Σπύρος Καλογήρου
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Σπύρος Καλογήρου | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 3 Νοεμβρίου 1922[1] Κυψέλη |
| Θάνατος | 27 Ιουνίου 2009 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | ηθοποιός και ηθοποιός ταινιών |
| Σύζυγος | Ευαγγελία Σαμιωτάκη (1952–2009) |
Ο Σπύρος Καλογήρου (Κυψέλη, 3 Νοεμβρίου 1922 - Αθήνα, 27 Ιουνίου 2009) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, που ταυτίστηκε με τον ρόλο του κακού στην μεγάλη οθόνη. Χαρακτηριστική ήταν η τρεμάμενη φωνή του και το άγριο παρουσιαστικό του.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το δημοτικό τελείωσε την Σεβαστουπούλειο Εργατική Σχολή, όπου γράφτηκε για το φαγητό που προσέφεραν στους σπουδαστές μιας και η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή.
Από τα εφηβικά του χρόνια εργαζόταν ως φωτογράφος και διατηρούσε ένα φωτογραφείο μαζί με τον αδερφό του, το οποίο του εξασφάλιζε ικανοποιητικά κέρδη. Παράλληλα ασχολούνταν ερασιτεχνικά με το θέατρο και έγραφε και στίχους, τους οποίους διάβαζε στον ραδιοφωνικό σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Εκεί τον άκουσε κάποτε ένας σκηνοθέτης και τον προέτρεψε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ηθοποιία και να γραφτεί σε μια σχολή υποκριτικής. Όταν ο Καλογήρου αρνήθηκε, ο σκηνοθέτης της ΥΕΝΕΔ επέμεινε και τελικά τον πήρε από το χέρι και τον πήγε στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου.
Εκεί εκτός από τα εφόδια που πήρε για την μετέπειτα καριέρα του, είχε την τύχη να γνωρίσει το 1952 και την γυναίκα της ζωής του, την κατά 13 χρόνια μικρότερή του ηθοποιό Ευαγγελία Σαμιωτάκη (1935-2017).
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1955, με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου στον «Ερωτόκριτο» και ακολούθησε ο «Άμλετ». Η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε ουσιαστικά να διαμορφώνεται με την ένταξή του στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» του Καρόλου Κουν, το 1960, με το οποίο έπαιξε σε ιστορικές παραστάσεις (π.χ. «Όρνιθες», «Πέρσες») σε Ελλάδα και εξωτερικό. Συνεργάστηκε με τους θιάσους των Λεού, Ροντήρη, Μινωτή, Σολομού, Κουν, Κατράκη, Μυράτ, Λαμπέτη, Κατερίνας κ.ά.
Έπαιξε σε πολλές ταινίες, και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, και όταν έκανε αντίστοιχους ρόλους ήταν πολύ πειστικός. Συμμετείχε και σε πολλές θεατρικές παραστάσεις αλλά δεν είχε πολλές συνεργασίες με τη γυναίκα του, καθώς εκείνη ήταν στο Εθνικό Θέατρο και ο ίδιος αχολούνταν με το ελεύθερο θέατρο. Μετά το '80 έκαναν τον δικό τους θίασο, ανέβασαν παραστάσεις και πραγματοποίησαν περιοδείες.
Έπαιξε σε περίπου διακόσια θεατρικά έργα και σε όλα τα είδη του θεάτρου, κλασικούς και σύγχρονους συγγραφείς, από θέατρο του παραλόγου (Ευγένιος Ιονέσκο) μέχρι επιθεώρηση, αλλά και σε πολλά του ελληνικού δραματολογίου.
Από τους τελευταίους, χαρακτηριστικούς ρόλους του στη σκηνή, στον οποίο υπήρξε απολαυστικός, ήταν αυτός του Λουκά στο «Λόγω φάτσας» του Γιώργου Διαλεγμένου, που σκηνοθέτησε ο Αντώνης Αντύπας στο «Απλό Θέατρο» (1993-1995). Το καλοκαίρι του 1996 εμφανίστηκε με τον Θύμιο Καρακατσάνη στο «Καραγκιόζη-Ντριμ», ερμηνεύοντας τον μπαρμπα-Γιώργο, ενώ το 1999 έπαιξε στο πλευρό της Μιμής Ντενίση στο «Εγώ η Λασκαρίνα».
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1955 στην ταινία του Ντίμη Δαδήρα Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας. Έκτοτε συμμετείχε σε περισσότερες από 60 ταινίες, μαζί με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού σινεμά. Εμφανίστηκε σε περίπου 55 ταινίες, ανάμεσά τους οι: Η Αθήνα τη νύχτα, Στεφανία, Κοντσέρτο για πολυβόλα, Η νεράιδα και το παλικάρι, Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά, Η Μαρία της σιωπής, Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο, Στάκαμαν. Όμως, η ταινία που άφησε εποχή ήταν η Λόλα, στην οποία ο Σπύρος Καλογήρου είχε πει την αξέχαστη φράση «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη», [2] προς τον τότε συμπρωταγωνιστή του Νίκο Κούρκουλο για τα «μάτια» της Τζένης Καρέζη.
Το 1966, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση για την ερμηνεία του στη μικρού μήκους ταινία Τζίμης ο Τίγρης [2] του Παντελή Βούλγαρη και οι κριτικοί κινηματογράφου τού απένειμαν το 1971 τον Αργυρό Απόλλωνα για τον ρόλο του στην ταινία Κατάχρηση εξουσίας. Τιμήθηκε με τη Χρυσή Κεφαλή του «Θεάτρου Βαχτάγκοφ» της Μόσχας. Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές (Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή).
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχε υιοθετήσει την τακτική «να τα πουλάς και να τα αγοράζεις όλα. Να τον ξεγελάσεις, να τον κλέψεις, να τον φέρεις βόλτα τον Γερμανό». Ο ίδιος υποστήριζε ότι υπήρξε σαλταδόρος, μαυραγορίτης, έμπορος λαθραίων τσιγάρων και λωποδύτης, χωρίς ποτέ κανείς να μάθει αν έλεγε αλήθεια ή όχι.
Αν και με την σύζυγό του είχαν αρκετά χρόνια διαφορά (εκείνος ήταν 30 και εκείνη 18), συνέχισαν την γνωριμία τους και λίγο αργότερα παντρεύτηκαν. Το ζευγάρι έμεινε μαζί για περισσότερα από 50 χρόνια και απέκτησαν έναν γιο, ο οποίος τους χάρισε στην συνέχεια μια εγγονή, την μικρή Ευαγγελία.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής τους είχαν αποσυρθεί από το χώρο του θεάματος και περνούσαν τις περισσότερες ημέρες στο εξοχικό τους. Απεβίωσε στις 27 Ιουνίου 2009, σε ηλικία 86 ετών, στο Τζάνειο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν από την Πρωτομαγιά.[3]
Ήταν υποστηρικτής του Παναθηναϊκού.[4]
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1955 | Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας | Γιώτης |
| 1957 | Της τύχης τα γραμμένα | σερβιτόρος[5] |
| 1959 | Λύγκος ο λεβέντης [6] | |
| Έγκλημα στο Κολωνάκι | φίλος του Τζόνι | |
| 1960 | Κασσιανή | |
| Μανταλένα [2] | Γιακουμής | |
| Ο δολοφόνος αγαπούσε πολύ[7] | Σπανίδης | |
| Είμαι αθώος - Υπόθεση Ντρέυφους | συνταγματάρχης Ανρί | |
| 1962 | Η Αθήνα τη νύχτα | Σπύρος Καλογήρου |
| Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ | Περικλής | |
| Εξομολογήσεις μιας μητέρας | Στάθης | |
| 1963 | Αμόκ | Μηνάς |
| 1964 | Λόλα [2] | Μαύρος |
| Η Κύπρος στις φλόγες | Τούρκος ένοπλος[5] | |
| 1965 | Οι εχθροί | μπάρμαν |
| Αδίστακτοι[8] | Θανάσης | |
| 1966 | Στεφανία [2] | Αρμάνδος |
| 5.000 ψέματα | αστυνομικός | |
| Τζίμης ο τίγρης [9] | Τζίμης Αρμάος | |
| Κατηγορώ τους ανθρώπους | Ματθαίος Τσάλτας | |
| 1967 | Άγρια πάθη | Θωμάς [10] |
| Τρούμπα '67 | ιδιοκτήτης κλαμπ | |
| Πυρετός στην άσφαλτο | Μιλτιάδης Τσίπουρας | |
| Κοντσέρτο για πολυβόλα [2] | Μάριο | |
| Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω | Τσάμης | |
| 1968 | Αγάπη και αίμα | Θεόφιλος Αργούζης |
| Η λεωφόρος του μίσους | οδηγός λεωφορείου | |
| 1969 | Το θύμα | Στρατής |
| Το ανθρωπάκι | Παναγιώτης | |
| Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα | Φώντας | |
| Η νεράιδα και το παλικάρι [2] | Σκανταλάκης | |
| Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά | Σωτήρης Γαρμπής | |
| Πανικός | Νίκος | |
| 1970 | Ορατότης μηδέν [11] | Ηρόδοτος Ρίχτερ |
| Ο Αστραπόγιαννος [2] | Γιαμούρης | |
| Ένα αστείο κορίτσι | Παντελής | |
| Υπολοχαγός Νατάσσα | ταγματάρχης | |
| Εν ονόματι του νόμου | Δημοσθένης Ευελπίδης | |
| Ένας Γερμανός στα Καλάβρυτα [12] | δωσίλογος | |
| Η ζούγκλα των πόλεων | Φραντζής | |
| 1971 | Σ' αγαπώ | σύζυγος Μαίρης |
| Ο κατεργάρης | θείος Πλούταρχος | |
| Εσχάτη προδοσία | στρατηγός Ζάχος | |
| Η κόρη του ήλιου | Στράτος Καρατζάς | |
| Κατάχρησις εξουσίας | αρχιφύλακας Αποστολόπουλος [13] | |
| Ο επαναστάτης ποπολάρος | Αυγουστής | |
| 1973 | Η Μαρία της σιωπής [2] | Αντώνης Βουρνάς |
| Στον αστερισμό της Παρθένου | Λεωνίδας | |
| 1974 | Η δίκη των δικαστών [14] | υπουργός Σχονιάς |
| 1975 | Ο κατάδικος | Αράθυμος |
| 1980 | Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο | υπουργός |
| 1981 | Τα τσακάλια | Μανώλης Αναστασόπουλος |
| 1982 | Το κόκκινο τρένο | Λογοθέτης |
| 1984 | Έλα να γυμνωθούμε ντάρλινγκ [14] | Ανδρέας |
| 1985 | Ψηλός, λιγνός και ψεύταρος [14] | λήσταρχος Καρβέλης |
| Ο Αγκαλίτσας [14] | Κάρολος Αντύπας | |
| 1986 | Κλεφτρόνι και τζέντλεμαν [14] | Αρχέλαος |
| Ο καβαλάρης των FM στέρεο | Μάρκος Παπαστάθης | |
| 1987 | Το διαμάντι του Διαμαντή | γκάνγκστερ |
| 1988 | I love you Μήτσο | Βλαδίμηρος Ιορδάνογλου |
| Παλικάρι στα θρανία | κύριος Καλαβρέζος | |
| 1989 | Ο πανταχού παρών | πρόεδρος |
| Ραντεβού με τον θάνατο | Γαρδίκης | |
| Ο καπετάνιος και η χορεύτρια | Γρίβας | |
| Ο πρωτάρης μπάτσος και η τροτέζα [14] | Νούλης | |
| Υπερεπείγον | βοσκός | |
| Ο τελευταίος πειρασμός του Μήτσου [2] | πατήρ Πλούταρχος | |
| 1990 | Ο εραστής | Βύρων |
| Η εκδίκηση του πατέρα [15] | Μάρκος | |
| 2001 | Στάκαμαν [16] | Πέτρος |
| Ο καλύτερός μου φίλος [17] | ταξιτζής | |
| 2003 | Η Λίζα και όλοι οι άλλοι [18] | γέρος |
Βιντεοταινίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1986 | Γκρηκ Αμέρικαν
Δίδυμες και Πόντιες Η μάνα της φόνισσας Ο εθνικός μας έρωτας Ο γυφτοαριστοκράτης Ένας τίμιος απατεώνας Διακοπές και πειρασμοί Ζωηρούλης και ερωτιάρης Η αγάπη που δε γνώρισε σύνορα |
| 1987 | Ο άγραφος νόμος
Γόητες και θηλυκά Η γειτονιά των τρελών Η στρίγγλα ήταν άγγελος Ελλάς - Ελλήνων - Χωρικών Αετονύχιδες και χαζοπούλια Η γυναίκα μου ο τερματοφύλακας |
| 1988 | Βάρβαρος εραστής
Ένα μωρό για τρεις Έρωτας στα κύματα Ανύπαντρος πατέρας Η ντίβα και ο πρωτάρης Ένας κορίτσαρος όλο μέλι Εγκέφαλος με βίδα και βαλβίδα |
| 1990 | Ο εραστής
Επιχείρηση προίκα Η καρδιά του πατέρα |
Τηλεοπτικές σειρές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1971 | 13ο ανακριτικό γραφείο | ΕΙΡΤ |
| 1972 | Παράξενος ταξιδιώτης | ΕΙΡΤ |
| 1973 | Δρόμος χωρίς γυρισμό | ΥΕΝΕΔ |
| 1974 | Οι δίκαιοι
Αληθινές ιστορίες |
ΕΙΡΤ |
| 1975 | Βασίλισσα Αμαλία | ΥΕΝΕΔ |
| 1976 | Το ταξίδι | ΥΕΝΕΔ |
| 1977 | Η θεατρίνα | ΕΡΤ |
| 1983 | Χαμογελάστε παρακαλώ | ΕΡΤ |
| 1984 | Ο θείος μας ο Μίμης
Παραμύθια πίσω απ΄τα κάγκελα
|
ΕΡΤ2 |
| 1989 | Το κανάλι των παρανόμων | ΕΤ2 |
| 1990 | Ο πρωτότοκος | ΕΤ2 |
| 1991 | Ο φόβος
Και εύθυμη και χήρα Η αγάπη που δε γνώρισε σύνορα |
ΕΤ2
ΑΝΤ1 MEGA |
| 1992 | Το μινόρε μιας καρδιάς
Μπαμπάδες, γιοι και πειρασμοί |
ΕΤ2 |
| 1993 | Η καλή πεθερά
Της Ελλάδας τα παιδιά |
ΑΝΤ1 |
| 1993 | Οι Τρεις Αδελφες
Της Ελλάδας τα παιδιά |
ΑΝΤ1 |
| 1993 | Το δις εξαμαρτείν
Η Ελίζα και οι άλλοι |
MEGA |
| 1994 | Η γενιά των '40
Ο Πέτρος και τα κορίτσια του |
STAR
MEGA |
| 1995 | Χαμένη σαν άνοιξη | ΕΤ1 |
| 1996 | Εκείνες και εγώ
Καληνύχτα μαμά Καλά ξεμπερδέματα |
ΑΝΤ1 |
| 1997 | Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή
Δύο ξένοι (πατέρας Μίνας) |
MEGA
ΑΝΤ1 |
| 2000 | Αλίκη
Θα σε δω στο πλοίο |
ΑΝΤ1
ALPHA |
| 2002 | Τα φιλαράκια | ΑΝΤ1 |
| 2003 | Η νταντά
Η ιστορία της κωμωδίας |
MEGA
ΑΝΤ1 |
| 2004 | Όλα στην ταράτσα | ALPHA |
Θεατρικές παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16990788k.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 «Έφυγε αλλά θα είναι πάντα κοντά μας». www.zougla.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Έφυγε ο Σπύρος Καλογήρου». ERT. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Πράσινοι και ερυθρόλευκοι επώνυμοι οπαδοί!». SPORT 24. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 «Σπύρος Καλογήρου ⋆ Filmy.gr». Filmy.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 19.
- ↑ «Ο δολοφόνος αγαπούσε πολύ». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Αδίστακτοι (ηθοποιοί)». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «ΤΖΙΜΗΣ Ο ΤΙΓΡΗΣ πληροφορίες για την ταινία». Athinorama.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Τρούσας, Φώντας (24 Αυγούστου 2021). «5 ταινίες με τον Ανέστη Βλάχο πρωταγωνιστή». LiFO. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023.
- ↑ Chrysagis, Evangelos· Karampampas, Panas. Collaborative Intimacies in Music and Dance. online: Berghahn Books. σελ. 193. ISBN 9781785334542.
- ↑ Εξάρχου, Καλλιόπη (2021). Δωσίλογοι και μαυραγορίτες στον ελληνικό κινηματογράφο από τη δεκαετία του 1940 έως και τη δεκαετία του 1970. Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 71.
- ↑ Τρούσας, Φώντας (8 Ιανουαρίου 2020). «Σταύρος Τσιώλης: η λατρεία του σημαντικού σκηνοθέτη για το αγωνιστικό αυτοκίνητο και για την κουλτούρα του αυτοκινήτου γενικότερα». LiFO. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2023.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 «Σπύρος Καλογήρου ταινίες στις οποίες έχει πάρει μέρος. - Athinorama.gr». www.athinorama.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Οι δέκα καλύτερες χειρότερες βιντεοταινίες της δεκαετίας του '80». www.lifo.gr. 21 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «ΣΤΑΚΑΜΑΝ». StraDa Films. 7 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Ο Καλύτερός μου Φίλος». www.clproductions.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Η Λίζα και Όλοι οι Άλλοι». www.ordino.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπύρος Καλογήρου (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)- Έλληνες - Ελληνίδες ηθοποιοί
- Θόδωρος Έξαρχος: "Έλληνες Ηθοποιοί - Αναζητώντας τις ρίζες", Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών
- www.letrodb.gr
- www.90lepta.com
