Χωραφάκια Σερρών
Συντεταγμένες: 40°54′34.60″N 23°35′43.55″E / 40.9096111°N 23.5954306°E
| Χωραφάκια | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Σερρών |
| Δήμος | Βισαλτίας |
| Δημοτική Ενότητα | Αχινού |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονίας |
| Νομός | Σερρών |
| Πληθυσμός | |
| Πραγματικός | 19 |
| Έτος απογραφής | 1928 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Γενή Τσιφλίκ |
Τα Χωραφάκια, έως το 1927 γνωστά ως Γενή Τσιφλίκ[1], είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός που βρισκόταν στον σημερινό Δήμο Βισαλτίας της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Βρισκόταν πιθανόν σε απόσταση 1,5 χλμ. βορειοδυτικά του χωριού Πατρίκι Σερρών, κοντά στα ερείπια της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου[2][3][4], ενώ άλλες πηγές το τοποθετούν νοτιοδυτικά του Πατρικίου[5][6][7].
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανήκε διοικητικά στον Καζά των Σερρών του Σαντζακίου των Σερρών του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης.
Στη δημογραφική μελέτη «Εθνογραφία των Βιλαετίων Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης» που εκδόθηκε το 1878 στην Κωνσταντινούπολη, αναφέρεται ότι το 1873 ο οικισμός είχε 9 σπίτια με 28 αθίγγανους κατοίκους[8]. Σύμφωνα με τη στατιστική μελέτη του Βούλγαρου γεωγράφου Βασίλ Κάντσωφ, «Μακεδονία, Εθνογραφία και Στατιστική», το 1900 το Γενή Τσιφλίκ είχε 60 κατοίκους[9]. Στην «Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου» του Αθανάσιου Χαλκιόπουλου που εκδόθηκε το 1910 στην Αθήνα, αναφέρεται ότι ο οικισμός είχε 100 ορθόδοξους αθίγγανους κατοίκους[10].
Μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ο οικισμός περιήλθε στην ελληνική επικράτεια και κατά την ελληνική απογραφή του 1913 δεν είχε κατοίκους. Το 1920 προσαρτήθηκε στη νεοσυσταθείσα κοινότητα Χούμκου (Χουμνικό), μαζί με τα χωριά Σαϊτά (Λαγκάδι) και Ζερβοχώρι, ενώ το 1927 μετονομάστηκε σε Χωραφάκια[1]. Στην τελευταία ελληνική απογραφή που καταγράφεται, το 1928, είχε 19 κατοίκους.
Σήμερα δεν σώζονται ερείπια του οικισμού και στο σημείο υπάρχουν αγροκτήματα.
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Απογραφή | Κάτοικοι | Αναφ. | ||
|---|---|---|---|---|
| Άνδρες | Γυναίκες | Σύνολο | ||
| 1913 | χαρακτηρίζεται ως ακατοίκητο | [11] | ||
| 1920 | δεν καταγράφεται καθόλου | [12] | ||
| 1928 | 8 | 11 | 19 | [13] |
Χάρτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Ερείπια της εκκλησίας Αγ. Γεώργιος (Δεκέμβριος 2022). -
Ερείπια της εκκλησίας Αγ. Γεώργιος (Δεκέμβριος 2022).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Ανατ. Μακεδονία - Χωροταξικός χάρτης 1:200.000 (PDF). Υπουργείον Οικισμού & Ανοικοδομήσεως. 1950 [1943-1946]. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Greece 1:100k Topographic Maps - Nigríta (στα Αγγλικά). London: Great Britain. War Office. General Staff. Geographical Section. 1944. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Φύλλο χάρτη «Solun - Tesaloniki». Βελιγράδι: Vojnogeografskog Instituta. 1966 [1939].
- ↑ Υδραυλικά έργα πεδιάδων Σερρών & Δράμας - Κύρια έργα. Μονκς-Γιούλεν. 1932. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Φύλλο χάρτη «41° 41° Θεσσαλονίκη». Αθήνα: Λιθογραφείο Γ. Κοντογόνη. 1910.
- ↑ 3rd Military Mapping Survey of Austria-Hungary (στα Ουγγρικά). 1910. σελ. Sheet 41-41. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Ethnographic des Vilayets d'Andrinople, de Monastir, et de Salonique (στα Γαλλικά). Κωνσταντινούπολη: Courrier d`Orient. 1878. σελ. 29. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Κάντσωφ, Βασίλ (1900). Македония. Етнография и статистика (στα Βουλγάρικα). Σόφια: Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών.
- ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος (1910). Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου. Αθήνα: Τυπογραφείου "Νομικής". σελ. 52. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1915). Απαρίθμησις των Κατοίκων των Νέων Επαρχιών της Ελλάδος του Έτους 1913 (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 46.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1921). Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1935). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 317.
| ||||||||||||||||||||