Οροσειρά Σιχοτέ-Αλίν
Η Σιχοτέ-Αλίν (Сихотэ́-Али́нь) είναι μία δασώδης οροσειρά στα Κράι Πριμόρσκι και Χαμπάροφσκ της ανατολικής ασιατικής Ρωσίας, που εκτείνεται για περίπου 900 χιλιόμετρα, βορειοανατολικά του Βλαδιβοστόκ και παράλληλα προς την ακτή του Ειρηνικού Ωκεανού. Οι υψηλότερες κορυφές της είναι το τραπεζοειδές όρος Ταρντόκι Γιάνι, με υψόμετρο 2.077 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, το όρος Κο (2.003 μέτρα) στο Κράι Χαμπάροφσκ και το όρος Ανίκ (1.933 μέτρα) στο Κράι Πριμόρσκι. Το Ταρντόκι Γιάνι βρίσκεται σε γεωγραφικές συντεταγμένες 45°20΄ Β, 136°10΄ Α.
Πανίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρά το ότι η οροσειρά βρίσκεται στην εύκρατη ζώνη, είδη τυπικά της βόρειας τάιγκα (όπως ο τάρανδος και η καφέ αρκούδα) συνυπάρχουν με ημιτροπικά είδη, όπως η λεοπάρδαλη του Αμούρ, η τίγρη της Σιβηρίας και η ασιατική μαύρη αρκούδα. Η περιοχή φιλοξενεί πολύ λίγους γκρίζους λύκους, εξαιτίας του ανταγωνισμού με τις τίγρεις.[1] Το γηραιότερο δένδρο που έχει εντοπισθεί στην οροσειρά είναι ένας ιαπωνικός ίταμος ηλικίας χιλίων ετών.[2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις δεκαετίες του 1910 και του 1920, η Σιχοτέ-Αλίν εξερευνήθηκε επί μακρόν από τον Βλαντίμιρ Αρσένιεφ (1872-1930), που περιέγραψε τις περιπέτειές του σε αρκετά βιβλία, ιδίως στο Ντέρσου Ούζαλα (Дерсу Узала, 1923), το οποίο έγινε και βραβευμένη κινηματογραφική ταινία το 1975 από τον Ακίρα Κουροσάβα. Τα μεγάλα καταφύγια άγριας ζωής Σιχοτέ-Αλίν και Λαζό συστήθηκαν το 1935 για τη διαφύλαξη της ασυνήθιστης πανίδας της περιοχής.
Στις 12 Φεβρουαρίου 1947 ένας από τους μεγαλύτερους σιδηρομετεωρίτες στην ιστορία έπεσε στην περιοχή της οροσειράς. Ο Μετεωρίτης Σιχοτέ-Αλίν εξερράγη στην ατμόσφαιρα κατά την πτώση του, διασπείροντας κάπου 70 τόνους μετάλλου σε μία ελλειπτικού σχήματος περιοχή 1300 στρεμμάτων. Μερικοί κρατήρες προσκρούσεως ανακαλύφθηκαν, από τους οποίους ο μεγαλύτερος είχε διάμετρο περίπου 27 μέτρα.
Το 2001 η UNESCO ενέταξε το κεντρικό τμήμα της οροσειράς Σιχοτέ-Αλίν στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς, αναφέροντας τη σημασία της για «την επιβίωση απειλούμενων ειδών, όπως η πάπια Mergus squamatus, ο μπούφος-ψαράς Bubo blakistoni και η τίγρη της Σιβηρίας». Η ακριβής περιοχή που οριοθετήθηκε ως «Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς» έχει συνολική έκταση 16.319 τ.χλμ., εκ των οποίων η περιοχή-πυρήνας απόλυτης προστασίας (ζαποβέντνικ) του Εθνικού Δρυμού Σιχοτέ-Αλίν κατέχει τα 3.985 τ.χλμ.[3] Η πρόσβαση στη δεύτερη γίνεται μόνο με τη συνοδεία φυλάκων.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Tigers and Wolves in the Russian Far East: Competitive Exclusion, Functional Redundancy, and Conservation Implications». savethetigerfund.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2008.
- ↑ http://adm.khv.ru/invest2.nsf/pages/ru/rehabcentre.htm Αρχειοθετήθηκε 2007-09-29 στο Wayback Machine. Nature Monument "Sikhote - Alin". Center for Wildlife Rehabilitation "UTES" (Ρωσικά)
- ↑ «Central Sikhote-Alin - Russian Federation» (PDF).[νεκρός σύνδεσμος] United Nations Environment Programme
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- UNESCO — Sikhote-Alin World Heritage Site
- Natural Heritage Protection Fund: Central Sikhote-Alin - στο Natural Heritage Protection Fund
- Zhuravlev, Yu. N., ed. (2000): Стратегия сохранения биоразнообразия Сихотэ-Алиня = «Μία στρατηγική για τη διαφύλαξη της βιοποικιλότητας για την οροσειρά Σιχοτέ-Αλίν» εκδ. Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Κλάδος Άπω Ανατολής, Βλαδιβοστόκ
|