Ακετολακτόνη
| Ακετολακτόνη | |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
| |||
| Γενικά | |||
| Όνομα IUPAC | Οξιρανόνη | ||
| Άλλες ονομασίες | Ακετολακτόνη | ||
| Χημικά αναγνωριστικά | |||
| Χημικός τύπος | C2H2O2 | ||
| Μοριακή μάζα | 58,04 amu | ||
| Σύντομος συντακτικός τύπος |
| ||
| Αριθμός CAS | 42879-41-4 | ||
| SMILES | O=C1CO1 | ||
| InChI | 1S/C2H2O2/c3-2-1-4-2/h1H2 | ||
| PubChem CID | 7860 | ||
| ChemSpider ID | 7572 | ||
| Ισομέρεια | |||
| Ισομερή θέσης | 7 | ||
| Φυσικές ιδιότητες | |||
| Χημικές ιδιότητες | |||
| Επικινδυνότητα | |||
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |||
Η ακετολακτόνη (αγγλικά: acetolactone) ή οξιρανόνη (αγγλικά: oxiranone) ή 1,2-εποξυαιθενάλη είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, οξυγόνο και υδρογόνο, με μοριακό τύπο C2H2O2, αν και χρησιμοποιείται περισσότερο ο γραμμικός της τύπος . Είναι το μικρότερο μέλος των λακτονών, δηλαδή (θεωρητικό) προϊόν εσωτερικής εστεροποίησης του υδροξυαιθανικού οξέος, αλλά μπορεί επίσης να περιγραφεί ως η εποξείδιο της κετένης. Η ένωση περιγράφηκε το 1997 ως παροδικό χημικό είδος σε πειράματα φασματοσκοπίας μαζών[1] Αν και η «μητρική» ακετολακτόνη δεν έχει ακόμη απομονωθεί ως ελεύθερη ένωση, συγγενικά χημικά είδη, όπως η δι(τριφθορομεθυλ)ακετολακτόνη [(CF3)2C2O2], που βρίσκεται σε ένα βαθμό ηλεκτρονιακής σταθεροποίησης από τις δύο τριφθορομεθυλομάδες που περιέχει, είναι γνωστό ότι έχει χρόνο ημιζωής 8 ωρών, στους 25 °C. Αυτή η ένωση παράγεται με φωτόλυση του δι(τριφθορομεθυλο)μηλονυλ υπεροξειδίου.[2]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
- Δημήτριου Ν. Νικολαΐδη: Ειδικά μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1983.
Αναφορές και σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Detlef Schröder, Norman Goldberg, Waltraud Zummack, Helmut Schwarz, John C. Poutsma and Robert R. Squires (1997), Generation of α-acetolactone and the acetoxyl diradical •CH2COO• in the gas phase.
- ↑ Waldemar Adam, Ju-Chao Liu, Oswaldo Rodriguez (1973), Bis(trifluoromethyl)acetolactone, a Stable α-Lactone.