Αναστασία (ταινία 1956)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Αναστασία | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Ανατόλ Λίτβακ |
| Παραγωγή | Μπάντι Άντλερ |
| Σενάριο | Άρθουρ Λόρεντς Γκάι Μπόλτον Μαρσέλ Μωρέτ |
| Βασισμένο σε | Anastasia |
| Πρωταγωνιστές | Ίνγκριντ Μπέργκμαν Γιουλ Μπρίνερ Έλεν Χέιζ |
| Μουσική | Άλφρεντ Νιούμαν |
| Φωτογραφία | Τζακ Χίλντγιαρντ |
| Μοντάζ | Μπερτ Μπέιτς |
| Ενδυματολόγος | René Hubert |
| Εταιρεία παραγωγής | 20th Century Fox |
| Διανομή | 20th Century Fox και Netflix |
| Πρώτη προβολή |  13/12/1956 |
| Κυκλοφορία | 1956 |
| Διάρκεια | 105 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Aγγλικά |
| δεδομένα () | |
Η Αναστασία (αγγλ. Anastasia) είναι δράμα παραγωγής 1956, σε σκηνοθεσία Ανατόλ Λίτβακ και σενάριο Άρθουρ Λώρεντς, ενώ τη μουσική συνέθεσε ο Άλφρεντ Νιούμαν. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, ο Γιουλ Μπρύννερ και η Έλεν Χέιζ. Η ταινία που είναι βασισμένη σε θεατρικό έργο της Γαλλίδας Μαρσέλ Μωρέτ (1952), που πραγματεύεται την ιστορία μιας γυναίκας που έχει χάσει τη μνήμη της και φέρει τεράστια ομοιότητά της με τη χαμένη Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία Νικολάγιεβνα της Ρωσίας.
Η Ίνγκριντ Μπέργκμαν έλαβε το δεύτερό της Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου καθώς και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε Δράμα για την ερμηνεία της στην ταινία.
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρίσι, 1928. Μια γυναίκα που κυκλοφορεί με το όνομα Άννα Άντερσον (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) προσεγγίζεται από τον πρώην στρατηγό του Λευκού Στρατού Σεργκέι Μπούνιν (Γιουλ Μπρύννερ), ο οποίος πλέον έχει υπό τον έλεγχό του ένα νάιτ κλαμπ στο Παρίσι. Ο Μπούνιν παρατηρεί την ομοιότητά της με τη μικρότερη κόρη της οικογένειας Ρωμανώφ, τη Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία Νικολάγιεβνα, της οποίας το πτώμα δε βρέθηκε μετά την εκτέλεση της τσαρικής οικογένειας κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση (1918) και για την οποία υπήρχαν φήμες ότι ήταν ζωντανή. Η Άννα έχει χάσει τη μνήμη της και δε θυμάται πράγματα από το παρελθόν κι ο Μπούνιν πιστεύει ότι βρήκε το κατάλληλο άτομο για να υποδυθεί τη μεγάλη δούκισσα, να ξεγελάσει τους εναπομείναντες της τσαρικής οικογένειας και να διεκδικήσει την κληρονομιά, στην οποία θέλει να βάλει χέρι ο ίδιος.
Έτσι η αδύναμη Άννα γίνεται υποχείριο του Μπούνιν και ξεκινά εντατικά μαθήματα προκειμένου να παίξει το ρόλο της σφετερίστριας σωστά. Η Άννα καταφέρνει να ξεγελάσει τα μέλη της τσαρικής οικογένειας, αλλά το άτομο που πρέπει να πείσει περισσότερο από κάθε άλλο είναι η Χήρα Αυτοκράτειρα Μαρία Φιόντοροβνα (Έλεν Χέιζ), η γιαγιά της Αναστασίας, η οποία κατοικεί στην Κοπεγχάγη. Παράλληλα, η Άννα ερωτεύεται τον Μπούνιν κι αρχίζει να πιστεύει ότι είναι η Αναστασία, καθώς στο μυαλό της επιστρέφουν μνήμες του παρελθόντος. Είναι η Άννα πραγματικά η Αναστασία ή μήπως πρόκειται για μια απλή σφετερίστρια;
Πληροφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταφορά του θεατρικού της Μαρσέλ Μωρέτ στη μεγάλη οθόνη, από τους Άρθουρ Λώρεντς και Γκάυ Μπόλτον. Το θεατρικό είναι εμπνευσμένο από την ιστορία μιας γυναίκας που προκάλεσε σκάνδαλο στην καλή κοινωνία του Παρισιού όταν ισχυρίστηκε ότι ήταν η χαμένη Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία. Στην πραγματικότητα η γυναίκα εκείνη ήταν απλά μια κοινή σφετερίστρια, ενώ στο θεατρικό της Μωρέτ, η γυναίκα είναι όντως η Αναστασία.
Γυρίστηκε στη Κοπεγχάγη, το Λονδίνο και το Παρίσι, καθώς και στα βρετανικά στούντιο της MGM στο Μπόραμγουντ. Επίσης, παρουσιάζεται και ο Καθεδρικός Ναός Αλεξάνδρου Νιέφσκυ στο Παρίσι, τόπος λατρείας εξορίστων και εμιγκρέδων Ρώσων.
Η ταινία σηματοδότησε την επιστροφή της Ίνγκριντ Μπέργκμαν στο Χόλλυγουντ, καθώς είχε αυτοεξοριστεί λόγω του γάμου της με τον Ιταλό σκηνοθέτη Ρομπέρτο Ροσσελλίνι κι είχε αφήσει άνδρα και παιδί για να ακολουθήσει την καρδιά της και να μείνει με τον αγαπημένο της. Για 7 χρόνια η κοινωνία του Χόλλυγουντ την είχε στη μαύρη λίστα γι' αυτή της πράξη, κάτι που φάνηκε να της συγχωρεί όταν της απένειμε το δεύτερό της Όσκαρ το 1956 για τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την ταινία. Ήταν, ακόμη, η επιστροφή της Έλεν Χέιζ μετά από απουσία από τον κινηματογράφο λόγω του θανάτου της κόρης της και της επιβαρυμένης υγείας του συζύγου της.
Το 1956 ήταν η χρονιά του Γιουλ Μπρύννερ, ενός ηθοποιού που συμμετείχε σε τρεις μεγάλες παραγωγές: Οι δέκα εντολές (The Ten Commandments), Αναστασία (Anastasia) και Ο βασιλιάς κι εγώ (The King And I), ταινία για την οποία κέρδισε Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου την ίδια χρονιά.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η ταινία στο imdb
- Η ταινία στο cine.gr Αρχειοθετήθηκε 2017-06-17 στο Wayback Machine.
|