Πάνος Καραβίας
| Πάνος Καραβίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Πάνος Καραβίας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1907 Αθήνα |
| Θάνατος | 1985 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Ελεύθερη Σχολή Πολιτικών Επιστημών Κολλέγιο της Γαλλίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος συγγραφέας |
| Εργοδότης | Ελεύθερος Τύπος Αλ-Αχράμ Εστία Εθνικός Κήρυξ Ελευθερία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία Βραβεία Ακαδημίας Αθηνών |
Ο Πάνος Καραβίας (Αθήνα, 1907 – Αθήνα, 1985) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τα έργα του, από την δεκαετία του 1930 μέχρι την δεκαετία του 1970, τιμήθηκαν με βραβεύσεις. Θεωρείται πεζογράφος της μεσοπολεμικής περιόδου, της αποκαλούμενης γενιάς του 1930[1].
Αρχή της σταδιοδρομίας του - σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα το 1921 στο περιοδικό Μούσα, σε ηλικία 16 ετών. Δυο χρόνια αργότερα, το 1923, συμμετείχε στη δημοτιστική Φοιτητική συντροφιά (χωρίς να είναι ακόμη φοιτητής). Σημαντική για αυτόν αποδείχθηκε διάλεξη σχετικά με τον Κώστα Ουράνη (άρθρα για τον οποίο είχε δημοσιεύσει στην εφημερίδα Αθηναϊκή) την οποία παρουσίασε σε εκδήλωση της Φοιτητικής συντροφιάς, στο Ελληνικό Ωδείο. Όταν πηγε στο Παρίσι για σπουδές στην Ελεύθερη Σχολή Πολιτικών Επιστημών (École libre des sciences politiques) και στο Κολλέγιο της Γαλλίας (Collège de France) την περίοδο 1924-1930, εργάστηκε ως δημοσιογράφος - ανταποκριτής στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος μετά από σύσταση του Ουράνη.[1]
Δημοσιογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την επιστροφή του στην Αθήνα, συνέχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος, ως μόνιμος ανταποκριτής στην Ελλάδα της γαλλόφωνης Αιγυπτιακής εφημερίδας Αλ Αχράμ (ως μόνιμος ανταποκριτής στην Ελλάδα, κατά την περίοδο 1934-1946) αλλά και στις αθηναϊκές εφημερίδες Εστία, Εθνική και Ασύρματος. Συνέχισε να δημοσιογραφεί με ψευδώνυμα στον παράνομο Τύπο κατά την Γερμανική Κατοχή, ενώ μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες ζώντας εκεί από το 1946 ως το 1955. Εργάστηκε ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ την περίοδο 1946-1947, ενώ ταυτόχρονα ήταν ανταποκριτής των εφημερίδων Ελευθερία την περίοδο 1946-1955 και Αθηναϊκή από το 1951 μέχρι το 1953. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα συνέχισε τη συνεργασία του με την Ελευθερία γράφοντας άρθρα και επιφυλλίδες.[1]
Από το 1935 έως το 1939 είχε τη θέση του γενικού γραμματέα στο διοικητικό συμβούλιο του Συνδέσμου Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην Ελλάδα.[1]
Λογοτέχνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Καραβίας έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα, δοκίμια, μελέτες και άλλα έργα. Το 1933, στο πρώτο έτος λειτουργίας του περιοδικού Σήμερα ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Πειραϊκά Γράμματα, Νέα Εστία και Καινούρια Εποχή.[1]
Άρχισε να δημοσιεύει έργα του το 1930 με την Νύχτα με πολύχρωμα φώτα, την πρώτη συλλογή του από διηγήματα. Συνέχισε να γράφει μέχρι το 1981. Έλαβε βραβεία και διακρίσεις για το έργο του:[1]
- το Β’ κρατικό βραβείο δοκιμίου (1959) για το «Πορεία χωρίς άστρα»
- το Α’ κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1962) για το «Ίσκιος στον ορίζοντα»
- το βραβείο της ομάδας των Δώδεκα (1963) για τις «Θέσεις»
- το Α’ κρατικό βραβείο δοκιμίου (1970) για το «Πάθος γραφής» και
- το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1971) για το μυθιστόρημα «Αστερισμοί»
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα έργα του, εκτός από τα δημοσιογραφικά του κείμενα είναι[1]:
Διηγήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η νύχτα με τα πολύχρωμα φώτα, 1930
- Απόπειρες για μια χαμένη υπόθεση, Ίκαρος, 1944
- Νύχτα εγκληματική με πράσινους καπνούς κρυσταλλωμένους στον ορίζοντα· Ένα κείμενο της κατοχής, Λύσεις, 1977
- Χρώμα από σμαράγδι· Τρεις νουβέλες, Ίκαρος, 1980
Μυθιστορήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ίσκιος στον ορίζοντα, Αθήνα, 1962
- Αστερισμοί, Αθήνα, 1971
- Οι τελευταίοι, Ίκαρος, 1978
Δοκίμια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η διπλή μορφή (Δελφοί-Ολυμπία), Αθήνα, 1937
- Πορεία χωρίς άστρα, Αθήνα, 1958
- Κώστας Ουράνης · Το πρόσωπο, το προσωπείο και η σκιά, Αθήνα, 1958
- Ο Παλαμάς αντιποιητικός. Αθήνα, 1960
- Saint John Perse. Αθήνα, 1961
- Θέσεις, Αθήνα, 1963
- Πάθος γραφής και τα τοπία, Αθήνα, 1970
- Μεταμορφώσεις στη σύγχρονη τέχνη, Νέες Μορφές, 1970
- Ο Γκρέκο·Δοκίμιο, Βάκων, 1973
- Θέσεις ΙΙ. Αθήνα, 1974
- Ο Σολωμός και η αναγωγή στο Ουράνιο· Τέσσερα δοκίμια για το Διονύσιο Σολωμό, Εστία, 1977
- Οκτώ μορφές (Σολωμός, Καβάφης, Ουράνης, Καρυωτάκης, Δραγούμης, Καζαντζάκης, Παράσχος, Θρύλος και 19 γράμματα του Κ.Ουράνη), Ίκαρος, 1979
- Ίσκιος και φως· 22 δοκίμια. Αθήνα, 1981
Οικογένεια / Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Ιθάκης. Σύζυγός του ήταν η ζωγράφος Σελέστ Πολυχρονιάδη. Πέθανε στην Αθήνα το 1985 σε ηλικία 78 ετών[1].
Επίδραση του έργου του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με το έργο του έχουν ασχοληθεί πολλοί μελετητές, ανάμεσα στους οποίους οι[1]:
- Έφη Αιλιανού, «Ο Πάνος Καραβίας και η Ελλάδα», Γράμματα και Τέχνες, 58, 4-8/1989, σ.18-19.
- Αλέξης Ζήρας, «Η ρομαντική αγωνία στο έργο του Πάνου Καραβία», Γράμματα και Τέχνες, 58, 4-8/1989, σ.26-32.
- Αλέξης Ζήρας, «Πάνος Καραβίας», Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939)Δ΄, σ.210-243. Αθήνα, Σοκόλης, 1992.
- Άλκης Θρύλος, Κριτική για το Saint John Perse, Καινούρια Εποχή, Άνοιξη 1961, σ.176.
- Ξενοφών Καράκαλος, «Πάνου Καραβία: Οι Τελευταίοι», Νέα Εστία, 104, ετ. ΝΒ΄, 1η/10/1978, σ.1306-1308.
- Αλέξανδρος Κοτζιάς, Κριτική για τους Αστερισμούς, Αφηγηματικά, σ.53-57. Αθήνα, Κέδρος, 1984.
- Π. Μαρκάκης, «Πάνος Καραβίας, ο κυνηγός μιας αρχής σ’ ένα χαμένο κόσμο», Καινούρια Εποχή, Άνοιξη 1960, σ.148-167.
- Ε.Ν. Μόσχος, «Πάνου Καραβία: Χρώμα από σμαράγδι», Νέα Εστία, 109, ετ.ΝΕ΄, 1η/6/1981, αρ. 1294, σ.758-759.
- Ε.Ν. Μόσχος, «Πάνος Καραβίας: Ίσκιος και φως», Νέα Εστία, 111, ετ. ΝΣΤ΄, 15/3/1982, αρ.1313, σ.404-406.
- Ε.Ν. Μόσχος, «Ο αισθητικός Πάνος Καραβίας», Γράμματα και Τέχνες, 58, 4-8/1989, σ.23-25.
- Γρηγόριος Ξενόπουλος, «Μεταπολεμικά υπερμοντέρνα», Η Καθημερινή, 28/9/1930.
- Κώστας Ουράνης, Κριτική για τη Νύχτα με τα πολύχρωμα φώτα, Ελεύθερον Βήμα, 18/8/1930.
- Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, «Γύρω σ’ ένα βιβλίο», Γράμματα Πειραιώς, Στ΄, 8/1944, αρ.8, σ.77.
- Δημ. Κ. Παπακωνσταντίνου, «Πάνου Καραβία: Οχτώ Μορφές», Νέα Εστία109, ετ.ΝΕ΄, 1η/3/1981, αρ.1288, σ.338-344.
- Κλέων Παράσχος, Χρονικό-κύκλος πρώτος, σ.26-35, 47. Αθήνα, έκδοση του περιοδικού Φιλολογικά Χρονικά, 1945.
- Ε.Ν. Πλατής, «Χρώμα από σμαράγδι του Πάνου Καραβία», Κριτικά σημειώματαΓ΄· Ποιήματα και πεζά, σ.239-266. Αθήνα, Οι εκδόσεις των Φίλων, 1995.
- Πέτρος Σπανδωνίδης, Κριτική για τη Νύχτα με τα πολύχρωμα φώτα, Η πεζογραφία των νέων, 1929-1933, σ.8-9, Θεσσαλονίκη, 1934.
- Πέτρος Σπανδωνίδης, Κριτική για το Ίσκιος στον ορίζοντα, Νέα Πορεία, 97 (Θεσσαλονίκη), 1963, σ.85.
- Πέτρος Χάρης, Κριτική για το Ο Παλαμάς αντιποιητικός, Ελευθερία, 22/1/1961.
- Γιάννης Χατζίνης, «Πάνου Καραβία: Θέσεις ΙΙ», Νέα Εστία97, ετ.ΜΘ΄, 15/1/1975, αρ.1141, σ.134-135.
Αφιέρωμα περιοδικού
- Νέα Εστία, 120, ετ.Ξ΄, 15/11/1986, αρ.1425.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|