Πάτροκλος Σταύρου

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πάτροκλος Σταύρου
Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω
Περίοδος
1963 – 30 Απριλίου 1993
ΠρόεδροςΑρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄
Σπύρος Κυπριανού
Γιώργος Βασιλείου
Γλαύκος Κληρίδης
ΠροκάτοχοςΑπόστολος Κοντός
ΔιάδοχοςΠαντελής Κούρος
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1933, Λευκωσία, Κύπρος
Θάνατος15 Μαρτίου 2014
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΚυπριακή
ΣπουδέςΦιλοσοφία
ΕπάγγελμαΕκδότης, συγγραφέας, ερευνητής, ιστορικός και αρθρογράφος
δεδομένα

Ο Πάτροκλος Σταύρου ήταν Ελληνοκύπριος εκδότης, συγγραφέας, ερευνητής, ιστορικός, αρθρογράφος και πολιτικός. Διετέλεσε Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω της Κύπρου για 30 χρόνια.

Βιογραφικά Στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πάτροκλος Σταύρου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1933.[1][2][3][4] Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο.[1] Στη συνέχεια σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με υποτροφία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄.[1][2] Κατά τη διάρκεια των σπουδών του διετέλεσε Πρόεδρος της Ενώσεως Φοιτητών «Πλάτων» της Φιλοσοφικής Σχολής, της Πανσπουδαστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνος (Π.Ε.Κ.Α.), της Διοικούσας Επιτροπής Συλλόγων Πανεπιστημίου Αθηνών (Δ.Ε.Σ.Π.Α.) και της Εθνικής Φοιτητικής Ενώσεως Κυπρίων (Ε.Φ.Ε.Κ.).[1][2]

Την περίοδο 1955-1959 συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου.[1][2] Την περίοδο 1957-1960 υπηρέτησε ως Ιδιαίτερος Γραμματεύς του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχου Μακαρίου στην Αθήνα και στη Λευκωσία.[1][2]

Πολιτική πορεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ανακηρύχθηκε η Κύπρος σε ανεξάρτητο κράτος το 1960, ανέλαβε τη διεύθυνση του Γραφείου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄.[1][2] Το 1963 διορίσθηκε Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω.[1][2] Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τον Ιούνιο του 1993, στην Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1960, στην Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1968, στην Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1973, στην Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1977, στην Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1978, στην Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού 1983, στην Κυβέρνηση Γιώργου Βασιλείου 1988 και για λίγους μήνες στην Κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη 1993.[1][2]

Ως Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω ήταν επικεφαλής του Προεδρικού Γραφείου και του Προεδρικού Μεγάρου, απ' ευθείας υπόλογος στον Πρόεδρο ως στενός συνεργάτης.[2] Επισκέφθηκε πολλές χώρες και πήρε μέρος σε διεθνή συνέδρια, πολιτικά και πολιτιστικά, και σε διεθνείς διασκέψεις, καθώς και σε Γενικές Συνελεύσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, σε Συνέδρια Κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων Χωρών και Διασκέψεις Πρωθυπουργών/Προέδρων χωρών της Κοινοπολιτείας, είτε συνοδεύοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είτε ως ειδικός απεσταλμένος, αντιπρόσωπος της Κύπρου.[2]

Την ημέρα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974, βρισκόταν στο Προεδρικό Μέγαρο με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄.[3] Ήταν πολύ σημαντική η βοήθεια του στη διαφυγή και σωτηρία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄.[3] Ο ίδιος συνελήφθη από τους πραξικοπηματίες.[3] Απελευθερώθηκε την ημέρα της τουρκικής εισβολής, στις 20 Ιουλίου 1974.[3] Την ίδια ημέρα η οικογένεια του αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους εισβολείς στην Κερύνεια.[3][5]

Στα μέσα του Αυγούστου 1974 κλήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄ στο Λονδίνο, όπου πήγε και τέθηκε στην υπηρεσία του.[3] Επέστρεψε μαζί με τον Μακάριο στις 7 Δεκεμβρίου 1974.[3] Ο Μακάριος του ανέθεσε επιπλέον την αρμοδιότητα χειρισμού των ανθρωπιστικών θεμάτων της εισβολής, των αγνοουμένων, των εγκλωβισμένων και των θυμάτων.[3]

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πάτροκλος Σταύρου είχε και συγγραφικό έργο.[1] Μελέτησε ιδιαίτερα τον ποιητή Κωστή Παλαμά.[1][2] Το βιβλίο του Ο Παλαμάς και η Κύπρος βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1969, όντας ο πρώτος Κύπριος που βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών.[1][2] Επιπλέον, έχει εκδώσει το βιβλίο του Captain P. S. Le Geyt Makarios in Exile.[1] Έγραψε και εξέδωσε, μεταξύ άλλων, Κατάλογο πινάκων, έργων τέχνης και ιστορικών εγγράφων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και το λεύκωμα Cyprus, The Sweet Land (αγγλικά και γερμανικά).[1] Επίσης, μετέφρασε μαζί με τον Κύπρο Ψυλλίδη το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών δίτομο Ιστορικό Λεύκωμα της Ελληνικής Επαναστάσεως 1821.[1] Οργάνωσε, συντόνισε και επόπτευσε την έκδοση από το Ίδρυμα Αναστάσιου Γ. Λεβέντη της Αρχαίας Κυπριακής Γραμματείας, η οποία κάλυψε την περίοδο μέχρι τα πρωτοχριστιανικά χρόνια της Κύπρου.[1]

Επιπρόσθετα, ασχολήθηκε για σαράντα χρόνια συστηματικά με τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη.[2] Το 1982 η Ελένη Νίκου Καζαντζάκη, χήρα του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη, τον υιοθέτησε και το 1995 του εκχώρησε υπό μορφή γονικής παροχής τα πνευματικά δικαιώματα στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη.[2] Με διαθήκη της το 1982 στη Γενεύη τον κατέστησε μοναδικό και αποκλειστικό κληρονόμο της.[2] Η ίδια διέμενε με την οικογένεια του Πάτροκλου Σταύρου στην Αθήνα από το 1989 έως τον θάνατο της το 2004.[2][5] Ο Πάτροκλος Σταύρου διετέλεσε διευθυντής των εκδόσεων Νίκου και Ελένης Καζαντζάκη.[1]

Είχε αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών στις 10 Ιουνίου του 1991, ως «δίκαιη αναγνώριση της δια βίου προσφοράς του στη Νεοελληνική επιστήμη και στην Εθνική υπόθεση της Κύπρου».[1][3][6][7] Επιπρόσθετα, τιμήθηκε από πολλές χώρες, με κρατικές, εκκλησιαστικές και άλλες διακρίσεις και παράσημα.[3][8]

Ο Πάτροκλος Σταύρου απεβίωσε στις 15 Μαρτίου 2014.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 «Απεβίωσε ο κύπριος συγγραφέας Πάτροκλος Σταύρου». 16 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2020. 
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 «Ο Εκδότης, Πάτροκλος Σταύρου». www.kazantzakispublications.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2020. 
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 «Απεβίωσε ο πρώην Υφυπουργός παρά τω Προέδρω Πάτροκλος Σταύρου». gnomionline.com.cy. 15 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2020. 
  4. ↑ «Σταύρου Πάτροκλος». www.polignosi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Νίκη Π. Σταύρου». www.kazantzakispublications.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2020. 
  6. ↑ «Αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ». Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. 5 Ιουνίου 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2020. 
  7. ↑ «Αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτωρ». Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. 11 Ιουνίου 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2020. 
  8. ↑ «Απονομή παρασήμου». Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. 4 Ιουνίου 1993. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2020. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Απόστολος Κοντός 		Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω
1963 - 30 Απριλίου 1993 		Διάδοχος
Παντελής Κούρος
π • σ • ε Υφυπουργοί Παρά τω Προέδρω
Διατελέσαντες
υφυπουργοί
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πάτροκλος_Σταύρου&oldid=8160860"