Σπυρίδων Καραϊσκάκης
| Σπυρίδων Καραϊσκάκης | |
|---|---|
 Ο Σπυρίδων Καραϊσκάκης στην Ποικίλη Στοά του 1899 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σπυρίδων Καραϊσκάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1825 Κάλαμος Λευκάδας |
| Θάνατος | 1899 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Γεώργιος Καραϊσκάκης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Κριμαϊκός Πόλεμος και Επανάσταση της Ηπείρου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ευρυτανίας) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο αντιστράτηγος Σπυρίδων Καραϊσκάκης (Επισκοπή Καλάμου, 1825 - Αθήνα, 1899) ήταν Έλληνας πολιτικός και στρατιωτικός του 19ου αιώνα.[1]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του ήρωα της επανάστασης του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη και της Εγκολπίας Σκυλοδήμου που ανήκε στην ομώνυμη ισχυρή αρματολική οικογένεια.[1][2] Γεννήθηκε στην, υπό αγγλική τότε κατοχή - προστασία, νήσο Κάλαμο όπου είχε καταφύγει εκεί η μητέρα του με άλλα γυναικόπαιδα με την εκδήλωση της Επανάστασης. Σε ηλικία εννέα ετών τέθηκε υπό την προστασία του Βασιλέως Όθωνα και αργότερα στάλθηκε με υποτροφία του ίδιου στο Μόναχο, στην εκεί προπαιδευτική στρατιωτική σχολή όπου και παρέμεινε επί πενταετία.[3] Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1842, εισήλθε στην στρατιωτική σχολή Ευελπίδων, που έδρευε τότε στον Πειραιά, αλλά δεν αποφοίτησε καθώς αποβλήθηκε από αυτή το 1846 λόγω της συμμετοχής του στη στάση των Ευελπίδων.[2] Κατ΄ άλλες όμως πηγές αποφοίτησε της σχολής κανονικά το 1849 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού[4]. Τρία χρόνια αργότερα κατατάχθηκε ως ανθυπολοχαγός στα ελαφρά σώματα της Οροφυλακής. Έλαβε μέρος στην Επανάσταση της Ηπείρου (1854) ως επικεφαλής στην πολιορκία της Άρτας και αργότερα συμμετείχε στις επιχειρήσεις για την πάταξη των ληστών της υπαίθρου. Έπειτα μετατάχθηκε στην υπηρεσία του βασιλιά Όθωνα τον οποίο ακολούθησε στην εξορία του το 1862.[2][5]
Το 1864 τελικώς επέστρεψε στην Ελλάδα και αποτέλεσε έναν εκ των τριών υποψηφίων αρχηγών της Εθνοφυλακής των Αθηνών.[5] Το 1884 διορίστηκε φρούραρχος Κερκύρας ενώ αργότερα ανέλαβε την αρχηγία του Γ΄ Σώματος Στρατού με έδρα την Άρτα.
Ασχολήθηκε παράλληλα με την πολιτική και το 1865 εξελέγη βουλευτής Βάλτου.[2] Επανεξελέγη βουλευτής Ευρυτανίας αυτή τη φορά το 1875 αναλαμβάνοντας στην σχηματιζόμενη κυβέρνηση Κουμουνδούρου το υπουργείο στρατιωτικών.[5] Επανεξελέγη βουλευτής Ευρυτανίας στις εκλογές του 1879 και βουλευτής[6] Καρδίτσας στις εκλογές του 1881 παραμένοντας στα έδρανα μέχρι το 1884, έτος κατά το οποίο παραιτήθηκε από την βουλευτική του ιδιότητα για να αφοσιωθεί στα στρατιωτικά του καθήκοντα. Διετέλεσε άλλες τρεις φορές υπουργός στρατιωτικών στις κυβερνήσεις του Χαρίλαου Τρικούπη το 1878, 1880 και 1882, οπότε και παραιτήθηκε από το υπουργικό του αξίωμα.[5]
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1899. Ήταν παντρεμένος με την μοναχοκόρη του Γεωργίου Βαρβάκη και δισέγγονη του Ιωάννη Βαρβάκη και είχε αποκτήσει δύο κόρες και έναν γιο, τον Γεώργιο Σ. Καραϊσκάκη.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Πληροφορίες για τον Σπύρο Καραϊσκάκη, από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «ΤΟ ΑΣΤΥ, 12 Ιανουαρίου 1888, σελ. 1 - 2».
- ↑ Σημειώνεται ότι ο Βασιλεύς Όθων είχε προσφέρει υποτροφίες σε 60 περίπου ορφανούς γόνους ηρώων του 1821 τους οποίους είχε στείλει στην εν λόγω προπαιδευτική στρατιωτική σχολή του Μονάχου
- ↑ Ν.Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.10ος, σ.289
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Βιογραφία για τον Καραϊσκάκη Αρχειοθετήθηκε 2014-04-21 στο Wayback Machine., από το openarchives.gr
- ↑ Βουλή των Ελλήνων, Μητρώον Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών. 1822-1935, Αθήνα 1986, σελ. 58 - 59(pdf)