Ο γάμος της Παρθένου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ο γάμος της Παρθένου | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Ο γάμος της Παρθένου |
| Δημιουργός | Q7814 |
| Έτος δημιουργίας | 1303-1305 |
| Είδος | τοιχογραφία |
| Ύψος | 200 εκ. |
| Πλάτος | 185 εκ. |
| Πόλη | Πάντοβα |
| Μουσείο | παρεκκλήσι Σκροβένι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Ο γάμος της Παρθένου είναι τοιχογραφία του Τζόττο, που χρονολογείται μεταξύ του 1303-1305 και βρίσκεται στο παρεκκλήσι Σκροβένι στην Πάντοβα. Αποτελεί μέρος μιας σειράς από τοιχογραφιές αφιερωμένες στην ζωή της Παναγίας, που βρίσκονται στον αριστερό τοίχο κοιτάζοντας την Αγία Τράπεζα.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζοττο τοποθετει την κύρια σκηνή μέσα στην εκκλησία, που την έχει ζωγραφίσει κατά το ήμισυ. Αυτός είναι ένα τρόπος που χρησιμοποιεί συχνά σε πολλά έργα όταν θέλει να ζωγραφίσει εσωτερικούς χώρους. Ζωγραφίζει το οίκημα κατά το ήμισυ δίνοντας την δυνατότητα στον θεατή να δει τι συμβαίνει στο εσωτερικό του χώρου. Παρά το γεγονός ότι κάποιες φιγούρες βρίσκονται στον εξωτερικό χώρο, με φόντο τον ουρανό, παραταύτα είναι κατανοητό ότι η σκηνή λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του ναού, σύμφωνα με την μεσαιωνική παράδοση.
Σύμφωνα με την παράδοση, οι νέοι που ήθελαν να παντρευτούν την Παναγία, άφησαν στο ναό ο καθένας μία βέργα αφού πρώτα την είχαν σημαδέψει για να ξέρουν ποια ανήκει στον καθένα. Όποιου η βέργα το πρωί θα ήταν ανθισμένη, εκείνος θα νυμφευόταν την Παρθένο Μαρία. Ο Ιωσήφ κέρδισε, εφόσον η βέργα που είχε αφήσει, το πρωί άνθησε. Το έργο απεικονίζει την στιγμή που ο Ιωσήφ φοράει το δαχτυλίδι στην Μαρία. Η μορφή πίσω από τον Ιωσήφ που φοράει πράσινα είναι ο υπηρέτης του ναού. Ο Τζότο χρησιμοποιεί συχνά τέτοιες μορφές-γέφυρες για να ισορροπεί τις δυο σκηνές (μέσα και έξω από το ναό). Η Μαρία είναι λεπτή, όπως οι γυναικείες μορφές των γοτθικών έργων. Φοράει ένα φαρδύ φόρεμα σύμφωνα με την μόδα της εποχής. Παρ’ όλα αυτά κάποιοι μελετητές θεωρούν ότι είναι φαρδύ λόγω της εγκυμοσύνης της Παναγίας. Πίσω από την Μαρία είναι μια ομάδα τριών γυναικών, που πιθανόν η μια να είναι έγκυος γιατί αγγίζει την κοιλιά της. Πίσω από τον Ιωσήφ είναι ένας άνθρωπος που έχει ανοιχτό στόμα και σηκώνει το ένα χέρι. Ίσως πρόκειται για μάρτυρα ο οποίος μιλάει. Ενώ πιο πίσω είναι νέοι που πιθανόν δεν είχαν επιλεγεί από τον Θεό.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Maurizia Tazartes, Giotto, Rizzoli, Milano 2004
- Edi Baccheschi, L'opera completa di Giotto, Rizzoli, Milano 1977
- Giotto, Scrovegni: Sposalizio della Vergine