Σχέδιο Μοργκεντάου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η πρόταση του Μοργκεντάου για τη διχοτόμηση της Γερμανίας από το βιβλίο του 1945 Η Γερμανία είναι το πρόβλημά μας.

Το Σχέδιο Μοργκεντάου (αγγλικά: Morgenthau Plan‎‎) ήταν μια πρόταση για την εξάλειψη της ικανότητας της Γερμανίας να διεξάγει πόλεμο μετά Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξαλείφοντας τη βιομηχανία όπλων της και αφαιρώντας ή καταστρέφοντας άλλες βασικές βιομηχανίες βασικές που της παρείχαν στρατιωτική ισχύ. Αυτό περιελάμβανε την αφαίρεση ή την καταστροφή όλων των βιομηχανικών εγκαταστάσεων και εξοπλισμού στο Ρουρ. Προτάθηκε για πρώτη φορά από τον Υπουργό Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών Χένρι Μοργκεντάου Τζούνιορ σε ένα υπόμνημα του 1944 με τίτλο Προτεινόμενο πρόγραμμα μετά την παράδοση για τη Γερμανία. [1]

Ενώ το Σχέδιο Μοργκεντάου είχε κάποια επιρροή μέχρι τις 10 Ιουλίου 1947 στον σχεδιασμό των Συμμάχων για την κατοχή της Γερμανίας,ωστόσο δεν υιοθετήθηκε. Οι κατοχικές πολιτικές των ΗΠΑ στόχευαν στον «βιομηχανικό αφοπλισμό», [2] αλλά περιείχαν μια σειρά από σκόπιμα «παραθυράκια», περιορίζοντας κάθε δράση σε βραχυπρόθεσμα στρατιωτικά μέτρα και αποτρέποντας μεγάλης κλίμακας καταστροφή ορυχείων και βιομηχανικών εγκαταστάσεων, δίνοντας ευρεία διακριτική ευχέρεια στον στρατιωτικό κυβερνήτη και αντίπαλους του Μοργκεντάου στο Υπουργείο Πολέμου. [3] [4] Μια έρευνα από τον Χέρμπερτ Χούβερ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σχέδιο ήταν ανέφικτο και θα είχε ως αποτέλεσμα έως και 25 εκατομμύρια Γερμανούς να πεθάνουν από την πείνα. [5] Από το 1947, οι πολιτικές των ΗΠΑ στόχευαν στην αποκατάσταση μιας «σταθερής και παραγωγικής Γερμανίας» και σύντομα ακολουθήθηκαν από το Σχέδιο Μάρσαλ. [3] [4]

Όταν το Σχέδιο Μοργκεντάου δημοσιεύτηκε από τον αμερικανικό Τύπο τον Σεπτέμβριο του 1944, αμέσως η γερμανική κυβέρνηση το χρησιμοποίησε ως μέρος των προσπαθειών προπαγάνδας της τελευταίους επτά μήνες του πολέμου στην Ευρώπη που είχε ως στόχο να πείσει τους Γερμανούς να πολεμήσουν. [6]

Υπόμνημα του Μοργκεντάου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έγγραφο που περιγράφει το σχέδιο

Το αρχικό υπόμνημα, που γράφτηκε κάποια στιγμή μεταξύ Ιανουαρίου και αρχές Σεπτεμβρίου 1944, υπογεγραμμένο από τον Μοργκεντάου, και με τίτλο "Προτεινόμενο πρόγραμμα μετά την παράδοση για τη Γερμανία" φυλάσσεται στην Προεδρική Βιβλιοθήκη και Μουσείο Φρανγκλίνος Ρούζβελτ. [1] Σύμφωνα με τον γιο του Μοργκεντάου, ο ανώτερος αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ και φερόμενος ως κατάσκοπος των Σοβιετικών, Χάρι Ντέξτερ Γουάιτ, είχε επιρροή στη σύνταξη του μνημονίου. [7]

Η δεύτερη διάσκεψη του Κεμπέκ (Σεπτέμβριος 1944)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Δεύτερη Διάσκεψη του Κεμπέκ, μια στρατιωτική διάσκεψη υψηλού επιπέδου που πραγματοποιήθηκε στην πόλη του Κεμπέκ, 12–16 Σεπτεμβρίου 1944, οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, εκπροσωπούμενες από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ και τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ αντίστοιχα, κατέληξαν σε συμφωνία σε ορισμένα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός σχεδίου για τη Γερμανία, βασισμένο στην αρχική πρόταση του Μοργκεντάου. Το μνημόνιο που συνέταξε ο Τσόρτσιλ προέβλεπε «την εξάλειψη των θερμαντικών βιομηχανιών στο Ρουρ και στο Σάαρ... προσβλέποντας στη μετατροπή της Γερμανίας σε μια χώρα κυρίως γεωργική και κτηνοτροφική στον χαρακτήρα της». Ωστόσο, δεν περιλάμβανε πλέον σχέδιο διχοτόμησης της χώρας σε πολλά ανεξάρτητα κράτη. [8]

Αυτό το μνημόνιο αναφέρεται και ως σχέδιο Μοργκεντάου. [9]

Υποστήριξη του Ρούσβελτ για το σχέδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φρανγκλίνος Ρούσβελτ και Χένρι Μοργκεντάου, οι οποίοι έχουν περιγραφεί ως «δύο του είδους»

Ως Υπουργός Οικονομικών, ο Χένρι Μοργκεντάου αρχικά δεν συμμετείχε στη σύνταξη των σχεδίων για τη μεταπολεμική Γερμανία. Σε ένα ταξίδι στην Ευρώπη στις αρχές Αυγούστου, ο Χάρι Ντέξτερ Γουάιτ, ο πιο έμπιστος συνεργάτης του στο Υπουργείο Οικονομικών, του παρουσίασε το υπόμνημα από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αυτά τα σχέδια άφησαν τον Μοργκεντάου να συμπέρανει ότι ο κύριος στόχος ήταν η οικονομική ανοικοδόμηση της Γερμανίας σε τέτοιο βαθμό που μετά από μερικά χρόνια θα ήταν σε θέση να καταβάλουν πολεμικές αποζημιώσεις. Για αυτόν, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μετά από 10 χρόνια θα ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο. [10]

Μετά την επιστροφή του από την Ευρώπη, ο Μοργκεντάου ενημέρωσε τον υπουργό Εξωτερικών Κόρντελ Χαλ ότι θα φρόντιζε αμέσως για τις υποθέσεις της Γερμανίας με την ακόλουθη φράση: «Εκτιμώ το γεγονός ότι αυτό δεν είναι δική μου ευθύνη, αλλά το κάνω αυτό ως Αμερικανός πολίτης, και θα συνεχίσω να το κάνω, και θα χώσω τη μύτη μου σε αυτό μέχρι να καταλάβω ότι είναι εντάξει». [11] Αμέσως ενημέρωσε τον Πρόεδρο για τις παρατηρήσεις του και τους κινδύνους που διέκρινε στο υπάρχον υπόμνημα που συνέταξε ο Χαλ. Ο Αμερικανός Πρόεδρος έδειξε αυξημένο ενδιαφέρον για ό,τι είχε επιτευχθεί, ωστόσο παρ' όλες τις ελπίδες του Χένρι Μοργκεντάου, ο Ρούσβελτ αρχικά δεν τον προσκάλεσε επίσημα να συμμετάσχει στη σύνταξη των σχεδίων για τη Γερμανία.

Ο Μοργκεντάου προσπάθησε τώρα να πετύχει τον στόχο του με άλλο τρόπο. Σε μια συνάντηση με τον Γραμματέα Πολέμου Χένρι Στίμσον που είχε λίγο αργότερα, πρότεινε να συνέλθει μια επιτροπή αποτελούμενη από τους Στίμσον, Χαλ και τον ίδιο για να επεξεργαστεί ένα υπόμνημα για την επερχόμενη διάσκεψη στο Κεμπέκ. [12] Στην επόμενη προσπάθειά του να πείσει τον Πρόεδρο ξεκαθάρισε για άλλη μια φορά ποιες αμετάκλητες συνέπειες θα είχε αν το σχέδιο εφαρμοστεί ως έχει. Επίσης, έδειξε αποκλειστικά αποσπάσματα που ήξερε ότι θα δυσαρεστούσαν τον Αμερικανό Πρόεδρο. Η προσπάθεια αυτή δεν έχασε τον στόχο της. [13] Οι εξηγήσεις του Μοργκεντάου έπεισαν τον Φρανγκλίνο Ρούσβελτ να γράψει στον Υπουργό Εξωτερικών Χαλ και στον υπουργό Πολέμου Χένρι Στίμσον ότι η κατοχική πολιτική των ΗΠΑ, η οποία προέβλεπε ότι «η Γερμανία θα αποκατασταθεί εξίσου με τις Κάτω Χώρες ή το Βέλγιο », ήταν υπερβολικά επιεικής. Μια καλύτερη πολιτική θα είχε τους Γερμανούς να «τρέφονται τρεις φορές την ημέρα με σούπα από κουζίνες του στρατού», έτσι «θα θυμούνται αυτή την εμπειρία για το υπόλοιπο της ζωής τους». [14]

Επιπλέον, ο Ρούσβελτ δημιούργησε επίσημα μια επιτροπή αποτελούμενη από τους Μοργκεντάου, Στίμσον και Χαλλ που θα πρέπει να ασχοληθεί μαζί με το μέλλον της Γερμανίας. Ωστόσο, λόγω σοβαρής διαφωνίας, η επιτροπή δεν μπόρεσε να συντάξει μνημόνιο συνεργασίας. Ο Μοργκεντάου από τη μια πλευρά εκπόνησε σχέδια για το πώς η Γερμανία θα μπορούσε να καταστραφεί βιομηχανικά, ενώ άλλα τμήματα της αμερικανικής κυβέρνησης είχαν ήδη ετοιμάσει σχέδια για το πώς θα μπορούσε να ανοικοδομηθεί η χώρα μετά τη ναζιστική κυριαρχία. Πάνω απ' όλα όμως, η αμερικανική επιχειρηματική ελίτ, η οποία ήταν ακόμα στενά συνδεδεμένη με γερμανικές εταιρείες κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενδιαφερόταν να επιστρέψει η Γερμανική οικονομία στις επιχειρήσεις το συντομότερο δυνατό. [15] Ο υπουργός Εξωτερικών Χαλ, από την άλλη πλευρά, εξοργίστηκε με την «ασύλληπτη εισβολή» του Μοργκεντάου στην εξωτερική πολιτική. Ο Χαλ δήλωσε στον Ρούσβελτ ότι το σχέδιο θα ενέπνεε την έσχατη αντίσταση και θα κόστιζε χιλιάδες Αμερικανικές ζωές. Ο Χαλ ήταν τόσο αναστατωμένος για το σχέδιο που υπέφερε από αϋπνία και διατροφικά προβλήματα και νοσηλεύτηκε. Αργότερα παραιτήθηκε για λόγους υγείας, [16] αν και υπήρχαν ανέκδοτες αναφορές ότι η παραίτησή του προκλήθηκε από "την επιχείρηση Μοργκεντάου". [17] Έτσι προέκυψε, η Επιτροπή του Υπουργικού Συμβουλίου για τη Γερμανία που συναντήθηκε με τον Φρανγκλίνο Ρούσβελτ στις 6 Σεπτεμβρίου 1944, και συζήτησαν τρία διαφορετικά υπομνήματα που ετοιμάστηκαν από τα Υπουργεία Κράτους, Πολέμου και Οικονομικών.

Το γεγονός ότι ο Μοργκεντάου μπόρεσε να παρουσιάσει τα σχέδιά του στο Κεμπέκ παρά τη μεγάλη αντίσταση στο εσωτερικό της κυβέρνησης των ΗΠΑ οφείλεται ακριβώς σε αυτή την κατάσταση της υγείας του Χαλ. Γιατί, στην πραγματικότητα, ο Ρούσβελτ ζήτησε από τον Κορντέλ Χαλ να τον συνοδεύσει στο Κεμπέκ. [18] Όμως δεν μπόρεσε να το κάνει για λόγους υγείας. Μόλις την τελευταία στιγμή, όταν διεξήχθη η διάσκεψη, ο Ρούσβελτ ζήτησε από τον Μοργκεντάου να τον ακολουθήσει στο Κεμπέκ. Τελικά, τα κίνητρα του Ρούσβελτ για να συμφωνήσει με την πρόταση του Μοργκεντάου μπορεί να αποδοθούν στην επιθυμία του να έχει καλές σχέσεις με τον Ιωσήφ Στάλιν και στην προσωπική πεποίθηση ότι η Γερμανία πρέπει να τύχει πιο σκληρής μεταχείρισης. Σε μια επιστολή της 26ης Αυγούστου 1944 προς τη βασίλισσα Βιλελμίνα της Ολλανδίας, ο Αμερικανός Προέδρος έγραψε ότι: «Υπάρχουν δύο σχολές σκέψης, αυτοί που είναι αλτρουιστές σε σχέση με τους Γερμανούς, ελπίζοντας με τη στοργική καλοσύνη να τους κάνουν ξανά Χριστιανούς και εκείνοι που θα υιοθετούσαν μια πολύ πιο «σκληρή» στάση. Οπωσδήποτε ανήκω στην τελευταία σχολή, γιατί, αν και δεν είμαι αιμοδιψής, θέλω οι Γερμανοί να ξέρουν ότι αυτή τη φορά τουλάχιστον έχουν σίγουρα χάσει τον πόλεμο.» [19]

Αρχική αντίθεση του Τσόρτσιλ στο σχέδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ αρχικά δεν είχε την τάση να υποστηρίξει την πρόταση, λέγοντας ότι «η Αγγλία θα ήταν αλυσοδεμένη σε ένα νεκρό πτώμα». Ο Φρανγκλίνος Ρούσβελτ υπενθύμισε στον Ουίνστον Τσόρτσιλ τα σχόλια του Ιωσήφ Στάλιν στη Διάσκεψη της Τεχεράνης και ρώτησε: «Θα αφήσετε τη Γερμανία να παράγει μοντέρνα μεταλλικά έπιπλα; Η κατασκευή μεταλλικών επίπλων μπορεί γρήγορα να μετατραπεί σε κατασκευή όπλων» [20] [21] Η διάσκεψη έληξε χωρίς αποτέλεσμα λόγω της διαφωνίας του Τσόρτσιλ, αλλά ο Ρούσβελτ πρότεινε στον Μοργκεντάου και τον Γουάιτ να συνεχίσουν να συζητούν με τον Λόρδο Τσέργουελ, τον προσωπικό βοηθό του Τσόρτσιλ.

Ρούζβελτ και Τσόρτσιλ στο Κεμπέκ. Σεπτ. 1944

Ο Λόρδος Τσέργουελ έχει περιγραφεί ότι είχε «ένα σχεδόν παθολογικό μίσος για τη ναζιστική Γερμανία και μια σχεδόν μεσαιωνική επιθυμία για εκδίκηση ήταν μέρος του χαρακτήρα του». [22] Ο Μοργκεντάου φέρεται να είπε στο προσωπικό του ότι «δεν μπορώ να υπερτονίσω πόσο χρήσιμος ήταν ο Λόρδος Τσέργουελ επειδή μπορούσε να συμβουλέψει πώς να χειριστούμε τον Τσόρτσιλ». [23] Σε κάθε περίπτωση, ο Τσέργουελ κατάφερε να πείσει τον Τσόρτσιλ να αλλάξει γνώμη. Ο Τσόρτσιλ είπε αργότερα ότι «Στην αρχή ήμουν βίαια αντίθετος με την ιδέα. Αλλά ο Αμερικανός Πρόεδρος και ο κ. Μοργκεντάου από τον οποίο είχαμε πολλά να ζητήσουμε ήταν τόσο επίμονοι που στο τέλος συμφωνήσαμε να το εξετάσουμε» [24]

Μερικοί διάβασαν στη ρήτρα «από τον οποίο είχαμε πολλά να ζητήσουμε» ότι ο Τσόρτσιλ εξαγοράστηκε, και σημειώνουν ένα σημείωμα της 15ης Σεπτεμβρίου από τον Ρούσβελτ προς τον Χαλ που αναφέρει ότι «ο Μοργκεντάου παρουσίασε στο Κεμπέκ, σε συνδυασμό με το σχέδιό του για τη Γερμανία, μια πρόταση πιστώσεων προς τη Βρετανία συνολικού ύψους εξήμισι δισεκατομμυρίων δολαρίων». Το σχόλιο του Χαλ επ' αυτού ήταν ότι «αυτό μπορεί να υποδηλώνει σε κάποιους το ποσό με το οποίο ο Υπουργός Οικονομικών μπόρεσε να επιτύχει την προσκόλληση του Τσόρτσιλ στο σχέδιο για τη μεταπολεμική Γερμανία». [14]

Στο Κεμπέκ, ο Γουάιτ φρόντισε να καταλάβει ο Λόρδος Τσέργουελ ότι η οικονομική βοήθεια προς τη Βρετανία εξαρτιόταν από την έγκριση του σχεδίου από τη Βρετανία. Κατά την υπογραφή του σχεδίου, που συνέπεσε με την υπογραφή δανειακής σύμβασης, ο Αμερικανός Πρόεδρος πρότεινε να υπογράψουν πρώτα το σχέδιο. Αυτό ώθησε τον Τσόρτσιλ να αναφωνήσει: «Τι θέλετε να κάνω; Να σταθώ στα πίσω μου πόδια και να ζητιανεύω σαν σκύλος;» [25]

Απόρριψη του σχεδίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άντονι Ίντεν εξέφρασε την έντονη αντίθεσή του στο σχέδιο και, με την υποστήριξη κάποιων άλλων, κατάφερε να παραμερίσει το Σχέδιο Μοργκεντάου στη Βρετανία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Χαλ υποστήριξε ότι τίποτα δεν θα έμενε στη Γερμανία εκτός από τη γη, και μόνο το 60% των Γερμανών θα μπορούσε να ζήσει από τη γη, που σημαίνει ότι το 40% του πληθυσμού θα πέθαινε. [26] Ο Στίμσον εξέφρασε την αντίθεσή του ακόμη πιο σθεναρά στον Ρούσβελτ. Σύμφωνα με τον Στίμσον, ο Αμερικανός Πρόεδρος ανέφερε ότι ήθελε απλώς να βοηθήσει τη Βρετανία να πάρει ένα μερίδιο του Ρουρ και αρνήθηκε ότι σκόπευε να αποβιομηχανοποιήσει πλήρως τη Γερμανία. Ο Στίμσον απάντησε: Κύριε Πρόεδρε, δεν μου αρέσει να μου λες και διάβασε στον Ρούσβελτ τι είχε υπογράψει. Έκπληκτος από αυτό, ο Ρούσβελτ είπε ότι «δεν είχε ιδέα πώς θα μπορούσε να το μονογράψει αυτό». [27] Η θεωρία ότι ο Ρούσβελτ δεν απέρριπτε πραγματικά το σχέδιο υποστηρίζεται από μεταγενέστερες παρατηρήσεις της Έλινορ Ρούζβελτ, η οποία δήλωσε ότι ποτέ δεν τον άκουσε να διαφωνεί με τα βασικά του σχεδίου και η ίδια πίστευε ότι «οι επιπτώσεις που είχαν οι ιστορίες του Τύπου τον έκαναν να αισθάνεται ότι ήταν φρόνιμο να εγκαταλείψουμε οποιαδήποτε τελική λύση εκείνη την εποχή», αλλά άλλες πηγές προτείνουν ότι ο Ρούσβελτ «δεν είχε συνειδητοποιήσει την καταστροφική φύση του προγράμματος που είχε μονογράψει». [28]

Στις 10 Μαΐου 1945, ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν ενέκρινε τη νομοθετική πράξη 1067 που έδινε εντολή στις δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ στη Γερμανία «να μην λάβουν μέτρα για την οικονομική αποκατάσταση της Γερμανίας [ούτε βήματα] που αποσκοπούσαν στη διατήρηση ή ενίσχυση της γερμανικής οικονομίας". [29] [30] [31] [32] [33]

Συνέπειες εν καιρώ πολέμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δημοσιογράφος Drew Pearson δημοσίευσε το σχέδιο στις 21 Σεπτεμβρίου 1944. Αν και ο ίδιος ο Πίρσον ήταν συμπαθητικός σε αυτό, γρήγορα ακολούθησαν περισσότερες κριτικές αναφορές στους New York Times και στην The Wall Street Journal. Ο Γιόζεφ Γκαίμπελς χρησιμοποίησε το σχέδιο Μοργκεντάου στην προπαγάνδα του. Ο Γκέμπελς δήλωσε ότι : «Ο Εβραίος Μοργκεντάου» ήθελε να κάνει τη Γερμανία ένα γιγάντιο μπάλωμα πατάτας. Ο τίτλος του Völkischer Beobachter ανέφερε: «Ο Ρούσβελτ και ο Τσόρτσιλ συμφωνούν με το σχέδιο δολοφονίας των Εβραίων!» [6]

Η Washington Post προέτρεψε να σταματήσει η βοήθεια στον Δρ Γκέμπελς: εάν οι Γερμανοί υποψιάζονται ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από πλήρη καταστροφή, τότε θα πολεμήσουν. [3] Ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Τόμας Ντιούι παραπονέθηκε στην εκστρατεία του ότι οι Γερμανοί είχαν τρομοκρατηθεί από το σχέδιο σε φανατική αντίσταση: «Τώρα πολεμούν με τη φρενίτιδα της απόγνωσης». [34]

Ο στρατηγός Τζορτζ Μάρσαλ παραπονέθηκε στον Μοργκεντάου ότι η γερμανική αντίσταση είχε ενισχυθεί. [35] Ελπίζοντας να κάνει τον Μορκεντάου να υποχωρήσει από το σχέδιό του για τη Γερμανία, ο γαμπρός του Προέδρου Ρούζβελτ, Αντισυνταγματάρχης Τζον Μπότινγκερ, ο οποίος εργαζόταν στο Τμήμα Πολέμου, εξήγησε στον Μοργκεντάου πως τα αμερικανικά στρατεύματα, που έπρεπε να πολεμήσουν για πέντε εβδομάδες ενάντια στη σκληρή γερμανική αντίσταση για να καταλάβουν την πόλη του Άαχεν, του είχαν παραπονεθεί ότι το Σχέδιο Μοργκεντάου «άξιζε για τους Γερμανούς τριάντα μεραρχίες». Ο Μοργκεντάου αρνήθηκε να υποχωρήσει. [3]

Στις 11 Δεκεμβρίου 1944, ο πράκτορας του OSS Ουίλιαμ Ντόνοβαν έστειλε στον Ρούσβελτ ένα τηλεγραφικό μήνυμα από τη Βέρνη, προειδοποιώντας τον για τις συνέπειες που είχε η γνώση του σχεδίου Μοργκεντάου στη γερμανική αντίσταση. [36] Το μήνυμα ήταν μετάφραση ενός πρόσφατου άρθρου στη Neue Zürcher Zeitung.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 The text, and a facsimile image, can be viewed online. Morgenthau, Henry (1944). «Suggested Post-Surrender Program for Germany [The original memorandum from 1944, signed by Morgenthau] (text and facsimile)». Box 31, Folder Germany: Jan.-Sept. 1944 (i297). Franklin D. Roosevelt Presidential Library and Museum (δημοσιεύτηκε 27 Μαΐου 2004). Αποστρατικοποίηση της Γερμανίας: Στόχος των Συμμαχικών Δυνάμεων θα πρέπει να είναι να ολοκληρώσουν την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Γερμανίας το συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα μετά την παράδοση. Αυτό σημαίνει πλήρη αφοπλισμό του γερμανικού στρατού και του λαού (συμπεριλαμβανομένης της αφαίρεσης ή καταστροφής όλου του πολεμικού υλικού), την ολοκληρωτική καταστροφή ολόκληρης της γερμανικής βιομηχανίας εξοπλισμών και την απομάκρυνση ή την καταστροφή άλλων βασικών βιομηχανιών που είναι βασικές για τη στρατιωτική ισχύ 
  2. ↑ Gareau 1961, σελ. 520.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Beschloss 2002.
  4. ↑ 4,0 4,1 Greiner 1995.
  5. ↑ «UN Chronicle | A magazine for the United Nations». www.un.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Beschloss 2002, σελ. 144.
  7. ↑ Dietrich 2002, σελ. 17ff.
  8. ↑ United States Government Printing Office, Report on the Morgenthau Diaries prepared by the Subcommittee of the Senate Committee of the Judiciary appointed to investigate the Administration of the McCarran Internal Security Act and other Internal Security Laws, (Washington, 1967) volume 1, pp. 620–21
  9. ↑ Gareau 1961, σελ. 517.
  10. ↑ RIEDEL, MATTHIAS (1971). «MORGENTHAUS VERNICHTUNGSPLAN FÜR DAS RUHRGEBIET». Tradition: Zeitschrift für Firmengeschichte und Unternehmerbiographie 16 (5/6): 209–227. ISSN 0041-0616. https://www.jstor.org/stable/40697280. 
  11. ↑ Morgenthau, Henry (1967). Morgenthau Diary (Germany) (στα Αγγλικά). U.S. Government Printing Office. σελ. 416. 
  12. ↑ Morgenthau, Henry (1967). Morgenthau Diary (Germany) (στα Αγγλικά). U.S. Government Printing Office. σελ. 428. 
  13. ↑ Morgenthau, Henry (1967). Morgenthau Diary (Germany) (στα Αγγλικά). U.S. Government Printing Office. σελ. 441. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Hull 1948.
  15. ↑ Germany, Süddeutsche de GmbH, Munich. «Aktuelle Nachrichten, Hintergründe und Kommentare - SZ.de». Süddeutsche.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2021. 
  16. ↑ «Presidency». UCSB. 
  17. ↑ Fleming, Thomas (2001). The New Dealers' War: FDR And The War Within World War II. Basic Books. σελ. 432. ISBN 978-0-465-02465-0. 
  18. ↑ Blum, John M.. «The Estate of Henry Morgenthau jr.». Der Spiegel (52/1967). 
  19. ↑ The Roosevelt Letters, volume III: 1928–1945, London, 1952.
  20. ↑ «Foreign Relations of the United States: Diplomatic Papers, the Conferences at Cairo and Tehran, 1943 - Office of the Historian». 
  21. ↑ Memorandum by Harry Dexter White for the Secretary of the Treasury, September 25, 1944, Memorandum by the Deputy Directory of the Office of European Affairs for the Secretary of State, September 20, 1944.
  22. ↑ John W. Wheeler-Bennett and Anthony Nicholls, "The Semblance of Peace" (London: 1972), p. 179.
  23. ↑ Blum 1967, σελ. 373.
  24. ↑ Churchill, "The Tide of Victory" (London: 1954), pp. 138–39.
  25. ↑ «Investigations: One Man's Greed». TIME.com. 23 November 1953. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 11, 2013. https://archive.today/20130111093225/http://www.time.com/time/archive/preview/0,10987,860101,00.html. Ανακτήθηκε στις 28 September 2014. 
  26. ↑ Hull 1948, σελ. 1617.
  27. ↑ Elting E. Morrison quoting Stimson's October 3, 1944, diary, Turmoil and Tradition: A Study of the Life and Times of Henry L. Stimson (Boston, 1960) p. 609.
  28. ↑ Gareau 1961, σελ. 530.
  29. ↑ Wend, Henry Burke (2001). Recovery and Restoration: U.S. Foreign Policy and the Politics of Reconstruction of West Germany's Shipbuilding Industry, 1945-1955. Greenwood Publishing Group. σελ. 26. ISBN 9780275969905. 
  30. ↑ Sutcliffe, Anthony (2014). An Economic and Social History of Western Europe Since 1945. Routledge. σελ. 57. ISBN 9781317892199. 
  31. ↑ Council for Social and Economic Studies (U.S.), George Mason University. Contemporary Economics and Business Association (2000). The Journal of Social, Political and Economic Studies. Contemporary Economics and Business Association at George Mason University and Council for Social and Economic Studies. σελ. 123. 
  32. ↑ Axelrod, Alan (2009). The Real History of the Cold War: A New Look at the Past. Sterling Publishing Company, Inc. σελ. 217. ISBN 9781402763021. 
  33. ↑ Hillenbrand, Martin Joseph (1998). Fragments of Our Time: Memoirs of a Diplomat. University of Georgia Press. σελ. 222. ISBN 9780820320168. 
  34. ↑ Beschloss 2002, σελ. 160.
  35. ↑ Report on the Morgenthau Diaries, p. 41ff
  36. ↑ Beschloss 2002, σελ. 171.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Beschloss, Michael R (2002), The Conquerors: Roosevelt, Truman and the Destruction of Hitler's Germany, 1941–1945, New York: Simon & Schuster, ISBN 9780684810270, OCLC 50315054 
  • Blum, John Morton (1967), From the Morgenthau Diaries: Years of War, 1941–1945, Boston 
  • Dietrich, John (2002). The Morgenthau Plan: Soviet Influence on American Postwar Policy. Algora. ISBN 9781892941909. 
  • Gareau, Frederick H (Jun 1961), «Morgenthau's Plan for Industrial Disarmament in Germany», The Western Political Quarterly 14 (2): 517–534, doi:10.1177/106591296101400210 
  • Greiner, Bernd (1995). Die Morgenthau-Legende: Zur Geschichte eines umstrittenen Planes (στα Γερμανικά). ISBN 9783930908073. 
  • Hull, Cordell (1948), Memories, II 
  • Lewkowicz, Nicolas, The German Question and the International Order, 1943-1948  Basingstoke and New York, Palgrave Macmillan, 2010. (ISBN 9780230248120)

*Lewkowicz, Nicolas, The German Question and the Origins of the Cold War  Milan, IPOC, 2008.(ISBN 978-8895145273)ISBN 978-8895145273

  • Petrov, Vladimir (1967), Money and Conquest; Allied Occupation Currencies in World War II, Baltimore: Johns Hopkins Press 

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σχέδιο_Μοργκεντάου&oldid=10342882"