Σαντζάκι της Θεσσαλονίκης
| Σαντζάκι της Θεσσαλονίκης | |
|---|---|
.svg) | |
| Χώρα | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Διοικητική υπαγωγή | Εγιαλέτι της Θεσσαλονίκης και Βιλαέτι της Θεσσαλονίκης |
| Πρωτεύουσα | Θεσσαλονίκη |
| δεδομένα () | |
Το Σαντζάκι της Θεσσαλονίκης (οθωμανικά τουρκικά: Sancak-i/Liva-i Selanik) ήταν οθωμανική επαρχία δεύτερου επιπέδου (σαντζάκι), η οποία περιελάμβανε τα περίχωρα της πόλης της Θεσσαλονίκης (τουρκικά: Selanik) και τη χερσόνησο της Χαλκιδικής.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Μετά την τελική κατάκτησή της από τη Δημοκρατία της Βενετίας, η Θεσσαλονίκη έγινε κέντρο σαντζακιών στο Εγιαλέτι της Ρούμελης, περιλαμβάνοντας την κεντρική Μακεδονία μεταξύ των ποταμών Αξιού και Αλιάκμονα, καθώς και τη χερσόνησο της Χαλκιδικής.[1]
Μέχρι το 1846, ως μέρος των μεταρρυθμίσεων του Τανζιμάτ, η Θεσσαλονίκη έγινε το κέντρο ενός ξεχωριστού εγιαλετίου (Εγιαλέτι της Θεσσαλονίκης, μετά το 1867 Βιλαέτι της Θεσσαλονίκης) και ως εκ τούτου το σαντζάκι έγινε το πασά-σαντζάκι της νέας επαρχίας.[1][2]
Το 1912, το σαντζάκι περιλάμβανε τις ακόλουθες συνοικίες (καζάς): Θεσσαλονίκη, Κεσέντιρε (Χερσόνησος Κασσάνδρας), Καραφέργε (Βέροια), Γενίτσε Βαρντάρ (Γιαννιτσά), Βόντινα (Έδεσσα), Λανγκαζά (Λαγκαδάς), Γκεβγκελού (Γευγελή), Χισάρ (Νέο Γυναικόκαστρο), Τόιραν (Δοϊράνη), Ουστρούμτζα (Στρώμνιτσα), Τίκος/Καβαντάρ (Καβάνταρτσι), Κατερίν (Κατερίνη), Αϊναρόζ (Άγιο Όρος) και Καράαγκααμπαντ.[2] Το μεγαλύτερο μέρος του σαντζακιού καταλήφθηκε από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1912, κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, ενώ τα βόρεια τμήματα περιήλθαν στη Σερβία και τώρα αποτελούν μέρος της Βόρειας Μακεδονίας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Μπίρκεν, Αντρέας. Die Provinzen des Osmanischen Reiches [Οι Επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας] (στα Γερμανικά). Reichert. σελ. 58. ISBN 3-920153-56-1.
- ↑ 2,0 2,1 Μπίρκεν, Αντρέας. Die Provinzen des Osmanischen Reiches [Οι Επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας] (στα Γερμανικά). Reichert. σελ. 76. ISBN 3-920153-56-1.
.svg){kind=small}