Φάμπιο Ντέιβσον Λόπες Μασιέλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φάμπιο Ντέιβσον Λόπες Μασιέλ
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης30 Σεπτεμβρίου 1980 (1980-09-30) (43 ετών)
Τόπος γέννησηςΝόμπρις, Βραζιλία
Ύψος1,89 μ.
ΘέσηΤερματοφύλακας
Νούμερο φανέλας1
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1997Ουνιάο Μπαντεϊράντε23(0)
1998–2000Ατλέτικο Παραναένσε16(0)
2000→Κρουζέιρο0(0)
2000–2004Βάσκο ντα Γκάμα130(0)
2005–2021Κρουζέιρο789(0)
2022–Φλουμινένσε98(0)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1997Βραζιλία Κ-1713(0)
1998–1999Βραζιλία Κ-209(0)
1998Βραζιλία Κ-233(0)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 17 Απριλίου 2024.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Φάμπιο Ντέιβσον Λόπες Μασιέλ (πορτογαλικά: Fábio Deivson Lopes Maciel, γεννήθηκε 30 Σεπτεμβρίου 1980), περισσότερο γνωστός απλά ως Φάμπιο, είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως τερματοφύλακας για τη Φλουμινένσε.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φάμπιο έκανε το ντεμπούτο του το 1997 με την Ουνιάο Μπαντεϊράντε (União Bandeirante), στη συνέχεια αποκτήθηκε από την Ατλέτικο Παραναένσε, όπου κατέκτησε τον πρώτο του κρατικό τίτλο έλκοντας το μεταγραφικό ενδιαφέρον της Κρουζέιρο στην οποία μεταγράφηκε το 2000.[1] Στην πρώτη του περίοδο με την Κρουζέιρο θα παρέμενε καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν ως αναπληρωματικός. Έπαιξε μόνο έναν αγώνα για το Κύπελλο Βραζιλίας, το οποίο ήταν νικηφόρο. Μετά από αυτό μεταπήδησε στη Βάσκο ντα Γκάμα.[2][3]

Και εκεί όμως ήταν αναπληρωματικός για δύο χρόνια του βασικού τερματοφύλακα Χέλτον. Μετά τη μεταφορά του Χέλτον στην Ευρώπη, ο Φάμπιο έγινε ο αδιαμφισβήτητος βασικός για τρεις σεζόν, κερδίζοντας αρκετούς τίτλους. Το 2004 κλήθηκε στην Εθνική Βραζιλίας, αλλά την ίδια χρονιά κατηγορήθηκε από τον πρόεδρο της Βάσκο ντα Γκάμα για αθέτηση συμβολαίου και δεν αγωνίστηκε για μερικούς μήνες.[4] Το επόμενη χρονιά ο Φάμπιο επέστρεψε στην Κρουζέιρο όπου έμεινε μέχρι το 2021, όντας ο ποδοσφαιριστής με τους περισσότερους αγώνες στην ιστορία του συλλόγου με συνολικά 976, ενώ κατέκτησε 12 τίτλους.[5][6] Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ήδη πρώτος σε συμμετοχές και στο πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος Βραζιλίας με 596 αγώνες, ενώ ήταν και κάτοχος του ρεκόρ των αγώνων του Κυπέλλου με 91.[7] Το 2010 τιμήθηκε ως ο καλύτερος τερματοφύλακας στη Βραζιλία (Bola de Prata), διάκριση που επανέλαβε το 2013, ενώ έγινε και αρχηγός της Κρουζέιρο και ηγετική φυσιογνωμία των αγώνων της.[3]

Παρά το γεγονός ότι μέσα στο 2021 απέκρουσε τέσσερα συνεχόμενα πέναλτι σε αγώνες της ομάδας στα 41 του χρόνια, η Κρουζέιρο δεν ανανέωσε το συμβόλαιο του.[8] Για τη σεζόν του 2022, μεταγράφηκε στη Φλουμινένσε, στην οποία είναι βασικό στέλεχος.[9] Δύο μήνες αργότερα από τη μεταγραφή του, ο νέος προπονητής Φερνάντο Ντινίζ έφτασε στο σύλλογο με τις ξεχωριστές του ιδέες και άρχισε να διαμορφώνει την ομάδα στην εικόνα του. Βετεράνος του αθλήματος, που προσαρμόζεται συνεχώς στις ιδιοτροπίες των διαρκώς μεταβαλλόμενων προπονητών του, ο Φάμπιο δε χάθηκε στην πολυπλοκότητα και την καινοτομία. Την πρώτη χρονιά πρόσθεσε 61 συμμετοχές στην ανοδική πορεία του, ξεπερνώντας τον Ροζέριο Σένι στη λίστα των παικτών με τις περισσότερες επίσημες εμφανίσεις και έγινε ο κορυφαίος Βραζιλιάνος.[10] Ίσως η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του ήρθε στις 4 Νοεμβρίου 2023 και στα 43 του χρόνια στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες, όπου η Φλουμινένσε κατέκτησε για πρώτη φορά το τρόπαιο στην ιστορία της επικρατώντας της Μπόκα Τζούνιορς μετά από δραματικό τελικό (2–1).[11][12] Έγινε με 100 συμμετοχές στο Κόπα Λιμπερταδόρες (έχοντας αγωνιστεί σε 11 σεζόν από το 2001) ο πρώτος Βραζιλιάνος που φτάνει σε τριψήφιο αριθμό συμμετοχών στη διοργάνωση, και στη συνολική λίστα τρίτος όλων των εποχών, ενώ έγινε και ο μεγαλύτερος σε ηλικία νικητής στην ιστορία των διοργανώσεων.[4][13][14] Η νίκη στον τελικό ήταν η 61η για το Φάμπιο, οι περισσότερες στην ιστορία των διοργανώσεων.[15]

Συμμετείχε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα με τη Βραζιλία στις ηλικίες κάτω των 17 και κάτω των 20 ετών. Στη δεύτερη μάλιστα καθιερώθηκε πριν κλείσει τα 18 του χρόνια.[16] Επίσης, έχει αγωνιστεί και σε τρεις αγώνες της Βραζιλίας Κ-23.[17] Στην κατηγορία ανδρών κλήθηκε ως ο τρίτος τερματοφύλακας σε δύο μεγάλες διοργανώσεις Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2003 και στο Κόπα Αμέρικα του 2004, όπου ήταν πρωταθλητής, αν και δεν έπαιξε σε κανένα παιχνίδι.[4][10] Κατά καιρούς εξέφρασε τη δυσαρέσκεια για τη μη χρησιμοποίησή του έστω και σε φιλικούς αγώνες.[8][18]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ατλέτικο Παραναένσε

  • Πρωτάθλημα Παρανά: 1998

Βάσκο ντα Γκάμα

Κρουζέιρο

Φλουμινένσε

Βραζιλία Κ-17

  • Παγκόσμιο Κύπελλο Κ-17: 1997
  • Κύπελλο Ν. Αμερικής Κ-17: 1997[19]

Βραζιλία

Ατομικές διακρίσεις

  • Μπόλα ντε Πράτα (2): 2010, 2013
  • Μελος της Ομάδας της Χρονιάς στο Πρωτάθλημα Βραζιλίας (2): 2010, 2013

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Hoje ídolo no Cruzeiro, goleiro Fábio retornou ao clube trocado pelo atacante Alex Dias». Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2023. 
  2. ↑ «Fabio». Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2023. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «800 VEZES FÁBIO». Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «CUÁNTOS RÉCORDS LOGRÓ FÁBIO ANTE BOCA». Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2023. 
  5. ↑ «Fábio diz que Cruzeiro não aceitou sequer redução salarial e se despede do clube: "Dor e gratidão"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2023. 
  6. ↑ «A frieza do empresário Ronaldo. A ingratidão do Cruzeiro com o ídolo Fábio». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2023. 
  7. ↑ «Recordista no Cruzeiro e no futebol brasileiro: os números de Fábio». Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2023. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Após novo pênalti defendido, Fábio cobra Tite: 'Critério e coerência'». Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2023. 
  9. ↑ «Fluminense acerta a contratação de Fábio». Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2023. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «FIFA : Record-chasing Fabio reinventing himself at Fluminense». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2023. 
  11. ↑ «Fluminense won the Copa Libertadores for the first time in their history by beating Boca Juniors in Saturday's dramatic final». Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2023. 
  12. ↑ «CONMEMBOL : Los números del 'Flu' campeón». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2023. 
  13. ↑ «Com 43 anos, Fábio completa 100 jogos na Libertadores e conquista seu primeiro título» [At 43 years old, Fábio reaches 100 matches in Copa Libertadores and wins his first title]. SaudacoesTricolores.com (στα Πορτογαλικά). Saudações Tricolores. 7 Νοεμβρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2023. 
  14. ↑ «Boca Juniors x Fluminense: Fábio se torna o primeiro brasileiro a completar 100 jogos na Libertadores» [Boca Juniors vs. Fluminense: Fábio becomes the first Brazilian to reach 100 matches in Copa Libertadores]. oDia.ig.com.br (στα Πορτογαλικά). O Dia. 4 Νοεμβρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2023. 
  15. ↑ «PLAYERS WITH THE MOST WINS IN COPA LIBERTADORES». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2024. 
  16. ↑ «Mundialito u-20 Álvaro Fabián Perea Berrospe 1998». Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2023. 
  17. ↑ «Australia Under 23 National Team "Olyroos" - 1998 Match Results». Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2023. 
  18. ↑ «Fábio festeja a primeira convocação, e Henrique, a volta à Seleção». Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2023. 
  19. ↑ «Brasil chega ao 13º título do Sul-Americano Sub-17; relembre outras gerações vencedoras» [Brazil reaches the 13th South American Under-17 title; remembering our previous winners]. CBF.com.br (στα Πορτογαλικά). Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου Βραζιλίας. 24 Απριλίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φάμπιο_Ντέιβσον_Λόπες_Μασιέλ&oldid=10521975"