73/78|συμφωνίες MARPOL του 1973 και του 1978]], των οποίων το παράρτημα&nbsp;V απαγόρευσε την απόρριψη πλαστικών στους ωκεανούς.

Η [[παγκοσμιοποίηση]], κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, περιλάμβανε την εξαγωγή πλαστικών απορριμμάτων από προηγμένες οικονομίες σε αναπτυσσόμενες και μεσαίου εισοδήματος, όπου μπορούσαν να ταξινομηθούν και να ανακυκλωθούν λιγότερο ακριβά. Το ετήσιο εμπόριο πλαστικών απορριμμάτων αυξήθηκε ραγδαία από το 1993 και μετά ως μέρος του [[Παγκόσμιο εμπόριο απορριμμάτων|παγκόσμιου εμπορίου απορριμμάτων]].<ref name="Brooks2018">{{Cite journal|last=Brooks|first=Amy L.|last2=Wang|first2=Shunli|last3=Jambeck|first3=Jenna R.|title=The Chinese import ban and its impact on global plastic waste trade|journal=[[Science Advances]]|date=June 2018|volume=4|issue=6|pages=eaat0131|doi=10.1126/sciadv.aat0131|pmid=29938223|pmc=6010324|bibcode=2018SciA....4..131B}}</ref>

Πολλές κυβερνήσεις υπολογίζουν τα αντικείμενα ως ανακυκλωμένα, εάν έχουν εξαχθεί για αυτόν τον σκοπό, ανεξάρτητα από το πραγματικό αποτέλεσμα. Η πρακτική έχει χαρακτηριστεί ως [[περιβαλλοντικό ντάμπινγκ]], καθώς η περιβαλλοντική νομοθεσία και η επιβολή της νομοθεσίας είναι γενικά πιο αδύναμες στις λιγότερο ανεπτυγμένες οικονομίες.<ref>{{Cite web|url=https://www.greenpeace.org.uk/resources/trashed-plastic-report/|title=Trashed: how the UK is still dumping plastic waste on the rest of the world|website=[[Greenpeace UK]]|language=en|accessdate=20 May 2021}}</ref> <ref>{{Cite journal|last=Bishop|first=George|last2=Styles|first2=David|last3=Lens|first3=Piet N.L.|title=Recycling of European plastic is a pathway for plastic debris in the ocean|journal=Environment International|date=September 2020|volume=142|pages=105893|doi=10.1016/j.envint.2020.105893|pmid=32603969}}</ref> Μέχρι το 2016 εξήχθησαν περίπου 14 μεγατόνοι πλαστικών απορριμμάτων, με την Κίνα να παράγει 7,35 μεγατόνους.<ref name="Brooks20182">{{Cite journal|last=Brooks|first=Amy L.|last2=Wang|first2=Shunli|last3=Jambeck|first3=Jenna R.|title=The Chinese import ban and its impact on global plastic waste trade|journal=[[Science Advances]]|date=June 2018|volume=4|issue=6|pages=eaat0131|doi=10.1126/sciadv.aat0131|pmid=29938223|pmc=6010324|bibcode=2018SciA....4..131B}}</ref> Μεγάλο μέρος αυτού ήταν χαμηλής ποιότητας ανάμεικτο πλαστικό που κατέληγε σε χωματερές. Ωστόσο, το ανακυκλωμένο πλαστικό χρησιμοποιείται εκτενώς στην κατασκευή στην Κίνα και τα εισαγόμενα πλαστικά απόβλητα επεξεργάζονταν κυρίως με επεξεργασία χαμηλής τεχνολογίας. Οι χώρες υψηλού εισοδήματος όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οι κορυφαίοι εξαγωγείς.<ref name=":1">{{Cite web|url=http://www.unep.org/resources/report/drowning-plastics-marine-litter-and-plastic-waste-vital-graphics|title=Drowning in Plastics – Marine Litter and Plastic Waste Vital Graphics|last=Environment|first=U. N.|ημερομηνία=2021-10-21|website=UNEP - UN Environment Programme|language=en|accessdate=2022-03-23}}</ref>

Το 2017, η Κίνα άρχισε να περιορίζει τις εισαγωγές απορριμμάτων πλαστικών μέσω της [[Επιχείρηση Εθνικό ξίφος|Επιχείρησης National Sword]]. Οι εξαγωγείς εξήγαγαν τελικά σε άλλες χώρες κυρίως στη Νοτιοανατολική Ασία, όπως το Βιετνάμ και τη Μαλαισία, αλλά και την Τουρκία και την Ινδία.<ref>{{Cite journal|last=Wang|first=Chao|last2=Zhao|first2=Longfeng|last3=Lim|first3=Ming K|last4=Chen|first4=Wei-Qiang|last5=Sutherland|first5=John W.|title=Structure of the global plastic waste trade network and the impact of China's import Ban|journal=Resources, Conservation and Recycling|date=February 2020|volume=153|pages=104591|doi=10.1016/j.resconrec.2019.104591|url=https://pureportal.coventry.ac.uk/en/publications/structure-of-the-global-plastic-waste-trade-network-and-the-impact-of-chinas-import-ban(399872a7-4c4a-45ab-9c5f-cd01133bcd42).html}}</ref> <ref name=":02">{{Cite web|url=https://e360.yale.edu/features/piling-up-how-chinas-ban-on-importing-waste-has-stalled-global-recycling|title=Piling Up: How China's Ban on Importing Waste Has Stalled Global Recycling|website=[[Yale Environment 360|Yale E360]]|language=en-US|accessdate=12 October 2020}}</ref> Η Ινδονησία, η Μαλαισία και η Ταϊλάνδη αντέδρασαν στις παράνομες εισαγωγές πλαστικών απορριμμάτων ενισχύοντας τους συνοριακούς ελέγχους. Τα παράνομα εισαγόμενα εμπορευματοκιβώτια επαναπατρίστηκαν ή απαγορεύτηκε η είσοδος. Κατά συνέπεια, τα πλαστικά δοχεία απορριμμάτων συσσωρεύονται στα λιμάνια.<ref name=":12">{{Cite web|url=http://www.unep.org/resources/report/drowning-plastics-marine-litter-and-plastic-waste-vital-graphics|title=Drowning in Plastics – Marine Litter and Plastic Waste Vital Graphics|last=Environment|first=U. N.|ημερομηνία=2021-10-21|website=UNEP - UN Environment Programme|language=en|accessdate=2022-03-23}}</ref>

Δεδομένων των περιορισμένων επιλογών εξαγωγής, η προσοχή στράφηκε σε τοπικές λύσεις. Η προτεινόμενη [[διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού]] θα φορολογούσε τους παραγωγούς πλαστικών για να επιδοτούν τους ανακυκλωτές.<ref>{{Cite journal|last=Leal Filho|first=Walter|last2=Saari|first2=Ulla|last3=Fedoruk|first3=Mariia|last4=Iital|first4=Arvo|last5=Moora|first5=Harri|last6=Klöga|first6=Marija|last7=Voronova|first7=Viktoria|date=March 2019|title=An overview of the problems posed by plastic products and the role of extended producer responsibility in Europe|journal=Journal of Cleaner Production|volume=214|pages=550–558|doi=10.1016/j.jclepro.2018.12.256|url=https://e-space.mmu.ac.uk/622465/1/Plastics.Paper.Final.pdf}}</ref>

Το 2019, το διεθνές εμπόριο πλαστικών απορριμμάτων ρυθμίστηκε βάσει της [[Σύμβαση της Βασιλείας|Σύμβασης της Βασιλείας]]. Σύμφωνα με τη Σύμβαση, οποιοδήποτε μέρος μπορεί να αποφασίσει να απαγορεύσει τις εισαγωγές επικίνδυνων πλαστικών απορριμμάτων και, από την 1η Ιανουαρίου 2021, ορισμένων μικτών πλαστικών απορριμμάτων. Τα μέρη της Σύμβασης οφείλουν να διασφαλίζουν περιβαλλοντικά ορθή διαχείριση των απορριμμάτων τους είτε μέσω εναλλακτικών εισαγωγέων είτε μέσω της αύξησης της χωρητικότητας.<ref name=":13">{{Cite web|url=http://www.unep.org/resources/report/drowning-plastics-marine-litter-and-plastic-waste-vital-graphics|title=Drowning in Plastics – Marine Litter and Plastic Waste Vital Graphics|last=Environment|first=U. N.|ημερομηνία=2021-10-21|website=UNEP - UN Environment Programme|language=en|accessdate=2022-03-23}}</ref>

Η [[πανδημία COVID-19]] μείωσε προσωρινά το εμπόριο πλαστικών απορριμμάτων, εν μέρει λόγω της μειωμένης δραστηριότητας στις εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων, των διακοπών στη ναυτιλία και των χαμηλών τιμών του πετρελαίου που μείωσαν το κόστος του παρθένου πλαστικού και κατέστησαν την ανακύκλωση λιγότερο κερδοφόρα.<ref name=":14">{{Cite web|url=http://www.unep.org/resources/report/drowning-plastics-marine-litter-and-plastic-waste-vital-graphics|title=Drowning in Plastics – Marine Litter and Plastic Waste Vital Graphics|last=Environment|first=U. N.|ημερομηνία=2021-10-21|website=UNEP - UN Environment Programme|language=en|accessdate=2022-03-23}}</ref>

Έκδοση από την 12:48, 30 Ιουνίου 2023

Η ανακύκλωση πλαστικού είναι η επεξεργασία των πλαστικών απορριμμάτων σε άλλα προϊόντα.[1][2][3] Η ανακύκλωση μπορεί να μειώσει την εξάρτηση από την υγειονομική ταφή, να διατηρήσει τους πόρους και να προστατεύσει το περιβάλλον από την πλαστική ρύπανση και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.[4][5] Τα ποσοστά ανακύκλωσης υστερούν σε σχέση με άλλα ανακτήσιμα υλικά, όπως το αλουμίνιο, το γυαλί και το χαρτί. Μέχρι το 2015, ο κόσμος παρήγαγε περίπου 6,3 δισεκατομμύρια τόνους πλαστικών απορριμμάτων, που μόνο το 9% των οποίων έχει ανακυκλωθεί, και μόνο περίπου το 1% έχει ανακυκλωθεί περισσότερες από μία φορές.[6] Επιπλέον, το 12% αποτεφρώθηκε και το υπόλοιπο 79% στάλθηκε σε χώρους υγειονομικής ταφής ή στο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένου του ωκεανού.[6]

Σχεδόν όλο το πλαστικό δεν είναι βιοδιασπώμενο και δεν ανακυκλώνεται, αλλά εξαπλώνεται στο περιβάλλον,[7][8] όπου μπορεί να προκαλέσει βλάβη. Για παράδειγμα, από το 2015 περίπου 8 εκατομμύρια τόνοι απορριμμάτων πλαστικού εισέρχονται στους ωκεανούς ετησίως, καταστρέφοντας το οικοσύστημα και σχηματίζοντας μπαλώματα σκουπιδιών από τους ωκεανούς.[9]Ακόμη και οι διαδικασίες ανακύκλωσης υψηλότερης ποιότητας οδηγούν σε σημαντικά πλαστικά απόβλητα κατά τη διαδικασία διαλογής και καθαρισμού, απελευθερώνοντας μεγάλες ποσότητες μικροπλαστικών στα λύματα και σκόνη από τη διαδικασία.[10][11]

Σχεδόν όλη η ανακύκλωση είναι μηχανική (τήξη και μετατροπή πλαστικού σε άλλα αντικείμενα). Αυτό μπορεί να προκαλέσει αποικοδόμηση του πολυμερούς σε μοριακό επίπεδο και απαιτεί την ταξινόμηση των απορριμμάτων ανά χρώμα και τύπο πολυμερούς, πριν από την επεξεργασία, η οποία είναι περίπλοκη και δαπανηρή. Τα σφάλματα μπορεί να οδηγήσουν σε υλικό με ασυνεπείς ιδιότητες, καθιστώντας το μη ελκυστικό για τη βιομηχανία.[12] Στην ανακύκλωση πρώτων υλών, τα απορρίμματα πλαστικού μετατρέπονται στα αρχικά χημικά του, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να γίνουν φρέσκο πλαστικό. Αυτό συνεπάγεται υψηλότερο κόστος ενέργειας και κεφαλαίου. Εναλλακτικά, το πλαστικό μπορεί να καεί στη θέση των ορυκτών καυσίμων, σε εγκαταστάσεις ανάκτησης ενέργειας ή να μετατραπεί βιοχημικά σε άλλες χρήσιμες χημικές ουσίες για τη βιομηχανία. Σε ορισμένες χώρες, η καύση είναι η κυρίαρχη μορφή διάθεσης πλαστικών απορριμμάτων, ιδιαίτερα όπου εφαρμόζονται πολιτικές εκτροπής των χωματερών.

Η ανακύκλωση πλαστικών είναι χαμηλή στην ιεραρχία των απορριμμάτων. Υποστηρίχθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970,[13] αλλά λόγω οικονομικών και τεχνικών προκλήσεων, δεν επηρέασε τα πλαστικά απόβλητα σε σημαντικό βαθμό, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η βιομηχανία πλαστικών έχει επικριθεί ότι ασκεί πιέσεις για την επέκταση των προγραμμάτων ανακύκλωσης, παρόλο που η έρευνα έδειξε ότι τα περισσότερα πλαστικά δεν μπορούν να ανακυκλωθούν οικονομικά.[14][15]

Ιστορία

Αν και τα πλαστικά ανακαλύφθηκαν πριν από την 20ό αιώνα, η μεγάλης κλίμακας παραγωγή δεν πραγματοποιήθηκε μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τονάιλον αντικατέστησε το μετάξι στα αλεξίπτωτα, ενώ το Perspex ήταν μια ελαφριά εναλλακτική του γυαλιού στα αεροπλάνα. Μετά τον πόλεμο, αυτά τα υλικά διατέθηκαν στο εμπόριο. Η εποχή των πλαστικών ξεκίνησε γύρω στο 1950, μέρος της μεταπολεμικής οικονομικής άνθησης.

Τα παγκόσμια περιβαλλοντικά κινήματα στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 οδήγησαν στη δημιουργία περιβαλλοντικών φορέων. (EPA, 1970), EU (DG ENV, 1973) Αυστραλία (EPA, 1971) και Ιαπωνία (JEA 1971). Η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση έθεσε τα πλαστικά απόβλητα υπό έλεγχο.[13] Η πρώτη προσπάθεια για τον περιορισμό της πλαστικής ρύπανσης ήταν αναμφισβήτητα οι συμφωνίες MARPOL του 1973 και του 1978, των οποίων το παράρτημα V απαγόρευσε την απόρριψη πλαστικών στους ωκεανούς.

Η παγκοσμιοποίηση, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, περιλάμβανε την εξαγωγή πλαστικών απορριμμάτων από προηγμένες οικονομίες σε αναπτυσσόμενες και μεσαίου εισοδήματος, όπου μπορούσαν να ταξινομηθούν και να ανακυκλωθούν λιγότερο ακριβά. Το ετήσιο εμπόριο πλαστικών απορριμμάτων αυξήθηκε ραγδαία από το 1993 και μετά ως μέρος του παγκόσμιου εμπορίου απορριμμάτων.[16]

Πολλές κυβερνήσεις υπολογίζουν τα αντικείμενα ως ανακυκλωμένα, εάν έχουν εξαχθεί για αυτόν τον σκοπό, ανεξάρτητα από το πραγματικό αποτέλεσμα. Η πρακτική έχει χαρακτηριστεί ως περιβαλλοντικό ντάμπινγκ, καθώς η περιβαλλοντική νομοθεσία και η επιβολή της νομοθεσίας είναι γενικά πιο αδύναμες στις λιγότερο ανεπτυγμένες οικονομίες.[17] [18] Μέχρι το 2016 εξήχθησαν περίπου 14 μεγατόνοι πλαστικών απορριμμάτων, με την Κίνα να παράγει 7,35 μεγατόνους.[19] Μεγάλο μέρος αυτού ήταν χαμηλής ποιότητας ανάμεικτο πλαστικό που κατέληγε σε χωματερές. Ωστόσο, το ανακυκλωμένο πλαστικό χρησιμοποιείται εκτενώς στην κατασκευή στην Κίνα και τα εισαγόμενα πλαστικά απόβλητα επεξεργάζονταν κυρίως με επεξεργασία χαμηλής τεχνολογίας. Οι χώρες υψηλού εισοδήματος όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οι κορυφαίοι εξαγωγείς.[20]

Το 2017, η Κίνα άρχισε να περιορίζει τις εισαγωγές απορριμμάτων πλαστικών μέσω της Επιχείρησης National Sword. Οι εξαγωγείς εξήγαγαν τελικά σε άλλες χώρες κυρίως στη Νοτιοανατολική Ασία, όπως το Βιετνάμ και τη Μαλαισία, αλλά και την Τουρκία και την Ινδία.[21] [22] Η Ινδονησία, η Μαλαισία και η Ταϊλάνδη αντέδρασαν στις παράνομες εισαγωγές πλαστικών απορριμμάτων ενισχύοντας τους συνοριακούς ελέγχους. Τα παράνομα εισαγόμενα εμπορευματοκιβώτια επαναπατρίστηκαν ή απαγορεύτηκε η είσοδος. Κατά συνέπεια, τα πλαστικά δοχεία απορριμμάτων συσσωρεύονται στα λιμάνια.[23]

Δεδομένων των περιορισμένων επιλογών εξαγωγής, η προσοχή στράφηκε σε τοπικές λύσεις. Η προτεινόμενη διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού θα φορολογούσε τους παραγωγούς πλαστικών για να επιδοτούν τους ανακυκλωτές.[24]

Το 2019, το διεθνές εμπόριο πλαστικών απορριμμάτων ρυθμίστηκε βάσει της Σύμβασης της Βασιλείας. Σύμφωνα με τη Σύμβαση, οποιοδήποτε μέρος μπορεί να αποφασίσει να απαγορεύσει τις εισαγωγές επικίνδυνων πλαστικών απορριμμάτων και, από την 1η Ιανουαρίου 2021, ορισμένων μικτών πλαστικών απορριμμάτων. Τα μέρη της Σύμβασης οφείλουν να διασφαλίζουν περιβαλλοντικά ορθή διαχείριση των απορριμμάτων τους είτε μέσω εναλλακτικών εισαγωγέων είτε μέσω της αύξησης της χωρητικότητας.[25]

Η πανδημία COVID-19 μείωσε προσωρινά το εμπόριο πλαστικών απορριμμάτων, εν μέρει λόγω της μειωμένης δραστηριότητας στις εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων, των διακοπών στη ναυτιλία και των χαμηλών τιμών του πετρελαίου που μείωσαν το κόστος του παρθένου πλαστικού και κατέστησαν την ανακύκλωση λιγότερο κερδοφόρα.[26]

  1. Al-Salem, S.M.; Lettieri, P.; Baeyens, J. (October 2009). «Recycling and recovery routes of plastic solid waste (PSW): A review». Waste Management 29 (10): 2625–2643. doi:10.1016/j.wasman.2009.06.004. PMID 19577459. Bibcode2009WaMan..29.2625A. 
  2. Ignatyev, I.A.; Thielemans, W.; Beke, B. Vander (2014). «Recycling of Polymers: A Review». ChemSusChem 7 (6): 1579–1593. doi:10.1002/cssc.201300898. PMID 24811748. 
  3. Lazarevic, David; Aoustin, Emmanuelle; Buclet, Nicolas; Brandt, Nils (December 2010). «Plastic waste management in the context of a European recycling society: Comparing results and uncertainties in a life cycle perspective». Resources, Conservation and Recycling 55 (2): 246–259. doi:10.1016/j.resconrec.2010.09.014. 
  4. Hopewell, Jefferson; Dvorak, Robert; Kosior, Edward (27 July 2009). «Plastics recycling: challenges and opportunities». Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences 364 (1526): 2115–2126. doi:10.1098/rstb.2008.0311. PMID 19528059. 
  5. Lange, Jean-Paul (12 November 2021). «Managing Plastic Waste─Sorting, Recycling, Disposal, and Product Redesign». ACS Sustainable Chemistry & Engineering 9 (47): 15722–15738. doi:10.1021/acssuschemeng.1c05013. 
  6. 6,0 6,1 Geyer, Roland; Jambeck, Jenna R.; Law, Kara Lavender (July 2017). «Production, use, and fate of all plastics ever made». Science Advances 3 (7): e1700782. doi:10.1126/sciadv.1700782. PMID 28776036. Bibcode2017SciA....3E0782G. 
  7. Andrady, Anthony L. (February 1994). «Assessment of Environmental Biodegradation of Synthetic Polymers». Journal of Macromolecular Science, Part C: Polymer Reviews 34 (1): 25–76. doi:10.1080/15321799408009632. 
  8. Ahmed, Temoor; Shahid, Muhammad; Azeem, Farrukh; Rasul, Ijaz; Shah, Asad Ali; Noman, Muhammad; Hameed, Amir; Manzoor, Natasha και άλλοι. (March 2018). «Biodegradation of plastics: current scenario and future prospects for environmental safety». Environmental Science and Pollution Research 25 (8): 7287–7298. doi:10.1007/s11356-018-1234-9. PMID 29332271. 
  9. Jambeck, Jenna, Science 13 February 2015: Vol. 347 no. 6223 (2015). «Plastic waste inputs from land into the ocean». Science 347 (6223): 768–771. doi:10.1126/science.1260352. PMID 25678662. Bibcode2015Sci...347..768J. 
  10. Paul, Andrew (8 Μαΐου 2023). «Recycling plants spew a staggering amount of microplastics». Popular Science (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2023. 
  11. Brown, Erina; MacDonald, Anna; Allen, Steve; Allen, Deonie (2023-05-01). «The potential for a plastic recycling facility to release microplastic pollution and possible filtration remediation effectiveness» (στα αγγλικά). Journal of Hazardous Materials Advances 10: 100309. doi:10.1016/j.hazadv.2023.100309. ISSN 2772-4166. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2772416623000803. 
  12. «Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions – A European Strategy for Plastics in a Circular Economy». eur-lex.europa.eu. 2018. 
  13. 13,0 13,1 Huffman, George L.; Keller, Daniel J. (1973). «The Plastics Issue». Polymers and Ecological Problems: 155–167. doi:10.1007/978-1-4684-0871-3_10. ISBN 978-1-4684-0873-7. 
  14. National Public Radio, 12 September 2020 "How Big Oil Misled The Public Into Believing Plastic Would Be Recycled"
  15. PBS, Frontline, 31 March 2020, "Plastics Industry Insiders Reveal the Truth About Recycling"
  16. Brooks, Amy L.; Wang, Shunli; Jambeck, Jenna R. (June 2018). «The Chinese import ban and its impact on global plastic waste trade». Science Advances 4 (6): eaat0131. doi:10.1126/sciadv.aat0131. PMID 29938223. Bibcode2018SciA....4..131B. 
  17. «Trashed: how the UK is still dumping plastic waste on the rest of the world». Greenpeace UK (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2021. 
  18. Bishop, George; Styles, David; Lens, Piet N.L. (September 2020). «Recycling of European plastic is a pathway for plastic debris in the ocean». Environment International 142: 105893. doi:10.1016/j.envint.2020.105893. PMID 32603969. 
  19. Brooks, Amy L.; Wang, Shunli; Jambeck, Jenna R. (June 2018). «The Chinese import ban and its impact on global plastic waste trade». Science Advances 4 (6): eaat0131. doi:10.1126/sciadv.aat0131. PMID 29938223. Bibcode2018SciA....4..131B. 
  20. Environment, U. N. (21 Οκτωβρίου 2021). «Drowning in Plastics – Marine Litter and Plastic Waste Vital Graphics». UNEP - UN Environment Programme (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  21. Wang, Chao; Zhao, Longfeng; Lim, Ming K; Chen, Wei-Qiang; Sutherland, John W. (February 2020). «Structure of the global plastic waste trade network and the impact of China's import Ban». Resources, Conservation and Recycling 153: 104591. doi:10.1016/j.resconrec.2019.104591. https://pureportal.coventry.ac.uk/en/publications/structure-of-the-global-plastic-waste-trade-network-and-the-impact-of-chinas-import-ban(399872a7-4c4a-45ab-9c5f-cd01133bcd42).html. 
  22. «Piling Up: How China's Ban on Importing Waste Has Stalled Global Recycling». Yale E360 (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2020. 
  23. Environment, U. N. (21 Οκτωβρίου 2021). «Drowning in Plastics – Marine Litter and Plastic Waste Vital Graphics». UNEP - UN Environment Programme (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  24. Leal Filho, Walter; Saari, Ulla; Fedoruk, Mariia; Iital, Arvo; Moora, Harri; Klöga, Marija; Voronova, Viktoria (March 2019). «An overview of the problems posed by plastic products and the role of extended producer responsibility in Europe». Journal of Cleaner Production 214: 550–558. doi:10.1016/j.jclepro.2018.12.256. https://e-space.mmu.ac.uk/622465/1/Plastics.Paper.Final.pdf. 
  25. Environment, U. N. (21 Οκτωβρίου 2021). «Drowning in Plastics – Marine Litter and Plastic Waste Vital Graphics». UNEP - UN Environment Programme (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  26. Environment, U. N. (21 Οκτωβρίου 2021). «Drowning in Plastics – Marine Litter and Plastic Waste Vital Graphics». UNEP - UN Environment Programme (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022.