Ροζέ Μιλά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ροζέ Μιλά

2008
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΑλμπέρ Ροζέ Μου Μιλά
Ημερ. γέννησης20 Μαΐου 1952 (1952-05-20) (71 ετών)
Τόπος γέννησηςΓιαουντέ, Καμερούν
Ύψος1,76 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1969–1970Εκλέρ Λουάντα57(6)
1970–1974Λέοπαρτς Ντουάλα117(89)
1974–1977Τονέρ Γιαουντέ87(69)
1977–1979Βαλανσιέν28(7)
1979–1980 Μονακό17(2)
1980–1984Μπαστιά113(35)
1984–1985Σαιντ-Ετιέν59(31)
1986–1989Μοντπελιέ95(37)
1989–1990Σαιν-Πιερουάζ23(8)
1990–1994Τονέρ Γιαουντέ116(89)
1994–1995Πελίτα Τζάγια23(23)
1995–1996Πούτρα Σαμαρίντα12(18)
Σύνολο747(414)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1973–1994Καμερούν77(43)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2001–2007Μοντπελιέ
2007–2011Τονέρ Γιαουντέ
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Αλμπέρ Ροζέ Μου Μιλά (λατινικό αλφάβητο: Albert Roger Mooh Miller, γεννήθηκε 20 Μαΐου 1952), περισσότερο γνωστός ως Ροζέ Μιλά (Roger Milla) είναι Καμερουνέζος πρώην ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός. Ένας από τους κορυφαίους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ήταν από τους πρώτους που έγιναν γνωστοί παγκόσμια.[1] Στις εκλογές της IFFHS ψηφίστηκε 28ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα.[2]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με καταγωγή από τη νήσο Ρεϋνιόν αλλά γεννημένος στη Γιαουντέ, ο Μιλά άρχισε το ποδόσφαιρο στην ηλικία των 13 ετών παίζοντας για πέντε χρόνια σε τοπική ομάδα της Ντουάλα και ως γιος σιδηροδρομικού υπαλλήλου ήταν συνηθισμένος στις διαδοχικές μετακομίσεις. Απόρροια αυτού του γεγονότος, δεν είχε πρόβλημα στην προσαρμογή σε νέο εργασιακό περιβάλλον.

Από τα πρώτα επαγγελματικά βήματα έδειξε την άριστη σχέση που είχε με τα αντίπαλα δίχτυα, αφού την πρώτη του τετραετία με τους Λέοπαρντς της Ντουάλα σημείωσε 89 γκολ σε 117 αγώνες πρωταθλήματος, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και αγωνίστηκε σε δύο ημιτελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών Αφρικής.[3] Στα επόμενα τρία χρόνια με τα χρώματα της Τονέρ Γιαουντέ σκόραρε 69 γκολ σε 87 αγώνες. Ήδη ιδιαίτερα επιτυχημένος στην Αφρική (καλύτερος παίκτης της ηπείρου το 1976), είδε τις πόρτες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ανοικτές.[4] Το καθιερωμένο ταξίδι για τους Αφρικανούς προς την Ευρώπη πέρναγε συχνότερα από τη Γαλλία, όπου δόθηκε και η τελική μορφή του ονόματός του.[5]

Στη Γαλλία είχε επιτυχημένη πορεία, αγωνιζόμενος σε ομάδες της χώρας για 13 χρόνια. Γνωστός για την άψογη τεχνική του και την ικανότητα να ανταπεξέρχεται υπό έντονη πίεση, σημείωσε με τη Μπαστιά ένα εντυπωσιακό γκολ στη νίκη της ομάδας στον τελικό του Κυπέλλου Γαλλίας του 1981. Κέρδισε επίσης το Γαλλικό Κύπελλο το 1980 με τη Μονακό.[6]

Με την εθνική ομάδα της χώρας αγωνίστηκε 77 φορές και σημείωσε 43 τέρματα[7] και κατέκτησε δύο φορές το Κύπελλο Εθνών της Αφρικής, ενώ ο ίδιος είχε εκλεγεί καλύτερος Αφρικανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς το 1976.[8][9] Το 1984 συμμετείχε με το Καμερούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες.[10] Το 1986 και το 1988 ήταν πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου Εθνών της Αφρικής.[11]

Τη μεγαλύτερη δημοτικότητά του την έλαβε στην ηλικία των 38 ετών, σε μία ηλικία που οι περισσότεροι επιθετικοί αποσύρονται, πετυχαίνοντας τέσσερα τέρματα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990.[12] Μετά από την πρώτη νίκη έκπληξη επί της Αργεντινής (το τελικό 1–0 μνημονεύεται ακόμη και σήμερα ως μία από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της διοργάνωσης[13]), ο Μιλά ανέλαβε δράση από το δεύτερο αγώνα, πάντα μπαίνοντας ως αλλαγή. Ένας επιθετικός με εξαιρετική τεχνική και μεγάλη εκρηκτικότητα στα πρώτα μέτρα για τα δεδομένα της ηλικίας του, άφηνε πίσω του Ρουμάνους αμυντικούς χαρίζοντας στο Καμερούν μία ιστορική πρόκριση για τη φάση των «16» και σε δισεκατομμύρια τηλεθεατές τον περίεργο χορό του στο κόρνερ, ο οποίος τον έκανε διάσημο. Με αντίπαλο την Κολομβία ήρθε και πάλι από τον πάγκο για να σκοράρει δύο φορές στην παράταση.[14][15] Η ισοπαλία χωρίς γκολ οδήγησε το παιχνίδι στην παράταση και ο Μιλά άνοιξε τελικά το σκορ. Λίγα λεπτά αργότερα, σε μια πράξη απελπισίας, ο Ρενέ Ιγκίτα (γνωστός για τις συχνά παράτολμες κινήσεις του) προσπάθησε να ντριμπλάρει τον Καμερουνέζο επιθετικό - ο τερματοφύλακας, ωστόσο, έχασε την μπάλα και έδωσε το δεύτερο γκολ με μια εμβληματική κίνηση, αρκετή για τη νίκη και την πρόκριση των Αφρικανών με 2–1.[16][17] Βοήθησε έτσι το Καμερούν να φτάσει στην προημιτελική φάση της διοργάνωσης, καθιστώντας την την πρώτη χώρα από την Αφρική που το καταφέρνει. Αν και ο Μιλά είχε αποχωρήσει από την αγωνιστική δράση ένα χρόνο νωρίτερα, ένα τηλεφώνημα του προέδρου της χώρας, στάθηκε αρκετό για να τον πείσει και να τον φέρει στην αποστολή για τα γήπεδα της Ιταλίας. Οκτώ χρόνια πριν, το 1982, είχε ταξιδέψει με το Καμερούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, όμως ένα γκολ που σημείωσε απέναντι στο Περού ορθώς δεν μέτρησε από τον διαιτητή. Το 1990 ψηφίστηκε για δεύτερη φορά καλύτερος Αφρικανός ποδοσφαιριστής.[11][18] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στα γήπεδα των ΗΠΑ σε ηλικία 42 ετών, πέτυχε το μοναδικό γκολ του Καμερούν στη συντριβή του από τη Ρωσία με 6–1. Έτσι έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία σκόρερ στην ιστορία του θεσμού 42 ετών,[19][20] ενώ τότε ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης.[21][22] Με πέντε γκολ σε 10 αγώνες είναι ο πρώτος σκόρερ της Αφρικής στην ιστορία της διοργάνωσης.[16]   

Χαρακτηριστικός ήταν επίσης, ο τρόπος που πανηγύρισε όταν πετύχαινε γκολ, αφού μετά την επίτευξη τέρματος, έτρεχε στη σημαία του κόρνερ και χόρευε. Γενικότερα, οι τρόποι που πανηγύριζε ήταν πολλοί και ευφάνταστοι και μνημονεύεται και για αυτό.[14][23] Ολοκλήρωσε την καριέρα του σε ηλικία 44 ετών στην Ινδονησία.[16] Μετά την αποχώρησή του, έκλεισε μια ομάδα Πυγμαίων στο υπόγειο του εθνικού σταδίου του Καμερούν για να μπορέσουν να παίξουν σε ένα τουρνουά-καινοτομία του ποδοσφαίρου.[24] Συνολικά σημείωσε τουλάχιστον 504 τέρματα σε 906 επίσημους αγώνες στις ομάδες ανδρών.[25]

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας ακολούθησε καριέρα προπονητή στη Μονπελιέ ΕΣΚ και στην πατρίδα του. Το 2004 ο Πελέ, τον συμπεριέλαβε στη λίστα του FIFA 100, η οποία περιείχε τους 125 σπουδαιότερους εν ζωή ποδοσφαιριστές.[26] Το 2007, η Αφρικανική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου, τον ονόμασε καλύτερο Αφρικανό ποδοσφαιριστή των τελευταίων 50 ετών.[27][28]

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λεοπάρντς Ντουάλα

  • Πρωτάθλημα Καμερούν (3) : 1971–72, 1972–73, 1973–74

Τονέρ Γιαουντέ

  • Αφρικανικό Κύπελλο Νικητών : 1975
  • Κύπελλο Καμερούν : 1991

Μονακό

  • Κύπελλο Γαλλίας : 1979–80

Μπαστιά

  • Κύπελλο Γαλλίας: 1980–81

Μονπελιέ

  • Πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας : 1986–87

Καμερούν

  • Κύπελλο Εθνών Αφρικής (2) : 1984, 1988

Ατομικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αφρικανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς (2) : 1976, 1990
  • Καλύτερος παίκτης Κύπελλο Εθνών Αφρικής : 1986
  • Κορυφαίος σκόρερ Αφρικανικού Κυπέλλου Εθνών (2) : 1986, 1988
  • Παγκόσμιο Κύπελλο χάλκινο παπούτσι : 1990
  • Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1990
  • FIFA 100
  • CAF Καλύτερος Αφρικανικός Παίκτης των τελευταίων 50 ετών : 2007
  • Βραβείο Golden Foot : 2014
  • IFFHS : 28ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα
  • IFFHS Legends
  • World Soccer περιοδικό : Οι 100 μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές όλων των εποχών

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Les meilleurs joueurs africains de l'histoire». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2022. 
  2. ↑ «IFFHS' Century Elections». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2020. 
  3. ↑ «AFRICAN FOOTBALL LEGEND PROFILE: ROGER MILLA». Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2020. 
  4. ↑ «Africa's 10 Greatest Football Legends Of All Time - Sports - Nairaland». Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  5. ↑ «Ροζέ Μιλά». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2020. 
  6. ↑ «Encyclopædia Britannica : Roger Milla». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  7. ↑ «Albert Roger Mooh Miller "Milla" - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ «France Football African's Player of the Year 1970-1994». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  9. ↑ «Ο «παππούς» των Μουντιάλ, Ροζέ Μιλά». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  10. ↑ «World Football Star Roger Milla: The Ageless African». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Roger Milla. Uma história tão velha quanto ele». Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. 
  12. ↑ «Pause, rewind, play: Roger Milla, Cameroon's 1990 WC hero who changed goal celebrations forever». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  13. ↑ «The 100 greatest football moments of all time». Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2022. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Roger Milla was so amazing a lie sat unchanged on Wiki for two months». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2022. 
  15. ↑ «Ο τρομερός χορός του Ροζέ Μιλά στο κόρνερ. Ο "παππούς" του Μουντιάλ πήρε από το χέρι το Καμερούν και έφτασε την ομάδα μέχρι τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1990». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2020. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 «All-time Top 20: No. 17 Roger Milla». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2023. 
  17. ↑ «50 greatest World Cup goals countdown: No.43 - 38-year-old Roger Milla's skilful stunner». Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2020. 
  18. ↑ «FIFA - Milla: My record will be very difficult to beat». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  19. ↑ «FIFA : Behind the World Cup record: Roger Milla». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  20. ↑ «WORLD CUP RECORDS (Part 21) - THE OLDEST GOAL SCORER». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2022. 
  21. ↑ «WORLD CUP RECORDS (Part 1) - THE OLDEST PLAYERS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2022. 
  22. ↑ «World Cup records: Most goals, appearances and the youngest and oldest players». Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2022. 
  23. ↑ «Et Roger Milla inventa la célébration de but». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  24. ↑ «Ranked! The 25 best World Cup players EVER». Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  25. ↑ «RSSSF : Prolific Scorers Data». Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2024. 
  26. ↑ «Pele's list of the greatest». Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2020. 
  27. ↑ «Milla is Caf's best from 50 years». Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2014. 
  28. ↑ «IFFHS CONTINENTAL NEWS - AFRICA». Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε FIFA 100
UEFA
CONMEBOL
CAF
CONCACAF
AFC
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ροζέ_Μιλά&oldid=10514813"