Χαρακτηρισμός καταλληλότητας ταινιών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Για την διευκόλυνση των θεατών και κυρίως των γονέων έχει θεσπιστεί από πολλούς φορείς σε διάφορες χώρες ένα σύστημα το οποίο χαρακτηρίζει την καταλληλότητα των ταινιών, δηλαδή το κατά πόσο μια κινηματογραφική ταινία έχει περιεχόμενο που θα μπορούσαν να δουν συγκεκριμένες ηλικίες. Κάθε χώρα έχει δημιουργήσει το δικό της σύστημα προσδιορισμού καταλληλότητας ταινιών, ανάλογα με την δομή της παιδείας και του πολιτισμού της.

Στην Ελλάδα έχει θεσπιστεί το παρακάτω σύστημα, το οποίο έχει ισχύ νόμου (παραβίαση του συστήματος θεωρείται παράβαση Νόμου και ο κινηματογράφος τιμωρείται με πρόστιμο το οποίο μπορεί να φτάσει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€ 10.000,00).

Ο χαρακτηρισμός των κινηματογραφικών ταινιών είναι ο εξής:

  • Κ (κατάλληλη): Κατάλληλη χαρακτηρίζεται μια ταινία της οποίας το περιεχόμενο είναι αποδεκτό για να παρακολουθηθεί από κάθε ηλικία.
  • Κ-12 (κατάλληλη για νέους άνω των δώδεκα ετών): Σε αυτήν την κατηγορία υπάγονται ταινίες με περιεχόμενο που ίσως θα έβλαπτε μικρά παιδιά, όπως για παράδειγμα τρομακτικές εικόνες, ερωτικές συνευρέσεις, απρεπής συμπεριφορά, συνομιλίες με άσεμνες εκφράσεις κλπ.
  • Κ-15 (κατάλληλη για νέους άνω των δεκαπέντε ετών). Σε αυτήν την κατηγορία κατατάσσονται ταινίες με περιεχόμενο που είναι κατάλληλο μόνο για εφήβους. Ταινίες δράσης κατατάσσονται κατά κύριο λόγο σε αυτή την κατηγορία, όπως και θρίλερ, αστυνομικές, δράσης.
  • Κ-18 (ακατάλληλη για ανηλίκους): Ακατάλληλες για ανηλίκους χαρακτηρίζονται ταινίες με τρομαχτικό περιεχόμενο, ταινίες με έντονες ερωτικές σκηνές, με υπερβολική βία, που οι χαρακτήρες κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Οι κινηματογραφικές αίθουσες που προβάλλουν ταινίες που χαρακτηρίζονται ως Κ-18 είναι το μόνο μέρος στην Ελλάδα, που σήμερα μπορούν να διαφημηστούν σε μορφή βίντεο οι καπνοβιομηχανίες. Στις ακατάλληλες ταινίες ο υπεύθυνος της αίθουσας έχει το δικαίωμα να ζητήσει να δει την ταυτότητα του θεατή, ώστε να ελέγξει την ηλικία του.

Οι διανομείς ταινιών οφείλουν να υποβάλλουν τις ταινίες τους προς χαρακτηρισμό καταλληλότητας στις αρμόδιες επιτροπές του Υπουργείου Πολιτισμού (είναι τέσσερις και λειτουργούν σε πρώτο βαθμό ελέγχου). Σε περίπτωση που ένας διανομέας διαφωνεί με τον χαρακτηρισμό που έλαβε η ταινία του από την πρωτοβάθμια επιτροπή, μπορεί να την υποβάλλουν για επανέλεγχο από μία Δευτεροβάθμια, η απόφαση της οποίας είναι οριστική.

Η λογοκρισία απαγορεύεται και τυχόν απαγόρευση της προβολής μιας ταινίας μπορεί να γίνει μόνο μετά από προσφυγή στη Δικαιοσύνη και έκδοση σχετικής δικαστικής απόφασης. Η ελληνική νομοθεσία θεωρεί ότι κάθε ενήλικος (άνω των 18 ετών) μπορεί να δει ελεύθερα οποιαδήποτε ταινία θελήσει.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]