Πάλμερστον (ατόλη)
Συντεταγμένες: 18°4′S 163°10′W / 18.067°S 163.167°W
.svg)
Το Πάλμερστον (Palmerston) ή Αβαράου (Avarau) στα μάορι, είναι κοραλλιογενής ατόλη των Νήσων Κουκ του Ειρηνικού.
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πάλμερστον είναι μία πραγματική ατόλη, σχεδόν ρομβοειδούς σχήματος, που βρίσκεται 500 περίπου χιλιόμετρα ΒΔ. από την πολυπληθέστερη νησίδα Ραροτόνγκα των Νήσων Κουκ της Πολυνησίας. Έχει έκταση 2,1 χλμ² (η ξηρά) και, σύμφωνα με την απογραφή του 2013, έχει 62 κατοίκους.[1][2]
Αποτελείται από μια σειρά από αμμώδεις νησίδες σε σχήμα δαχτυλιδιού, οι οποίες είναι η απόληξη κοραλλιογενών υφάλων που περικλείουν μία σχεδόν κλειστή λιμνοθάλασσα. Τα μεγαλύτερα από αυτά τα νησάκια περιλαμβάνουν τα: Πάλμερστον (Palmerston), Βόρειο Νησί (North Island), Λι Του Ας (Lee To Us), Λέστερ (Leicester), Πρίμροουζ (Primrose), Τομς (Toms) και Κουκς (Cooks). Ο συνολικός κοραλλιογενής ύφαλος καλύπτει περίπου 3.600 στρέμματα (15 χλμ²). Η περίκλειστη λιμνοθάλασσα είναι 11 χλμ. σε διάμετρο και καλύπτει μια έκταση 56 χλμ². Υπάρχουν πολλά μικρά περάσματα για σκάφη, αν και δεν υπάρχει ασφαλής είσοδος για μεγάλα πλοία.
Το υψηλότερο σημείο της ατόλης είναι 6 μέτρα, το οποίο αναφέρεται ως «Καταφύγιο Χιλ» (Refuge Hill), επειδή εκεί κατέφευγαν οι κάτοικοι για να προστατευθούν κατά τη διάρκεια των πολλών κυκλώνων στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το νερό ανέβαινε στο νησί. Ωστόσο, ο λόφος είναι τεχνητός, δηλαδή το αποτέλεσμα συσσώρευσης χώματος που έχει μεταφερθεί στο συγκεκριμένο σημείο, περίπου στη μέση του νησιού. Υπάρχουν τρία παρόμοια σημεία στο Πάλμερστον, τα οποία χρησιμεύουν ως κήποι φύτευσης καθώς και για διευθέτηση της ροής του νερού.[3]
Κλίμα και βλάστηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε γεωγραφικό πλάτος 18° Νότια, το Πάλμερστον έχει τροπικό κλίμα, αλλά εκτίθεται συχνά σε ακραία καιρικά φαινόμενα (τροπικούς κυκλώνες). Μια ιδιαίτερα καταστροφική «σειρά» από καταιγίδες έπληξαν την περιοχή κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και του 1930. Γενικά, διακρίνονται δύο περίοδοι: η υγρή (Δεκέμβριος-Απρίλιος) και η ξηρή (Μάιος-Νοέμβριος). Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από 15°-16 °C στην ξηρή, έως 30 °C στην υγρή περίοδο. Η υγρασία μπορεί να φθάσει το 90%, αλλά συνήθως πνέουν άνεμοι από τη θάλασσα και οι συνθήκες είναι υποφερτές.[3]
Τα νησάκια είναι γεμάτα από κοκοφοίνικες (Cocos nucifera), πάνδανους (Pandanus sp.) και μαχόγκανις (Dysoxylum spectabile). Υπάρχουν κάποια φυσικά υπόγεια ύδατα, αλλά το νερό που συγκεντρώνεται από τις βροχοπτώσεις προτιμάται για πόση. Άφθονα οστρακοειδή κατοικούν στον ύφαλο και τα ψάρια είναι άφθονα, αν και υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με την υπεραλίευση στα νησιά.
Οικονομία και υποδομές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικονομία είναι μικρή και κλειστή και, βασίζεται στην αλιεία, τον τουρισμό, την κόπρα (το αποξηραμένο περιεχόμενο των καρύδων) και το εμπόριο φτερών πουλιών, αλλά είναι δύσκολο να μιλήσει κάποιος για ανταλλακτικό εμπόριο, λόγω της απομόνωσης των νησιών.
Προς το παρόν, μία μόνο νησίδα της ατόλης κατοικείται, η φερώνυμη Πάλμερστον, ενώ οι υπόλοιπες νησίδες χρησιμεύουν για ανεύρεση πόρων (τροφίμων,κ.λ.π.) ή για σύντομη παραμονή εκεί. Πάντως, ηλεκτρική ενέργεια και άλλα σύγχρονα βοηθητικά προγράμματα είναι διαθέσιμα στο νησί. Ένας νεόκτιστο τηλεφωνικό κέντρο παρέχει τη μοναδική μόνιμη σύνδεση με τον έξω κόσμο, ενώ στο νησί δεν υφίσταται διάδρομος προσγείωσης και τα φορτηγά πλοία έρχονται στην ατόλη, μόνο μερικές φορές το χρόνο.[2] Υπάρχουν κάποιοι χώροι για αθλοπαιδιές (βόλλεϊ κλπ), ενώ υπάρχει και σχολείο (Palmerston Lucky School).[3]
Το νησί των Μάρστερς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πάλμερστον ανακαλύφθηκε από τον Κουκ το 1774, κατά τη διάρκεια του δεύτερου ταξιδιού του στην Ωκεανία, αλλά δεν πάτησε στο έδαφος του νησιού μέχρι τις 13 Απριλίου 1777, στο τρίτο ταξίδι του. Το βρήκε ακατοίκητο, αν και υπήρχαν μερικοί αρχαίοι τάφοι. Ο Κουκ ονόμασε το νησί προς τιμήν του Χ. Τέμπλ (Henry Temple) Πάλμερστον, τότε Λόρδου του Βρετανικού Ναυαρχείου. Το κανονικό, αρχαίο όνομα του νησιού ήταν Αβαράου (Avarau), στη γλώσσα των Μάορι που σημαίνει «διακόσιες είσοδοι του λιμανιού».[3]
Το 1863 ο Ουίλιαμ Μά(ρ)στερς (William Ma(r)sters), ξυλουργός πλοίων και κατασκευαστής βαρελιών, έφτασε στο Πάλμερστον από το Μανουαέ (Manuae) με δύο συζύγους από την Πολυνησία. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην ατόλη, αργότερα απέκτησε και τρίτη σύζυγο και, δημιούργησε πολύ μεγάλη οικογένεια, περίπου 23 παιδιά, των οποίων οι απόγονοι τώρα κατοικούν στο Πάλμερστον. Έτσι, το Πάλμερστον είναι το μόνο από τα Νησιά Κουκ, του οποίου η μητρική γλώσσα είναι τα αγγλικά.
Ο Ουίλιαμ Μά(ρ)στερς, αρχικά θεωρείτο ότι καταγόταν από το Λέστερ (Leicestershire) της Αγγλίας, τώρα πιστεύεται ότι προερχόταν από το Γκλόστερ (Gloucestershire), στοιχείο που μπορεί να εξηγήσει γιατί οι απόγονοί του πρόφεραν το κανονικό του όνομα ως "Marsters" λόγω της προφοράς στην κομητεία Gloucestershire.[4] Μέχρι τη στιγμή που η νεότερη κόρη του Titana Tangi πέθανε το 1973, υπήρχαν πάνω από 1000 «απόγονοι» με το επώνυμο Μάρστερς (Marsters) στο Ραροτόνγκα και τη Νέα Ζηλανδία. Αν και μόνο περίπου 50 μέλη της αρχικής οικογένειας ζουν στο Πάλμερστον, όλοι οι Μάρστερς θεωρούν το νησί προγονικό «σπίτι» τους. Μάλιστα, το 1954 η οικογένεια έτυχε της πλήρους κυριότητας του νησιού. Τρεις κλάδοι της οικογένειας παραμένουν στην ατόλη, με κάθε κλάδο να κατάγεται από κάθε μία από τις τρεις αρχικές συζύγους του Ουίλιαμ, ενώ ο γάμος μέσα σε κάθε κλάδο της οικογένειας απαγορεύεται.[4]
Διοίκηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ατόλη υπάγεται στην κυβέρνηση των Νήσων Κουκ, μέσω της ΔΝΠ (Διοίκηση Νήσου Πάλμερστον) (PIA, Palmerston Island Administration). Το συμβούλιο του νησιού αποτελείται από 6 μέλη, τις 3 «κεφαλές» των αντίστοιχων κλάδων της οικογένειας και ακόμη 3 μέλη που υποδεικνύονται από κάθε κλάδο. «Δήμαρχος» είναι ο Μπομπ Μάρστερς (Bob Marsters).[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Palmerston Island, online (Palmerston island.net)
- Martienssen, Thomas (30 December 2013). "Palmerston: The island at the end of the earth". BBC News. Retrieved 30 December 2013.
- Alleyne, Richard and Savill, Richard (28 April 2008). "The slice of paradise with a West Country lilt". The Daily Telegraph (London). Retrieved 30 December 2013
- Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1978, 2006
- Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1963
|