Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ
 | |
| Κατηγορία | World Rally Car |
|---|---|
| Χώρα | Παγκόσμια |
| Εναρκτήρια περίοδος | 1973 |
| Κατασκευαστές | 3 |
| Προμηθευτές ελαστικών | Michelin, Pirelli |
| Πρωταθλητής οδηγών |  Sébastien Ogier |
| Πρωταθλητής συνοδηγών | Julien Ingrasia |
| Πρωταθλήτρια κατασκευαστών |  Hyundai |
| Επίσημη ιστοσελίδα | www.wrc.com |
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ (αγγλικά: World Rally Championship, WRC εν συντομία στην Αγγλική γλώσσα) είναι μια σειρά αγώνων που διοργανώνεται από τη FIA , κορυφώνοντας με οδηγό πρωταθλητή, συνοδηγό και κατασκευαστή. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα του οδηγού και το παγκόσμιο πρωτάθλημα του κατασκευαστή είναι ξεχωριστά πρωταθλήματα, αλλά με βάση το ίδιο σύστημα σημείων. Η σειρά αποτελείται σήμερα από 14 συνήθως τριήμερες εκδηλώσεις που οδηγούνται σε επιφάνειες από χαλίκι και πίσσα μέχρι χιόνι και πάγο. Κάθε αγώνας χωρίζεται σε 15-25 ειδικές διαδρομές οι οποίες κινούνται ενάντια στο ρολόι σε κλειστούς δρόμους.
Η WRC δημιουργήθηκε από γνωστά και δημοφιλή διεθνή ράλλυ, τα περισσότερα από τα οποία ήταν προηγουμένως μέρος του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ράλλυ ή του Διεθνούς Πρωταθλήματος Κατασκευαστών και η σειρά πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1973 . Το Παγκόσμιο Ράλλυ Αυτοκίνητο είναι η τρέχουσα προδιαγραφή αυτοκινήτων της σειράς. Εξέλιξε από τα αυτοκίνητα της ομάδας Α, τα οποία αντικατέστησαν τα απαγορευμένα της ομάδας Β . Τα World Rally Cars είναι χτισμένα σε τετρακύλινδρο αυτοκίνητα παραγωγής 1.6 λίτρων, αλλά διαθέτουν στροβιλοσυμπιεστές , αντιολισθητικά συστήματα, τετρακίνηση , διαδοχικά κιβώτια ταχυτήτων, αεροδυναμικά εξαρτήματα και άλλες βελτιώσεις που φέρνουν την τιμή ενός αυτοκινήτου WRC σε περίπου 1 εκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ (€ 700.000 / £ 500.000).
Το WRC διαθέτει τρία πρωταθλήματα υποστήριξης, το πρωτάθλημα Junior World Rally (JWRC, πρώην Ακαδημία WRC), το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ 2 (WRC 2, πρώην Πρωτάθλημα Πρωταθλήματος Super 2000) και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ 3 (WRC- 3, πρώην Πρωτάθλημα Παγκόσμιου Ράλλυ Παραγωγής) που αμφισβητούνται στα ίδια γεγονότα και στάδια με την WRC, αλλά με διαφορετικούς κανονισμούς. Οι αγώνες WRC-2, WRC-3 και νεοεισερχόμενοι αγώνες διανύουν τα στάδια μετά τους οδηγούς WRC.
Ιστορία του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλλυ έγινε το 1973, με πρώτο αγώνα στο Μόντε Κάρλο. Το Alpine Reanult, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που νίκησε στην ιστορία του Παγκοσμίου πρωταθλήματος. Ύστερα όμως, το αυτοκίνητο της Lancia, το Lancia Stratos κατάφερε να αναδείξει ως πρωταθλήτρια κατασκευαστών για τρεις συνεχόμενες σεζόν τη Lancia. Από το 1980, το WRC βράβευε και τον οδηγό που νικούσε τον αγώνα με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το Παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλλυ οδηγών. Πρωταθλητές αναδείχτηκαν μεγάλοι θρύλοι των ράλλυ, όπως ο Sandro Mounari το 1977, ο Marku Alen το 1978, ο Bjon Valdegard το 1979, ο Waletr Rhoerl το 1980 και το 1982, ο Ari Vatanen το 1981. Αυτοκίνητα που έτρεξαν εκείνη την εποχή ήταν το Ford Escord, το Fiat 131 Abarth, το Opel Ascona 400, το Talbot Sunbeam. Lotus
Η Εποχή της Group B[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δεκαετία του '80, ήταν "αφιερωμένη" στην Group B. Η Group B, αποτελούνταν από αμάξια με ισχυρούς υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες και τετρακίνηση. Το αμάξι που ξεχώρισε όμως ήταν αυτό της Audi quattro. Είχε κάνει μεγάλη επιτυχία, σε αυτήν την κατηγορία κατακτώντας δύο πρωταθλήματα κατασκευαστών το 1982 και το 1984, επίσης και οι οδηγοί του αυτοκινήτου στάθηκαν ικανοί, κερδίζοντας και αυτοί δύο πρωταθλήματα: το 1983 ο Χάνου Μίκολα και το 1984 ο Στιγκ Μπλόμκβιστ. Έχει περάσει και μια γυναίκα από το τιμόνι του Audi, η Γαλλίδα, Μισέλ Μούτον η οποία έφτασε πολύ κοντά στο να πάρει τον παγκόσμιο τίτλο του 1984. Εξαίρεση στην τετρακίνηση αποτέλεσε η θρυλική Lancia 037, που με κίνηση μόνο στους πίσω τροχούς κατάφερε και κέρδισε το πρωτάθλημα του 1983. Το 1984 εμφανίστηκε και το αυτοκίνητο θρύλος του Group B, το peugeot 205 T-16. To Peugeot εμφανίστηκε στους αγώνες με τον Ari Vatanen, ενώ κέρδισε 2 πρωταθλήματα οδηγών με τον Timo Salonen το 1985 και με τον Juha Kankunen το 1986. Πέρα από τις επιτυχίες όμως, υπήρχαν και θάνατοι όπως αυτός του Ατίλιο Μπετέργκα όπου τράκαρε το 1985, με ενα Lancia 037, σε ηλικία 32 ετών.
Το 1986, έκανε την εμφάνιση του, το μοντέλο της Lancia Delta S4, το οποίο για εκείνη την εποχή, ήταν ένα πολύ γρήγορο αυτοκίνητο. Άλλη μια χρονιά που, υπήρχε ένα μοιραίο περιστατικό. Αυτό ήταν στο Ράλι Πορτογαλίας, όπου τρεις θεατές σκοτώθηκαν και 30 τραυματίστηκαν εξαιτίας του οδηγού, Χοακίν Σάντος ο οποίος έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του. Επίσης, την ίδια χρονιά ένας άλλος οδηγός, ο Τοιβόνεν και ο συνοδηγός του, ο Σέρτζιο Σέστο, βρήκαν τραγικό θάνατο όταν το αυτοκίνητο τους βρέθηκε στον γκρεμό και ανεφλέγη ακαριαία μετά από πρόσκρουση σε δέντρο. Λόγω των πολλών ατυχημάτων και θανάτων, ο Ζάν - Μαρί Μπαλέστρ, ο οποίος ήταν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας του Μηχανοκίνητου Αθλητισμού (FISA), κατήργησε την κατηγορία των αυτοκινήτων Group B.
Η Εποχή της Group A[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρχικά, το WRC "σχεδίαζε" να ασχοληθεί με αυτοκίνητα της κατηγορίας "S", αλλά απορρίφθηκε αυτή η απόφαση. Έτσι, μετά την απαγόρευση των αυτοκινήτων Group B, άρχισε μια νέα εποχή: Αυτή της Group A. Η Εποχή της Group A, διήρκεσε περίπου 7-10 χρόνια. Σε εκείνη την κατηγορία, έκαναν την εμφάνιση τους τα αυτοκίνητα της Lancia, της Σουμπαρού, της Μιτσουμπίσι και ξανά της Τογιότα. Στα πρώτα χρόνια η Lancia πoυ ήταν πιο έτοιμη με τη Lancia Delta HF 4WD στην αρχή και μετά με την Lancia Delta Integrale κέρδισε τα πρωταθλήματα κατασκευαστών από το 1987 ως το 1992 και αντίστοιχα των οδηγών με τους Juha Kankunen το 1987 και το 1991 και τον Masimo Biazion το 1988 και το 1989.Η Τογιότα, είχε στο ρόστερ της τον Ισπανό οδηγό, τον Κάρλος Σάινθ, παίρνοντας δύο τίτλους το 1990 και το 1992. Το 1993, ο Σάινζ έφυγε και τον αντικατέστησε ο Κανκούνεν, ο οποίος κέρδισε την ίδια χρονιά τον τέταρτο του τίτλο, και τον πρώτο της Τογιότα (κατασκευαστών). Στη συνέχεια η Toyota πήρε το πρωτάλημα και το 1994 με πρωταθλητή τον Didier Auriol. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι επιτυχίες των Σουμπαρού και Μιτσουμπίσι ήταν μεγάλες. Η Σουμπαρού είχε στη διάθεση της, τον Κόλιν Μακ Ρέι και κέρδισε τον πρώτο του και μοναδικό τίτλο το 1995, και για τρεις συνεχόμενες χρονιές τον τίτλο κατασκευαστών η Σουμπαρού. (1995 -1998). Από το 1996 μέχρι και το 1999, ο Τόμμι Μάκινεν, έγινε νέος παγκόσμιος πρωταθλητής και ο πρώτος οδηγός με τρεις συνεχόμενους τίτλους.
Η Εποχή των WRC[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ του 1997 , οι κανονισμοί του Παγκόσμιου Ράλλυ παρουσιάστηκαν ως προτεινόμενος αντικαταστάτης της Ομάδας Α (μόνο τα διαδοχικά έργα της Mitsubishis εξακολουθούν να συμμορφώνονται με τον τελευταίο τύπο, έως ότου ομολόγησαν και ένα Lancer Evolution WRC από το Ράλι του San Remo 2001) . Μετά την επιτυχία του Mäkinen και των Ιαπώνων κατασκευαστών, η Peugeot της Γαλλίας έκανε μια πολύ επιτυχημένη επιστροφή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι. Ο Finn Marcus Grönholm πήρε τον τίτλο των οδηγών στην πρώτη του ολόκληρη χρονιά στη σειρά και η Peugeot κέρδισε το στέμμα των κατασκευαστών. Ο Richard Burns της Αγγλίας κέρδισε τον τίτλο του 2001 με ένα Subaru Impreza WRC, αλλά ο Grönholm και η Peugeot πήραν πίσω τους δύο τίτλους το 2002. Το 2003 είδε το Νορβηγό Petter Solberg πρωταθλητή με Subaru Impreza. Μετά ήρθε η σειρά της Citroën να δημιουργήσει το δικό της θρύλο. Ο Sébastien Loeb τσάρωσε τα επόμενα χρόνια με το Citroën Xsara WRC . Η Citroën πήρε τον τίτλο των κατασκευαστών τρεις φορές στη σειρά. Το 2006 και το 2007 ήταν η σειρά της Ford να πάρει 2 συνεχόμενα πρωταθλήματα κατασκευαστών και ο Loeb ξεπέρασε το ρεκόρ των Mackinen με τέσσερις συνεχόμενους τίτλους οδηγών, κερδίζοντας το ένατο συνεχόμενο πρωτάθλημα το 2012. Η Volkswagen Motorsport εισήλθε στο πρωτάθλημα το 2013 και ο Sebastien Ogierκυριάρχησε στη σειρά με έξι διαδοχικούς τίτλους. Νέοι κανόνες παγκόσμιου Ράλλυ εισήχθησαν για το 2017 που δημιούργησαν γρηγορότερα και πιο επιθετικά αυτοκίνητα.
Το 2018, η Toyota Gazoo Racing WRT κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, κερδίζοντας τον Toyota τον τίτλο των πρώτων κατασκευαστών τους από το 1999 . Με τον Tommi Mäkinen επικεφαλής της ομάδας, έγινε ο πρώτος στην ιστορία της οδήγησης ράλλυ για να κερδίσει ένα πρωτάθλημα τόσο ως οδηγός και ως κύριος της ομάδας.
Το 2019, ο Εσθονός Ott Tanak της Toyota κέρδισε το Πρωτάθλημα των οδηγών και έγινε ο πρώτος μη Γάλλος οδηγός μετά τον Πέτερ Σόλμπεργκ το 2003.
Το 2020, ο Γάλλος Σεμπαστιάν Οζιέ επέστρεψε στην θέση του πρωταθλητή κερδίζοντας για 7η φορά τον τίτλο και έγινε ο δεύτερος οδηγός που το πετυχαίνει με τρεις ομάδες μετά τον Γιούχα Κάνκουνεν. Η Hyundai κέρδισε το δεύτερο συνεχόμενο τίτλο κατασκευαστών
Δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όριο των αγώνων της κάθε σεζόν, πρέπει να είναι στους 13. Οι επιτρεπτές συνθήκες είναι: Χιόνι, Χώμα και Άσφαλτος. Σε κάθε αγώνα που γίνεται και ολοκληρώνεται, μοιράζονται βαθμοί, στον οδηγό και την ομάδα του. Οι βαθμοί που μπορούν να πάρουν (ανάλογα με την θέση που τερματίζουν) είναι:
- 1ος : 25 βαθμοί
- 2ος : 18 βαθμοί
- 3ος : 15 βαθμοί
- 4ος : 12 βαθμοί
- 5ος : 10 βαθμοί
- 6ος : 8 βαθμοί
- 7ος : 6 βαθμοί
- 8ος : 4 βαθμοί
- 9ος : 2 βαθμοί
- 10ος : 1 βαθμός
Τα τελευταία χρόνια, οι ειδικές διαδρομές σε κάθε ράλλυ μπορούν να είναι από 15 έως και 35 στον αριθμό, που είναι κάτω των δύο χιλιομέτρων. Οι σούπερ ειδικές διαδρομές όμως, μπορεί να είναι και 50 χιλιομέτρων. Η κάθε μέρα, ολοκληρώνεται (με τις διαδρομές συνολικά) στα 400 χιλιόμετρα. Πριν από την επίσημη εκκίνηση του αγώνα, γίνονται τα λεγόμενα shakedowns, γνωστά και ως δοκιμές. Η επίσημη εκκίνηση αρχίζει την επόμενη μέρα (Πέμπτη) και τελειώνει την Κυριακή. Σε περίπτωση, που ένα αμάξι πάθει κάποια βλάβη, μεταφέρεται με φορτηγά οδικής βοήθειας, προς το συνεργείο της ομάδας, όπου κατασκεύασε το αυτοκίνητο. Το κάθε σέρβις (Service), διαρκεί περίπου 45 λεπτά. Ύστερα, μετά το τέλος της ημέρας, τα αυτοκίνητα μπαίνουν μέσα σε ένα κλειστό πάρκο, όπου εκεί είναι ασφαλισμένα.
Power Stage[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα εισήχθη το 2011 , το "Power Stage" είναι το τελικό στάδιο του αγώνα. Πρόσθετοι πόντοι του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος είναι διαθέσιμοι στους τρεις (μέχρι το 2016) ταχύτερους οδηγούς μέσω της σκηνής (ανεξάρτητα από το πού τελικά τελείωσαν στο αγώνα), με την ταχύτερη ομάδα να λαμβάνει τρεις βαθμούς, ο δεύτερος ταχύτερος να λαμβάνει δύο πόντους, ταχύτερη λήψη ενός σημείου. Το 2017 το σύστημα βαθμολόγησης τροποποιήθηκε έτσι ώστε οι πέντε ταχύτεροι οδηγοί μέσω της σκηνής απονεμήθηκαν πόντοι από πέντε για πρώτη σε μία για πέμπτη. Για ειδικές διαδρομές, ο χρονισμός θα είναι στο δέκατο του δευτερολέπτου. Για το "Power Stage", ο χρονισμός θα είναι στο χιλιοστό του δευτερολέπτου.
Ράλλυ 2[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρχικά γνωστό ως "SuperRally", το Rally 2 είναι ένα σύνολο κανονισμών που επιτρέπουν σε έναν οδηγό ο οποίος αποχωρεί από μια εκδήλωση να επανέλθει την επόμενη μέρα με την επιβολή ποινής επτά λεπτών για κάθε χαμένη σκηνή (ποινή δέκα λεπτών εάν μόνο ένα στάδιο έχει χαθεί). Αυτό επιτρέπει στους οδηγούς που αποχωρούν από μια εκδήλωση να συνεχίσουν και να ανταγωνίζονται για πόντους Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Ωστόσο, εάν αποσυρθούν στο τελικό σκέλος ενός αγώνα, η επανένταξη δεν είναι δυνατή. Ομοίως, η χρήση των κανονισμών του Rally 2 είναι στη διακριτική ευχέρεια των διοργανωτών εκδηλώσεων.
Ομάδες και οδηγοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
21 διαφορετικοί κατασκευαστές έχουν κερδίσει ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ: Citroën , Ford , Lancia , Toyota , Peugeot , Subaru , Volkswagen , Mitsubishi , Audi , Fiat , Hyundai , Datsun / Nissan , Opel , Renault , Renault - Alpine , Saab , Mazda , BMW , Mercedes-Benz , Porsche και Talbot. Περαιτέρω 11 έχουν τελειώσει στο βάθρο: Seat , Mini , Vauxhall , Alfa Romeo , Volvo , Ferrari , MG , Polski Fiat , Škoda , Triumph και Wartburg .
Η Suzuki και η Subaru αποχώρησαν από την WRC στο τέλος του 2008 , επικαλούμενες την οικονομική ύφεση, επηρεάζοντας την αυτοκινητοβιομηχανία για την απόσυρσή τους. Η Μίνι και η Ford έφυγαν από την WRC στο τέλος του πρωταθλήματος του 2012 , λόγω μιας παρόμοιας οικονομικής ύφεσης που επηρέασε την ευρωπαϊκή αγορά, παρόλο που η Ford συνέχισε να παρέχει τεχνική υποστήριξη στη M-Sport.
Μια τυπική ομάδα WRC θα αποτελείται από περίπου 40 άτομα στις εκδηλώσεις, με επιπλέον 60-100 στη βάση της ομάδας.
Οι κατασκευαστές και οι ομάδες που υποστηρίζονται από τον κατασκευαστή έχουν συνήθως δύο ή τρεις οδηγούς που συμμετέχουν σε κάθε αγώνα οι οποίοι είναι κατάλληλοι να κερδίσουν πόντους. Ο συνολικός αριθμός των πληρωμάτων (οδηγός και συνοδηγός ) στις συγκεντρώσεις κυμάνθηκε από το 47 ( Μόντε Κάρλο και Μεξικό ) έως 108 ( Μεγάλη Βρετανία ) κατά τη διάρκεια του 2007.
Το 2012, η ομάδα Ford World Rally και η ομάδα Mini WRC ανακοίνωσαν την αναχώρησή τους από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ για την εποχή του 2013. Η Volkswagen και η Hyundai επέστρεψαν στο πρωτάθλημα το 2013 και το 2014, αντίστοιχα. Η Toyota ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι για τη σεζόν του 2017 με την Toyota Gazoo Racing και το αυτοκίνητό της Toyota Yaris WRC. Επίσης, η Citroën θα επιστρέψει στο άθλημα το 2017 με μια πλήρως υποστηριζόμενη από το εργοστάσιο ομάδα μετά από ανταγωνισμό με μερική απασχόληση το 2016 για να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη του ολοκαίνουργιου αυτοκινήτου τους 2017 γενιάς με βάση το Citroën C3.
Αυτοκίνητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα τρέχοντα αυτοκίνητα με 1,6 L κινητήρες turbo άμεσης έγχυσης και τετρακίνηση είναι κατασκευασμένα σύμφωνα με τους κανονισμούς του World Rally Car για αγώνες σε πίσσα, χαλίκι και χιόνι. Η απόδοση ισχύος περιορίζεται σε περίπου 380 ίππους (280 kW). Τα τρέχοντα αυτοκίνητα στο πρωτάθλημα περιλαμβάνουν τα Citroën C3 WRC , το Ford Fiesta WRC , το Toyota Yaris WRC και το Hyundai i20 Coupe WRC . Το Volkswagen Polo R WRC τερμάτισε με το κλείσιμο της σεζόν του 2016.
Η WRC διεξήχθη στο παρελθόν για τα ράλλυ της ομάδας Α και της ομάδας Β . Ωστόσο, λόγω της αυξανόμενης ισχύος, της έλλειψης αξιοπιστίας και μιας σειράς θανατηφόρων ατυχημάτων κατά τη διάρκεια του αγώνα του 1986 , η ομάδα Β απαγορεύτηκε οριστικά. Αργότερα, το 1997 , τα αυτοκίνητα της Ομάδας Α εξελίχθηκαν στην κατηγορία των αυτοκινήτων της WRC, για να διευκολύνουν την ανάπτυξη νέων αυτοκινήτων και να φέρουν νέες μάρκες στο διαγωνισμό. Το 2011 , θεσπίστηκαν νέοι κανόνες για την ενθάρρυνση περισσότερων κατασκευαστών (και ιδιωτών) να συμμετάσχουν, επειδή η πρόσφατη οικονομική ύφεση ώθησε αρκετούς κατασκευαστές να εγκαταλείψουν το πρωτάθλημα.
Τα αυτοκίνητα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ Αυτοκινήτου Παραγωγής περιορίζονται σε αυτοκίνητα με βάση την παραγωγή που έχουν αναγνωριστεί σύμφωνα με τους κανόνες της Ομάδας Ν . Τα αυτοκίνητα στο πρωτάθλημα παγκόσμιου ράλλυ Super 2000 είναι αναγνωρισμένα σύμφωνα με τους κανόνες Super 2000 . Τα περισσότερα αυτοκίνητα στο πρωτάθλημα Junior World Rally είναι αναγνωρισμένα σύμφωνα με τους κανόνες Super 1600 , αλλά η ομάδα N και τα επιλεγμένα αυτοκίνητα της ομάδας Α μπορούν επίσης να αμφισβητήσουν τη σειρά.
Από το 2013 ξεκίνησε μια νέα κατηγορία αυτοκινήτων ράλλυ, γνωστή ως ομάδα R , ως αντικατάσταση των κατηγοριών ομάδας Α και ομάδας N, με αυτοκίνητα ταξινομημένα σε μία από τις έξι κατηγορίες ανάλογα με την χωρητικότητα και τον τύπο του κινητήρα, το μεταξόνιο και το σύστημα μετάδοσης κίνησης. Ως αποτέλεσμα, κανένα αυτοκίνητο δεν θα αναγνωριστεί σύμφωνα με τους κανονισμούς της ομάδας Α και της ομάδας Ν και θα αντικατασταθεί από την ομάδα R. Παράλληλα, αναδιαρθρώθηκαν τα πρωταθλήματα Super 2000 και παραγωγής αυτοκινήτων. Τα αυτοκίνητα Super 2000 και Group N συγχωνεύθηκαν σε ένα πρωτάθλημα, γνωστό ως Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ 2, παράλληλα με τα αυτοκίνητα R4 και R5, ενώ το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αυτοκινήτου Παραγωγής αναδείχθηκε πλήρως ως το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ 3 για αυτοκίνητα με δύο τροχούς που συμμορφώνονται με τους κανονισμούς R1, R2 και R3.
Κάλυψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Ελλάδα, το WRC έχει εμφανιστεί στην Ελλ. Τηλεόραση και (το οποίο μετέδωσε το Ράλλυ Ακρόπολις) απο την ΕΡΤ. Επίσης, η Cosmote έχει το δικαίωμα ζωντανής μετάδοσης του κάθε αγώνα.
Η Promter GmbH κατέχει τα εμπορικά δικαιώματα στο πρωτάθλημα και μέσω της WRC TV παράγει καθημερινές ενημερώσεις από κάθε εκδήλωση μετά την ολοκλήρωση των φάσεων της ημέρας και την επεξεργασία της τηλεοπτικής κάλυψης. Αυτά τα ημερήσια προγράμματα προβολής έχουν διάρκεια 30 λεπτών και καλύπτουν σε βάθος τα στάδια της ημέρας, με βίντεο μέσα στο αυτοκίνητο καθώς και με συνεντεύξεις οδηγών. Πριν από το ράλλυ υπάρχει επίσης ένα πρόγραμμα προεπισκόπησης στυλ περιοδικού που ενσωματώνει κανονικά ειδικό οδηγό, τεχνικά και ομαδικά χαρακτηριστικά καθώς και μια επισκόπηση της επερχόμενης διαδρομής του αγώνα. Υπάρχει επίσης ένα πρόγραμμα αναθεώρησης μετά την εκδήλωση, το οποίο διαρκεί περίπου μία ώρα, το οποίο συνοψίζει το ράλλυ και τα μεγάλα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.
Αυτό εμφανίζεται στη συνέχεια σε περισσότερες από 150 αγορές σε πολλές γλώσσες. Η σύνθεση και η μορφή αυτών των προγραμμάτων μπορούν να αλλάξουν από χώρα σε χώρα ανάλογα με τον τοπικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα, αλλά όλα χρησιμοποιούν τηλεόραση WRC.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο , η κάλυψη της σεζόν του 2017 χωρίζεται σε τέσσερις τηλεοπτικούς σταθμούς. Το κανάλι 5 μεταδίδει την αναθεώρηση μετά την εκδήλωση, ενώ το πρόγραμμα προεπισκόπησης προβάλλεται στο δίκτυο Spike του. Η BT Sport έχει δικαιώματα για live στάδια και καθημερινές εκδηλώσεις, η Motors TV επισημαίνει τα δικαιώματα και η ουαλική γλώσσα S4C καλύπτει επίσης το πρωτάθλημα στο πρόγραμμα Ralio.
Το 2016, το σωρευτικό παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό για τα προγράμματα της WRC TV ήταν πάνω από 700 εκατομμύρια. Ο προγραμματισμός ήταν διαθέσιμος σε περισσότερες από 150 αγορές και περισσότερες από 12.000 ώρες εξετάστηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ραδιόφωνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ζωντανή ραδιοφωνική κάλυψη παρέχεται στην αγγλική γλώσσα από το WRC Live μέσω του Διαδικτύου και περιλαμβάνει αναφορές τελικού σταδίου απευθείας από τους οδηγούς και τις ομάδες καθώς και νέα για το πάρκο υπηρεσιών. Επίσης, παρήγαγαν podcasts. Παρουσιάστηκε επίσης σύγχρονη μουσική κατά τη διάρκεια διαλειμμάτων στην κάλυψη του ράλλυ.
Επί του παρόντος, ο ραδιοφωνικός σταθμός αναπαράγει τον ήχο του WRC + All Live.
Διαδικτυακή ροή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κάλυψη παρέχεται από την WRC Promoter GmbH μέσω βίντεο κατόπιν παραγγελίας στο δικτυακό τόπο της WRC + με ζωντανά ειδικά στάδια, στιγμιότυπα, χρονοδιάγραμμα, ενσωματωμένο footage και ζωντανή παρακολούθηση χαρτών.
Από το 2018, εισήχθη το WRC + All Live, που παράγει ζωντανή κάλυψη από όλα τα στάδια κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Πρωταθλήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περισσότερες Νίκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ενημερώθηκε μετά το 2021 Ράλι της Φινλανδίας. Οι οδηγοί και οι κατασκευαστές που έχουν συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι το 2021 είναι με έντονους χαρακτήρες.
|
|
|
Εξέλιξη του ημερολογίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Ford Manufacturer Profile & Rally History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-16. https://web.archive.org/web/20181216120530/http://www.rallye-info.com/carmake_profile.asp?make=1. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Ο Βάλτεγκαρτ οδήγησε ένα Mercedes 450 SLC σε δύο ράλι το 1979.
- ↑ Το 1977 και 1978, το πρωτάθλημα οδηγών ονομαζόταν FIA Cup for Rally Drivers.
- ↑ «Statistics - Driver wins». juwra.com.
- ↑ «Statistics - Driver wins per nationalities». juwra.com.
- ↑ «Statistics - Makes wins». juwra.com.
- ↑ «Rally Australia Cancelled». www.wrc.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Rally China cancelled due to weather damage - wrc.com». www.wrc.com. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|