Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οικία Σάντρινγκχαμ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οικία Σάντριγχαμ
Αεροφωτογραφία του μεγάλου οίκου από κόκκινα τούβλα με το γύρω τοπίο
"Το πιο άνετο σπίτι στην Αγγλία"[1]
Χάρτης
ΕίδοςΕξοχικό σπίτι
ΤοποθεσίαΝόρφοκ, Αγγλία, Ηνωμένο Βασίλειο
Συντεταγμένες52°49′47″N 0°30′50″E / 52.82972°N 0.51389°E / 52.82972; 0.51389Συντεταγμένες: 52°49′47″N 0°30′50″E / 52.82972°N 0.51389°E / 52.82972; 0.51389
Έκταση20.000 έικρ
Ανέγερση1870–1892
Ανέγερση γιαΕδουάρδο Ζ΄
ΑρχιτέκτοναςA. J. Humbert
Robert William Edis
Αρχιτεκτονικός ρυθμόςΙακωβιανό
Επίσημη ονομασία: Οικία Σάντριγχαμ (Sandringham House)
ΕίδοςΒαθμού II*
Ορισμός18 Σεπτεμβρίου 1987
Διακριτικός κώδικας1001017
Χάρτης

Η Οικία Σάντρινγκχαμ ή Σάντριγχαμ (αγγλικά: Sandringham House‎‎) είναι ένα εξοχικό σπίτι στην ενορία του Σάντριγχαμ, στο Νόρφοκ της Αγγλίας. Ήταν η ιδιωτική κατοικία της Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, της οποίας ο πατέρας (Γεώργιος ΣΤ΄) και ο παππούς (Γεώργιος Ε΄) απεβίωσαν εκεί. Πλέον είναι υπό την ιδιοκτησία του Καρόλου Γ΄. Το σπίτι βρίσκεται σε 20.000 έικρ (80.000 στρέμματα) στην περιοχή ακτή Νόρφοκ, εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς. Το σπίτι αναφέρεται ως Βαθμού II* και οι διαμορφωμένοι κήποι, το πάρκο και οι δασικές εκτάσεις βρίσκονται στο Μητρώο Ιστορικών Πάρκων και Κήπων Ειδικού Ιστορικού Ενδιαφέροντος στην Αγγλία.

Ο χώρος έχει κατοικηθεί από την Ελισαβετιανή εποχή, όταν κατασκευάστηκε ένα μεγάλο αρχοντικό. Αυτό αντικαταστάθηκε το 1771 από ένα Γεωργιανό μέγαρο για τους ιδιοκτήτες, την οικογένεια Χόουστ Χένλεϋ. Το 1836 το Σάντριγχαμ αγοράστηκε από τον Τζον Μόττε, έναν έμπορο του Λονδίνου, ο οποίος είχε ήδη ιδιοκτησία στο Νόρφοκ και στο Σάρρεϋ. Ο Μόττε δεν είχε άμεσο κληρονόμο και, μετά το τέλος του το 1843, ολόκληρο το κτήμα του περιήλθε στον Τσαρλς Σπένσερ Κούπερ, γιο της στενής φίλης του Μόττε Έμιλυ Τεμπλ, Υποκόμισσας Πάλμερστον. Ο Κούπερ πώλησε τα κτήματα Νόρφοκ και Σάρρεϋ και ξεκίνησε την ανοικοδόμηση στο Σάντριγχαμ. Έζησε μία φανταχτερή ζωή και στις αρχές της δεκαετίας του 1860 το κτήμα υποθηκεύτηκε και αυτός και η σύζυγός του πέρασαν τον περισσότερο χρόνο τους στην ηπειρωτική Ευρώπη.

Το 1862 το Σάντινγκραμ και σχεδόν 8.000 έικρ γης αγοράστηκαν από τον Αλβέρτο Εδουάρδο, Πρίγκιπα της Ουαλίας, αργότερα Εδουάρδο Ζ΄, ως εξοχική κατοικία γι' αυτόν και τη μνηστή του, Αλεξάνδρα της Δανίας. Μεταξύ του 1870 και του 1900 το μέγαρο ξανακτίστηκε σχεδόν εντελώς, σε έναν ρυθμό, που περιγράφεται από τον ιστορικό τέχνης Νίκολαους Πέβσνερ ως «φρενήρης Ιακωβιανός ρυθμός». Ο Εδουάρδος ανέπτυξε επιπλέον το κτήμα, δημιουργώντας έναν από τους καλύτερους κυνηγότοπους στην Αγγλία. Μετά το θάνατό του 1910, το κτήμα πέρασε στον γιο και κληρονόμο του Εδουάρδου Ζ΄, τον Γεώργιο Ε΄, ο οποίος περιέγραψε το σπίτι ως "το αγαπητό παλιό Σάντριγχαμ, μέρος που αγαπώ καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο στον κόσμο". [2] Ήταν το σκηνικό για την πρώτη χριστουγεννιάτικη εκπομπή το 1932. Ο Γεώργος Ε΄ απεβίωσε στην κατοικία στις 20 Ιανουαρίου 1936. Το κτήμα πέρασε στον γιο του Εδουάρδο Η΄ και, κατά την παραίτησή του, ως ιδιωτική ιδιοκτησία του μονάρχη, αγοράστηκε από τον αδελφό του Εδουάρδου Η΄, τον Γεώργιο ΣΤ΄. Ο Γεώργιος ΣΤ΄ ήταν τόσο αφοσιωμένος στην κατοικία, όσο και ο πατέρας του και έγραφε στη μητέρα του, τη Μαίρυ του Τεκ, ότι «πάντα ήμουν τόσο χαρούμενος εδώ και λατρεύω το μέρος». Απεβίωσε στο Σάντριγχαμ στις 6 Φεβρουαρίου 1952.

Μετά το θάνατο του Βασιλιά, το Σάντριγχαμ πέρασε στην κόρη του Ελισάβετ Β΄. Η Βασίλισσα περνούσε περίπου δύο μήνες κάθε χειμώνα στο κτήμα Σάντριγχαμ, συμπεριλαμβανομένης της επετείου του θανάτου του πατέρα της και της ανάρρησής της στις αρχές Φεβρουαρίου. Το 1957 μετέδωσε το πρώτο τηλεοπτικό της μήνυμα από το Σάντριγχαμ. Στη δεκαετία του 1960 καταρτίστηκαν σχέδια για την κατεδάφισή του μεγάρου και την αντικατάστασή του με ένα σύγχρονο κτίριο, αλλά αυτά δεν πραγματοποιήθηκαν. Το 1977, κατά το αργυρό ιωβηλαίο της, η Βασίλισσα άνοιξε το σπίτι και τους κήπους για πρώτη φορά στο κοινό. Σε αντίθεση με τα βασιλικά παλάτια, όπως τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και το Κάστρο του Ουίνδσορ, το Σάντριγχαμ και το Κάστρο Μπαλμόραλ ήταν οι ιδιωτικές κατοικίες της Ελισάβετ Β΄, πλέον του Καρόλου Γ΄.

view of front of house from drive
Η ανατολική πρόσοψη.
pair of large gates in black wrought iron
Η Πύλη Νόριτς ήταν ένα γαμήλιο δώρο για τον Εδουάρδο Ζ΄ και την Αλεξάνδρα της Δανίας από τους ευγενείς του Νόρφοκ.
view of red-brick, two-storey signal box
Ο σταθμός Γούλφερτον χρησιμοποιείται από τη βασιλική οικογένεια και τους καλεσμένους της για να φθάσουν στο Σάντριγχαμ για πάνω από 100 χρόνια.
stone plaque showing George V in right profile
Αναμνηστική πινακίδα για τον Γεώργιο Ε΄ στην Εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.
stone statue of winged Father Time with staff and hourglass
Το άγαλμα του Πατέρα Χρόνου, που ήταν ορατό από το υπνοδωμάτιο στο οποίο απεβίωσε ο Γεώργιος ΣΤ΄, είχε αγοραστεί από τη σύζυγό του.
entrance front of house with porte-cochère
H Είσοδος των Αμαξών (porte-cocère) βγάζει στο σαλόνι και την αίθουσα χορού Ήντις στα αριστερά.
green-painted, panelled dining room with table set for dinner
Η τραπεζαρία.
view of lake with summerhouse
Η Άνω Λίμνη και η Φωλιά.
building in dark brown stone with clock tower
Το Μουσείο στεγάζεται στον πρώην χώρο των αμαξών και τους στάβλους.
view of large cottage across lake
Αγροικία Γιόρκ.
  • Εκκλησία της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής, Σάντριγχαμ
  • Aslet, Clive (2005). Landmarks of Britain. London: Hodder & Stoughton. ISBN 978-0-340-73510-7.
  • Battiscombe, Georgiana (1969). Queen Alexandra. London: Constable. ISBN 978-0-094-56560-9.
  • Cahill, Kevin (2001). Who Owns Britain. Edinburgh: Canongate. ISBN 978-1-841-95310-6.
  • Cornforth, John (1988). The Search for a Style: Country Life and Architecture 1897–1935. London: André Deutsch. OCLC 987862203.
  • Dixon, Roger; Muthesius, Stefan (1993). Victorian Architecture. London: Thames & Hudson. ISBN 978-0-19-520048-5.
  • Eden, Clarissa (2007). Cate Haste (ed.). Clarissa Eden, A Memoir: From Churchill to Eden. London: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 978-0-297-85193-6. OCLC 496921033.
  • Feuchtwanger, Edward (2006). Albert and Victoria: The Rise and Fall of the House of Saxe-Coburg-Gotha. London: Hambledon Continuum. ISBN 978-1-847-25015-5.
  • Franklin, Jill (1981). The Gentleman's Country House and its Plan: 1835–1914. London: Routledge. ISBN 978-0-710-00622-6.

Eξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Plumptre 1995, σελ. 90.
  2. Jenkins 2003, σελ. 530.