Φιλίπ ντε Κομίν
| Φιλίπ ντε Κομίν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Philippe de Commynes (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1447[1] Renescure |
| Θάνατος | 28 Οκτωβρίου 1511 ή 1511[2] Argenton-Château |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Μέσα Γαλλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[2] διπλωμάτης ιστορικός[4] δοκιμιογράφος πολιτικός[4] |
| Οικογένεια | |
| Θετοί γονείς | Jean II de Chambes |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φιλίπ ντε Κομίν (γαλλικά: Philippe de Commynes ή Philippe de Commines, 1447-1511), ήταν γαλλόφωνος Φλαμανδός πολιτικός, χρονικογράφος, ιστορικός και συγγραφέας απομνημονευμάτων.
Διετέλεσε στην υπηρεσία των αυλών του δουκάτου της Βουργουνδίας και της Γαλλίας. Τα Απομνημονεύματα που έγραψε περιλαμβάνουν τα γεγονότα των ετών 1464-1498 και αναφέρονται στη βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΑ’ και του Καρόλου Η’. Οι αναλύσεις του για τη σύγχρονη πολιτική σκηνή τον έκαναν σχεδόν μοναδικό στην εποχή του.[5]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φιλίπ ντε Κομίν γεννήθηκε στο Ρενεσκύρ στην κομητεία της Φλάνδρας, γόνος πλούσιας οικογένειας ευγενών. Ο θάνατος του πατέρα του το 1453 τον άφησε ορφανό ιδιοκτήτη περιουσίας αλλά με τεράστια χρέη. Από τα εφηβικά του χρόνια βρέθηκε στη φροντίδα του Φιλίππου του Καλού (1419–1467), δούκα της Βουργουνδίας, που ήταν νονός του. Πολέμησε στη μάχη του Μονλερί το 1465 που διεξήγαγε η Βουργουνδία κατά των Γάλλων και στη μάχη του Μπρούστεμ το 1467 κατά του πριγκιπάτου της Λιέγης, αλλά δεν διακρίθηκε ιδιαίτερα.
Το 1468, έγινε ιππότης του Καρόλου του Τολμηρού, γιου του Φιλίππου. Κατά τη διάρκεια των ετών που πέρασε στην υπηρεσία του Καρόλου, ο οποίος έγινε δούκας της Βουργουνδίας μετά το θάνατο του πατέρα του, έμαθε να υπομένει τον δύσκολο χαρακτήρα του κυρίου του. Διατήρησαν όμως μια σχέση εμπιστοσύνης, επειδή ο τελευταίος του ανέθεσε αρκετές διπλωματικές αποστολές, ιδιαίτερα στην Αγγλία. Αλλά το 1468, μετά τη συνάντηση του Καρόλου και του Λουδοβίκου ΙΑ' στο Περόν για διαπραγματεύσεις ειρήνευσης, βοήθησε τον Λουδοβίκο να βγει από την επικίνδυνη κατάσταση στην οποία βρέθηκε, γεγονός που ο ίδιος ο Κομίν δεν εκθέτει ιδιαίτερα αλλά είναι γνωστό από επιστολές του Λουδοβίκου που αναφέρει ότι ο Κομίν τον βοήθησε.
Στο βασίλειο της Γαλλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1472 ο Κομίν διέφυγε από τη Βουργουνδία και πήγε στην υπηρεσία του Λουδοβίκου ΙΑ', ο οποίος τον αντάμειψε με αξιώματα: το 1476 έγινε τοποτηρητής-διοικητής (σενεσάλος) του Πουατού. Μετά το θάνατο του βασιλιά, διετέλεσε μέλος του συμβουλίου της αντιβασιλείας κατά την ανηλικιότητα του Καρόλου Η'. Όμως επειδή τάχθηκε με την πλευρά των συνασπισμένων πριγκίπων κατά της αντιβασίλισσας Άννας της Γαλλίας και του συζύγου της, εκδιώχθηκε, συνελήφθη και φυλακίσθηκε.[6]
Με την ανάληψη των καθηκόντων του το 1491, ο Κάρολος Η' τον ανακάλεσε και του ανέθεσε ρόλο στις διαπραγματεύσεις της συνθήκης του Σανλίς το 1493. Αργότερα, τον απέστειλε στη Βενετία για την προετοιμασία της εκστρατείας στην Ιταλία, στην οποία ο συγγραφέας τον ακολούθησε και έκανε διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο αντιπάλων. Συνόδευσε επίσης τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΒ’ στην Ιταλία, κατά την εκστρατεία της Ιταλίας και την κατάληψη του Μιλάνου και στη συνέχεια αποσύρθηκε στον πύργο του στο Αρζαντόν.
Ο Κομίν ενδιαφερόταν για τις τέχνες, συγκέντρωνε βιβλία και πίνακες ζωγραφικής, η φροντίδα του για την προστασία των τεχνών είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της ζωής του. Πέθανε το 1511.[7]
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1498, δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατο του Λουδοβίκου ΙΑ' της Γαλλίας, το έργο του Κομίν ολοκληρώθηκε (δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1524 στο Παρίσι) και θεωρείται μεγάλης ιστορικής σημασίας, κυρίως λόγω της κυνικής και ειλικρινούς στάσης του συγγραφέα στα γεγονότα και τις μηχανορραφίες που έζησε και εξιστόρησε. Τα γραπτά του αποκαλύπτουν πολλές από τις λιγότερο κολακευτικές πτυχές της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΑ' και ο Κομίν τις ανέφερε χωρίς να απολογείται, ισχυριζόμενος ότι οι αρετές του αείμνηστου βασιλιά υπερέβαιναν τα ελαττώματά του. Τα Απομνημονεύματά του θεωρούνται σημαντική πηγή για την ευρωπαϊκή ιστορία του 15ου αιώνα.[8]
Τα Απομνημονεύματα του Καμίν χωρίζονται σε «βιβλία», τα πρώτα έξι από τα οποία γράφτηκαν μεταξύ 1488 και 1494, και σχετίζονται με την πορεία των γεγονότων από την αρχή της καριέρας του συγγραφέα (1464) μέχρι το θάνατο του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΑ'. Τα υπόλοιπα δύο βιβλία γράφτηκαν μεταξύ 1497 και 1501 (τυπώθηκαν το 1528), αναφέρονται στους ιταλικούς πολέμους, [9] και τελειώνουν με τον θάνατο του βασιλιά Καρόλου Η' το 1498.[10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11897461j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11897461j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ . «goodreads.com/author/Philippe_de_Commines».
- ↑ . «oxfordbibliographies.com/Philippe De Commynes».
- ↑ . «etab.ac-poitiers.fr/coll/Philippe de Commynes».
- ↑ . «historytoday.com/archive/philippe-de-commynes-courtly-middle-man».
- ↑ . «infoplease.com/encyclopedia/history/modern-europe/wars-battles/italian-wars».
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ. 35, σελ. 27
|