ΦΚ Μετς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Τα γεγονότα ή τα δεδομένα που περιγράφει το λήμμα έχουν μεταβληθεί και χρειάζεται ενημέρωση με πιο πρόσφατες πληροφορίες.
Παρακαλούμε βελτιώστε το λήμμα ενημερώνοντάς το, μη ξεχνώντας να αναφέρετε και αξιόπιστες πηγές. Μπορεί να υπάρχουν πληροφορίες και στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.
ΦΚ Μετς
Επίσημη ονομασίαCercle athlétique messin, Football Club de Metz και Club des Sports de Metz
Ίδρυση1932
ΈδραΜετς, Γαλλία
ΣτάδιοΣταντ Σαιν-Σενφοριέν, Λονζεβίλ-λε-Μες[1]
Χρώματαmaroon και λευκό
ΠροπονητήςΛάσλο Μπόλονι[2]
ΠρωτάθλημαΛιγκ 1
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Τρίτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata (π • σ • ε )

Η Φουτμπόλ Κλεμπ ντε Μετς (γαλλικά: Football Club de Metz) είναι γαλλική ποδοσφαιρική ομάδα με έτος ίδρυσης το 1919, με έδρα τη Μετς (Μοζέλ) η οποία αγωνίζεται στη Λιγκ 1 για τη σεζόν 2014-2015.

Πρόεδρος της ομάδας της Λωρραίνης είναι ο Μπερνάρ Σεράν και προπονητής της επαγγελματικής ομάδας ο Αλμπέρ Καρτιέ από τον Ιούνιο του 2012.[3]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα ξεκινήματα της ΦΚΜ (1919-1945)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ομάδα της ΦΚ Μετς τον Μάρτιο του 1933 με τους Μιρκά, Μποέ, Χάουσβιρτ, Τομά, Σμιτ, Τραβέ, Σταϊσκάλ, Εκερλέν (όρθιοι από αριστερά προς τα δεξιά), Φοσέ, Ρορμπακέρ, Μπυρέρ, Αντρέ και Φραϊμπεργκέρ (καθισμένοι από αριστερά προς τα δεξιά).

Η Σερκλ Ατλετίκ Μεσσάν ιδρύθηκε το 1919. Αριθμός παικτών της Μετς Σπορτ Φεράιν (με έτος ίδρυσης το 1912) αποτέλεσαν τη βάση της ομάδας. Από τις πρώτες της αναμετρήσεις, η ΣΑΜ κατάφερε να επιβληθεί ως μια ομάδα μεγάλης αξίας. Αφού κατάφερε να επιβληθεί με σκορ 2-1 απέναντι σε μια ομάδα επιλέκτων από το Νανσί, τη Λυνεβίλ, το Ρεμιρεμόν και το Επινάλ (19 Απριλίου 1919), η ΣΑΜ συνέχισε με νίκες απέναντι στην Κλαμπ Φρανσαί από το Παρίσι, την ΑΣ Στρασμπούρ και την ΣΑ Παρί. Τα αποτελέσματά της, καθώς και η φόρμα που διέθετε εκείνο τον καιρό επιβεβαιώθηκαν τη σεζόν 1919-1920, όταν και διεξήχθη για πρώτη φορά το πρωτάθλημα της Λωρραίνης το οποίο και κατέκτησαν οι Camistes. Η ομάδα αγωνιζόταν στο Σταντ ντε λα Ρυ ντε Βερντάν έως το 1923. Το γήπεδο αυτό είχε χωρητικότητα έως και 4.000 θεατών. Με πρωτοβουλία του προέδρου Μωρίς Μισώ, ο σύλλογος ίδρυσε το 1921 εταιρία ακινήτων η οποία είχε ως στόχο την ανέγερση νέου γηπέδου στην Ιλ Σαιν-Συμφοριάν. Το Σταντ Σαιν-Συμφοριάν εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 1923 με κάποια καθυστέρηση, καθώς η οροφή της κερκίδας είχε καταρρεύσει κατά την αφαίρεση των σκαλωσιών που είχαν χρησιμοποιηθεί για την τοποθέτησή της.

Η ΣΑΜ μετατράπηκε σε επαγγελματικό σωματείο το 1932. Η ομάδα, χάρη στην αυξημένη προσέλευση των θεατών στο Σαιν-Συμφοριάν, είχε τη δυνατότητα, εδώ και καιρό μάλιστα, να πληρώνει (παράνομα) τους παίκτες και το προπονητικό επιτελείο της. Το επαγγελματικό τμήμα της ΣΑΜ μετονομάστηκε σε Φουτμπόλ Κλαμπ ντε Μετς. Έργα επέκτασης ξεκίνησαν εκείνη την περίοδο στο Σταντ Σαιν-Συμφοριάν που λίγο καιρό αργότερα είδε τη συνολική του χωρητικότητα να αυξάνεται κατά 10.000 θέσεις, εκ των οποίων οι 2.000 σκεπασμένες.

Το 1940, καθώς η Μοζέλ προσαρτήθηκε από τη Γερμανία (1η Ιουλίου), η ΦΚ Μετς υποχρεώθηκε να μετονομαστεί σε Φούσμπαλ Φεράιν Μετς και να εγκαταλείψει το επαγγελματικό της καταστατικό, καθώς ο επαγγελματισμός στο ποδόσφαιρο ήταν απαγορευμένος στη Γερμανία εκείνη την περίοδο. Από το 1941 ως το 1944, η ΦΚ Μετς συμμετείχε για τρεις σεζόν στην Γκαουλίγκα Βέστμαρκ (Παλατινάτο-Σάαρλαντ-Λωρραίνη-Μοζέλ), η οποία χάριζε την πρόκριση για την τελική φάση του Ντόιτσε Μάιστερσχαφτ, του γερμανικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Τερμάτισε τρεις φορές στη δεύτερη θέση, πίσω από την ΦΚ Καϊζερσλάουτερν το 1942 και την ΦΚ Σάαρμπρυκεν το 1943 και το 1944, χάνοντας, έτσι, για λίγο την πρόκριση στην τελική φάση του πρωταθλήματος.

Μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ομάδα της Μοζέλ επανεντάχθηκε στο γαλλικό ποδοσφαιρικό σύστημα πρωταθλημάτων και πιο συγκεκριμένα την πρώτη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου.

Η Μεταπολεμική Περίοδος (1945-1967)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ανασυγκρότηση του συλλόγου φάνταζε αδύνατη. Όλες οι εγκαταστάσεις του είχαν καταστραφεί στη διάρκεια του πολέμου, το γήπεδο ήταν πλημμυρισμένο και οι παίκτες εξαφανισμένοι… Αντιλαμβανόμενη την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο σύλλογος, η Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου τις παραχώρησε τρία ειδικά προνόμια:

  • όποιος παίκτης βρισκόταν υπό συμβόλαιο στην ΦΚ Μετς το 1940, είναι υποχρεωμένος να επιστρέψει
  • η ΦΚ Μετς γίνεται αυτομάτως δεκτή στην Ντιβιζιόν 1
  • η ΦΚ Μετς δεν υποβιβάζεται στη διάρκεια αυτής της σεζόν (τα δύο τελευταία αυτά μέτρα αφορούσαν και την ΡΚ Στρασμπούρ).

Ο σύλλογος βρισκόταν στα χαμηλά διαζώματα του βαθμολογικού πίνακα στη διάρκεια της σεζόν 1945-1946 ωστόσο δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας, καθώς ήταν εξασφαλισμένο το γεγονός ότι η ομάδα δεν θα υποβιβαζόταν. Πάραυτα, στα τέλη της σεζόν, ο πρόεδρος Ρεϊμόν Ερλορί προχώρησε σε μια παράτολμη κίνηση η οποία προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στους φίλους του συλλόγου: παραχώρησε το προνόμιο του μη-υποβιβασμού που διέθετε στην ομάδα της Χάβρης, της οποίας η πόλη μετρούσε τεράστιες ζημιές από τους βομβαρδισμούς στη διάρκεια του πολέμου. Τελικά, οι Grenats κατάφεραν να τερματίσουν στην 17η και προτελευταία θέση του πρωταθλήματος. Στη διάρκεια της σεζόν 1949-1950, η ομάδα υποβιβάστηκε. Απέκτησε τότε έναν εξαιρετικά ταλαντούχο νεαρό τερματοφύλακα, μελλοντικό διεθνή με την Εθνική Γαλλίας, τον Φρανσουά Ρεμετέρ.

Τη σεζόν 1950-1951, ο σύλλογος, που κατάφερε να πετύχει την επάνοδο στο τέλος της ίδιας αυτής σεζόν, πέτυχε το κατόρθωμα να αποκλείσει, για τη φάση των 64 του Κυπέλλου Γαλλίας, την πανίσχυρη, τότε, Σταντ ντε Ρενς. Τερμάτισε στην 5η θέση της Ντιβιζιόν 1 την επόμενη σεζόν, ωστόσο, υποβιβάστηκε εκ νέου με το πέρας της σεζόν 1957-1958. Οι Grenats, εκ νέου προβιβασθέντες με το πέρας της σεζόν 1960-1961, κατέγραψαν το αρνητικό ρεκόρ της μεγαλύτερης σε έκταση ήττας της ιστορίας τους: ηττήθηκαν από την ΡΚ Παρί με σκορ 11-2. Η ομάδα υποβιβάστηκε εκ νέου με το πέρας της σεζόν, έχοντας τερματίσει τελευταία στη βαθμολογική κατάταξη του πρωταθλήματος.

Στις 15 Ιουλίου 1965, μετά από 33 χρόνια στην προεδρία του συλλόγου, ο Ρεϊμόν Ερλορί άφησε τη θέση του στον Πολ Μαγιέρ. Δύο χρόνια αργότερα, η ομάδα ήταν εκ των διεκδικητών της ανόδου, μαζί με τις Αζαξιό και Μπαστιά. Τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος της σεζόν, έχασε σε μία αναμέτρηση καθοριστικής σημασίας απέναντι στη Σωμόν, η οποία και, τελικώς, της στέρησε την άνοδο. Ωστόσο, λίγο καιρό μετά τη διεξαγωγή της αναμέτρησης γίνεται γνωστό ότι ο τερματοφύλακας της Σωμόν δεν είχε άδεια συμμετοχής στη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Έτσι, η ΦΚ Μετς πήρε εκ νέου την άνοδο για την πρώτη κατηγορία. Στις 21 Ιουνίου 1967, καθώς ο Πολ Μαγιέρ πέτυχε τον στόχο που είχε θέσει εξαρχής - την επιστροφή της ΦΚ Μετς στην Ντιβιζιόν 1 - άφησε τη θέση του στο Σαρλ Μολιναρί, έναν νεαρό βιομήχανο.

Η περίοδος Μολινάρι (1967-Ιούνιος 2009)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1967/1974 : Η ομάδα καθιερώνεται στην πρώτη κατηγορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην επιστροφή της στην ελίτ του γαλλικού ποδοσφαίρου, η ΦΚ Μετς εξέπληξε αρκετό κόσμο: συγκεκριμένα, τερμάτισε στην 6η θέση του πρωταθλήματος της σεζόν 1967-1968, ενώ έφτασε ως τα προημιτελικά του Κυπέλλου. Αυτή η επιτυχία οφειλόταν, μεταξύ άλλων, στον Ζορζ Ζβουνκά, ο οποίος βραβεύτηκε, κιόλας, από το France Football ως ο καλύτερος αμυντικός της χρονιάς, καθώς και στον Ζιλμπέρ Λε Σεναντέκ, εν ενεργεία διεθνή ο οποίος προερχόταν από την ΦΚ Ναντ, τον Λουξεμβουργιανό επιθετικό Τζονί Λεονάρ, ο οποίος πέτυχε συνολικά 16 τέρματα στη διάρκεια της σεζόν, τον Τσεπανιάκ, επίσης εν ενεργείας διεθνή, ο οποίος είχε σταθεί ιδιαίτερα τυχερός έπειτα από δύο σοβαρούς τραυματισμούς στα γόνατα.

Αφού, πρώτα, ενισχύθηκε με άλλους δύο διεθνείς, τον Ζεράρ Ωσέρ ο οποίος προερχόταν από την Καρλσρούη και τον Ρισάρ Κραφτσίκ ο οποίος προερχόταν από την Λανς, η ΦΚ Μετς συνέχισε να βελτιώνεται και τερμάτισε στην 3η θέση του πρωταθλήματος της σεζόν 1968-1969. Χάρη στα θετικά αυτά αποτελέσματα, ο σύλλογος συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ωστόσο, αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο, το 1968, απέναντι στο Αμβούργο του Ούβε Σέελερ και το 1969 απέναντι στην ΣΣΚ Νάπολι του Ντίνο Τζοφ.

Τις σεζόν που ακολούθησαν, η ΦΚ Μετς δεν κατάφερε να συνεχίσει τι καλές της πορείες μετά την επιστροφή της στην πρώτη κατηγορία, παρά τις συνεχείς προσπάθειες για τη σοβαρή μεταγραφική ενίσχυση του συλλόγου. Ο Νεστόρ Κομπάν, μεταξύ άλλων, μεταγράφηκε την ομάδα της Μοζέλ για δύο σεζόν (1971-1972 και 1972-1973) έπειτα από επτά χρόνια παραμονής του στην Ιταλία. Ωστόσο, τα αποτελέσματα ήταν δυσανάλογα της ποιότητας των μεταγραφικών κινήσεων του συλλόγου: 8η τη σεζόν 1969-1970 και 1970-1971, 14η τη σεζόν 1971-1972, 15η τη σεζόν 1972-1973 και 11η τη σεζόν 1973-1974.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, η ΦΚ Μετς γνώρισε μια από τις πιο λαμπρές περιόδους της ιστορίας της χάρη σε ένα εξαιρετικό επιθετικό δίδυμο αποτελούμενο από τους Νίκο Μπράουν, Λουξεμβουργιανού ποδοσφαιριστή προερχόμενου από την Σάλκε 04 και τον Ούγο Κουριόνι, Αργεντινό ποδοσφαιριστή προερχόμενο από την ΦΚ Ναντ, νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που προέρχονταν από τις ακαδημίες του συλλόγου όπως οι Μπατιστόν, Μυλέρ και Ζενιέ, ποδοσφαιριστές εμπειρίας όπως οι Αντρέ Ρέι, Χαουσκνέκτ, Μπετά και Κουστιγιέ, με καθοδηγητή το προπονητή Ζορζ Υάρ ο οποίος ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του συλλόγου στις αρχές της σεζόν 1974-1975.

1974/1983 : ασταθή αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τη σεζόν 1974-1975, η ΦΚ Μετς τερμάτισε στην 8η θέση του πρωταθλήματος, ολοκληρώνοντας τη χρονιά με ένα αήττητο σερί 14 αναμετρήσεων, ενώ έφτασε και έως τα προημιτελικά του Κυπέλλου. Η σεζόν 1975-1976 ήταν η καλύτερη σεζόν αυτής της ασταθούς περιόδου με τους Messins να τερματίζουν στην 6η θέση του πρωταθλήματος και να φτάνουν ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου. Η ΦΚ Μετς τερμάτισε τη σεζόν έχοντας την καλύτερη επίθεση χάρη στους δύο επιθετικούς της: τον Κουριόνι που πέτυχε συνολικά 25 τέρματα και τον Μπράουν που πέτυχε 16. Ο Ζορζ Υάρ βραβεύτηκε ως ο καλύτερος προπονητής της σεζόν στη Γαλλία. Η ομάδα παρουσίασε ένα ιδιαιτέρως ελκυστικό θέαμα που παραμένει έως σήμερα σημείο αναφοράς για τους, μεγαλύτερους σε ηλικία, φίλους του συλλόγου.

Το επιθετικό δίδυμο αυτό πέτυχε άλλα 45 τέρματα στη διάρκεια της σεζόν 1976-1977, ενώ η ΦΚ Μετς τερμάτισε στην 8η θέση του πρωταθλήματος. Ωστόσο, η κατάσταση αντιστράφηκε και έπειτα από τρεις καλές σεζόν, η σεζόν 1977-1978 ολοκληρώθηκε με την ομάδα να καταλαμβάνει την απογοητευτική γι'αυτήν, 12η θέση, ενώ η τοπική αντίπαλος, ΑΣ Νανσί-Λωρραίνη του Πλατινί τερμάτισε στην 6η θέση και κατέκτησε το Κύπελλο Γαλλίας. Καθώς ο Κάρλο Μολινάρι είχε χάσει αρκετούς από τους υποστηρικτές του εντός του συλλόγου, αποφάσισε να αποσυρθεί από τα κοινά της ομάδας, με τον Αιμέ Ντυμαρτέν, επιχειρηματία από την περιοχή της Μετς, να παίρνει τη θέση του.

Η νέα διοίκηση αποφάσισε να μην προχωρήσει σε περικοπές στον προϋπολογισμό του συλλόγου, με τις μεταγραφές των διεθνών Βιμ Σούουρμπιερ, Χένρικ Κάσπερτσακ και Κριστιάν Σινεγκέλ οι οποίοι ήρθαν από τη μεγαλύτερη ομάδα εκείνης της περιόδου στη Γαλλία, την ΑΣ Σαιντ-Ετιέν, καθώς και του Φιλίπ Μαϋ, μελλοντικού διεθνή, να αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα για τη νέα πολιτική του συλλόγου σε θέματα μεταγραφών. Χρέη προπονητή ανέλαβε ο Μαρκ Ραστόλ, πρώην αμυντικός της ΦΚ Μετς. Η σεζόν 1978-1979 ξεκίνησε δυναμικά με 4 συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα και ολοκληρώθηκε αξιοπρεπώς, με την κατάληψη της 5ης θέσης στον βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος, με την ευρωπαϊκή έξοδο να χάνεται για μία μονάχα θέση κι αυτή στη διαφορά των γκολ.

Οι σεζόν που ακολούθησαν ήταν ιδιαιτέρως ασταθείς. Η παραμονή στην κατηγορία επετεύχθη με μεγάλη δυσκολία τη σεζόν 1979-1980: 17η θέση. Έπειτα, η ομάδα τερμάτισε στην 9η θέση τη σεζόν 1980-1981, 17η εκ νέου τη σεζόν 1981-1982 και 9η τη σεζόν 1982-1983 χάρη κυρίως στα 23 τέρματα που πέτυχε ο επιθετικός Κριμώ, ο οποίος είχε έρθει να αγωνιστεί στον σύλλογο για μία σεζόν. Ο Κάσπερτσακ ανέλαβε, εκείνη την περίοδο, χρέη προπονητή του συλλόγου.

Μια ιδιαιτέρως ταλαντούχα γενιά ποδοσφαιριστών προερχόμενων από τις ακαδημίες του συλλόγου έκανε την εμφάνισή της εκείνη την εποχή, η οποία αποτελείτο από τους Χινσμπεργκέρ, Σονόρ, Ρορ, Μπρατσιγκλιάνο και Μάρκο Μοργκάντε. Ωστόσο, ο σύλλογος βρέθηκε αντιμέτωπος με μεγάλα οικονομικά προβλήματα τα οποία έφτασαν στο αποκορύφωμά τους το καλοκαίρι του 1983, όταν και η χρεοκοπία αποφεύχθηκε, κυριολεκτικά, την τελευταία στιγμή. Ο Δήμος της Μετς προχώρησε στη χορήγηση σημαντικής οικονομικής βοήθειας, ενώ ανακάλεσε τον Κάρλο Μολινάρι, ο οποίος ανέλαβε τη διοίκηση του συλλόγου, πέντε χρόνια μετά την αποχώρησή του από τα διοικητικά δρώμενα αυτού.

1983/1989 : επιτυχίες και επιτεύγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σεζόν 1983-1984 του γαλλικού πρωταθλήματος, η οποία θα μπορούσε και να είχε διεξαχθεί χωρίς την παρουσία της ΦΚ Μετς, ωστόσο, ολοκληρώθηκε με την ομάδα να είναι άκρως ικανοποιημένη: η ΦΚ Μετς κατέκτησε το Κύπελλο Γαλλίας στις 11 Μαΐου 1984 νικώντας το φαβορί της διοργάνωσης, ΑΣ Μονακό με σκορ 2-0, έπειτα από την παράταση. Η νίκη αυτή της ομάδας, η οποία είχε βρεθεί σε δύσκολη κατάσταση στις αρχές της σεζόν, απέκτησε συμβολικό χαρακτήρα για την περιοχή της Λωρραίνης, η οποία είχε δεχθεί σημαντικό πλήγμα από την κρίση στον χώρο της σιδηρουργίας εκείνη την εποχή. Στο πρωτάθλημα, η ΦΚ Μετς τερμάτισε στην 12η θέση εκείνη τη σεζόν. Η νίκη στο Κύπελλο Γαλλίας άνοιξε μια νέα μεγάλη περίοδο στην ιστορία της ομάδας, έχοντας, πλέον, στην τεχνική της ηγεσία τον Μαρσέλ Υσσόν.

Οι 5 σεζόν με προπονητή τον Μαρσέλ Υσσόν χάρισαν στην ΦΚ Μετς μερικά από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην ιστορία της, η οποία πέτυχε το μεγάλο επίτευγμα, στις 10 Οκτωβρίου 1984, να αποκλείσει την Μπαρτσελόνα στον Α΄ Γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων εκείνης της σεζόν. Στον πρώτο αγώνα, οι Messins, σαφώς κατώτεροι των Καταλανών, ηττήθηκαν εντός έδρας με σκορ 4-2 απέναντι στην Barça του Μπερντ Σούστερ. Ο επαναληπτικός αγώνας, ο οποίος δεν παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον, διεξήχθη στο Καμπ Νου εμπρός σε ολιγάριθμο κοινό. Αυτό που κανείς δεν περίμενε έγινε πραγματικότητα εκείνη τη βραδιά, αφότου οι Καταλανοί κατάφεραν να ανοίξουν το σκορ. Οι Messins πέτυχαν δύο τέρματα πριν από τη συμπλήρωση του πρώτου ημιχρόνου και άλλες δύο φορές μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η νίκη της Μετς με σκορ 4-1 στο Καμπ Νου, με τον Τόνι Κούρμπος να πετυχαίνει τρία τέρματα. Η ΦΚ Μετς πήρε, με αυτόν τον τρόπο, την πρόκριση για την επόμενη φάση της διοργάνωσης. Ωστόσο, η ευρωπαϊκή πορεία του συλλόγου έληξε άδοξα στον επόμενο γύρο, καθώς βρήκε απέναντί της την Ντιναμό Δρέσδης.

Επί διάστημα 4 σεζόν, οι Messins παρέμεναν στα ανώτερα διαζώματα του βαθμολογικού πίνακα με, μεταξύ άλλων, δύο προκρίσεις για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις: ως 5η τη σεζόν 1984-1985, ως 6η τη σεζόν 1985-1986 και 1986-1987, 8η τη σεζόν 1987-1988, ενώ κατέκτησε τον θεσμό του Κυπέλλου Γαλλίας το 1988, νικώντας την Σοσό στη διαδικασία των πέναλτι.

Η ομάδα της σεζόν 1984-1985 παραμένει, έως σήμερα, ως μία από τις καλύτερες που είχε ποτέ ο σύλλογος στην ιστορία του, αν και διαλύθηκε με τις μαζικές αποχωρήσεις παικτών στο τέλος της σεζόν (Ζαν-Φιλίπ Ρορ, Βενσάν Μπρατσιγκλιανό, Φιλίπ Τις, Κλοντ Λοβίτς, Τόνι Κούρμπος, Ζαν-Πολ Μπερνάρ, Ρομπέρ Μπαραζά). Από το 1984 ως το 1986, για διάστημα δύο σεζόν, σημαντικότερος παίκτης της ΦΚ Μετς ήταν ο Σενεγαλέζος επιθετικός με το ιδιαίτερο, για την εποχή, κούρεμα, Ζυλ Μποκαντέ, ένας από τους σημαντικότερους επιθετικούς που πέρασαν ποτέ από το Σαιν-Συμφοριάν.

Τη σεζόν 1985-1986, τερμάτισε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 23 γκολ. Η ΦΚ Μετς υιοθέτησε ένα θεαματικό είδος παιχνιδιού με σύστημα 3-5-2, αρκετά προηγμένο για την εποχή, ενώ διέθετε εκείνη την περίοδο μία ισχυρή επιθετική γραμμή με τους Μποκαντέ, Ντιντιέ Σις που είχε έρθει για έναν χρόνο στον σύλλογο και Καρμέλο Μιτσίκε, η οποία τροφοδοτείτο με συνέπεια από τον Βούλγαρο δημιουργικό μέσο, Πλάμεν Μαρκόφ. Την επόμενη σεζόν, η ομάδα έχασε μερικούς από τους παίκτες-κλειδιά της, όπως οι Μποκαντέ, Σις και Λυκ Σονόρ, ενώ είδε την επιστροφή του Μπερνάρ Ζενιέ και την άφιξη του Σκωτσέζου επιθετικού Έρικ Μπλακ, καταφέρνοντας να τερματίσει στην 6η θέση του πρωταθλήματος, προσφέροντας ωραίο θέαμα. Επίσης, την ίδια σεζόν, ο Ζενιέ κατάφερε να τερματίσει στην πρώτη θέση των σκόρερ του πρωταθλήματος, χωρίς να αγωνίζεται στην κορυφή της επίθεσης.

Η νίκη στο Κύπελλο απέναντι στη Σοσό, η οποία βρισκόταν, τότε, στη δεύτερη κατηγορία, σήμανε και το τέλος μιας άκρως επιτυχημένης περιόδου. Η σεζόν 1988-1989 βρήκε την ΦΚ Μετς να έχει αποδυναμωθεί αισθητά από τον μεγάλο αριθμό αποχωρήσεων και τους τραυματισμούς των Ζενιέ και Μπλακ, τερματίζοντας, μόλις, στην 15η θέση, αποκλειόμενη με ευκολία από την Άντερλεχτ στο Κύπελλο Ευρώπης και χάνοντας τον Μαρσέλ Υσσόν στα τέλη της σεζόν.

1989/1994 : μια μεταβατική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βέλγος προπονητής Ανρί Ντεπιρέ ανέλαβε χρέη πρώτου προπονητή του συλλόγου στις αρχές της σεζόν 1989. Αντικαταστάθηκε ύστερα από διάστημα κάποιων μηνών από τον Ζοέλ Μυλέρ, τότε υπεύθυνο των τμημάτων υποδομής, ο οποίος ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1989 μια από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια θητείες για προπονητή στην Ντιβιζιόν 1.

Αυτή ήταν και η απαρχή μιας μεταβατικής περιόδου για την ΦΚ Μετς: 14η θέση τη σεζόν 1989-1990, ενώ, στη συνέχεια, τέσσερις σεζόν στην 12η θέση το 1990-1991, 1991-1992, 1992-1993 και 1993-1994. Η περίοδος αυτή, είδε να περνούν από το δυναμικό της ομάδας παίκτες με μεγάλη προσωπικότητα που έγιναν ιδιαιτέρως αγαπητοί στο φίλαθλο κοινό της πόλης: ο Μπερνάρ Λαμά, ο οποίος είχε μόλις ξεκινήσει την επαγγελματική του καριέρα, το 1989-1990, ο Κροάτης διεθνής Αλιόσα Ασάνοβιτς το 1990-1991, ο Τσέχος διεθνής Λιούμπος Κούμπικ από το 1991 ως το 1993 και ο Φρανσουά Καλντεραρό, άγνωστος στο ευρύ κοινό κατά την άφιξή του το 1990, και ο οποίος πέτυχε 19 τέρματα τη σεζόν 1991-1992.

Παρά το ρεκόρ προσέλευσης που έλαβε χώρα στις 7 Δεκεμβρίου 1991, με 32.960 θεατές να δίνουν το παρόν για την αναμέτρηση απέναντι στην Ολιμπίκ Μαρσέιγ, η περίοδος αυτή είδε τον μέσο όρο προσέλευσης των θεατών να παρουσιάζει μεγάλη πτώση φτάνοντας έως και λιγότερο από 7.800 θεατές ανά αγώνα για τη σεζόν 1993-1994, κι αυτό παρά τις συνεχόμενες συμμετοχές με την πρώτη ομάδα του συλλόγου ενός άκρως ταλαντούχου νεαρού παίκτη, ο οποίος προερχόταν από τη Σταντ ντε Ρενς και για τον οποίο ακούγονταν τα καλύτερα λόγια εντός του συλλόγου: τον Ρομπέρ Πιρές.

1994/1998 : οι καλύτερες σεζόν της ΦΚ Μετς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον Ρομπέρ Πιρές στο δυναμικό της, η ΦΚ Μετς απέκτησε νέα ώθηση: πορεία ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου Γαλλίας και 8η στο πρωτάθλημα τη σεζόν 1994-1995 και στη συνέχεια 4η στο πρωτάθλημα τη σεζόν 1995-1996 με ταυτόχρονη κατάκτηση του Λιγκ Καπ, 5η τη σεζόν 1996-1997 και τέλος 2η τη σεζόν 1997-1998, μια σεζόν που έμεινε στην ιστορία.

Στη διάρκεια αυτής της επιτυχημένης περιόδου, η ομάδα μπορούσε να βασιστεί στην ισχυρότατη αμυντική της γραμμή, δίχως αμφιβολία η καλύτερη που είχε ο σύλλογος ποτέ στην ιστορία του. Μαζί με τον Σιλβαίν Καστεντέκ, ο οποίος είχε επιστρέψει το 1994 στην ομάδα που τον ανέδειξε ποδοσφαιρικά έπειτα από 4 σεζόν σε Σαιντ-Ετιέν και Τουλούζ, συνυπήρχαν οι Πασκάλ Πιέρ, Φιλίπ Γκαιγιό, Αλμπέρ Καρτιέ, ο οποίος αντικαταστάθηκε μετά το 1995 από τον Καμερουνέζο Ριγκομπέρ Σονγκ. Πίσω από τη σφιχτή αυτή αμυντική γραμμή: ο Καμερουνέζος τερματοφύλακας Ζακ Σονγκό και αργότερα ο Λιονέλ Λετιζί. Ο παίκτης που θα βοηθήσει στο να αναδειχτεί αυτή η άκρως ταλαντούχα γενιά ποδοσφαιριστών, ήταν ο, αφιχθείς το 1994, επιτελικός μέσος Φιλίπ Βερκρουίς ο οποίος προερχόταν από τη Ζιροντέν Μπορντό, όπου είχε και μικρό χρόνο συμμετοχής. Ο πρώην Γάλλος διεθνής κατάφερε να δώσει νέα ώθηση στη νέα αυτή γενιά ποδοσφαιριστών: Πιρές, Σιρίλ Σερετζούμ, Σονγκ και Πουζέ, ο οποίος αποτέλεσε δίδυμο με τον Πιρές στη μεσαία γραμμή του συλλόγου, γνωστό και ως P.P. flingueurs (11 γκολ έκαστος στη διάρκεια της σεζόν 1995-1996).

Η νίκη στο Λιγκ Καπ το 1996 απέναντι στην Λυών στη διαδικασία των πέναλτι, χάρισε στην ομάδα την πρόκριση για το Κύπελλο Κυπελλούχων στους Messins. Ωστόσο, η έλλειψη εμπειρίας ήταν εμφανής, με την ομάδα να αποκλείεται στη φάση των 16 του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ του 1997 από τη Νιούκαστλ, αφού είχε, πρώτα, αποκλείσει στους προηγούμενους γύρους της διοργάνωσης τις ΦΚ Τιρόλ και Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Η πορεία αυτή που τερματίστηκε πρόωρα έδωσε εμπειρία στη νεανική αυτή ομάδα, η οποία πραγματοποίησε έξυπνες μεταγραφικές κινήσεις ενόψει της σεζόν 1997-1998 με τις αφίξεις του Φρεντερίκ Μεϊριέ, του Βέλγου Ντανί Μποφέν και του Σέρβου Βλάνταν Λούκιτς, διατηρώντας, παράλληλα, στο δυναμικό της τον Μπρουνό Ροντριγκές, ο οποίος είχε αποκτηθεί ως εναλλακτική λύση στην επιθετική γραμμή του συλλόγου, στη διάρκεια της σεζόν 1996-1997. Παρά ορισμένες αποτυχίες (αποκλεισμός από νωρίς στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις απέναντι στην Καρλσρούη και το Κύπελλο Γαλλίας απέναντι στην Μπουρ-Περονά), η ΦΚ Μετς πραγματοποίησε μια εξαιρετική σεζόν, κατακτώντας τον "άτυπο" τίτλο της πρωταθλήτριας χειμώνα και τερματίζοντας 2η στην τελική βαθμολογική κατάταξη του πρωταθλήματος, πίσω από τη Λανς, με μόνη διαφορά μεταξύ τους τη διαφορά τερμάτων.

Ο τίτλος κρίθηκε στην, ιδιαιτέρως αγχωτική, τελευταία αγωνιστική, ωστόσο, στην πραγματικότητα, χάθηκε για την ΦΚ Μετς όταν η Λανς επικράτησε με σκορ 2-0 στο Σαιν-Συμφοριάν, τέσσερις αγωνιστικές πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος. Κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί τότε, ωστόσο, η ομάδα δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει από την απώλεια αυτού του τίτλου μονάχα στη διαφορά τερμάτων. Η σεζόν αυτή του 1997-1998, αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα για την ΦΚ Μετς.

1998/2002 : η παρακμή και η πτώση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πράγματι, ο σκληρός νόμος του αθλητισμού θα οδηγήσει σε επίπονες συνέπειες για την ΦΚ Μετς η οποία ξεκίνησε από τη σεζόν 1998-1999 μια αργή, αλλά σταθερή, παρακμή. Ο σύλλογος αδυνατούσε να κρατήσει στο δυναμικό του τους καλύτερούς του παίχτες: ο Πιρές αναχώρησε για τη Μασσαλία, οι Σονγκ και Ζοσλέν Μπλανσάρ για την Ιταλία, ο Σερετζούμ για το Μονπελιέ. Τα μεταγραφικά αποκτήματα εκείνης της περιόδου δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν τη ποιότητα όσων είχαν αποχωρήσει. Ένα μέρος των εσόδων από τις μεταγραφικές πωλήσεις επενδύθηκε στη βελτίωση των εγκαταστάσεων του συλλόγου: ριζική αναδιαμόρφωση του αγωνιστικού χώρου, ανακαινισμένα αποδυτήρια, καθώς και νέα διοικητικά γραφεία των οποίων τα εγκαίνια έγιναν το 2000.

Προς γενική έκπληξη, η ΦΚ Μετς δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στην αδύναμη φινλανδική ΧΓΚ Ελσίνκι, ενώ στη συνέχεια αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ από τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου. Τερμάτισε στην 10η θέση τη σεζόν 1998-99, καταφέρνοντας, ωστόσο, να διατηρήσει τα προσχήματα, με τη συμμετοχή της στον τελικό του Λιγκ Καπ απέναντι στη Λανς.

Η σεζόν 1999-2000 ήταν εξίσου δύσκολη, καθώς ο υποβιβασμός αποφεύχθη χάρη στους βετεράνους αμυντικούς του συλλόγου (Λετιζί, Καστεντέκ, Γκαιγιό και Πιέρ). Ο νεαρός Λουί Σαχά, προερχόμενος από τις ακαδημίες του συλλόγου, πέτυχε 4 τέρματα, εκείνη τη σεζόν, και αποχώρησε με προορισμό την Αγγλία με το πέρας αυτής. Η ΦΚ Μετς τερμάτισε εκ νέου στην 11η θέση το 2001, έπειτα από μια σεζόν που σηματοδότησε μια σημαντική για τον σύλλογο αλλαγή: ύστερα από παρουσία μεγαλύτερη των 11 ετών στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου, ο Ζοέλ Μυλέρ τιμήθηκε για την προσφορά του στον σύλλογο και αντικαταστάθηκε από τον βοηθό του Αλμπέρ Καρτιέ, έπειτα από έναν κακό ξεκίνημα στη σεζόν. Η ομάδα κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία εκείνη τη σεζόν, κυρίως χάρη στις κρίσιμες επεμβάσεις του Κολομβιανού τερματοφύλακά της, Φαρίντ Μοντραγκόν και τα θετικά αποτελέσματα στις αναμετρήσεις του δεύτερου γύρου του πρωταθλήματος.

Ωστόσο, αυτό δεν έκανε παρά να καθυστερήσει, προσωρινά, το αναπόφευκτο, καθώς τη σεζόν 2001-2002 η ΦΚ Μετς αποχαιρέτησε την ελίτ του γαλλικού ποδοσφαίρου, μετά από συνεχόμενη παρουσία διάρκειας 35 ετών σε αυτήν. Η λύση του Ζιλμπέρ Γκρες, ως αντικαταστάτη του Καρτιέ, έδωσε έναν πιο θεαματικό τόνο στο αγωνιστικό στυλ της ομάδας, όμως, την αποδυνάμωσε αισθητά στον χώρο της αμυντικής της γραμμής. Ο υποβιβασμός της οριστικοποιήθηκε, ύστερα από εντός λευκή ισοπαλία, στα πλαίσια της τελευταίας αγωνιστικής της σεζόν, απέναντι στη Λοριάν, η οποία βρισκόταν στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα. Η Μετς ήταν 17η από τις συνολικά 18 ομάδες του πρωταθλήματος.

2002/2009 : η αστάθεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχοντας υποβιβαστεί στη Λιγκ 2, η ΦΚ Μετς βρισκόταν, πλέον αντιμέτωπη με σημαντικά και συνεχιζόμενα προβλήματα. Έπειτα από ένα ιδιαιτέρως δύσκολο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, η ομάδα υπό την τεχνική ηγεσία του νέου προπονητή της, Ζαν Φερναντέζ κατάφερε, ωστόσο, να πάρει την απευθείας άνοδο για τη Λιγκ 1, τερματίζοντας στην 3η θέση του πρωταθλήματος, χάρη κυρίως στο επιθετικό της δίδυμο το οποίο αποτελείτο από τους Νιάνγκ, ο οποίος αγωνιζόταν ως δανεικός στον σύλλογο από την Τρουά, και Αντεμπαγιόρ. Η ΦΚ Μετς διακρίθηκε, επίσης, στον θεσμό του Λιγκ Καπ, όπου αποκλείστηκε στα ημιτελικά της διοργάνωσης, έπειτα από παράταση, από την ΦΚ Σοσό.

Ωστόσο ήταν μια ανίσχυρη ΦΚ Μετς που επέστρεψε στη Λιγκ 1, τόσο από άποψη οικονομικού προϋπολογισμού όσο και έμψυχου υλικού, για τη σεζόν 2003-2004. Ο Αντεμπαγιόρ μεταγράφηκε στη Μονακό και οι αφίξεις μεταγραφικών αποκτημάτων ήταν περιορισμένες, ενώ περιορίζονταν σε ελεύθερους συμβολαίου παίκτες ή δανεικούς, όπως ο Τουαφιλού Μαουλιντά. Η παραμονή στην κατηγορία επετεύχθη με την κατάληψη της 14ης θέσης, χάρη σε αρκετούς νεαρούς παίκτες που είχαν ενσωματωθεί στην ομάδα (Ρενουάρ, Φρανκ Μπεριά, Ομπρανιάκ). Αν και το έμψυχο υλικό του συλλόγου ανανεώθηκε σημαντικά με την άφιξη, μεταξύ άλλων, του Φρανκ Ριμπερί, ο οποίος, όμως, μόλις λίγο καιρό αργότερα μεταγράφηκε στη Γαλατασαράι, και πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της χειμερινής διακοπής της σεζόν, η επόμενη σεζόν αποδείχθηκε εξίσου δύσκολη. Η Μετς τερμάτισε στην 16η θέση της τελικής βαθμολογικής κατάταξης του πρωταθλήματος.

Εκείνη την περίοδο, υπήρξε εισροή χρημάτων στον σύλλογο, με αποτέλεσμα τη δυναμική μεταγραφική ενίσχυση του συλλόγου που στόχευε στην κατάληψη μιας θέσης στο πρώτο μισό του βαθμολογικού πίνακα. Ωστόσο, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή του Νοτιοκορεάτη Αν Γιούνγκ-Χουάν, ήρωα για τη μία εκ των διοργανωτριών χωρών του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, που δεν κατάφερε να πετύχει παρά μόνο 2 τέρματα σε 16 συμμετοχές, η μεταγραφική ενίσχυση αποδείχθηκε πλήρως αποτυχημένη και η σεζόν 2005-2006 καταστροφική ως προς την έκβασή της. Με τον Ζαν Φερναντέζ να έχει αποχωρήσει για την Μαρσέιγ στις αρχές της σεζόν, ήταν ο Ζοέλ Μυλέρ που ανέλαβε τη διαδοχή του σε μια ομάδα άνευρη η οποία τερμάτισε τελευταία, με μεγάλη βαθμολογική διαφορά από την πρώτη ομάδα που δεν υποβιβαζόταν.

Έτσι, κανείς δεν πίστευε στην ομάδα για τη σεζόν 2006-2007 στη Λιγκ 2. Με προπονητή τον Φρανσίς Ντε Ταντεό, πρώην υπεύθυνο των ακαδημιών του συλλόγου, η ΦΚ Μετς κατάφερε να πετύχει την έκπληξη τιθέμενη επικεφαλής του πρωταθλήματος από την αρχή, κιόλας, του πρωταθλήματος, καταφέρνοντας να εξασφαλίσει την επιστροφή της στη Λιγκ 1 από την 33η, κιόλας, αγωνιστική ή αλλιώς 5 αγωνιστικές πριν από την ολοκλήρωση της σεζόν. Τα ΜΜΕ έφτασαν, μάλιστα, εκείνη τη σεζόν, να χαρακτηρίσουν τη Μετς ως « ΟΛ της Λιγκ 2 ». Ωστόσο, με τέσσερις συνεχόμενες ήττες στο τέλος της σεζόν, ορισμένοι φίλοι της άρχισαν να εκφράζουν την ανησυχία τους για το μέλλον του συλλόγου στη Λιγκ 1 την αμέσως επόμενη σεζόν. Επιπλέον, έχοντας ανέβει, πλέον, κατηγορία, η ΦΚ Μετς βρέθηκε να έχει, με διαφορά, το χαμηλότερο προϋπολογισμό της Λιγκ 1, παρά μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της τάξεως των 1,2 εκατομμυρίων €. Σε αυτή τη διαδικασία, δύο νέοι μέτοχοι πραγματοποίησαν την είσοδό τους στη μετοχική σύνθεση του συλλόγου: οι Ζαν-Λυκ Μυλέρ (Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας προσωρινής εργασίας Inter-Conseil) και Ζαν-Λουί Πετρουτσί (Διευθύνων Σύμβουλος του Groupe Hominis).

Ο χαμηλός αυτός προϋπολογισμός δυσκόλεψε ιδιαίτερα τη μεταγραφική ενίσχυση της ΦΚΜ, η οποία αναγκάστηκε, να βασιστεί, κατά κύριο λόγο, στο έμψυχο δυναμικό που διέθετε και την προηγούμενη σεζόν. Ωστόσο, η πρωταθλήτρια ομάδα της Λιγκ 2 απογοήτευσε με τις εμφανίσεις της, ενώ οι τραυματισμοί ορισμένων βασικών παικτών δυσχέραναν περαιτέρω την κατάσταση (όπως ο Ζυλιάν Καρντί που δεν συμπλήρωσε ούτε 2 ώρες συνολικού χρόνου συμμετοχής στη διάρκεια της σεζόν), με τη σεζόν 2007-2008 να οδηγείται σε σύντομο διάστημα προς την καταστροφή. Στα μισά του πρωταθλήματος, η ομάδα βρισκόταν στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με μόλις 7 βαθμούς, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του προπονητή, Φρανσίς Ντε Ταντεό, του οποίου οι επιλογές δέχονταν σκληρή κριτική. Ο Υβόν Πουλικέν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του συλλόγου τον Ιανουάριο και κατάφερε να ανατρέψει την κατάσταση, επιλέγοντας ένα πιο επιθετικό στυλ παιχνιδιού. Τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν, ωστόσο η ομάδα δεν κατάφερε να καλύψει το χαμένο έδαφος από τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος, με αποτέλεσμα την οριστικοποίηση του υποβιβασμού στη Λιγκ 2, από την 33η αγωνιστική. Επιπλέον, η ΦΚ Μετς ενεπλάκη σε ρατσιστικό σκάνδαλο, την ιδιαιτέρως προβεβλημένη από τα ΜΜΕ « υπόθεση Ουαντού ». Μόνα θετικά σε αυτή την, κατά τ’άλλα, κάκιστη σεζόν, ήταν η καλή πορεία στον θεσμό του Κυπέλλου Γαλλίας, η οποία βρήκε τους Grenats να φτάνουν ως τα προημιτελικά, όπου και ηττήθηκε με σκορ 1-0 από την Ολιμπίκ Λυών, έπειτα από μια πολύ καλή εμφάνιση της ομάδας, καθώς και η εμφάνιση με την πρώτη ομάδα του συλλόγου ενός άκρως ταλαντούχου νεαρού, του Μίραλεμ Πιάνιτς, ο οποίος, μάλιστα, μεταγράφηκε στη Λυών, έναντι ποσού της τάξεως των 7,5 εκατομμυρίων ευρώ με το πέρας της σεζόν.

Στη Λιγκ 2 την επόμενη σεζόν, η ομάδα φάνταζε έτοιμη για την άμεση επάνοδό της. Έχοντας πραγματοποιήσει την έκπληξη στο θεσμό του Λιγκ Καπ, αποκλείοντας εκτός έδρας τη Λυών και σημειώνοντας καλές επιδόσεις στο πρωτάθλημα, η ΦΚ Μετς είχε 5 βαθμούς προβάδισμα επί του τετάρτου στη βαθμολογία του πρωταθλήματος κατά την 30ή αγωνιστική, με τα πράγματα να φαντάζουν θετικά για το μέλλον του συλλόγου. Ωστόσο, εντελώς ανεξήγητα, μία σειρά 7 αγώνων χωρίς νίκη, καθώς και μία εκτός έδρας ήττα απέναντι στην Αζαξιό το βράδυ της 37ης αγωνιστικής, υποχρέωσαν την ΦΚ Μετς να περάσει άλλη μία σεζόν στη Λιγκ 2, κάτι που είχε να συμβεί εδώ και 45 χρόνια. Η ομάδα γιουχαΐστηκε από το κοινό του Σαιν-Συμφοριάν κατά τη διάρκεια της τελευταίας εντός έδρας αναμέτρησης της σεζόν. Τότε, ο πρόεδρος του συλλόγου, Κάρλο Μολινάρι, παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου, αναλαμβάνοντας αυτή του αντιπροέδρου με τον Μπερνάρ Σεράν να αναλαμβάνει την προεδρία της ΦΚ Μετς, με στόχο την αναγέννησή της και την άμεση επιστροφή της στην ελίτ του γαλλικού ποδοσφαίρου.

Από το 2009 : η περίοδος Σεράν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ομάδα ξεκίνησε τη νέα σεζόν με στόχο την κατάληψη μίας εκ των τριών πρώτων θέσεων, ωστόσο η εκκίνηση της σεζόν 2009-2010 ήταν μοιρασμένη. Ο Σιλβαίν Βιλτόρ, πρώην Γάλλος διεθνής, ελεύθερος συμβολαίου τότε, υπέγραψε, προς γενική έκπληξη, συμβόλαιο συνεργασίας με την ομάδα, διάρκειας έξι μηνών.[4] Η ομάδα κατάφερε να φτάσει ως την 4η θέση της βαθμολογίας κατά το δεύτερο μισό της σεζόν, ωστόσο σταδιακά υποχώρησε, όπως είχε συμβεί και την προηγούμενη σεζόν, μετρώντας σερί εννέα αγώνων δίχως νίκη στο ενεργητικό της. Η διοίκηση του συλλόγου, αποφάσισε, τότε, την απομάκρυνση του Υβόν Πουλικέν από τα καθήκοντά του, κι ενώ η άνοδος ήταν ακόμη εφικτός στόχος, αντικαθιστώντας τον προσωρινά με τον Ζοέλ Μυλέρ, τότε αθλητικό διευθυντή, ο οποίος κατείχε τη θέση του προπονητή από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 έως το 2000. Όμως, η αλλαγή αυτή στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου ήταν δίχως αντίκρυσμα, καθώς η ΦΚ Μετς τερμάτισε, εκ νέου, εκτός της πρώτης τριάδας του πρωταθλήματος.

Η θερινή μεταγραφική περίοδος σήμανε τη ριζική ανανέωση του έμψυχου δυναμικού του συλλόγου, με τα συμβόλαια αρκετών, μέχρι πρότινος, βασικών παικτών όπως των Φρεντερίκ Μπιανκαλανί, Ματέους Βιβιάν, Ζυλιάν Καρντί, Πασκάλ Ζοανσέν, Βικτόρ Μεντί και Σιλβαίν Βιλτόρ δεν ανανεώθηκαν. Το τεχνικό επιτελείο επέλεξε να χτίσει μια νέα ομάδα, βασισμένη στους παίκτες που είχαν παραμείνει στην ομάδα, καθώς και σε νεαρούς που προέρχονταν από τα τμήματα υποδομής του συλλόγου, οι οποίοι, μάλιστα, είχαν αναδειχτεί πρωταθλητές Γαλλίας στην ηλικιακή τους κατηγορία (η Μετς ήταν πρωταθλήτρια του Γ΄ Ομίλου του CFA2, καθώς και νικητές του Κύπελλο Γκαμπαρντελά). Αρκετά ήταν τα ονόματα που ακούστηκαν για την ανάληψη της, κενής μέχρι τότε, θέσης του προπονητή, κυρίως πρώην παίκτες ή προπονητές της ΦΚ Μετς, ωστόσο, ήταν τελικά ο Ντομινίκ Μπιζοτά, πρώην προπονητής της Σατορού, που ανακοινώθηκε στις 4 Ιουνίου, προς γενικότερη έκπληξη.

Το πρωτάθλημα της σεζόν 2010-2011 ήταν ιδιαιτέρως δύσκολο για την ομάδα, η οποία πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν εντός της ζώνης υποβιβασμού χωρίς να μπορεί να ξεφύγει. Τελικώς, η παραμονή στην κατηγορία επετεύχθη στα τέλη της σεζόν, χάρη στον επιθετικό Ματιέ Ντυαμέλ, ο οποίος είχε παραχωρηθεί ως δανεικός από την Τρουά κατά τη διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, και χάρη σε μια σειρά θετικών αποτελεσμάτων κατά τις τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Η ΦΚ Μετς εξασφάλισε, οριστικά, την παραμονή της στην κατηγορία κατά τη διάρκεια της 37ης αγωνιστικής, νικώντας τη Νιμ (3-0) εμπρός σε κοινό μεγαλύτερο των 24.000 θεατών, οι οποίοι είχαν έρθει να υποστηρίξουν τους Grenats, ένα αριθμός προσέλευσης-ρεκόρ για εκείνη τη σεζόν της Λιγκ 2.

Η σεζόν 2011-2012 ξεκίνησε ως συνέχεια του τέλους της προηγούμενης. Κατά τη χειμερινή διακοπή, η ΦΚ Μετς βρισκόταν στη μέση του βαθμολογικού πίνακα, και πιο συγκεκριμένα στην ένατη θέση της βαθμολογίας, έχοντας, μάλιστα, βάσιμες βαθμολογικές ελπίδες για άνοδο στη Λιγκ 1. Ωστόσο, το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος δεν είχε καμία σχέση με αυτό που ανέμεναν, τόσο οι διοικούντες, όσο και οι φίλοι της ομάδας. Οι αποχωρήσεις των Ρομαίν Μπρεζερί, στις αρχές της σεζόν, και Φαλού Ντιάγκν κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου αποδυνάμωσαν αισθητά την αμυντική γραμμή του συλλόγου. Την ίδια στιγμή, ο Ντυαμέλ και στη συνέχεια ο Τραορέ τραυματίστηκαν, κάτι που συνέβαλε στο μακρύ σερί ανεπιτυχών αποτελεσμάτων της ομάδας με τον Σταυρό της Λωρραίνης στο σήμα της. Ιδιαιτέρως ασταθή αποτελέσματα, ιδιαίτερα αμφισβητήσιμες επιλογές από τον προπονητή στο τακτικό κομμάτι, παίκτες που έρχονταν αρκετές φορές σε σύγκρουση με τους φίλους της ομάδας, είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας ιδιαιτέρως αρνητικής ατμόσφαιρας η οποία ήταν δύσκολο να αντιστραφεί. Ανίκανη να βάλει ένα τέλος σε αυτό το αρνητικό σερί αποτελεσμάτων, ο σύλλογος οριστικοποίησε το αναπόφευκτο στις 11 Μαΐου 2012, ηττώμενος εκτός έδρας απέναντι στην Αρλ-Αβινιόν, κάτι που οριστικοποίησε και τον υποβιβασμό στη Νασιονάλ, για πρώτη φορά στην ιστορία του. Η σεζόν ολοκληρώθηκε με ιδιαίτερη ένταση, με την εντός έδρας αναμέτρηση απέναντι στην Τουρ, όπου ο Ντομινίκ Μπιζοτά, καθώς και το τεχνικό του επιτελείο και ορισμένα βασικά στελέχη της ομάδας φυγαδεύτηκαν για να γλιτώσουν από την οργή του κόσμου, ο οποίος ήταν ιδιαιτέρως αγανακτισμένος με τον υποβιβασμό της ομάδας.

Με το επαγγελματικό της καταστατικό να τίθεται, αυτομάτως, σε κίνδυνο, η ΦΚ Μετς υποχρεώθηκε να αναδιοργανωθεί σε διοικητικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, οι Πατρίκ Ραζυρέλ και Ζοέλ Μυλέρ, εμβληματικές φυσιογνωμίες της ιστορίας του συλλόγου και ενεργά διοικητικά στελέχη αυτού, υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους. Ο Μπερνάρ Σεράν προσέλαβε τον Ντομινίκ Ντ'Ονοφριό στη θέση του αθλητικού διευθυντή, ενώ ο σύλλογος ξεκίνησε αναζήτηση νέου προπονητή και τεχνικού επιτελείου. Έτσι, στις 4 Ιουνίου 2012, ο Αλμπέρ Καρτιέ κλήθηκε, για μια ακόμη φορά, από την ΦΚ Μετς να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Επίσης, ακόμη μια σημαντική είδηση για την ΦΚ Μετς, ήταν η επιστροφή του Γκρεγκορί Προμάν στην ομάδα, ο οποίος προερχόταν από την Καέν,[3] έναν σημαντικό παίκτη στην ιστορία του συλλόγου.

Έχοντας ως ώθηση τη νέα δυναμική, η οποία προερχόταν από τις αλλαγές στη διάρκεια της διακοπής, αλλά και το κοινό της που παρέμεινε πιστό (η ομάδα κατέρριψε τα ρεκόρ προσέλευσης και μέσου όρου θεατών ανά αγώνα για τη Νασιονάλ), η Μετς σταθεροποιήθηκε εντός των τριών πρώτων θέσεων της βαθμολογίας από την αρχή της σεζόν και, παρά ορισμένες δύσκολες στιγμές στη διάρκειά της, κατάφερε να εξασφαλίσει την επιστροφή της στη Λιγκ 2, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, πίσω από την ΟΣ Κρετέιγ. Η ομάδα είχε θετική παρουσία, επίσης, στον θεσμό του κυπέλλου, αποκλείοντας δύο ομάδες της Λιγκ 2, τη Σεντάν και την Τουρ, για το Λιγκ Καπ, ενώ υποχρέωσε την ΟΖΚ Νις στη διαδικασία της παράτασης για τον θεσμό του Κυπέλλου Γαλλίας.

Η σεζόν 2013-2014 βρήκε την ΦΚ Μετς να πραγματοποιεί καλό ξεκίνημα στη Λιγκ 2. Σημειώνεται ότι στα πλαίσια του πρώτου Ντέρμπι της Λωρραίνης έπειτα από διάστημα 6 ετών, η ΦΚ Μετς, εμπρός σε ένα κατάμεστο Σταντ Σαιν-Συμφοριάν, κατάφερε να κινήσει την ΑΣ Νανσί-Λωρραίνη με σκορ 3-0. Η Μετς τέθηκε επικεφαλής του βαθμολογικού πίνακα έπειτα από τη νίκη της με σκορ 1-0 απέναντι στην, μέχρι τότε, πρωτοπόρο Ανζέ, στα πλαίσια της 12ης αγωνιστικής.

Αθλητικές Επιδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ΦΚ Μετς έχει συμμετάσχει συνολικά 57 σεζόν στην πρώτη κατηγορία, κάτι που την καθιστά ως την έκτη συνολικά γαλλική ομάδα σε αυτή την κατηγορία, και 15 σεζόν στη δεύτερη κατηγορία.

Όσον αφορά το ρεκόρ των περισσότερων συνεχόμενων σεζόν παρουσίας στην πρώτη κατηγορία, η ΦΚ Μετς αγωνιζόταν επί 35 συνεχόμενες σεζόν, μεταξύ του 1967 και του 2002, κάτι που την καθιστά ως την τρίτη συνολικά γαλλική ομάδα σε αυτή την κατηγορία, πίσω από την ΦΚ Ναντ (44 σεζόν) και την Παρί ΣΖ (38 σεζόν, σερί σε εξέλιξη), και μόλις μπροστά από την ΑΣ Μονακό (34 σεζόν).

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι καλύτερες επιδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην πρώτη κατηγορία, η καλύτερη θέση που έχει τερματίσει η ΦΚ Μετς ποτέ στην ιστορία της χρονολογείται στη σεζόν 1997-98, με το πέρας της οποίας η ομάδα βρισκόταν στη δεύτερη θέση, σε ισοβαθμία (68) με την πρώτη στην κατάταξη, Λανς, η οποία στέφθηκε πρωταθλήτρια χάρη σε μια καλύτερη διαφορά τερμάτων από τη συνδιεκδικήτρια του τίτλου. Η Μετς τερμάτισε μεταξύ των πρώτων έξι ομάδων του πρωταθλήματος άλλες έξι φορές: 3η τη σεζόν 68-69, 4η τη σεζόν 95-96, 5η τη σεζόν 51-52, τη σεζόν 78-79, τη σεζόν 84-85, καθώς και τη σεζόν 96-97 και 6η τη σεζόν 67-68, τη σεζόν 75-76, τη σεζόν 85-86 και τη σεζόν 86-87.

Για τον θεσμό του Κυπέλλου Γαλλίας, η Μετς κατέκτησε τη διοργάνωση αυτή το 1984 και το 1988. Αρκετές δεκαετίες νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα το 1938, η ομάδα συμμετείχε, κιόλας, σε τελικό που διεξήχθη στο Παρκ ντε Πρενς, απέναντι στην Ολιμπίκ Μαρσέιγ. Η διαιτησία, ωστόσο, κάθε άλλο παρά ευνοϊκή ήταν απέναντι στην ομάδα της Λωρραίνης, με τελικό αποτέλεσμα την ήττα της με σκορ 2-1.

Το 1999, η Μετς ήταν φιναλίστ του Λιγκ Καπ, ο τελικός του οποίου διεξήχθη στο Σταντ ντε Φρανς. Η Λανς, η οποία είχε ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν σε βάρος των Messins, επικράτησε με σκορ 1-0 σε εκείνη την αναμέτρηση. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί και η πορεία της ομάδας στη διοργάνωση αυτή το 2003, η οποία ολοκληρώθηκε για τη Μετς στα ημιτελικά απέναντι στη Σοσό (3-2 έπειτα από παράταση). Στη διάρκεια αυτής της σεζόν, η Μετς, ενώ βρισκόταν τότε στη Λιγκ 2, είχε, ωστόσο, καταφέρει να αποκλείσει τις Μπορντό και Ναντ.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σημαντικότερο επίτευγμα της ομάδας είναι, δίχως αμφιβολία, η νίκη με σκορ 4-1 επί της Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου, έπειτα από μια ήττα με σκορ 2-4 στη Μετς, στα πλαίσια του πρώτου γύρου του Κυπέλλου Κυπελλούχων της σεζόν 1984-1985. Η αναμέτρηση προβλήθηκε σε μαγνητοσκόπηση, την αμέσως επόμενη μέρα, στη γαλλική τηλεόραση.

Κύπελλα Ευρώπης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το ντεμπούτο της στο Κύπελλο Εκθέσεων της σεζόν 1968-1969, η ΦΚ Μετς συμμετείχε συνολικά 8 φορές σε ευρωπαϊκή διοργάνωση: 1 προκριματικός γύρος για το Κύπελλο Πρωταθλητριών (1999), 2 συμμετοχές στο Κύπελλο Κυπελλούχων (1985 και 1989), 3 συμμετοχές στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1986, 1997, 1998 συν έναν επιπλέον γύρο το 1999 μετά τον αποκλεισμό της στα προκριματικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών) και 2 συμμετοχές στο Κύπελλο Εκθέσεων (1969 και 1970).

Καλύτερή της επίδοση ήταν η πορεία της ως τη Φάση των 16 του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ του 1997. Η ομάδα έχει δώσει, συνολικά, 26 αναμετρήσεις σε όλες τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (15ος γαλλικός σύλλογος) με απολογισμό 6 νίκες, 7 ισοπαλίες και 13 ήττες.

Αποτελέσματα των ευρωπαϊκών πορειών
Σεζόν Διοργάνωση Γύρος Αντίπαλος Αποτέλεσμα
1968-1969 Κύπελλο Εκθέσεων Α΄ Γύρος Αμβούργο ΣΦ 1-4, 2-3
1969-1970 Κύπελλο Εκθέσεων Α΄ Γύρος ΣΣΚ Νάπολι 1-1, 1-2
1984-1985 Κύπελλο Κυπελλούχων Α΄ Γύρος Μπαρτσελόνα 2-4, 4-1
Β΄ Γύρος Ντιναμό Δρέσδης 1-3, 0-0
1985-1986 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ Α΄ Γύρος Χάιντουκ Σπλιτ 1-5, 2-2
1988-1989 Κύπελλο Κυπελλούχων Α΄ Γύρος ΡΣΚ Άντερλεχτ 1-3, 0-2
1996-1997 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ Α΄ Γύρος ΦΚ Τιρόλ Ίνσμπρουκ 0-0, 1-0
Β΄ Γύρος Σπόρτινγκ Λισαβόνας 2-0, 1-2
Γ΄ Γύρος Νιούκασλ Γιουνάιτεντ 1-1, 0-2
1997-1998 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ Α΄ Γύρος Ρουαγιάλ Εξελσιόρ Μουσκρόν 2-0, 4-1
Β΄ Γύρος Καρλσρούη ΣΚ 0-2, 1-1
1998-1999 Κύπελλο Πρωταθλητριών Προκριματικά ΧΓΚ Ελσίνκι 0-1 1-1
Κύπελλο ΟΥΕΦΑ Α΄ Γύρος Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου 1-2, 2-1
Αποτελέσματα στο Κύπελλο Ιντερτότο
Σεζόν Διοργάνωση Γύρος Αντίπαλος Αποτέλεσμα
1995-1996 Κύπελλο Ιντερτότο Όμιλοι Κέφλαβικ 2-1
Όμιλοι Πάρτικ Θιστλ 1-0
Όμιλοι ΝΚ Ζάγκρεμπ 1-0
Όμιλοι ΛΑΣΚ Λιντς 1-0
Φάση των 16 Κεαλαούλ Πιάτρα Νεάμτ 2-0
Φάση των 8 ΡΚ Στρασμπούρ 0-2
1999-2000 Κύπελλο Ιντερτότο Β΄ Γύρος ΜΣΚ Ζίλινα 1-2, 3-1
Γ΄ Γύρος ΚΣΚ Λόκερεν 2-1, 0-1
Δ΄ Γύρος Πολόνια Βαρσοβίας 5-1, 1-1
Τελικός Γουέστ Χαμ 1-0, 1-3

Έμβλημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το οριστικό έμβλημα της ΦΚ Μετς υιοθετήθηκε το 1967 (κατά την επιστροφή των Grenats στην Ντιβιζιόν 1), κατόπιν πρωτοβουλίας του Προέδρου Μολινάρι και ενός αθλητικού δημοσιογράφου του τοπικού Τύπου. Το έμβλημα με τα βυσσινί και λευκά χρώματα χρησιμοποιούσε το όνομα της πόλης. Επίσης, κοσμείται από ένα Graoully, καθώς και έναν Σταυρό της Λωρραίνης.

Χρώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικώς, τα χρώματα των εμφανίσεων ήταν το λευκό και το μαύρο, χρώματα που εμφανίζονταν και στο έμβλημα της ίδιας της πόλης της Μετς. Η ιδέα της αλλαγής προς το βυσσινί χρώμα, χρώμα της Σερκλ Ατλετίκ Μεσσάν, ήρθε στη διάρκεια μιας εκτός έδρας αναμέτρησης απέναντι στη Μαρσέιγ το 1936, όταν οι Σαρλ Φοσσέ και Ρεϊμόν Ερλορί, οι οποίοι ήσαν καθισμένοι στις κερκίδες, άκουσαν τους οπαδούς της ΟΜ να γιουχάρουν τους παίκτες του συλλόγου της Μοζέλ και να εκστομίζουν σε βάρος τους ύβρεις έντονου αντιγερμανικού χαρακτήρα (καθώς το μαύρο και το λευκό ήσαν τα χρώματα της Εθνικής Γερμανίας). Αποφασίστηκε, τότε, ώστε να βελτιωθεί η εικόνα της ομάδας και της πόλης, η οποία είχε δεχθεί σημαντικά πλήγματα κατά την Προσάρτηση, να αλλάξει το χρώμα των εμφανίσεων.

Το βυσσινί μονάχα σε δύο περιπτώσεις δεν χρησιμοποιήθηκε στις εμφανίσεις του συλλόγου: στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου η ομάδα αγωνιζόταν με μπλε και μαύρο χρώμα στις εμφανίσεις της, και κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Αιμέ Ντυμαρτέν (1978-1983), όπου υπήρξε μια επιστροφή του συλλόγου στα λευκά και μαύρα χρώματα.

Ωστόσο, το λευκό και μαύρο παραμένουν έως και σήμερα τα χρώματα της εκτός έδρας εμφάνισης του συλλόγου.

Σημειώνεται, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η ΦΚ Μετς χρησιμοποιεί κίτρινο χρώμα, είτε αυτό συνδυάζεται με το βυσσινί, είτε ως τρίτη εμφάνιση. Το κίτρινο είναι άλλο ένα χρώμα ιστορικής σημασίας για την πόλη της Μετς, καθώς πρόκειται για το χρώμα της Pierre de Jaumont.

Εγκαταστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Σταντ Σαιν-Συμφοριάν
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Προσωπικότητες του συλλόγου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ΦΚ Μετς σημαδεύτηκε στη διάρκεια της ιστορίας της από αρκετές σημαντικές μορφές του ποδοσφαίρου:

Γάλλοι διεθνείς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1958, 12 συνολικά παίκτες έχουν αγωνιστεί με την Εθνική Γαλλίας, φορώντας τα χρώματα της ΦΚ Μετς. Στο σύνολό τους, επρόκειτο για το ντεμπούτο τους (NB : ο Μπερνάρ Ζενιέ κλήθηκε εκ νέου το 1987 με τη φανέλα της Μετς, ενώ είχε, ήδη, κληθεί στην Εθνική Γαλλίας το 1983, ενώ αγωνιζόταν με τη Νανσί).

Τρεις εξ αυτών έχουν αγωνιστεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ αγωνιζόντουσαν στον σύλλογο της Μοζέλ: οι Πατρίκ Μπατιστόν, το 1978, Φιλίπ Μαύ το 1982 και Ρομπέρ Πιρές το 1998.

Στις 23 Φεβρουαρίου 1977, η Γαλλία φιλοξενούσε τη Δυτική Γερμανία στο Παρκ ντε Πρενς με 3 παίκτες της Μετς στις τάξεις της, οι οποίοι πραγματοποίησα το διεθνές ντεμπούτο τους στη διάρκεια της συγκεκριμένης αναμέτρησης. Επρόκειτο για τους Αντρέ Ρέι, ο οποίος αγωνίστηκε ως βασικός τερματοφύλακας, Πατρίκ Μπατιστόν δεξιού οπισθοφύλακα της ομάδας και Μπερνάρ Ζενιέ, ο οποίος εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο στο 64ο λεπτό της αναμέτρησης στη θέση του Λοΐκ Αμίς.

Ο Αλμπέρ Καρτιέ είχε επίσης κληθεί στην Εθνική Γαλλίας, χωρίς, ωστόσο, να πάρει χρόνο συμμετοχής.

Αρκετοί Γάλλοι διεθνείς ποδοσφαιριστές πραγματοποίησαν, επίσης, το επαγγελματικό τους ντεμπούτο από την ΦΚ Μετς: οι Μαρσέλ Ανταμτσίκ (1 συμμετοχή), Βικτόρ Ζβουνκά (1 συμμετοχή), Φρανσίς Πιασετσκί (3 συμμετοχές), Ζαν-Φιλίπ Ρορ (1 συμμετοχή), Λυκ Σονόρ (9 συμμετοχές) και Λουί Σαχά (20 συμμετοχές), Μπερνάρ Ζενιέ (5 συμμετοχές - 1 τέρμα)

Όνομα Γέννηση Συμμετοχές Τέρματα Σύνολο Συμμετοχών Σύνολο Τερμάτων 1η συμμετοχή με
τη Μετς 		Αντίπαλος Τελευταία συμμετοχή
με τη Μετς 		Αντίπαλος
Ρομπέρ Πιρές 29.10.73 17 2 79 14 31.8.96 Μεξικό (2-0) 28.6.98 Παραγουάη (1-0)
Πατρίκ Μπατιστόν 12.3.57 14 1 56 3 23.2.77 Ανατολική Γερμανία (1-0) 27.2.80 Ελλάδα (5-1)
Αντρέ Ρέι 22.1.48 10 0 10 0 23.2.77 Ανατολική Γερμανία (1-0) 2.5.79 Ηνωμένες Πολιτείες (6-0)
Σιλβαίν Καστεντέκ 31.8.63 9 0 9 0 18.11.87 Δυτική Γερμανία (0-1) 7.2.89 Ιρλανδία (0-0)
Φρανσουά Ρεμετέρ 8.8.28 6 0 26 0 11.6.53 Σουηδία (0-1) 19.6.54 Μεξικό (3-2)
Ρομπέρ Τσεπανιάκ 4.4.42 5 0 5 0 23.12.67 Λουξεμβούργο (3-1) 06.11.68 Νορβηγία (0-1)
Φιλίπ Μαύ 4.3.56 5 0 9 0 9.9.81 Βέλγιο (0-2) 10.7.82 Πολωνία (2-3)
Σιρίλ Πουζέ 6.12.72 3 0 3 0 24.1.96 Πορτογαλία (3-2) 27.3.96 Βέλγιο (2-0)
Μπερνάρ Ζενιέ 21.8.57 2 0 5 1 23.2.77 Ανατολική Γερμανία (1-0) 18.11.87 Δυτική Γερμανία (0-1)
Καρμέλο Μιτσίκε 16.8.63 2 1 2 1 29.4.87 Ισλανδία (2-0) 16.6.87 Νορβηγία (0-2)
Λιονέλ Λετιζί 28.5.73 2 0 2 0 11.10.97 Νότια Αφρική (2-1) 25.3.98 Ρωσία (0-1)
Ταντέ Σισοφσκί 16.2.27 1 0 13 11 01.11.52 Αυστρία (2-2) 01.11.52 Αυστρία (2-2)

Εμβληματικοί Παίκτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τερματοφύλακες
Αμυντικοί
Μέσοι
Επιθετικοί

Προπονητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τωρινή Ομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενημερωμένο ως τις 26 Ιουλίου 2013 Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No. Έθνος Θέση Παίκτης
1 Τ Πολ Ντελεκρουά
2 Μ Ζαμίρο Μοντέιρο
3 Α Ματιέ Ουντόλ
5 Μ Βικτοριάν Ανγκμπάν (δανεικός από την Τσέλσι ΦΚ)
6 Μ Μαμαντού Φοφανά
7 Ε Ιμπραϊμά Νιάν
8 Μ Γκοτιέ Εν
10 Μ Μαρβέν Γκακπά
11 Ε Οπά Ν'Γκετέ
12 Μ Σεκ Τιντιάν Σαμπαλί
13 Α Στοπίλα Σούνζου
14 Ε Άμπλι Τζάλο
16 Τ Αλεξάντρ Ουκιτζά
17 Α Τομά Ντελέν
19 Μ Αμπίμπ Μαϊγκά (δανεικός από την ΑΣ Σαιντ-Ετιέν)
20 Ε Χαμπίμπ Ντιαλό
21 Α Τζον Μπόγιε
23 Ε Αμαντού Ντιάιγ
24 Μ Ρενό Κοάντ (αρχηγός)
25 Α Ιβάν Μπαλίου
27 Μ Φαρίντ Μπουλαγιά
28 Α Ζονατάν Ριβιερέ
29 Ε Εμανουέλ Ριβιέρ
31 Α Λοράν Γιανς
— Μ Αλεξί Λαριέρ

Οπαδοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ανατολική Κερκίδα :
Horda Frénétik
  • Δυτική Κερκίδα :
Génération Grenat
Gruppa Metz

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Ministry of Sports: (Γαλλικά) recensement des équipements sportifs, espaces et sites de pratiques en France.
  2. ↑ www.transfermarkt.com/fc-metz/mitarbeiterhistorie/verein/347.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Albert Cartier reprend les rênes du FC Metz». www.lessentiel.lu. 4 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2012. 
  4. ↑ «www.lequipe.fr Wiltord à Metz, c'est fait». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2013. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Didier Romand, Patrick Scharf : La chenille du bonheur, voyage au cœur d'une saison inoubliable (Éditions Serpenoise, 1996). ISBN 2-87692-321-1.
  • Gérard Charles : FC Metz, un club…une histoire (Éditions Serpenoise, 2001). ISBN 2-87692-497-8.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=ΦΚ_Μετς&oldid=9954859"