Τασλίμα Νασρίν
| Τασλίμα Νασρίν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | তসলিমা নাসরিন (Βεγγαλικά) |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 25 Αυγούστου 1962[1][2][3] Mymensingh |
| Κατοικία | Νέο Δελχί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πακιστάν Μπανγκλαντές |
| Θρησκεία | αθεϊσμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | μπενγκάλι γλώσσα |
| Ομιλούμενες γλώσσες | μπενγκάλι γλώσσα[4] |
| Σπουδές | Mymensingh Medical College (έως 1984)[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας ιατρός ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών |
| Αξιοσημείωτο έργο | Lajja |
| Περίοδος ακμής | 1973 |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτική ιδεολογία | φεμινισμός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Rudra Mohammad Shahidullah (1982–1986) Nayeemul Islam Khan (1990–1991) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Ζαχάρωφ (1994) Βραβείο Τουτσόλσκυ (1994)[6] βραβείο Monismanien (1995) Ingemar Hedenius Prize (2014) Βραβείο Ουνέσκο-Μανταντζίτ Σινγκ (2004) βραβείο Σιμόν ντε Μπoβουάρ Ananda Puraskar (2000) Emperor Has No Clothes Award (2015) |
| Ιστότοπος | |
| taslimanasrin | |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Τασλίμα Νασρίν (Taslima Nasrin) (25 Αυγούστου 1962 Μπανγκλαντές), είναι συγγραφέας ιδιαίτερα γνωστή για τα έργα της κατά της καταπίεσης των γυναικών και την έντονη κριτική της κατά της θρησκείας, παρά την αναγκαστική εξορία και την έκδοση πολυάριθμων φετφάδων που την καταδίκαζαν σε θάνατο. Είναι βραβευμένη συγγραφέας και τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες.[7]
Ζει εξόριστη από το 1994, αφού εκδιώχθηκε από τη χώρα της από θρησκευτικούς εξτρεμιστές λόγω των γραπτών της και των απόψεων που εξέφραζε υπέρ του κοσμικού κράτους.[7]
Η Νασρίν άρχισε να γράφει σε ηλικία 13 ετών. Σπούδασε ιατρική και εργάστηκε ως γυναικολόγος στο Μπανγκλαντές. Μετά τη δημοσίευση του Lajja το 1993, δέχθηκε κριτική από ισλαμιστές φονταμενταλιστές και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στα βιβλία της. Αφού έμεινε κρυμμένη για δύο μήνες, στο τέλος του 1994 διέφυγε στη Σουηδία. Ως εξόριστη κοσμική ουμανίστρια και ακτιβίστρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εγκατέλειψε το ιατρικό επάγγελμα και επικεντρώθηκε στη συγγραφή. Εξαιτίας των σκέψεων και των ιδεών της, ορισμένα βιβλία της έχουν απαγορευτεί στο Μπανγκλαντές, ενώ στην ίδια έχει απαγορευτεί η είσοδος στην επαρχία της Βεγγάλης. Το 2011 εκδιώχθηκε επίσης από την περιοχή της Δυτικής Βεγγάλης στην ανατολική Ινδία, την οποία θεωρεί δεύτερη πατρίδα της, εξαιτίας φετφά που εκδόθηκε από κληρικούς της Καλκούτας.[7]
Όταν της απονεμήθηκε το Βραβείο Ζαχάρωφ το 1994, είχε καταφύγει ήδη στην Ευρώπη και ζούσε ως εξόριστη στη Γαλλία και αργότερα στη Σουηδία. Στην ευχαριστήρια ομιλία της κατά την απονομή του βραβείου, ανέφερε ότι προέρχεται από ένα μέρος του κόσμου στο οποίο οι κοινωνικές εντάσεις και οι ανθρώπινες δυσχέρειες είναι αφόρητες και ότι, ως συγγραφέας, δεν μπορούσε να κλείσει τα μάτια μπροστά στην καθημερινή δυστυχία και τη λιμοκτονία.[7]
Αγωνιζόμενη εναντίον του θρησκευτικού εξτρεμισμού σε όλες τις θρησκείες, η Νασρίν έχει συνεργαστεί με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Δίκτυο Βραβείου Ζαχάρωφ για την ελευθερία της έκφρασης και των πεποιθήσεων, και ζήτησε την υποστήριξη των κοσμικών κινημάτων στο Μπανγκλαντές προκειμένου να αντισταθμιστεί η άνοδος του ισλαμικού φονταμενταλισμού.[7]
Μαζί με άλλες δύο κατόχους του Βραβείου Ζαχάρωφ, τη Νουρίτ Πελέντ-Ελχαχάν(D/R) και τη Σαλιμά Γκεζαλί η Νασρίν δημοσίευσε ένα άρθρο γνώμης με το οποίο καλούνται «οι ηγέτες και εκπρόσωποι της ΕΕ να ενθαρρύνουν ενεργά και ανοιχτά την Παλαιστινιακή Αρχή να προσχωρήσει στο ΔΠΔ». Το 2015 δημοσίευσε κείμενο για την ανάγκη μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού του Ισλάμ μετά τις επιθέσεις στα γραφεία του γαλλικού περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι. Δήλωσε ότι «οι αρχές της ελευθερίας της έκφρασης από μόνες τους δεν αρκούν. Πρέπει να γνωρίζουμε ποια ιδέα κινεί τους τρομοκράτες και τους κάνει να παίρνουν τα όπλα. Είναι σημαντικό να σταματήσει η κατήχηση των παιδιών στην παράλογη θρησκευτική πίστη στο σπίτι ή σε ιδρύματα όπως τα ιεροδιδασκαλεία ή τα τζαμιά». Το 2016 συμμετείχε στη διάσκεψη «Το Δίκτυο Βραβείου Ζαχάρωφ για ισχυρότερη δράση στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που διεξήχθη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.[7]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Taslima-Nasrin. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 20486. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. nasrin-taslima.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb124379943. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ scholarblogs
.emory .edu /postcolonialstudies /2014 /06 /11 /nasrin-taslima /. - ↑ «Tucholskypriset». Swedish PEN Club. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 74-75 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU