Πρίσκιλλα και Ακύλας
Οι απόστολοι Πρίσκιλλα (ή και Πρίσκα) και Ακύλας[1] ήταν ζευγάρι Ιουδαίων από τον Πόντο, σκηνοποιοί και οι δύο στο επάγγελμα. Για το ζεύγος αυτό υπάρχουν πληροφορίες κυρίως στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων[2]. Κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Κλαυδίου (41-54 μ.Χ.) (τον οποίο μαρτυρά ο βιογράφος Σουετώνιος[3]) αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Ρώμη όπου έμεναν, και να έλθουν στην Κόρινθο. Αν η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας ήταν ήδη χριστιανοί όταν εκδιώχθηκαν από τη Ρώμη, δεν μαρτυρείται. Το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος έμεινε μαζί τους στην Κόρινθο, σημαίνει και αποδοχή της χριστιανικής τους πίστης.[4] Κατά μία άποψη, η οποία διατυπώνεται στο συναξάρι της 13ης Φεβρουαρίου, βαπτίσθηκαν από τον Παύλο στην Κόρινθο[5].
Στην Αγία Γραφή ο Απόστολος Παύλος αναφέρει για αυτούς "Χαιρετισμούς στην Πρίσκιλλα και στον Ακύλα, τους συνεργάτες μου στο έργο του Ιησού Χριστού. Διακινδύνεψαν τη ζωή τους για χάρη μου και τους ευχαριστώ, όχι μόνο εγώ, αλλά κι όλες οι εκκλησίες των εθνών"[6]. Δεν υπάρχουν σαφείς μαρτυρίες για το τέλος τους, μερικοί όμως συναξαριστές αναφέρουν ότι αποκεφαλίστηκαν από τους ειδωλολάτρες[7].
Η μνήμη τους εορτάζεται στις 13 Φεβρουαρίου (επιπλέον, στις 14 Ιουλίου μόνο του Ακύλα).
Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αναφορές στην Καινή Διαθήκη: Πράξ. κεφ. 18. Ρωμ. 16,3. Α΄ Κορ. 16,19. Β΄ Τιμ. 4,19.
- ↑ Πράξ. 18,1 κ.ε.
- ↑ Γλαβίνας Απόστολος, Οι Διωγμοί κατά της Εκκλησίας στην προκωνσταντίνεια εποχή, εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1992, σελ. 24: "Η μαρτυρία αυτή [ενν. του Σουετωνίου] μας επιτρέπει να υπογραμμίσουμε 1) ότι τουλάχιστο εκείνη την εποχή στη Ρώμη γνώριζαν μόνο τους Εβραίους και σ' αυτούς συγκατέλεγαν και τους Χριστιανούς, 2) ότι στη Ρώμη υπήρχαν Χριστιανοί".
- ↑ ΘΗΕ, τόμ. 10 (1967), στ. 588.
- ↑ Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμ. Β΄-Φεβρουάριος, έκδ. 8η, Αθήναι 2004, σελ. 332.
- ↑ Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), Μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα, Βιβλική Εταιρεία, Αθήνα 1997, σελ. 231.
- ↑ Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμ. Β΄-Φεβρουάριος, ό.π.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 10, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1967.
- Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955.