Πανουργιάς Φωκίδας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 38°41′55″N 22°17′28″E / 38.69861°N 22.29111°E / 38.69861; 22.29111

Πανουργιάς (Δρέμισσα)
Το χωριό
Πανουργιάς (Δρέμισσα) is located in Greece
Πανουργιάς (Δρέμισσα)
Πανουργιάς (Δρέμισσα)
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΣτερεάς Ελλάδας
Περιφερειακή ΕνότηταΦωκίδας
ΔήμοςΔελφών
Δημοτική ΕνότηταΚαλλιέων
Γεωγραφία και Στατιστική
ΝομόςΦωκίδας
Υψόμετρο1.060
Πληθυσμός196 (2011)
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΔρέμισα

Ο Πανουργιάς είναι οικισμός της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Φωκίδας (τέως επαρχία Παρνασσίδας του Νομού Φωκίδας).[1][2]

Γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πανουργιάς βρίσκεται προς τα βόρεια όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Φθιώτιδας και είναι κτισμένος σε υψόμετρο 1.060 μέτρων στις βόρειες πλαγιές της Γκιώνας,[2] αποτελώντας έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Στερεάς Ελλάδας. Απέχει περίπου 42 χλμ. Β.-ΒΔ. από την Άμφισσα (έδρα του δήμου) και 57 ΝΔ. από την Λαμία.

Ο Πανουργιάς είναι το χωριό των μεγάλων ηρώων της Ρούμελης στον αγώνα του '21: του Δημήτριου Ξηρού ή Πανουργιά[3], του γυιού του Νάκου Πανουργιά (προς τιμή του οποίου μετονομάστηκε), του Γιάννη Γκούρα, του Μαμούρη και του Παπα-Κώστα Τζαμάλα.[4] Καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή η επέτειος της Μάχης της Ντρέμισσας στις 17 Μαΐου 1821, στην Αρβανιτόραχη. Η μάχη αυτή έπαιξε αποφασιστικό ρόλο, έκρινε όλη την επανάσταση του 1821. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη.[5]

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χωριό ήταν γνωστό παλαιότερα και με την ονομασία Δρέμισα (το οποίο χρησιμοποιείται εξ ίσου και σήμερα μεταξύ των κατοίκων της Φωκίδας) μέχρι τη μετονομασία του το Φεβρουάριο του 1915[6]. Έτσι ονομάστηκε πιθανόν από το τρέμω => τρέμισσα => ντρέμισσα <=> δρέμισσα, λόγω των συχνών σεισμών. Η θεωρία αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι αρχικά το χωριό ήταν χτισμένο ψηλά στην πλαγιά της Τούρλας και μετά από έναν μεγάλο σεισμό καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε χαμηλότερα. Η παλιά θέση του χωριού, γνωστού σήμερα ως Λάκκος, είναι ακόμα διάσπαρτη από οικοδομικούς λίθους. Η συγκεκριμένη θεωρία είναι και η επικρατέστερη.

Μια άλλη θεωρία για την προέλευση του ονόματος είναι αυτή του στρατηγού Στέλιου Πανουργιά. Επειδή παλαιότερα το χωριό πιθανόν να ήταν μέσα σε δάσος από δρύς, από τη λέξη  δρυμός => δρεμός => δρέμισσα. Σήμερα δρυς συναντάει κανείς ανάμεσα στην Παύλιανη και το Κουμαρίτσι, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το χωριό.

Η παράδοση σώζει το γεγονός ότι το χωριό πριν ονομαστεί Δρέμισσα ονομαζόταν Κοτρώνα, ίσως λόγω των πολλών βράχων που την περιτριγυρίζουν και τη γενικότερη τραχύτητα του τοπίου.

Η ημερομηνία ίδρυσης και κατοίκησης του χωριού είναι άγνωστη και καμία μαρτυρία δεν σώζεται σχετικά. Η ονομασία μιας από τις πηγές του χωριού ως «Ρούς» ίσως υποδηλώνει ότι υπήρχε οικισμός από αρχαιοτάτων χρόνων όμως κανένα εύρημα δεν υπάρχει στην περιοχή που να το επιβεβαιώνει. Ο Πάνος Γ. Μαυριάς αναφέρει στο βιβλίο του ότι γύρω στα 1930 στη θέση "Λάκκος" βρέθηκε τάφος με αρχαία κτερίσματα από τον Δημήτριο Πατούλα. Ο τάφος ισοπεδώθηκε και τα κτερίσματα δεν φυλάχτηκαν.

Στο να καταφύγουν και να χτίσουν στο κάπως απόκρυφο και απόμερο μέρος το χωριό οι πρώτοι κάτοικοί του ασφαλώς συνετέλεσε η καταπιεστική εποχή της τουρκοκρατίας. Η παράδοση σώζει το γεγονός ότι στη Δρέμισσα δεν υπήρχε ποτέ μόνιμα Τούρκος τοποτηρητής. Αρχικά το χωριό είχε λιγοστές καλύβες και φαίνεται πως κάθε σπίτι ήθελε να έχει την πρωτοκαθεδρία πάνω από τα άλλα. Γι' αυτό και οι κάτοικοι των γύρω χωριών έλεγαν για τη Δρέμισσα: «Δώδεκα καλύβες, δέκα τρεις καπεταναίοι».

Διοικητικά - πληθυσμιακά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφέρεται επίσημα, μετά την Επανάσταση του 1821, το 1835 με την παλιά της ονομασία από την Τουρκοκρατία ως Δρέμισα να προσαρτάται στον τότε δήμο Ερινεού. Το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 1915 με το ΦΕΚ 89Α - 04/03/1915 μετονομάστηκε σε Πανουργιάς.[7] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι αποτελεί κοινότητα[8] η οποία υπάγεται στη δημοτική κοινότητα Καλλιέων του Δήμου Δελφών.[7] Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είναι:

Έτος Πληθυσμός
1951 309[9]
1961 164[10]
1971 96[11]
1981 158[12]
1991 164[13]
2001 329[14]
2011 196

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 27. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 24. 
  2. 2,0 2,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 48. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 71. 
  3. Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τομ. 12, Αθήνα, σελ. 384
  4. «Fokida, e-cityQ Πανουργιάς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2023. 
  5. «Η Μάχη της Δρέμισσας». www.efokmel.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  6. Πανδέκτης: Δρέμισα - Πανουργιάς
  7. 7,0 7,1 «Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτων - ΕΕΤΑΑ». Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2018. 
  8. «Νόμος 4555/2018 - ΦΕΚ 133/Α/19-7-2018 ( Άρθρα 1 - 151) (Πρόγραμμα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ) (Κωδικοποιημένος)». e-nomothesia.gr | Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας. 19 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  9. Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 182 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf. 
  10. Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 174 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf. 
  11. Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 171 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf. 
  12. Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 182 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf. 
  13. Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 228 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf. 
  14. Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 225 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.