Πίτσα Γαλάζη
| Πίτσα Γαλάζη | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Πίτσα Γαλάζη (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1940 Λεμεσός |
| Θάνατος | 14 Φεβρουαρίου 2023[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κύπρος |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Πάντειο Πανεπιστήμιο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιήτρια ραδιοφωνική παραγωγός δημοσιογράφος |
| Εργοδότης | Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου |
Η Πίτσα Γαλάζη (πραγματικό όνομα: Καλλιόπη Μόρτη[2][α], Λεμεσός 1940 - 15 Φεβρουαρίου 2023) ήταν Κύπρια ποιήτρια. Εξέδωσε 14 βιβλία[3], ενώ για το έργο της έλαβε διάφορες τιμητικές διακρίσεις σε Ελλάδα και Κύπρο.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπουδές και επαγγελματική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1940 στη Λεμεσό[4] και πέρασε μεγάλο μέρος των παιδικών της χρόνων στο Παλαιχώρι[2] (όπου μετακόμισε λόγω της εργασίας του πατέρα της[5]) προτού επιστρέψει στον τόπο γέννησής της με ενδιάμεσο σταθμό τον Αγρό Λεμεσού[3]. Στην εφηβική της ηλικία διετέλεσε μέλος της ΕΟΚΑ[5], ενώ αργότερα μετέβη στην Αθήνα όπου σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο[2][6]. Επαγγελματικά δραστηριοποιήθηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός στο ΡΙΚ[5], δημοσιογράφος και συντάκτρια σε εφημερίδες και περιοδικά λογοτεχνικού και φιλολογικού περιεχομένου[4][6]. Ζούσε μόνιμα στη Λεμεσό[2]. Απεβίωσε στις 15 Φεβρουαρίου 2023[7].
Παρουσία στη λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην Ελλάδα, η Γαλάζη εξέδωσε το 1963 την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Στιγμές εφηβείας» (εκδόσεις Φέξη)[2]. Άλλα έργα της είναι τα «Δέντρα και Θάλασσα» (1969), «Η αδελφή του Αλέξανδρου» (1973), «Υπνοπαιδεία» (1978), «Σηματώροι» (1983), «Τα πουλιά του Ευστόλου και ο Έγκλειστος» (1999), «Η Φωνή» (2018) κ.ά. Έχει αποσπάσει τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Κυπριακής Δημοκρατίας (1969, 1983 και 2018), ενώ το 1999 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, ιταλικά κλπ)[8].
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αναφέρεται και ως Καλλιόπη Μόρτη-Σωτηρίου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.ucy .ac .cy /bmg /announcement-of-the-department-of-byzantine-and-modern-greek-studies-of-the-university-of-cyprus-on-the-death-of-pitsa-galazi /. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Χατζηγεωργίου, Γιάννης (12 Μαρτίου 2019). «Πίτσα Γαλάζη: Γερνάω, αλλά έχω βρέφη όνειρα». philenews.com. Φιλελεύθερος. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Μωυσέως, Μερόπη (17 Δεκεμβρίου 2018). «Πίτσα Γαλάζη: «Είμαι άνθρωπος της συλλογικής μνήμης»». parathyro.politis.com.cy. Πολίτης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 Ιστορία των Ελλήνων, εκδόσεις Δομή, τόμος 15, Αθήνα, χ.χ., σελ. 619.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Πίνη, Μαίρη (1 Μαϊου 1998). «Πίτσα Γαλάζη: κάθε εποχή έχει και την Ελένη της». ΒΗΜΑDONNA: 50-53. http://invenio.lib.auth.gr/record/7057/files/npa-2004-6801.pdf. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 «Γαλάζη Πίτσα (Galazi Pitsa)». armosbooks.gr. Εκδόσεις Αρμός. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020.
- ↑ «Θλίψη στο Υφ. Πολιτισμού - Έφυγε από τη ζωή η ποιήτρια Πίτσα Γαλάζη». sigmalive.com. SigmaLive. 15 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «Γαλάζη Πίτσα». ekebi.gr. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. 17 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020.
|