Ιστορικές και παραδοσιακές περιοχές της Ελλάδας
Appearance
Το θέμα του παρόντος λήμματος μπορεί να μην ικανοποιεί τα κριτήρια της εγκυκλοπαιδικότητας σύμφωνα με τις οδηγίες της Βικιπαίδειας. |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Ελλάδα εκτός από την σύγχρονη και παρελθοντική της επίσημη διοικητική διαίρεση περιλαμβάνει επίσης πλήθος ιστορικών και παραδοσιακών περιοχών. Ιστορικές περιοχές αποτελούν τμήματα της χώρας που υπήρξαν στο παρελθόν ξεχωριστές ενότητες αλλά πλέον δεν είναι. Παραδοσιακές περιοχές είναι περιοχές που διαμορφώθηκαν κυρίως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και εξακολουθούν να επιβιώνουν είτε στην προφορική παράδοση είτε ακόμη ως δήμοι ή πρώην δήμοι. Οι παραδοσιακές περιοχές έχουν κοινά γεωγραφικά, πολιτισμικά, εθνικά, γλωσσικά, οικονομικά και ιστορικά στοιχεία.
Παραδοσιακές περιοχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πελοπόννησος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αργολίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρκαδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αχαΐα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κορινθία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λακωνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεσσηνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τριφυλία
- Μάνη (μαζί με Λακωνία)
- Δυτικός Ταΰγετος
Στερεά Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αττική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αιτωλοακαρνανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ευρυτανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θεσσαλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μαγνησία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τρίκαλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καρδίτσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μακεδονία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ημαθία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πέλλα
- Αλμωπία
- Μορίχοβο (μαζί με Φλώρινα και Βόρεια Μακεδονία)
- Πάικο (μαζί με Βόρεια Μακεδονία, Βλαχομογλενίτικα χωριά)
Θεσσαλονίκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χαλκιδική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαντεμοχώρια[8]
- Άγιο Όρος
- Σιθωνία
- Κασσάνδρεια
Καστοριά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κορέστεια
- Καστανοχώρια (μαζί με Γρεβενά και Κοζάνη)
- Γραμμοχώρια (μαζί με Ιωάνιννα)
Κοζάνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χωριά του Βοΐου
- Μαστοροχώρια (μαζί με Γρεβενά, Ιωάνιννα και Αλβανία)
- Καστανοχώρια (μαζί με Καστοριά και Γρεβενά)
- Καραγιάννια
Γρεβενά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαστοροχώρια (μαζί με Ιωάνιννα, Κοζάνη και Αλβανία)
- Καστανοχώρια (μαζί με Καστοριά και Κοζάνη)
Φλώρινα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σέρρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νταρνακοχώρια
- Παγγαίο (μαζί με Δράμα και Καβάλα)
Δράμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καβάλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παγγαίο (μαζί με Σέρρες και Δράμα)
Ήπειρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ιωάνιννα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ζαγόρι[9]
- Τζουμέρκα[10] (μαζί με Άρτα)
- Πωγώνι (μαζί με Αλβανία)
- Μαστοροχώρια (μαζί με Αλβανία, Κοζάνη και Γρεβενά)
- Γραμμοχώρια (μαζί με Καστοριά)
- Μπουραζάνι
Θεσπρωτία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρέβεζα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σούλι (μαζί με Θεσπρωτία)
Άρτα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τζουμέρκα (μαζί με Ιωάνιννα)
Θράκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ξάνθη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πομακοχώρια (μαζί με Κομοτηνή)
Κομοτηνή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πομακοχώρια (μαζί με Ξάνθη)
Νησιά Αιγαίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κάρπαθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κάτω Χωριά
Νάξος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τραγαία
Χίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Καμποχώρια
- Μαστιχοχώρια
- Αμανή
- Καρδάμυλα
Κρήτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χανιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ρέθυμνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ηράκλειο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λασίθι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φιλιππίδης, Δημήτρης, επιμ. (1989 - 1991). ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ. 1 - 8. Αθήνα: ΜΕΛΙΣΣΑ.
- ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ. Αθήνα: ΜΕΛΙΣΣΑ. 1993. ISBN 9789602040157.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Παπαντωνίου, Ιωάννα (2000). Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ. Αθήνα: ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. σελ. 190. ISBN 960-7059-10-7.
Το αχνάρι τους μοιάζει με το αχνάρι της ανδρικής λευκής φουστανέλας, όπως τη γνωρίζουμε απο τη Σαλαμίνα, τα Μέγαρα και γενικά απο την Ερμιονίδα
- ↑ Παπαντωνίου, Ιωάννα (2000). Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ. Αθήνα: ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. σελ. 136. ISBN 960-7059-10-7.
Παράδοξη παραλλαγή είναι ο γυναικείος κόκκινος τζουμπές της Τσακωνιάς.
- ↑ Παπαντωνίου, Ιωάννα (2000). Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ. Αθήνα: ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. σελ. 188. ISBN 960-7059-10-7.
[...] στη Μάνη [...] οι φορεσιές συνδυάζονται με ανατολίτικα γιλέκα.
- ↑ Παπαντωνίου, Ιωάννα (2000). Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ. Αθήνα: ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. σελ. 264. ISBN 960-7059-10-7.
Η μεσαία χορεύτρια (εικ. 379) φοράει τη φορεσιά των νησιών του Αργοσαρωνικού [...]
- ↑ Κιζής, Γιάννης (2007). ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΑ. Αθήνα: ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΟΜΙΛΟΥ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. σελ. 34. ISBN 960-244-031-7.
Τα παραδείγματα των ευνοημένων στον ελληνικό χώρο οικισμών είναι πολλά και γνωστά: χωριά Αγράφων [...]
- ↑ Κιζής, Γιάννης (2007). ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΑ. Αθήνα: ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΟΜΙΛΟΥ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. σελ. 27. ISBN 960-244-031-7.
Επιχειρώντας να ερμηνεύσει μεμονωμένα φαινόμενα ακμής και πολιτιστικού πλούτου, θα αρχίσει σιγά σιγά να διαπιστώνει ότι υπάρχουν πολλές παράλληλες ιστορίες τόπων με κοινά χαρακτηριστικά, άλλων μεγαλύτερης και άλλων μικρότερης ακτινοβολίας, άλλων χαμένων πια, αλλοιωμένων ή ξεχασμένων, και άλλων -όπως το Πήλιο- μέ τον απόηχο τους ζωντανό ακόμη, που αφήνει να διαφανεί το ακμαίο πρόσφατο παρελθόν.
- ↑ Παπαντωνίου, Ιωάννα (2000). Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ. Αθήνα: ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. σελ. 244. ISBN 960-7059-10-7.
Έχουμε μία ομάδα απο πενήντα χωριά με κέντρο την Αλεξάνδρεια (Ρουμλούκι) [...]
- ↑ Κιζής, Γιάννης (2007). ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΑ. Αθήνα: ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΟΜΙΛΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. σελ. 30. ISBN 960-244-031-7.
[...] τα ιδιότυπα «μαντεμοχώρια» της Χαλκιδικής.
- ↑ Κιζής, Γιάννης (2007). ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΑ. Αθήνα: ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΟΜΙΛΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. σελ. 31. ISBN 960-244-031-7.
[...] ενώ τα χωριά του Ζαγοριού θά αποτελέσουν μιάν άλλη πλειάδα ξεχωριστών ορεινών οικονομικών μονάδων χάρη στην εμπορική δραστηριότητα τους.
- ↑ ΚΩΣΜΑ, ΝΙΚΟΥ Β. (1998). ΤΟ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΛΑΙΚΟ ΣΠΙΤΙ. Αθήνα - Γιάννινα: Δωδώνη. σελ. 10. ISBN 960-248-863-8.
Η Ήπειρος φημιζόταν για τους καλούς μαστόρους που έβγαζε. Ολόκληρες επαρχίες της αποτελούνταν από μαστοροχώρια. Αυτές ήταν, η επαρχία Τζουμέρκων [...]
- ↑ Παπαντωνίου, Ιωάννα (2000). Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ. Αθήνα: ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. σελ. 238. ISBN 960-7059-10-7.
Συγκεκριμένα ο P. Belon (1553) αναφέρει ότι στη Ρόδο και στα Σφακιά της Κρήτης οι άνδρες φορούσαν τόσο μακριές μπότες, που τις έδεναν στο γιλέκο τους.
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |