Παντελής Θ. Κωνσταντινίδης

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 12/07/2018.
Παντελής Θ. Κωνσταντινίδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Παντελής Θ. Κωνσταντινίδης (Ελληνικά)
Γέννηση8  Φεβρουαρίου 1917
Φιλαδέλφεια (Μικρά Ασία)
Θάνατος28  Ιουνίου 2013
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΑριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Πληροφορίες ασχολίας
δεδομένα

Ο Παντελής Θ. Κωνσταντινίδης (8 Φεβρουαρίου 1917 - 28 Ιουνίου 2013) υπήρξε πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ 1988-1997), πρόεδρος και επίτιμος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ 1981-1985), ιδρυτής της εταιρείας παραγωγής ζυμαρικών ΜΑΚΒΕΛ και συνιδρυτής της εταιρείας παραγωγής ζυμαρικών EURIMAC AE. Ο Παντελής Κωνσταντινίδης χρημάτισε πρόεδρος της Επιτροπής Χρηματοδοτήσεων Βορείου Ελλάδος και Θράκης της ΕΤΒΑ, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ), αντιπρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων, σύμβουλος της Τράπεζας Βιομηχανικής Ανάπτυξης (ΕΤΒΑ), μέλος των διοικητικών συμβουλίων της Τράπεζας της Ελλάδος, του Χρηματιστηριακού Κέντρου Θεσσαλονίκης, του Κέντρου Επιχειρηματικής Πολιτιστικής Ανάπτυξης Κ.Ε.Π.Α. και της Εταιρείας Ανάπτυξης Ιδιωτικών Υποδομών και ιδρυτικό μέλος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1917-1939[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Παντελής Θ. Κωνσταντινίδης γεννιέται στη Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας (σήμερα Αλασεχιρ) στις 8 Φεβρουαρίου 1917. Γιος του Θεοφάνη Κωνσταντινίδη και της Αναστασίας Κακάρογλου, είναι ο μικρότερος από τα τρία παιδιά της οικογένειας, Έλλη και Νίκο. Κατά τη καταστροφή της Σμύρνης το 1922, η οικογένεια του μεταβαίνει στη Σμύρνη. Όλα τα μέλη της οικογένειας καταφέρνουν να επιβιβαστούν στο πλοίο που θα τους μεταφέρει στη Μυτιλήνη, εκτός από τον πατέρα που συλλαμβάνεται από στρατιώτες του Τουρκικού Στρατού, χωρίς να γίνει γνωστό ποτέ πως καταλήγει. Στη συνέχεια, με τη μεσολάβηση της τότε Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων καθώς και τη συστατική επιστολή ενός αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού, η οικογένεια του εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη σε εξαθλιωμένη κατάσταση. Στην αρχή, η οικογένεια του στεγάζεται στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Αθανάσιου στο κέντρο της πόλης αλλά αργότερα μετακομίζει σε διαμέρισμα.

Στο δημοτικό σχολείο γράφεται στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης όπου μαθαίνει να παίζει βιολί και να αγαπά τη κλασική μουσική. Ξεκινάει να εργάζεται από τα 11 χρόνια για να στηρίξει οικονομικά την οικογένεια του. Στα 15 του χρόνια, ανακαλύπτει την αγάπη του για τον αθλητισμό και διακρίνεται ως ερασιτέχνης αθλητής στο δρόμο ταχύτητας των 100 μέτρων, στο Βυζαντινό Αθλητικό Όμιλο (ΒΑΟ).

Το 1935 γράφεται στο Τμήμα Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Για να επιβιώσει κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, οργανώνει μια επιχειρηματική δραστηριότητα, χωρίς κεφάλαια που αποδεικνύεται αποδοτική και κερδοφόρα. Συγκεκριμένα επιλέγει μια ομάδα επιμελών φοιτητών από τους οποίους συλλέγει τις σημειώσεις παραδόσεων τους, τυπώνοντας τις σε πολύγραφο και πουλώντας τις σε άλλους φοιτητές της σχολής. Στο πανεπιστήμιο, αν και επιμελής φοιτητής, δεν εγκαταλείπει τον αθλητισμό. Διακρίνεται στο αγώνισμα σκυταλοδρομίας 4x100 μέτρων των πανελληνίων πανεπιστημιακών αγώνων του 1936, κερδίζοντας έτσι το εισιτήριο για τη λαμπαδηδρομία των Ολυμπιακών αγώνων του 1936 στο Βερολίνο. Όντας ίσως ο τελευταίος Έλληνας αθλητής που σήκωσε τη δάδα με την Ολυμπιακή Φλόγα στον δρόμο της για το Βερολίνο, διανύει την απόσταση των 1000 μέτρων. Στη λαβή της δάδας είναι χαραγμένη η φράση: "FACKEL-STAFFEL-LAUF OLYMPIA-BERLIN 1936".

1939-1981[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1939 αποφοιτάει και αποκτάει την άδεια δικηγορικού επαγγέλματος. Οι οικονομικές απαιτήσεις για την συντήρηση της οικογένειάς του, καθώς και η ροπή του προς την επιχειρηματικότητα τον οδηγούν σε άλλη καριέρα. Η δραστηριοποίηση του στον επιχειρηματικό τομέα και η ενασχόληση με την παραγωγή και εμπορία ζυμαρικών ξεκινάει την ίδια χρονιά όταν ο αδερφός του Νίκος Κωνσταντινίδης τον παρακαλεί να θέσουν μαζί σε λειτουργία μια βιοτεχνία ζυμαρικών. Το 1948 πουλάει τη βιοτεχνία και από τα χρήματα αγοράζει ένα κτίριο στην περιοχή του Νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης που το μετατρέπει κι αυτό σε βιοτεχνία παραγωγής ζυμαρικών. Έχοντας την πείρα του παρελθόντος, ονομάζει τη νέα βιοτεχνία σε Μακαρονοποϊία Βορείου Ελλάδος (ΜΑΚΒΕΛ). Το 1952 η βιοτεχνία καταστρέφεται από πυρκαγιά. Μετά την πυρκαγιά ο Παντελής Κωνσταντινίδης, μαζί με τον αδερφό του στρέφονται στην αγοραπωλησία αλεύρων. Το 1956, ο αδερφός του αποχωρεί από την βιοτεχνία και ακολουθεί μια διαφορετική ζωή στη Βραζιλία. Το 1962 κτίζεται το νέο εργοστάσιο της ΜΑΚΒΕΛ[1] σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις στην περιοχή του παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης. Το 1976, ξεκινάει να εργάζεται στην παραγωγή και πώληση ζυμαρικών και ο γιος του Σταύρος Κωνσταντινίδης, ο οποίος αναλαμβάνει διευθύνων σύμβουλος το 1981.

1981-1997[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τη δεκαετία του 1970, αρχίζει να ασχολείται ενεργά με την μέριμνα για την ανάπτυξη της εγχώριας Βιομηχανίας και στις 9 Απριλίου του 1981 εκλέγεται πρόεδρος του ΣΒΒΕ[2]. Στην πρώτη του θητεία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη "μετατόπιση του κέντρου βάρους" στη Βόρεια Ελλάδα, με στόχο την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας στις περιοχές της Μακεδονίας και Θράκης. Επίσης, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην αξιοποίηση των χρηματοδοτικών μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) που κάλυπταν μεγάλα τμήματα του κόστους για την εκτέλεση έργων υποδομής. Στις 30 Μαρτίου του 1983 επανεκλέγεται πρόεδρος του ΣΒΒΕ και αντιμετωπίζει τις διαδικασίες τροποποίησης του αναπτυξιακού νόμου 1262/1982 κατά τον οποίο προέκυπτε κίνδυνος μετάταξης των εγκατεστημένων εταιρειών της βιομηχανικής περιοχής της Θεσσαλονίκης (ΒΙΠΕΘ) από τη Β' ζώνη κινήτρων στην Α'. Χάρη στην κινητοποίηση του ΣΒΒΕ καθώς και άλλων φορέων τα αιτήματα των εγκατεστημένων βιομηχανιών της ΒΙΠΕΘ για την παραμονή τους στη Β' ζώνη κινήτρων γίνονται δεκτά. Παρόλα αυτά, με τη δημοσίευση του Νόμου 1360/1983 έγινε αντιληπτό ότι οι επιχειρήσεις που θα εγκαθίσταντο μετά τη δημοσίευσή του δεν θα είχαν δικαίωμα να σχηματίσουν αφορολόγητα αποθεματικά. Η εξέλιξη αυτή θα υπονόμευε τη ΒΙΠΕΘ και θα δημιουργούσε άνισες συνθήκες μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων. Στις 20.11.1984 ο ΣΒΒΕ υπέβαλε νέο υπόμνημα ζητώντας την παράταση επί μια τετραετία της ισχύος των ενισχύσεων της ΒΙΠΕΘ για επενδύσεις. Επίσης έκανε αναφορά για τις καθυστερήσεις που είχαν παρατηρηθεί στις διαδικασίες εκτέλεσης και ελέγχου των επενδύσεων.

Στις 22 Ιανουαρίου του 1988 εκλέγεται πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ)[3]. Την ίδια χρονιά εκφράζει τη σύμφωνη γνώμη του για τη συμμετοχή του ΕΒΕΘ μαζι με το ΣΒΒΕ στην οργάνωση, τη λειτουργία και την οικονομική ενίσχυση του ενός εκ των τριών Ευρωπαϊκών Κέντρων Πληροφοριών (ΕΚΠ). Επίσης, εκφράζει την ανάγκη για τη δημιουργία Κέντρου Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας (Business Innovation Centre - BIC) στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα με όλα αυτά, λαμβάνει θέση στη μελέτη καίριων ζητημάτων που αφορούν τον πολεοδομικό σχεδιασμό της πόλης. Ταυτόχρονα προωθεί την εφαρμογή πληροφοριακών συστημάτων σε όλα τα επιμελητήρια της χώρας. Στις 15 Δεκεμβρίου του 1988 υποδέχεται στο ΕΒΕΘ τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Πορτογαλίας, Μάριο Σοάρες. Στις 18 Ιουνίου του 1989, συμπαραστέκεται στον αγώνα του Επιμελητηρίου Πιερίας σχετικά με την αναστολή της απόθεσης των λυμάτων του Κεντρικού Αποχετευτικού Αγωγού Θεσσαλονίκης στον ποταμό Αξιό πριν τη λειτουργία δευτεροβάθμιας μονάδας επεξεργασίας λυμάτων, με σκοπό την προστασία του Θερμαϊκού Κόλπου. Το 1991, γίνεται ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης. Ως μέλος του συλλόγου και μέσω του ΕΒΕΘ, συνεισφέρει στη δρομολόγηση κατασκευής του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, καταβάλλοντας προσπάθειες για εξεύρεση κατάλληλου οικοπέδου. Στις 14 Φεβρουαριου του 1992, ο Παντελής Κωνσταντινίδης πρωταγωνιστεί στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία του 1992, που αφορούσε το Μακεδονικό ονοματολογικό ζήτημα[4]. Ως πρόεδρος του ΕΒΕΘ[5] συγκεντρώνει το ποσό των 67.500.000 δραχμών (σήμερα 575.000 ευρώ) με το οποίο χρηματοδοτούνται το ίδιο το συλλαλητήριο καθώς και ενημερωτικά ένθετα σε εφημερίδες εντός και εκτός Ελλάδας[6]. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1993 επανεκλέγεται πρόεδρος του ΕΒΕΘ. Στις 10 Ιανουαρίου του 1994 ανακοινώνει τη συγχώνευση του τότε Χρηματιστηρίου Εμπορευμάτων Θεσσαλονίκης (ΧΕΘ) με το ΕΒΕΘ βάσει του Προεδρικού Διατάγματος 425/1993.

Το 1996 ιδρύει την εταιρεία παραγωγής ζυμαρικών EURIMAC AE, μια joint venture με τον Ιταλικό όμιλο Euricom S.p.a. στη βιομηχανική περιοχή του Κιλκίς, με συμμετοχή 50%[7][8].

1997-2013[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αγάπη του για τον αθλητισμό και η αναγνώριση της συνεισφοράς του στην πόλη της Θεσσαλονίκης τον φέρνουν λαμπαδηδρόμο[9] στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Σε ηλικία 87 ετών διανύει τρέχοντας την απόσταση 300 μέτρων, κρατώντας τη δάδα της Ολυμπιακής Φλόγας. Το Μάιο του 2008, σε ηλικία 91 ετών, συμμετέχει στη λαμπαδηδρομία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 στο Πεκίνο, καλύπτοντας ξανά με τη δάδα 300 μέτρα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Με την τρίτη αυτή συμμετοχή, ο Παντελής Κωνσταντινίδης καταχωρείται στο Βιβλίο Γκίνες[10][11] ως ο άνθρωπος με την "μακροβιότερη καριέρα λαμπαδηδρόμου της Ολυμπιακής Φλόγας" αφού έλαβε μέρος στην λαμπαδηδρομία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008, 72 χρόνια έπειτα από την πρώτη του συμμετοχή στην αντίστοιχη του 1936.

Αποβιώνει σε ηλικία 96 ετών, στις 28 Ιουνίου του 2013.[12][13][14][15][16]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Παντελής Κωνσταντινίδης παντρεύτηκε την Ηρώ Παύλου. Οι οικογένειες τους γνωρίζονταν από την Μικρά Ασία. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, η οικογένεια της Ηρούς μετέβη στην Αθήνα ενώ του Παντελή στη Θεσσαλονίκη. Γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 1945 στην Θεσσαλονίκη και παντρεύτηκαν στις 17 Νοεμβρίου του 1946 στον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας. Με την Ηρώ, Ο Παντελής Κωνσταντινίδης, απέκτησε δύο παιδιά, τον Σταύρο και την Αναστασία.

Ο Παντελής Κωνσταντινίδης, καθώς και ο αδερφός του Νίκος, είναι γνωστοί για τη ανθρωπιστική δραστηριότητα τους πριν και κατά τη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα. Η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης έχει τιμήσει και τους δυο για τις ενέργειές τους με τιμητική πλακέτα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Λαμπίρης, Γιώργος. «Τα ΜΑΚΒΕΛ, ο Χ. Κλυνν και η επιστροφή του Λευκού Πύργου στα μακαρόνια». Τα ΜΑΚΒΕΛ, ο Χ. Κλυνν και η επιστροφή του Λευκού Πύργου στα μακαρόνια. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2018. 
  2. ↑ «ΣΒΒΕ» (PDF). 
  3. ↑ Voria.gr. «Η «μικρή» δεκαετία του 1990 στο ΕΒΕΘ: Πολυκαταστήματα και ανταγωνισμός». Η «μικρή» δεκαετία του 1990 στο ΕΒΕΘ: Πολυκαταστήματα και ανταγωνισμός. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2018. 
  4. ↑ «25 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ: ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ThinkFree». ThinkFree. 2018-01-02. https://www.thinkfree.gr/macedonia-syllalhthrio-karamanllis-panteleimon-kosmopoulos/. Ανακτήθηκε στις 2018-06-11. 
  5. ↑ Voria.gr. «Αφιέρωμα ΕΒΕΘ: Η υπεράσπιση της Μακεδονίας στα «χρόνια της φωτιάς»». Αφιέρωμα ΕΒΕΘ: Η υπεράσπιση της Μακεδονίας στα «χρόνια της φωτιάς». Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2018. 
  6. ↑ Α.Ε., tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. «tovima.gr - Ζητούν βέτο και δημοψήφισμα για τα Σκόπια». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2018. 
  7. ↑ «Ο Ναός του Μακαρονά! Εργοστάσιο EURIMAC στο Κιλκίς». Ευτύχης Μπλέτσας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-07-06. https://web.archive.org/web/20140706211634/http://bletsas.gr/eurimac/. Ανακτήθηκε στις 2018-04-23. 
  8. ↑ Μαρκόπουλος, Δημήτρης. «Κωνσταντινίδης (EURIMAC): Τετραγώνισε τα μακαρόνια και κάνει ρεκόρ εξαγωγών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-05-03. https://web.archive.org/web/20180503123010/http://www.newmoney.gr/oles-oi-eidiseis/344954-konstantinidis-eurimac-tetragonise-ta-makaronia-kai-kanei-rekor-eksagogon. Ανακτήθηκε στις 2018-04-23. 
  9. ↑ «Ενας λαμπαδηδρόμος με μακρά ιστορία, Της Γιωτας Μυρτσιωτη | Kathimerini». http://www.kathimerini.gr/189448/article/epikairothta/ellada/enas-lampadhdromos-me-makra-istoria. Ανακτήθηκε στις 2018-07-12. 
  10. ↑ «Longest career as an Olympic torch bearer» (στα αγγλικά). Guinness World Records. http://www.guinnessworldrecords.com/world-records/most-durable-olympic-torch-bearer. Ανακτήθηκε στις 2018-04-24. 
  11. ↑ «Λαμπαδηδρόμος με τρεις συμμετοχές ετών... 91, Της Ζωγιας Κουταλιανου | Kathimerini». http://www.kathimerini.gr/325573/article/epikairothta/ellada/lampadhdromos-me-treis-symmetoxes-etwn-91. Ανακτήθηκε στις 2018-04-23. 
  12. ↑ «Απεβίωσε ο Παντελής Κωνσταντινίδης». Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=372136. Ανακτήθηκε στις 2018-04-23. 
  13. ↑ Naftemporiki (2013-06-29). ««Έφυγε» ο Παντελής Κωνσταντινίδης». naftemporiki.gr. https://www.naftemporiki.gr/story/670063/efuge-o-pantelis-konstantinidis. Ανακτήθηκε στις 2018-07-12. 
  14. ↑ Capital.gr. «'Έφυγε' ο επιχειρηματίας Π. Κωνσταντινίδης». Capital.gr. http://www.capital.gr/epikairotita/1826161/-efuge-o-epixeirimatias-p-konstantinidis. Ανακτήθηκε στις 2018-07-12. 
  15. ↑ Today, Kilkis. «Απεβίωσε ο ιδρυτής της EURIMAC Α.Ε. Παντελής Κωνσταντινίδης». https://kilkistoday.gr/113-gnomi-kilkis/21287-apeviose-o-idrutis-tis-eurimac-a-e-pantelis-konstantinidis. Ανακτήθηκε στις 2018-07-12. 
  16. ↑ Voria.gr. «Απεβίωσε ο Παντελής Κωνσταντινίδης». Απεβίωσε ο Παντελής Κωνσταντινίδης. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2018. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Η Αλήθεια Πίσω Από την Ιστορία", Φαίδων Γκαγκιόζης, Εκδόσεις Ιανός, 2000, ISBN: 9789607771483

Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης - Ένας αιώνας δεσμοί εμπιστοσύνης, Εκδότης: Θεσσαλονίκη: Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, 2016, “...978-960-87904-2-1...”

Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος 1915-2015, τα πρώτα εκατό χρόνια / Ευάγγελος Χεκίμογλου, Εκδότης: Θεσσαλονίκη: Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, [2015], “...978-960-88720-4-2...”

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παντελής_Θ._Κωνσταντινίδης&oldid=10509691"