Χρήστος Παπουτσάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χρήστος Παπουτσάκης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Χρήστος Παπουτσάκης (Ελληνικά)
Γέννηση1934[1]
Χανιά[1]
Θάνατος9  Μαρτίου 2009[1]
Αθήνα[1]
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
αρχιτέκτονας
εκδότης
Οικογένεια
ΣύντροφοςΆντεια Φραντζή[1]
Ο Χρήστος Παπουτσάκης στο ειδικό δικαστήριο

Ο Χρήστος Γ. Παπουτσάκης (Χανιά, 1934Αθήνα, 8 Μαρτίου 2009) ήταν αρχιτέκτονας, δημοσιογράφος και εκδότης του πολιτικού και πολιτιστικού περιοδικού Αντί.

Στα μέσα Ιουλίου του 1947 δεξιοί ένοπλοι δολοφόνησαν τον πατέρα του, συνταγματάρχη ε.α. και στέλεχος της Εθνικής Αντίστασης στην Κρήτη, Γεώργιο Παπουτσάκη, ως αντίποινα για την προηγηθείσα δολοφονία λοχαγού του Ελληνικού Στρατού από αντάρτες του ΔΣΕ[2]. Το γεγονός αυτό καθώς και οι διώξεις κατά των μεγαλύτερων αδελφών του, ανάγκασε όλη την οικογένεια να μετακομίσει στην Αθήνα.

Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Με την αποφοίτησή του εργάσθηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο Δοξιάδη. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας, το γραφείο του επί της οδού Δεινοχάρους στο Κολωνάκι μετατράπηκε σε φυτώριο νέων αρχιτεκτόνων αλλά και χώρο συνάντησης και πολιτικού προβληματισμού.

Τον Μάιο του 1972, ο Παπουτσάκης κυκλοφόρησε το περιοδικό Αντί με περιεχόμενο έντονα αντιδικτατορικό[3][4]. Οι Αρχές της Δικτατορίας απαγόρευσαν την κυκλοφορία του περιοδικού, τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν.

Με τη Μεταπολίτευση κυκλοφόρησε ξανά το Αντί. Ασχολούμενος αποκλειστικά με το περιοδικό, ο Παπουτσάκης εγκατέλειψε την αρχιτεκτονική, ενώ επεκτάθηκε και στην κυκλοφορία βιβλίων ιδρύοντας τον εκδοτικό οίκο Πολύτυπο. Με μια πλειάδα εκλεκτών συνεργατών από τον χώρο της Αριστεράς, αλλά και με πολλές δράσεις, το Αντί καθιερώθηκε ως το περιοδικό της αριστερής παρέμβασης[5].

Το 1983, ο Παπουτσάκης συνελήφθη επειδή λειτουργούσε παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό. Ακολούθησαν και άλλες μηνύσεις για δημοσιεύματα στο Αντί, αλλά και καταδίκες που οδήγησαν το περιοδικό στο κλείσιμο τον Απρίλιο του 2008. Επίσης, το 2001, οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να δώσουν βίζα εισόδου στον Παπουτσάκη, ο οποίος είχε κληθεί να μιλήσει σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου Κολούμπια στην Νέα Υόρκη[6][7].

Τελευταίο μεγάλο έργο του Παπουτσάκη ήταν η εξάτομη έκδοση Αίμος - Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης, με τη συνεργασία 150 ποιητών, πανεπιστημιακών, ερευνητών και μεταφραστών από τις χώρες των Βαλκανίων.

Πέθανε από καρκίνο στις 8 Μαρτίου του 2009[8][9][10]. Είχε τρία παιδιά τον Μανόλη, τη Νεφέλη και την Ελευθερία. Τα δύο πρώτα με την Εύα Πατίκη, αρχιτεκτονισσα, το τρίτο με την Ξανθίππη Ζαχαριάδου, ξεναγό. Σύντροφός του υπήρξε και η φιλόλογος και ποιήτρια Άντεια Φραντζή.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 BiblioNet. 85195. Ανακτήθηκε στις 10  Ιανουαρίου 2021.
  2. Δημητράκος, Δ. (1989). Κώστας Μητσοτάκης. Πολιτική βιογραφία. Τόμος α΄. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση. σελ. 278. 
  3. Δουκίδου, Λένα (17 Νοεμβρίου 2018). «Το πρώτο "Αντί"». Η Αυγή (Αθήνα). http://www.avgi.gr/article/10842/9350625/to-proto-ant-1. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020. 
  4. Τρούσας, Φώντας (21 Απριλίου 2020). «Τα δύο τεύχη του περιοδικού "Αντί", επί δικτατορίας». lifo.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020. 
  5. Ξανθόπουλος, Λευτέρης (1 Ιουλίου 2019). «Ο ονειρευτής Χρήστος Παπουτσάκης,10 χρονιά μετά…». oanagnostis.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020. 
  6. «Τιμητική εκδήλωση για το "ΑΝΤΙ" στη Νέα Υόρκη». Ριζοσπάστης (Αθήνα): 10. 3 Φεβρουαρίου 2001. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=647861. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020. 
  7. Φραντζή, Άντεια· Κοτζαμάνη, Μαρίνα (Ιανουάριος-Μάρτιος 2012). «Ένα ταξίδι που δεν έγινε: Το χρονικό της απαγόρευσης εισόδου στις ΗΠΑ (2001) του Χρήστου Παπουτσάκη, εκδότη του Αντί. Μια αποτίμηση, δέκα χρόνια μετά». Σύγχρονα Θέματα (Αθήνα) (116): 89-96. 
  8. Σελλά, Όλγα (10 Μαρτίου 2009). «Χρ. Παπουτσάκης: παρών και "αντί"». Η Καθημερινή (Αθήνα). 
  9. «Πέθανε ο δημοσιογράφος Χρήστος Παπουτσάκης». Ριζοσπάστης (Αθήνα): 20. 11 Μαρτίου 2009. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4988634. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020. 
  10. Κορφιάτης, Γιώργος (19 Μαρτίου 2009). «Ο Χρήστος Παπουτσάκης, η Κύπρος, και η υπερβολή της απουσίας». Πολίτης (Λευκωσία). http://teachershistorybook.blogspot.com/2009/03/blog-post_7976.html. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020.