Ράφαου Λέμκιν
| Ραφαέλ Λέμκιν | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Rafał Lemkin (Πολωνικά) |
| Γέννηση | 24 Ιουνίου 1900[1][2] Biazvodna |
| Θάνατος | 28 Αυγούστου 1959[1][2] Νέα Υόρκη |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Mount Hebron Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Πολωνία Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[3] Πολωνικά[3] |
| Εκπαίδευση | διδάκτωρ φιλοσοφίας |
| Σπουδές | Νομική Σχολή Πανεπιστημίου της Λβιβ Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης Πανεπιστήμιο του Λβιβ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικηγόρος peace and conflict researcher εισαγγελέας νομικός |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Γέιλ Πανεπιστήμιο Ντιουκ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | εισαγγελέας |
| Βραβεύσεις | Σταυρός του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Βραβείο των τεσσάρων ελευθεριών - Βραβείο ανεξιθρησκίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Ραφαέλ Λέμκιν, πολωνικά: Rafał Lemkin (24 Ιουνίου 1900 - 28 Αυγούστου 1959) ήταν Πολωνός νομικός, εβραϊκής καταγωγής
Ο όρος γενοκτονία αποτελεί ένα νέο όρο που δημιουργήθηκε μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου Πολέμου από τον πολωνοεβραίο Ραφαήλ Λέμκιν (Raphael Lemkin) καθηγητή του Πανεπιστημίου του Γέιλ για να περιγράψει το έγκλημα της μαζικής εξόντωσης των Εβραίων από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του πολέμου. O όρος αναδείχθηκε και καθιερώθηκε λίγο πριν από τη Δίκη της Νυρεμβέργης. Αποτέλεσε ομόφωνη Σύμβαση ΟΗΕ του 1948 «για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας» και από το 1951 τέθηκε σε ισχύ στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.
Ο Λέμκιν είχε αρχίσει να ασχολείται με εγκλήματα τύπου γενοκτονίας από τη δεκαετία του 1930, χωρίς να χρησιμοποιεί ακόμα αυτόν τον όρο. Η σφαγή περίπου 3.000 Ασσυρίων Χριστιανών από το Ιρακινό κράτος τον Αύγουστο του 1933, σε συνδυασμό με τις μνήμες των σφαγών Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων από τους Τούρκους μεταξύ 1914 και 1924, ώθησαν τον Λέμκιν να κάνει μια εκστρατεία για την ανάπτυξη διεθνούς δικαίου που θα βοηθούσε στην πρόληψη των γενοκτονιών. Αρχικά χαρακτήρισε αυτές τις πράξεις ως "πράξεις βαρβαρότητας" σε μια σχετική πρότασή του στο Νομικό Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών το 1933, η οποία δεν είχε επιτυχία. Αργότερα κατονόμασε την Οθωμανική Αυτοκρατορία για την πρακτική της απομάκρυνσης των παιδιών από τις οικογένειές τους με σκοπό την ανατροφή τους από άλλες πληθυσμιακές ομάδες διαφορετικής φυλής, εθνότητας, θρησκείας.[4] Είχε αρχίσει να επεξεργάζεται έναν νομικό ορισμό των σχετικών εγκλημάτων, από τις αρχές της δεκαετίας του 1940, ενώ ακόμα οι διώξεις κατά των Εβραίων δεν ήταν πολύ γνωστές στον Δυτικό κόσμο λόγω του συνεχιζόμενου πολέμου. Ενώ στον ΟΗΕ γινόταν η συζήτηση για την επιλογή ενός αποδεκτού όρου, τον Αύγουστο του 1946 ο Λέμκιν έγραψε στην εφημερίδα New York Times:
Η Γενοκτονία δεν είναι καινούργιο φαινόμενο ούτε έχει αγνοηθεί εντελώς στο παρελθόν. [...] Οι σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους προκάλεσαν διπλωματική δράση χωρίς τιμωρία.[5]
Προκειμένου να πιέσει για την αναγνώριση του εγκλήματος της γενοκτονίας από τον ΟΗΕ, ο Λέμκιν αναφερόταν επίσης σε άλλες περιπτώσεις μαζικών κρατικών διώξεων, όπως αυτή των Εβραίων από την Τσαρική Ρωσία και των Αρμενίων και Χριστιανών των Βαλκανίων υπό τουρκική διοίκηση.[6]
Ο Λέμκιν είχε ξεκινήσει τη συγγραφή μιας Ιστορίας των γενοκτονιών, η οποία παρέμεινε ανολοκλήρωτη. Σε αυτή πραγματευόταν ως περιπτώσεις γενοκτονιών τους διωγμούς των Χριστιανών στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, των Εβραίων της Ευρώπης κατά το Μεσαίωνα, την εξολόθρευση των ιθαγενών από αποίκους και, αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές συγκρούσεις, αφενός τη σφαγή της Χίου από τους Οθωμανούς και αφετέρου τις σφαγές Τούρκων από Έλληνες κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb110216954. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6j39gcz. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb110216954. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Panayiotis Diamadis, "Governmental and Parliamentary Recognition of the Genocides of the Armenians, Assyrians and Hellenes", AHIF Policy Journal, 2016, υποσημ. 34. Παραπέμπει στο Docker, John, The Origins of Violence: Religion, History and Genocide (London Pluto Press, 2008), σ. 12
- ↑ P. Diamadis (2016), σ. 1, 2. Παραπέμπει στο New York Times, 26 August 1946, (Editorial), p. 17.
- ↑ P. Diamadis (2016), παράγραφοι με υποσημ. 35, 36. Παραπέμπει στα Lemkin R., "Genocide", American Scholar, Vol. 15 No.2 (April 1946), p.227-230, και “Letter to the Editor” New York Times, (12 June 1947) p. 24.
- ↑ Κωστόπουλος, Τάσος (22-11-2015). «Γενοκτονίες και γενοκτονολόγοι». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-31. https://web.archive.org/web/20181231220547/http://www.efsyn.gr/arthro/genoktonies-kai-genoktonologoi. Ανακτήθηκε στις 26-12-2018.