Χέρμπερτ Σπένσερ Γκάσερ

Χέρμπερτ Σπένσερ Γκάσερ
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Herbert Spencer Gasser (Αγγλικά)
Γέννηση	5  Ιουλίου 1888 Πλάτβιλ
Θάνατος	11  Μαΐου 1963 Νέα Υόρκη
Υπηκοότητα	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον, Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς και Platteville High School
Βραβεύσεις	βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας (1944), αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (9  Μαΐου 1946) και George M. Kober Medal (1954)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέας	νευροφυσιολογία
Ιδιότητα	ιατρός, διδάσκων πανεπιστημίου, ψυχολόγος και φυσιολόγος
δεδομένα ()

Ο Χέρμπερτ Σπένσερ Γκάσερ (Herbert Spencer Gasser, 5 Ιουλίου 1888 – 11 Μαΐου 1963) ήταν Αμερικανός φυσιολόγος, που βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1944 για το έργο του στην έρευνα των δυναμικών ενέργειας στις νευρικές ίνες, από κοινού με τον Τζόζεφ Έρλανγκερ.

Οικογένεια και σπουδές

Ο Χ.Σ. Γκάσερ γεννήθηκε στη μικρή πόλη Πλάτβιλ (Platteville) του νοτιοδυτικού Ουισκόνσιν, με γονείς τους Χέρμαν Γκάσερ και Τζέιν Ελίζαμπεθ Γκρίσγουολντ-Γκάσερ. Ο πατέρας του ήταν ιατρός καταγόμενος από την περιοχή του Φόραρλμπεργκ της Αυστρίας, ενώ η μητέρα του ήταν παλαιότερης αμερικανικής όσο και γερμανορωσικής καταγωγής.

Ο Χέρμπερτ Γκάσερ έβγαλε το σχολείο στη γενέτειρά του και μετά σπούδασε ζωολογία στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον, παίρνοντας πτυχίο μετά από δύο μόλις χρόνια σπουδών, οπότε και εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του ίδιου πανεπιστημίου. Εκεί μελέτησε ιδίως φυσιολογία με καθηγητή τον Τζόζεφ Έρλανγκερ και φαρμακολογία με τον Άρθουρ Λέβενχαρτ (Arthur S. Loevenhart). Ενώ ακόμα ήταν φοιτητής, ορίσθηκε να διδάσκει φαρμακολογία (1911). Επειδή η ιατρική σχολή στο Μάντισον δεν παρείχε κλινική εξάσκηση, ο Γκάσερ μετεγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς το 1913, από όπου και έλαβε το πτυχίο της ιατρικής το 1915. Στη συνέχεια επέστρεψε για λίγο στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν ως επιμελητής στην έδρα της φαρμακολογίας.

Σταδιοδρομία

Το 1916 ο Γκάσερ προσλήφθηκε στο Τμήμα Φυσιολογίας του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Σαιν Λούις. Ωστόσο, καθώς οι ΗΠΑ ωθήθηκαν να εισέλθουν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι στρατοί άρχισαν να χρησιμοποιούν χημικά όπλα, ο Γκάσερ παροτρύνθηκε να συνεισφέρει τις γνώσεις του της ανθρώπινης φυσιολογίας στο αντικείμενο αυτό. Για τον λόγο αυτό, το καλοκαίρι του 1918 εντάχθηκε στην Υπηρεσία Χημικού Πολέμου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων (Armed Forces Chemical Warfare Service) στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον Μετά τη λήξη του πολέμου, επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον στο Σαιν Λούις, όπου έγινε καθηγητής της Φαρμακολογίας το 1921.

Από το 1923 μέχρι το 1925 ο Γκάσερ μελέτησε στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στο Μόναχο με υποτροφία του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Μετά επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον.

Το 1931 ο Γκάσερ εκλέχθηκε καθηγητής της φυσιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κορνέλ (Weill Cornell Medical College), που βρίσκεται στην πόλη της Νέας Υόρκης. Μετά από 4 χρόνια σε αυτή τη θέση, έγινε διευθυντής του Πανεπιστημίου Ροκφέλερ στην ίδια πόλη, ο δεύτερος στην ιστορία του μετά τον ιδρυτή του Σάιμον Φλέξνερ. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1953.

Το 1936 οι Γκάσερ και Έρλανγκερ έδωσαν μία σειρά διαλέξεων στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, συνοψίζοντας σε αυτές τις έρευνές τους σχετικώς με τις δράσεις των ανθρώπινων νευρικών κυττάρων. Οι διαλέξεις αυτές οδήγησαν στην αναγνώριση της σημασίας των ερευνών αυτών και το 1944 τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής. Ο Γκάσερ χρησιμοποίησε τα χρήματα του βραβείου που τού αναλογούσαν για να χρηματοδοτήσει περαιτέρω έρευνες επί του θέματος.

Ο Γκάσερ συνέχισε την έρευνα και μετά τη συνταξιοδότησή του. Σε όλη τη σταδιοδρομία του δημοσίευσε περισσότερες από εκατό ερευνητικές εργασίες. Απεβίωσε στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 74 ετών. Δεν είχε νυμφευθεί ποτέ.