Χέρμπερτ Έντουαρντ Ριντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σερ
Χέρμπερτ Έντουαρντ Ριντ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4  Δεκεμβρίου 1893[1][2][3] ή 4  Νοεμβρίου 1893[4]
Μούσκοουτς
Θάνατος12  Ιουνίου 1968[1][2][3]
Στόουνγκρεϊβ
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας (έως 1927)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5]
Βρετανικά αγγλικά[6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Λιντς
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιστορικός της τέχνης[4]
ποιητής
συγγραφέας
φιλόσοφος
αναρχικός
κριτικός λογοτεχνίας
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Πανεπιστήμιο Γουέσλιαν
Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου
Αξιοσημείωτο έργοEducation Through Art
Περίοδος ακμής1915[7] - 1968[7]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτική ιδεολογίααναρχισμός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜάργκαρετ Ριντ
ΤέκναΠιρς Πολ Ριντ[8]
John Read
Benedict Read
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΒρετανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαθηγητής
ΒραβεύσειςΤάγμα Διακεκριμένης Υπηρεσίας
Στρατιωτικός Σταυρός
βραβείο Erasmus (1966)
Knight Bachelor
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Χέρμπερτ Έντουαρντ Ριντ (4 Δεκεμβρίου 1893 – 12 Ιουνίου 1968) ήταν Άγγλος αναρχικός, ποιητής και τεχνοκριτικός.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γιος ενός αγρότη, ο Ριντς γεννήθηκε στο Μούσκοουτς[9] κοντά στο Νάνινγκτον, περίπου πέντε χλμ νότια του Κιρκμπαιμουρσάιντ στο Νορθ Ράιντινγκ του Γιορκσάιρ. Οι σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Λιντς διακόπηκαν από το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, κατά την οποία υπηρέτησε στη Γαλλία και στο Βέλγιο. Έλαβε τον Στρατιωτικό Σταυρό και το μετάλλιο Διακεκριμένων Υπηρεσιών Τάξης και έφθασε στο βαθμό του λοχαγού. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Ριντς ίδρυσε το περιοδικό Γράμματα και Τέχνες με τον Φρανκ Ράτερ, ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά περιοδικά που δημοσίευσαν το έργο του Έλιοτ[10].

Ο Ριντ ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Λιντς (Αγγλία). Τα βιώματα του πολέμου τον μετέτρεψαν σε υπέρμαχο της ειρήνης και φαίνεται πως άσκησαν σημαντική επίδραση στη μεταγενέστερη ζωή και στα έργα του[11]. Υπήρξε καθηγητής του πανεπιστημίου του Λιντς, και το 1922 ορίστηκε έφορος στο Μουσείο Βικτόρια και Άλμπερτ του Λονδίνου. Το 1931 έγινε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Εδιμβούργου.

Αναφέρεται ότι ήταν εξαιρετικός ποιητής στον ελεύθερο στίχο, αλλά εξίσου αξιόλογο θεωρείται και το τεχνοκριτικό του έργο. Έγραψε κυρίως ποιήματα και κριτικά ψυχαναλυτικά δοκίμια. Το 1946 κυκλοφόρησε τα Άπαντά του, στα οποία συγκέντρωσε τις σημαντικότερες ποιητικές συλλογές του. Ήταν συνιδρυτής του Ινστιτούτου Σύγχρονων τεχνών και θεωρείται ένας από τους πρωιμότερους Άγγλους συγγραφείς του Υπαρξισμού.

Αναρχισμός και φιλοσοφικό περίγραμμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολιτικά, ο Ριντ θεωρούσε τον εαυτό του αναρχικό, αν και στην ήρεμη αγγλική παράδοση του Έντουαρντ Κάρπεντερ και του Ουίλιαμ Μόρις. Εντούτοις, το 1953 αποδέχθηκε τον τίτλο του ιππότη για τις "υπηρεσίες του στη λογοτεχνία"[12]. Αυτό προκάλεσε μια μακρά διαμάχη στο αναρχικό κίνημα που τον εξοστράκισε τελικά από το μεγαλύτερο μέρος του αναρχικού κινήματος[13]. Ο Ριντ ήταν ενεργός στην αντίθεσή του με το καθεστώς του Φράνκο και συχνά οργάνωνε εκστρατείες για λογαριασμό των πολιτικών κρατουμένων στην Ισπανία[14].

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τα κείμενα του Ριντ σχετικά με την πολιτική από εκείνα που αφορούν στην τέχνη και τον πολιτισμό, επειδή είδε την τέχνη, τον πολιτισμό και την πολιτική ως ενιαία έκφραση της ανθρώπινης συνείδησης. Το σύνολο των έργων του ανέρχεται σε πάνω από 1.000 δημοσιευμένους τίτλους.

Σε ό,τι αφορούσε στη φιλοσοφική αντίληψη του, ο Ριντ ήταν κοντά στις ευρωπαϊκές παραδόσεις του ιδεαλισμού την οποία εκπροσωπούσε ο Φρίντριχ φον Σέλινγκ, ο Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε και ο Σάμιουελ Τέιλορ Κόλεριτζ, πιστεύοντας ότι η πραγματικότητα, έτσι βιώνεται από το ανθρώπινο μυαλό ήταν προϊόν του ανθρώπινου νου, όπως κάθε εξωτερική ή αντικειμενική πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, το μυαλό δεν είναι μια φωτογραφική μηχανή καταγραφής της πραγματικότητας που αντιλαμβάνεται μέσα από τα μάτια. Είναι επίσης προβολέας που διαχέει προς τα έξω τη δική του πραγματικότητα.

Βέβαια η παραπάνω άποψη αντιτίθεται στη μαρξιστική αντίληψη ότι η τέχνη δεν ήταν, όπως πολλοί μαρξιστές πίστευαν, απλά ένα προϊόν της αστικής κοινωνίας, αλλά μια ψυχολογική διαδικασία που είχε εξελιχθεί παράλληλα με την εξέλιξη της συνείδησης. Τέχνη ήταν, ως εκ τούτου, ένα βιολογικό φαινόμενο, μια άποψη που συχνά χρησιμοποιούσε ο Ριντ κατά των μαρξιστών κριτικών, όπως ο Άντονι Μπλαντ το 1930.

Σε ό,τι αφορά στη συγκεκριμένη άποψη φαίνεται πως ο Ριντ επηρεάστηκε από τις εξελίξεις στη γερμανική ψυχολογία της τέχνης. Το ιδεαλιστικό του υπόβαθρο τον ώθησε προς την ψυχανάλυση. Ο Ριντ έγινε πρωτοπόρος στον αγγλόφωνο κόσμο όσον αφορά στη χρήση της ψυχανάλυσης ως εργαλείο για την τέχνη και τη λογοτεχνική κριτική. Αρχικά Φροϊδιστής ο Ριντ ασχολήθηκε αργότερα με την αναλυτική ψυχολογία του Καρλ Γιουνγκ, και τελικά έγινε εκδότης και αρχισυντάκτης των απάντων του Γιουνγκ στην αγγλική γλώσσα[15].

Ο Ριντ ήταν επίσης ο πρώτος Άγγλος συγγραφέας που ενδιαφέρθηκε για τα κείμενα των Γάλλων υπαρξιστών, ήδη από το 1949, ιδιαίτερα τα κείμενα του Ζαν-Πολ Σαρτρ. Αν και ποτέ δεν περιέγραψε τον εαυτό του ως υπαρξιστή, αναγνώρισε ότι πολλές από τις θεωρίες του έβρισκαν υποστήριξη στα κείμενα και τις ιδέες των υπαρξιστών[16].

Αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χέρμπερτ Ριντ έλαβε το Βραβείο Erasmus το 1966 για την δημιουργική κριτική του στον τομέα της τέχνης, η οποία έδωσε μεγάλη ώθηση στην κατανόηση και εκτίμηση της μοντέρνας τέχνης[17].

Επιλεγμένη εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The True Voice of Feeling 1953) - (Η αληθινή φωνή του συναισθήματος)
  • Form of Modern Poetry (1932) - (Η μορφή της σύγχρονης ποίησης)
  • 'What is a Poem' (1926) - (Τι είναι ένα ποίημα)
  • 'Phases of English Poetry (1928) -(Φάσεις της αγγλικής ποίησης)
  • Essays of Literary Criticism (1969) - (Δοκίμια φιλολογικής κριτικής)

Ποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Collected Poems (1966) - (Συλλογή ποιημάτων)

Αυτοβιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Innocent Eye (1933). παιδική αυτοβιογραφία - (Αθώο μάτι)
  • The Full Experience (1963). αυτοβιογραφία - (Η ώριμη εμπειρία)

Πρόζα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Art and Industry (1934) (Τέχνη και βιομηχανία)
  • Education Through Art (1954) (Η εκπαίδευση μέσω της τέχνης)
  • In Retreat (1925) (Οπισθοχωρώντας)
  • Ambush (1930) (Ενέδρα)
  • Arp (The World of Art Library) (1968) - (Αρπ, ο κόσμος της τέχνης της βιβλιοθήκης)
  • Art and Alienation (1967) - (Τέχνη και αποξένωση)
  • The Redemption of the Robot - My Encounter with Education through Art (1966) - (Η λύτρωση του ρομπότ - Συνάντησή μου με την παιδεία μέσω της τέχνης)
  • My Anarchism (1966) - (Ο αναρχισμός μου)
  • Art & Industry (1934) - (Τέχνη & βιομηχανία)
  • Unit One (1966), editor - (Μονάδα Ένα)
  • To Hell With Culture (1963) - (Στο διάολο ο πολιτισμός)
  • Eric Gill (1963) - (Έρικ Τζιλ)
  • The Contrary Experience: autobiographies (1963) - (Η αντίθετη εμπειρία: αυτοβιογραφίες)
  • Introduction to Hubris: A Study of Pride του Pierre Stephen Robert Payne (1960) - (Εισαγωγή στην Ύβρι: Μια Μελέτη της υπερηφάνειας από τον Pierre Stephen Robert Payne)
  • The Tenth Muse (1957) - (Η δέκατη Μούσα)
  • Icon and Idea (1955) - (Εικόνα και ιδέα)
  • Revolution & Reason (1953) - (Επανάσταση και λογική)
  • The Art of Sculpture (1951) - (Η τέχνη της γλυπτικής)
  • Education for Peace (1950) - (Εκπαίδευση για την ειρήνη)
  • Existentialism, Marxism and Anarchism, Chains of Freedom (1949) - (Υπαρξισμός, Μαρξισμός και Αναρχισμός, αλυσίδες Ελευθερίας)
  • Art and Society (1945) - (Τέχνη και κοινωνία)
  • Education Through Art (1943) - (Εκπαίδευση μέσω της τέχνης)
  • The Paradox of Anarchism (1941) - (Το παράδοξο του Αναρχισμού)
  • Philosophy of Anarchism (1940) - (Φιλοσοφία του Αναρχισμού)
  • Anarchy & Order; Poetry & Anarchism (1938) - (Αναρχία & Τάξη: Ποίηση & Αναρχισμός)
  • Collected Essays in Literary Criticism (1938) - (Δοκίμια στην λογοτεχνική κριτική)
  • The Grass Roots of Art (1937) - (Οι ρίζες της τέχνης)
  • The Green Child (1935) - (Το πράσινο παιδί)
  • Art Now (1933) - (Τέχνη τώρα)
  • Wordsworth (1932) - (Γουόρντσγουορθ)
  • The Meaning of Art (1931) - (Το νόημα της τέχνης)
  • English Prose Style (1931) - (Το στιλ της αγγλικής πρόζας)
  • Naked Warriors (1919) - (Γυμνοί πολεμιστές)
  • A Concise History of Modern Painting (1959) - (Συνοπτική ιστορία της μοντέρνας ζωγραφικής)

Μεταφρασμένα έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη βάση της BiblioNet απαντώνται οι παρακάτω μεταφρασμένοι τίτλοι έργων του συγγραφέα[18]:

  • (2015) Ιδέες εν κινήσει: Έζρα Πάουντ, Έρασμος
  • (1992) Πέντε δοκίμια για την τέχνη. Η αισθητική του φιλμ. Οι ζωντανές ρίζες της τέχνης, Μπουκουμάνης
  • (1986) Λεξικό εικαστικών τεχνών, Υποδομή
  • (1977) Ιστορία της Μοντέρνας Ζωγραφικής, Υποδομή
  • Η τέχνη σήμερα, Κάλβος
  • Η φιλοσοφία της μοντέρνας τέχνης, Κάλβος

Συλλογικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η τέχνη και ο άνθρωπος, Νίκας / Ελληνική Παιδεία Α.Ε.

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Goodway, David, (ed.), Herbert Read Reassessed (Liverpool: Liverpool University Press, 1998)
  • King, James, The Last Modern: A Life of Herbert Read (London: Weidenfeld and Nicolson, 1990)
  • Paraskos, Michael, (ed.), Re-Reading Read: Critical Views on Herbert Read (London: Freedom Press, 2007)
  • Michael Paraskos, Herbert Read: Art and Idealism (London: Orage Press, 2014)
  • Read, Benedict and David Thistlewood (eds), Herbert Read: A British Vision of World Art (London: Lund Humphries, 1993)
  • Thistlewood, David, Formlessness and Form (London: Routledge, 1984)
  • Woodcock, George, Herbert Read: the Stream and the Source (London: Faber and Faber, 1972)
  • Herbert Read: A Memorial Symposium by Robin Skelton (London: Methuen, 1970)
  • Treece, Henry (ed.), Herbert Read: an introduction to his work by various hands (London: Faber and Faber, 1944)

Παραπομπές-σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 29  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12045401x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Herbert-Read-British-art-critic. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/60622. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  5. ↑ CONOR.SI. 9713251.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12045401x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/469164. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2022.
  8. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  9. ↑ Απογράφηκε στο Μουσκοουτς, στο Grange Farm, σε ηλικία 7 ετών, στην απογραφή του 1901,
  10. ↑ James King, Herbert Read – The Last Modern (London: Weidenfeld and Nicholson, 1990.
  11. ↑ «Ριντ, Χέρμπερτ». ygeiaonline.gr. 5 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2015. 
  12. ↑ Goodway 1998, σελ. 180
  13. ↑ David Goodway, "Introduction" in A one-man manifesto and other writings for Freedom Press by Herbert Read, London, Freedom Press, 1994, ISBN 0-900384-72-7 (σσ. 1-26).
  14. ↑ Herbert Read, "Διαμαρτυρόμαστε ενάντια σε αυτή την ισπανική τυραννία..." (1952 Ομιλία), ανατυπωμένη στο A one-man manifesto and other writings for Freedom Press (σσ. 199-200).
  15. ↑ Goodway, "Introduction" in A One-Man Manifesto and other writings for Freedom Press by Herbert Read (1994), σ. 19.
  16. ↑ Βλ. Michael Paraskos, The Elephant and the Beetles: the Aesthetic Theories of Herbert Read, PhD, University of Nottingham, 2005.
  17. ↑ «Former Laureates: Herbert Read». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2015. 
  18. ↑ «Read, Herbert, 1893-1968». Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χέρμπερτ_Έντουαρντ_Ριντ&oldid=10332871"