Φουκουσίμα (πόλη)
Συντεταγμένες: 37°45′38.9″N 140°28′29.0″E / 37.760806°N 140.474722°E
| Φουκουσίμα | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
  Φουκουσίμα | |||||
 | |||||
| Χώρα | Ιαπωνία | ||||
| Διοικητική υπαγωγή | Νομός Φουκουσίμα | ||||
| Γεωγραφική υπαγωγή | Fukushima Basin | ||||
| Ίδρυση | 1 Απριλίου 1907 | ||||
| Διοίκηση | |||||
| • mayor of Fukushima | Hiroshi Kohata (από 2017), Takanori Seto (2001–2013) και Kobayashi Kaoru (2013–2017) | ||||
| Έκταση | 767,72 km²[1] | ||||
| Υψόμετρο | 67 μέτρα | ||||
| Πληθυσμός | 284.282 (1 Μαρτίου 2021)[2] | ||||
| Ταχ. κωδ. | 960-8601 | ||||
| Τηλ. κωδ. | 024 | ||||
| Ζώνη ώρας | UTC+09:00 Japan Standard Time | ||||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||||
 Σχετικά πολυμέσα | |||||
Η Φουκουσίμα (ιαπωνικά: 福島市) είναι πόλη της Ιαπωνίας, πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού.
Είναι κτισμένη στο βόρειο μέρος της περιοχής Νακαντόρι, στο κεντρικό τμήμα του νομού. Τον Απρίλιο του 2017 η πόλη είχε εκτιμώμενο πληθυσμό 280.000 κατοίκων.[3] Η συνολική έκτασή της είναι 767,72 τετρ.χιλιόμετρα.[4]
Υπάρχουν πολλές θερμές πηγές με αρκετές εγκαταστάσεις ιαματικών λουτρών στα προάστια της Φουκουσίμα, όπως και το μοναδικό ιπποδρόμιο της Ιαπωνικής Ενώσεως Ιπποδρομιών σε ολόκληρη την περιφέρεια Τοχόκου της Ιαπωνίας.
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Φουκουσίμα είναι κτισμένη στο κεντρικό προς βορειοανατολικό τμήμα του Νομού Φουκουσίμα, περί τα 50 χιλιόμετρα ανατολικά της Λίμνης Ιναβασίρο, 260 χλμ. βορείως του Τόκιο και περίπου 80 χλμ. νοτίως του Σεντάι. Στα δυτικά της υψώνονται τα όρη Όου και στα ανατολικά της τα υψίπεδα Αμπουκούμα στα ανατολικά. Τα βουνά Αζούμα-κοφούτζι και Αντατάρα κυριαρχούν στο τοπίο της πόλεως στα δυτικά και τα νοτιοδυτικά, αντιστοίχως. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της κεντρικής Φουκουσίμα είναι πλάτος 37°46΄ Βόρειο και μήκος 140°28΄ Ανατολικό.
Τοπογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Λεκάνη της Φουκουσίμα σχηματίζεται ανάμεσα στα όρη Όου και στα υψίπεδα Αμπουκούμα, με τον Ποταμό Αμπουκούμα (τον έκτο μακρύτερο της Ιαπωνίας) να διαρρέει το κέντρο της Λεκάνης και την πόλη με κατεύθυνση από τα νότια προς τα βόρεια. Αρκετοί παραπόταμοί του πηγάζουν στα Όου και διαρρέουν την πόλη της Φουκουσίμα, με σημαντικότερους τους Σουρικάμι, Ματσουκάβα και Αρακάβα, συμβάλλοντας με τον Αμπουκούμα στο κεντρικό τμήμα της πόλεως. Παραδοσιακά τα νερά τους άρδευαν καλλιέργειες μουριάς, ωστόσο μεταπολεμικώς οι μουριές αντικαταστάθηκαν κατά μεγάλο μέρος από οπωροφόρα δέντρα.
.jpg){kind=spacer}
Το μεσοσταθμικό υψόμετρο της πόλεως πάνω από τη μέση στάθμη της θάλασσας είναι 67 μέτρα. Το υψηλότερο σημείο μέσα στα όρια του δήμου της Φουκουσίμα είναι η ύψους 1.974 μέτρων κορυφή Χιγκάσι-Αζούμα του όρους Αζούμα, στα δυτικά. Το χαμηλότερο σημείο της πόλεως είναι η βορειοανατολική γειτονιά Μουκαϊσενοουέ (向瀬上), με υψόμετρο 55 μέτρα. Ο βράχος Σινόμπου, ύψους 275 μέτρων, υψώνεται στα νοτιοανατολικά και αποτελεί σύμβολο της πόλεως.
Ο Ποταμός Αμπουκούμα διαρρέει την κεντρική περιοχή της Φουκουσίμα. Στον παραπόταμό του Σουρικάμι έχει ανεγερθεί φράγμα, το Σουρικαμιγκάβα, που δημιουργεί την τεχνητή Λίμνη Μονίβα, από την οποία υδρεύεται η πόλη της Φουκουσίμα (όπως και η μικρότερη πόλη Νιχονμάτσου νοτιότερα.
Υπάρχουν πολλές άλλες λίμνες στην περιοχή, εντός του Εθνικού Δρυμού Μπαντάι-Ασάχι. Η «Πεντάχρωμη Λίμνη» (五色沼, Γκοσίκι-νούμα), γνωστή και ως «Μάτι της Μάγισσας», είναι μια λίμνη κρατήρα, φωλιασμένη στην κορυφή Ισσαϊκιόο (Issaikyō) του όρους Αζούμα. Το όνομά της οφείλεται στο ότι το χρώμα των νερών της μεταβάλλεται ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Υπάρχουν επίσης οι λίμνες Κάμα και Όκε.[5]
Στο δυτικό μέρος της Φουκουσίμα υπάρχουν οι λιμνούλες Με, Ο και Νίντα, ενώ στην περιοχή Γουατάρι η λίμνη Τσάγια (Chaya, 茶屋沼}}.
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Φουκουσίμα είναι η τρίτη σε πληθυσμό πόλη του νομού της, μετά τις πόλεις Ιβάκι (πληθυσμός 377.288) και Κοριγιάμα(πληθυσμός 336.328).[6][7] Αυτό καθιστά τη Φουκουσίμα τη μοναδική πρωτεύουσα νομού στην Ιαπωνία που είναι τρίτη σε πληθυσμό πόλη στον νομό της.
Η μητροπολιτική περιοχή της Φουκουσίμα είχε τον Μάιο του 2011 εκτιμώμενο πληθυσμό 452.912 κατοίκων και αποτελείται από τις πόλεις Νιχονμάτσου, Ντάτε, Κουνίμι, Κοόρι, Καβαμάτα, και τη Φουκουσίμα. Είναι η δεύτερη πολυπληθέστερη μητροπολιτική περιοχή στον Νομό Φουκουσίμα, με τη μητροπολιτική περιοχή της Κοριγιάμα να την ξεπερνά, με 553.996 κατοίκους.[6][8]
Ο συνολικός αριθμός των κατοίκων της πόλης Φουκουσίμα κατά τις τελευταίες δεκαετίες σύμφωνα με την στατιστική υπηρεσία της Ιαπωνίας[9] απεικονίζεται στον παρακάτω πίνακα:
| ΕΤΟΣ | ΚΑΤΟΙΚΟΙ |
| 1990 | 284.768 |
| 1995 | 292.696 |
| 2000 | 297.894 |
| 2005 | 297.357 |
| 2010 | 292.590 |
| 2015 | 294.247 |
Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με την Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν, το μεγαλύτερο μέρος της Φουκουσίμα έχει υγρό υποτροπικό κλίμα (Cfa), ωστόσο τα βουνά στα δυτικά της όρια έχουν υγρό ηπειρωτικό κλίμα (Dfa).[10] Υπάρχει συχνά μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας και καιρού μεταξύ του κέντρου της πόλης και των βουνοπλαγιών που πλαισιώνουν τα προάστιά της. Ο θερμότερος μήνας είναι ο Αύγουστος, με 30,4 °C μέση μέγιστη θερμοκρασία στο κέντρο και μόλις 21,7 °C στη διάβαση Τσουτσίγιου στο δυτικό όριο του δήμου (υψόμετρο 1.220 μ.).[11]
Κατά μέσο όρο η κεντρική Φουκουσίμα δέχεται 1.166,0 χιλιοστά ετήσιας βροχοπτώσεως και 189 εκατοστά χιονιού. Κατά μέσο όρο πέφτουν 74 εκατοστά χιονιού τον Ιανουάριο κάνοντάς τον τον μήνα με το περισσότερο χιόνι. Το κέντρο της Φουκουσίμα έχει κατά μέσο όρο 1.738,8 ώρες ηλιοφάνειας ανά έτος, αρκετά περισσότερες από τις 1.166,5 ώρες που καταγράφονται στη διάβαση Tsuchiyu.[11]
| Κλιματικά δεδομένα Κέντρο της Φουκουσίμα, υψόμετρο 67 μέτρα (1981-2010) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Μήνας | Ιαν | Φεβ | Μάρ | Απρ | Μάι | Ιούν | Ιούλ | Αύγ | Σεπ | Οκτ | Νοε | Δεκ | Έτος |
| Μέση Μέγιστη °C (°F) | 5,5 | 6,5 | 10,4 | 17,4 | 22,5 | 25,2 | 28,3 | 30,4 | 25,6 | 20,0 | 14,1 | 8,7 | 17,9 |
| Μέση Μηνιαία °C (°F) | 1,6 | 2,2 | 5,3 | 11,5 | 16,6 | 20,1 | 23,6 | 25,4 | 21,1 | 15,1 | 9,2 | 4,4 | 13,0 |
| Μέση Ελάχιστη °C (°F) | -1,8 | -1,5 | 0,9 | 6,2 | 11,5 | 16,1 | 20,1 | 21,8 | 17,6 | 11,0 | 4,8 | 0,7 | 8,9 |
| Υετός mm (ίντσες) | |||||||||||||
| Χιονόπτωση cm (ίντσες) | 74 | 57 | 24 | 1 | 0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
1 | 28 (11) |
189 |
| % υγρασίας | 68 | 64 | 61 | 59 | 63 | 72 | 77 | 75 | 76 | 72 | 69 | 68 | 69 |
| Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων (≥ ≧0,5mm) | 10,8 | 9,0 | 10,0 | 8,7 | 9,7 | 11,8 | 14,7 | 11,4 | 12,3 | 9,6 | 8,1 | 9,2 | 125,2 |
| Μέσες ημέρες χιονόπτωσης (≥ ≧5cm) | 9,9 | 6,7 | 2,4 | 0,2 | 0,0 | 0,0 | 0,0 | 0,0 | 0,0 | 0,0 | 0,2 | 3,0 | 22,9 |
| Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας | 132,0 | 142,3 | 174,2 | 186,4 | 187,5 | 136,6 | 123,6 | 152,5 | 114,2 | 135,8 | 128,3 | 125,2 | 1.738,8 |
| Πηγή: Japan Meteorological Agency[11] | |||||||||||||
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέχρι τον 11ο αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην αρχαία Ιαπωνία η περιοχή όπου σήμερα απλώνεται η πόλη της Φουκουσίμα ονομαζόταν Μινεκόσι (岑越). Ο σημερινός βράχος Σινόμπου στο κέντρο της ήταν επίσης γνωστός ως «όρος Μινεκόσι».
Κατά την εποχή Τζόμον, επί 20 αιώνες περίπου, υπήρχε ένας μεγάλος οικισμός στην ανατολική όχθη του Ποταμού Αμπουκούμα. Η θέση έχει ανασκαφεί και αποκαλείται «ερείπια Μιγιαχάτα».
Λέγεται ότι κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. ο Κουμάνο Ατάι (久麻直) διορίσθηκε από την αυλή του Γιαμάτο τοπάρχης (κούνι νο μιγιατσούκο) του Σινόμπου, αποκτώντας έτσι τον έλεγχο της Λεκάνης της Φουκουσίμα.
Υπό το σύστημα Ριτσουρύο της Περιόδου Νάρα, ιδρύθηκαν σταθμοί κατά μήκος των «Επτά ντο» (διοικητικών διαιρέσεων και των αντίστοιχων οδών), ώστε οι κρατικοί αξιωματούχοι να αλλάζουν άλογα. Ο ένας από αυτούς τους δρόμους, ο Τόσα-ντο, περνούσε από την περιοχή της σημερινής Φουκουσίμα, και ο Σταθμός Μινεκόσι ιδρύθηκε εκεί, μεταξύ των ποταμών Σουρικάμι και Ματσουκάβα, που εκείνη την εποχή έρρεαν στα νότια του όρους Μινεκόσι. Η έκταση νοτίως του Ματσουκάβα ήταν γνωστή με το σημερινό της όνομα, Σουγκινόμε (杉妻), οπότε πιστεύεται πως ο Σταθμός βρισκόταν βορείως του σημερινού κτηρίου της Νομαρχίας, στην περιοχή Κίτα-γκοροούτσι.
Η εφαρμογή του συστήματος Ριτσουρύο επέφερε και διοικητικές μεταβολές, με την περιοχή της σημερινής πόλεως και του Ντάτε να ενώνονται, σχηματίζοντας το διαμέρισμα Σινόμπου. Αυτό ήταν το βορειότερο της Επαρχίας Μούτσου και είχε την ευθύνη να αποτρέπει την προς νότο επέκταση των Εμίσι, μιας φυλής που ζούσε στο βόρειο Χονσού.
Μετά το 718 και με τη διευρυνόμενη επιρροή της Αυτοκρατορικής Αυλής του Γιαμάτο, η Μούτσου επεκτάθηκε προς βορρά, στον σημερινό Νομό Μιγιάγκι.
Στο πρώτο μισό του 10ου αιώνα, το Ντάτε χωρίστηκε από το διαμέρισμα Σινόμπου. Κατά την ύστερη Περίοδο Χεϊάν, τον 12ο αιώνα, σχεδόν όλη η περιφέρεια Τοχόκου δηλαδή το βόρειο Χονσού, ελεγχόταν από τον Οίκο της Βόρειας Φουτζιβάρα. Οι συγγενείς τους που έγιναν γνωστοί ως «Σάτο του Σινόμπου» είχαν λάβει την κυριαρχία σε όλο τον κεντρικό (σήμερα) Νομό Φουκουσίμα και τελικώς επεξέτειναν τον έλεγχό τους και στην περιοχή Αϊζού στα δυτικά. Λέγεται πως αυτός είναι ένας από τους λόγους που το σημερινό επώνυμο «Σάτο» εξαπλώθηκε τόσο και τελικώς κατέστη το πλέον συνηθισμένο στην Ιαπωνία.
Από τον 12ο ως τον 18ο αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1180 ο Μιναμότο νο Γιοσιτσούνε συνοδεύθηκε από τους ευγενείς του Σινόμπου Σάτο Τσουγκουνόμπου (佐藤継信) και Σάτο Ταντανόμπου (佐藤忠信) στην εκστρατεία του νότια στο Κάντο για να αντιμετωπίσει τους Ταΐρα, κατά τον Πόλεμο Γκένπεϊ.
.jpg){kind=spacer}
Το 1413 ο Ντάτε Μοτσιμούνε κλείστηκε στο κάστρο Νταϊμπούτσου (大仏城), αψηφώντας τον Καμακούρα κούμπο. Αυτή είναι η παλαιότερη γνωστή αναφορά στο Κάστρο Νταϊμπούτσου, το οποίο βρισκόταν κοντά στη συμβολή των ποταμών Αμπουκούμα και Αρακάβα, στο σημείο όπου βρίσκονται σήμερα τα γραφεία της Νομαρχίας της Φουκουσίμα. Λέγεται ότι το κάστρο πήρε το όνομά του από τον «Μέγα Βούδα του Σουγκινόμε» (Ντάι-Μπούτσου = «Μέγας Βούδας»), ένα άγαλμα του Βαϊροκάνα Βούδα που φυλασσόταν μέσα στο κάστρο. Το κάστρο ήταν γνωστό και ως «Κάστρο Σουγκινόμε».[12] Πιστεύεται ότι εκείνη την εποχή το όνομα της περιοχής άλλαξε από Μινεκόσι σε Σουγκινόμε (杉妻), μια αντανάκλαση της συγκεντρώσεως πολιτικής εξουσίας εκεί.
Κατά την περίοδο Αζούτσι-Μομογιάμα, το 1591, ο νταϊμιό Γκάμο Ουτζισάτο κέρδισε τον έλεγχο των διαμερισμάτων Σινόμπου και Ντάτε, και ο υπαρχηγός του Κιμούρα Γιοσικίγιο πήρε το Κάστρο Ομόρι, στα νοτιοδυτικά της σημερινής Φουκουσίμα. Το επόμενο έτος μετεγκαταστάθηκε από το Ομόρι στο Κάστρο Σουγκινόμε. Λέγεται ότι, εμπνευσμένος από την πρόσφατη μετονομασία του Κάστρου του Μαύρου Ποταμού (Κουρογκάβα-τζο) στο πιο ευχάριστο όνομα «Κάστρο του Νεαρού Πεύκου» (Βακαμάτσου-τζο), άλλαξε το όνομα της νέας του κατοικίας σε «Κάστρο του Τυχερού Νησιού» (福島城, Φουκουσίμα-τζο)[12], από όπου και το σημερινό όνομα της πόλης.
Το 1600 οι Ντάτε Μασαμούνε και Χόντζο Σιγκενάγκα, επικεφαλής τότε του Κάστρου Φουκουσίμα, έδωσαν τη Μάχη του Ματσουκάβα (松川の戦い). Εκείνη την εποχή ο ποταμός Ματσουκάβα έρρεε σε διαφορετική κοίτη, νοτίως του όρους Σινόμπου, ενώ σήμερα περνά βορείως αυτού. Το 1664 οι Ουεσούγκι έχασαν τον άμεσο έλεγχο του διαμερίσματος Σινόμπου και η έκταση άρχισε να κυβερνάται απευθείας από το Σογκουνάτο Τοκουγκάβα.
Το 1702 ιδρύθηκε το Φέουδο (χαν) της Φουκουσίμα (福島藩), κυβερνώμενο από το Κάστρο Φουκουσίμα, και το 1787 το Φέουδο της Σιμομούρα, στη σημερινή έκταση του Σακουρασίμο, δυτικά της Φουκουσίμα. Το δεύτερο καταργήθηκε το 1823.
19ος αιώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 17 Νοεμβρίου 1868 ο Ιτακούρα Κατσούμι, ο ηγέτης του φέουδου της Φουκουσίμα, παραδόθηκε στη Συμμαχία Σάτσο και εκχώρησε τον έλεγχο του Κάστρου της Φουκουσίμα στον Ουατανάμπε Κιγιόσι. Το επόμενο έτος το φέουδο καταργήθηκε. Σε συμφωνία με την κατάργηση του φεουδαρχικού συστήματος και την εισαγωγή του συστήματος των Νομών υπό τον έλεγχο του Αυτοκράτορα, η πρώτη μορφή του Νομού Φουκουσίμα ιδρύθηκε στις 29 Αυγούστου 1871.
Με άδεια από το Υπουργείο Οικονομικών, στις 10 Σεπτεμβρίου 1871 το «χωριό» Φουκουσίμα (Fukushima-mura) έγινε η «κωμόπολη» Φουκουσίμα (Fukushima-machi). Στις 14 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, η Φουκουσίμα ορίσθηκε πρωτεύουσα του νομού.
Στις 3 Νοεμβρίου 1881 εγκαινιάστηκε η Εθνική Οδός 13 (Kokudō Jūsan-gō), συνδέοντας τη Φουκουσίμα με τη Γιονεζάβα, 45 χλμ. προς τα βορειοδυτικά. Στις 15 Δεκεμβρίου 1887 εγκαινιάσθηκε το τμήμα της Κύριας Σιδηροδρομικής Γραμμής Τοχόκου που περνά από τη Φουκουσίμα, με δύο σταθμούς στην πόλη, τον Φουκουσίμα και τον μικρότερο «Ματσουκάβα».
Το 1888 έγινε «μαζική» συγχώνευση κοινοτήτων. Στο διαμέρισμα Σινόμπου, η μία κωμόπολη και 70 χωριά συγχωνευθηκαν σε δύο κωμοπόλεις και 26 χωριά.
Το 1890 εγκαινιάσθηκε το «Νοσοκομείο Ενώσεως Τριών Διαμερισμάτων», ο πρόδρομος του σημερινού Ιατρικού Πανεπιστημίου της Φουκουσίμα. Στις 19 Μαρτίου 1893 εξερράγη ο κρατήρας Ισαϊκύο του όρους Αζούμα. Το 1899 ιδρύθηκε υποκατάστημα της Τράπεζας της Ιαπωνίας στη Φουκουσίμα, το πρώτο της τράπεζας στην περιφέρεια Τοχόκου.
20ός αιώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την 1η Απριλίου 1907 η Φουκουσίμα έγινε επισήμως «πόλη» (Fukushima-shi), η δεύτερη στον νομό και η 59η στη χώρα. Εκείνη την εποχή, η Φουκουσίμα είχε 30 χιλιάδες κατοίκους.
Στις 14 Απριλίου 1908 η Εταιρεία Τραμ Σιντάτσου εγκαινίασε ένα σύστημα «ελαφρού σιδηροδρόμου» ως προαστιακό, ενώ το ίδιο έτος άνοιξε και η Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλεως.
Στις 28 Ιουνίου 1918 έγινε η πρώτη ιπποδρομία στο Ιπποδρόμιο της Φουκουσίμα, ενώ το ίδιο καλοκαίρι (30 Αυγούστου) έγιναν διαδηλώσεις για το ρύζι στην πόλη.
Στις 13 Απριλίου 1924 λειτούργησε και η πρώτη γραμμή ηλεκτρικού τραμ στην πόλη. Το 1927 εγκαινιάσθηκε το πρώτο υψηλό κτίσμα στην πόλη, το «Κτήριο της Φουκουσίμα» και μαζί του ο πρώτος ανεκλυστήρας στον νομό. Το 1929 η Δημοτική Βιβλιοθήκη αντικαταστάθηκε από τη Νομαρχιακή Βιβλιοθήκη της Φουκουσίμα, ενώ άρχισε και η κυκλοφορία αστικών λεωφορείων.
Το 1937 μέρος του χωριού Νόντα απορροφήθηκε από τη Φουκουσίμα.
Το 1941 το NHK άνοιξε τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό στην πόλη.
Ο μοναδικός βομβαρδισμός στην περιοχή της Φουκουσίμα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε σχεδόν στο τέλος του, στις 20 Ιουλίου 1945, όταν ένα αμερικανικό Boeing B-29 Superfortress έριξε βόμβες στην περιοχή Γουατάρι.
Στις 18 Ιουνίου 1947 η Ιατρική Σχολή Νομού Φουκουσίμα έγινε το «Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Φουκουσίμα», ενώ το 1949 άνοιξε και το Πανεπιστήμιο της Φουκουσίμα.
Το 1952 εγκαινιάσθηκε το δημαρχείο στη συνοικία Γκοροούτσι και το 1954 ολοκληρώθηκε η κύρια πτέρυγα της σημερινής Νομαρχίας, ενώ το 1971 ολοκληρώθηκε και η δυτική πτέρυγα καθιστώντας τη Νομαρχία του υψηλότερο κτήριο σε ολόκληρο τον νομό.
Την 1η Αυγούστου 1970 έλαβε χώρα στην πόλη το πρώτο Φεστιβάλ Waraji (わらじ祭り)
Το Μουσείο Τέχνης Νομού Φουκουσίμα και το νέο κτήριο της Νομαρχιακής Βιβλιοθήκης της Φουκουσίμα ολοκληρώθηκαν στις 22 Ιουλίου 1983.
Στις 4 και 5 Αυγούστου 1986 ο ποταμός Αμπουκούμα και οι παραπόταμοί του πλημμύρισαν από τις καταρρακτώδεις βροχές ενός τυφώνα (200 ως 300 χιλιοστά και τις δύο ημέρες). Σε οικισμούς κατά μήκος των ποταμών, συμπεριλαμβανομένης και της Φουκουσίμα, υπήρξαν 11 νεκροί και τραυματίες, ενώ έγιναν ζημιές σε 14.000 κτίσματα.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1986 ολοκληρώθηκε το Στάδιο Φουκουσίμα Αζούμα και στις 12 Νοεμβρίου 1988 άνοιξε το Μουσείο Yūji Koseki.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 2005 εγκαινιάσθηκε το Φράγμα Σουρικαμιγκάβα στην περιοχή Μονίβα.
Στις 30 Ιουνίου 2007 εορτάσθηκε η εκατοστή επέτειος από την ανακήρυξη της Φουκουσίμα σε πόλη, με μία παρέλαση αρμάτων (dashi), τα οποία αντιπροσώπευαν τις πρώην κωμοπόλεις και χωριά που συγκρότησαν τη σημερινή Φουκουσίμα. Την 1η Ιουλίου 2008, μετά από διαπραγματεύσεις δύο ετών, η κωμόπολη Ιίνο ενσωματώθηκε επίσης στη Φουκουσίμα.
21ος αιώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 4 Ιανουαρίου 2011 έγιναν τα εγκαίνια του νέου δημαρχείου, στην ίδια κεντρική συνοικία με το παλιό (Γκοροούτσι).
Στις 11 Μαρτίου 2011 έγινε ο μεγάλος σεισμός και τσουνάμι του 2011, με τον σεισμό να προκαλεί ρήγματα σε πολλούς υδραγωγούς που εφοδίαζαν την πόλη με νερό, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος της Φουκουσίμα να μείνει χωρίς τρεχούμενο νερό.[13] Τα σιδηροδρομικά δρομολόγια σταμάτησαν επίσης, εξαιτίας ζημιών στις σιδηροδρομικές υποδομές, με τη γραμμή Ιιζάκα να ανοίγει ωστόσο μόλις δύο ημέρες αργότερα, στις 13 Μαρτίου[14], ενώ το τρένο υψηλών ταχυτήτων (σινκανσέν) της Γιαμαγκάτα επαναλειτούργησε σε μέρος της γραμμής στις 31 του μήνα.[15].
Διακυβέρνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Φουκουσίμα διαθέτει 35μελές δημοτικό συμβούλιο και συνεισφέρει οκτώ μέλη στο νομαρχιακό συμβούλιο του Νομού Φουκουσίμα. Ως προς την εθνική διακυβέρνηση, το μεγαλύτερο μέρος της πόλεως υπάγεται στην 1η εκλογική περιφέρεια της Φουκουσίμα, μια μονοεδρική περιφέρεια για τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Ιαπωνίας.
Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2005 το συνολικό εισόδημα των δημοτών της Φουκουσίμα ήταν 1,11 τρισεκατομμύριο γιεν. Από αυτό, μόλις το 24,9% δημιουργήθηκε στον πρωτογενή και τον δευτερογενή τομέα της οικονομίας, ενώ το 80,1% δημιουργήθηκε στον τριτογενή.[16]
Μεγάλες επιχειρήσεις με έδρα στην πόλη είναι μεταξύ άλλων η Τράπεζα Τόχο, η Τράπεζα Φουκουσίμα και η Daiyu 8.
Αγροτική παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2010 η γεωργία συνεισέφερε παραγωγή αξίας 19,14 δισεκατομμυρίων γιεν και η κτηνοτροφία 1,68 δισεκ., με τα φρούτα να αποτελούν το 60% της αξίας αυτής, το ρύζι το 13%, τα λαχανικά το 12% και διάφορες άλλες καλλιέργειες το υπόλοιπο 15%. Ως προς την κτηνοτροφία, το γάλα και τα κοτόπουλα προηγούνται.[17]
Ως προς την ποσότητα, παράχθηκαν το ίδιο έτος 14.935 τόνοι μήλα, 13.200 τόνοι ιαπωνικά αχλάδια και 11.517 τόνοι ροδάκινα (το 8,2% της παραγωγής ροδακίνων όλης της Ιαπωνίας).[17][18] Οπωρώνες με ροδακινιές, αχλαδιές και κερασιές βρίσκονται σε όλα τα μέρη της Φουκουσίμα, ιδίως κατά μήκος της λεγόμενης «Γραμμής των φρούτων» (フルーツライン), δρόμου στο δυτικό άκρο της πόλεως. Η Φουκουσίμα αποκαλείται κάποτε «το Βασίλειο των Φρούτων» (くだもの王国).[19]
Βιομηχανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2009 οι βιομηχανίες της Φουκουσίμα απασχολούσαν άμεσα 18.678 εργαζόμενους και παρήγαγαν αγαθά αξίας 671 δισ. γιεν. Προηγείται ο κλάδος της πληροφορικής με 50,5% και ακολουθούν η βιομηχανία τροφίμων με 7,6% η μεταλλουργική με 7,5% και η χημική βιομηχανία με 5,3%.[20]
Το ίδιο έτος (2009) η αξία των αγαθών που παρήγαγαν οι βιομηχανίες της Φουκουσίμα αποτελούσαν το 14,2% όλης της βιομηχανικής παραγωγής του Νομού Φουκουσίμα.[20]
Μεταφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξαιτίας της θέσεώς της στη διασταύρωση των αρχαίων οδών Ōshū Kaidō και Ushū Kaidō, η Φουκουσίμα έχει αναπτυχθεί σε σημαντικό συγκοινωνιακό κόμβο. Στην πόλη διακλαδώνεται η Εθνική Οδός 13 από την Εθνική Οδό 4, ενώ ο σιδηροδρομικός σταθμός της, σε απόσταση 272,8 χλμ. από το Τόκιο, αποτελεί την ένωση της Κύριας Γραμμής Όου με την Κύρια Γραμμή Τοχόκου, αλλά και της γραμμής υψηλών ταχυτήτων (σινκανσέν) του Τοχόκου με αυτή της Γιαμαγκάτα. Η ξεχωριστή Γραμμή Ιιζάκα συνδέει το κέντρο της Φουκουσίμα με την Ιιζάκα στα βόρεια, ενώ η «Γραμμή Εξπρές του Αμπουκούμα ακολουθεί τον ομώνυμο ποταμό, συνδέοντας την πόλη με τον Νομό Μιγιάγκι.
Οδικώς η Φουκουσίμα συνδέεται με το Τόκιο στον νότο και το Αομόρι στον βορρά με τον Αυτοκινητόδρομο Τοχόκου, που έχει αρκετούς κόμβους μέσα στην πόλη. Υπάρχει μία κύρια εταιρεία αστικών λεωφορείων, δύο για τα λεωφορεία ως την περιοχή της Καβαμάτα και πολλές εταιρείες υπεραστικών λεωφορείων.
Δεν υπάρχει εμπορικό αεροδρόμιο μέσα στα όρια του δήμου. Για τις αερομεταφορές, η Φουκουσίμα εξυπηρετείται από το Αεροδρόμιο της Φουκουσίμα στην πόλη Σουκαγκάβα, αλλά και το Αεροδρόμιο Σεντάι στο Νατόρι του Νομού Μιγιάγκι.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Geospatial Information Authority of Japan. www
.gsi .go .jp /KOKUJYOHO /MENCHO /backnumber /GSI-menseki20210101 .pdf. σελ. 19. - ↑ «福島県の推計人口（令和3年3月1日現在）を掲載しました。 - 福島県ホームページ». (Ιαπωνικά) Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021.
- ↑ Fukushima City official population statistics(Ιαπωνικά)
- ↑ Fukushima City official profile(Ιαπωνικά)
- ↑ «磐梯朝日国立公園 （磐梯吾妻・猪苗代地域）Bandai-Asahi National Park» (PDF) (στα Ιαπωνικά). Ministry of the Environment. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2012.
- ↑ 6,0 6,1 市町村別人口動態（平成２３年３月１日～平成２３年４月３０日） (στα Ιαπωνικά). Fukushima City. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (XLS) στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2012.
- ↑ 福島都市圏総合都市交通体系予備調査 [Fukushima Municipal Area General State of Transportation Preliminary Investigation] (PDF) (στα Ιαπωνικά). Ministry of Land, Infrastructure, Transport and Tourism (Japan). 2007. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2012.
- ↑ 郡山都市圏パーソンとリップ調査サイト 調査の目的・概要 [Kōriyama Municipal Area Person-trip Investigation Site, Investigation Purpose and Overview] (στα Ιαπωνικά). Fukushima Prefecture. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2012.
- ↑ «View Data | Municipality data | System of Social and Demographic Statistics(SSDS) | Search by areas». Portal Site of Official Statistics of Japan (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021.
- ↑ Peel, M.C.· Finlayson, B.L.· McMahon, T.A. (2007). «Updated world map of the Köppen-Geiger climate classification». Hydrology and Earth System Sciences. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2012.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 気象庁｜平年値 （年･月ごとの値） (στα Ιαπωνικά). Japan Meteorological Agency. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2012.
- ↑ 12,0 12,1 『福島のあゆみ』編集委員会, επιμ. (31 Μαρτίου 1969) [1967]. 福島のあゆみ [The Progression of Fukushima] (στα Ιαπωνικά). 福島市教育委員会. σελίδες 24–30.
- ↑ «摺上川ダム送水を停止 県内各地で断水». Fukushima Minpo. 12 Μαρτίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-03-26. https://web.archive.org/web/20120326082043/http://www.minpo.jp/pub/topics/jishin2011/2011/03/post_550.html. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2011.
- ↑ «Archived copy» 福島の飯坂電車、運転再開へ (στα Ιαπωνικά). MSN 産経ニュース. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2011.
- ↑ «少しずつ「復旧」実感 山形新幹線が一部運転再開» [Feeling Restoration Happen Little By Little: A Section of the Yamagata Shinkansen Reopens]. Yamagata News Online. 31 Μαρτίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Archived copy» 平成19年版福島市統計書 [2009 Fukushima City Statistics Book] (στα Ιαπωνικά). Fukushima City. Μάρτιος 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012.
- ↑ 17,0 17,1 «Archived copy» 「市町村の姿」 -福島県- ["Condition of Cities" -Fukushima Prefecture-] (στα Ιαπωνικά). Ministry of Agriculture, Forestry and Fisheries. 31 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2012.
- ↑ «政府統計の総合窓口 GL08020103» [Government Statistics General Window GL08020103] (στα Ιαπωνικά). Ministry of Internal Affairs and Communications, Statistics Division. 12 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2012.
- ↑ 福島 果物狩り [Fruit Picking in Fukushima] (στα Ιαπωνικά). 福島市観光コンベンション協会. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2012.
- ↑ 20,0 20,1 «Archived copy» 平成21年 工業統計調査結果報告書 [2009 Report on Results of Industrial Statistics Investigation] (PDF) (στα Ιαπωνικά). Fukushima City. Νοέμβριος 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Ιαπωνικά) Επίσημος ιστότοπος
|