Ντόναλντ Νίκολ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ντόναλντ Νίκολ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4 Φεβρουαρίου 1923 Πόρτσμουθ |
| Θάνατος | 25 Σεπτεμβρίου 2003 Κέιμπριτζ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Σπουδές | Πέμπροουκ Κόλετζ King Edward VII School Σχολείο Σέιντ Πολ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | βυζαντινολόγος ιστορικός διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Εταίρος της Βρετανικής Ακαδημίας |
Ο Ντόναλντ Νίκολ (αγγλικά: Donald MacGillivray Nicol, 4 Φεβρουαρίου 1923 - 25 Σεπτεμβρίου 2003) ήταν Άγγλος βυζαντινολόγος, ένας από τους διαπρεπέστερους του 20ού αιώνα.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1923 στο Πόρτσμουθ της νότιας Αγγλίας, αλλά κατάγεται από τη Σκωτία. Σπούδασε στο Κολέγιο Pembrohe του Πενεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Το 1952 ανακηρύχθηκε διδάκτορας Βυζαντινής Ιστορίας, με σύμβουλο καθηγητή τον Στίβεν Ράνσιμαν. Εργάστηκε στη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών. Δίδαξε ως λέκτορας το διάστημα 1952-1964 στο University College Dublin. Εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης του βυζαντινολογικού κέντρου Dumbarton Oaks της Ουάσινγκτον (1964-1966), ως επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου (1966-1970) και ως τακτικός καθηγητής Βυζαντινής και μεταβυζαντινής Ιστορίας στο King’s College του Λονδίνου, στην έδρα Αδαμαντίου Κοραή, το διάστημα 1970-1988. Επίσης διετέλεσε αντιπρύτανης του King’s College το διάστημα 1977-1981. Μετά τη συνταξιοδότησή του το 1988 ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής της έδρας Κοραή. Το διάστημα 1989-1992 διετέλεσε διευθυντής της Γενναδείου Βιβλιοθήκης. Τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε στο Little Shelford του Κέιμπριτζ, όπου και πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου 2003.
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νίκολ έχει εκτενέστατο συγγραφικό και επιστημονικό έργο, που καλύπτει μια μεγάλη ευρύτητα θεμάτων για την ιστορία του Βυζαντίου. Ένα μεγάλο μέρος των άρθρων του έχει αναδημοσιευτεί στα αγγλικά σε δύο ογκώδης τόμους (Variorum Reprints). Υπήρξε επιμελητής της Βυζαντινής Ιστορίας του Κέιμπριτζ, μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας, της Βασιλικής Ιρλανδικής Ακαδημίας και της Βασιλικής Ιστορικής Εταιρείας. Επίσης το 1975 ίδρυσε το περιοδικό Byzantine and Modern Greek Studies. Τα σημαντικότερα έργα του, πολλά εκ των οποίων έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά είναι τα εξής:
- Το δεσποτάτο της Ηπείρου (1957)
- Μετέωρα, τα βραχώδη μοναστήρια της Θεσσαλίας (1963)
- Η βυζαντινή οικογένεια των Καντακουζηνών, 1100-1460. Γενεαλογική και προσωπογραφική μελέτη (1968)
- Οι τελευταίοι αιώνες του Βυζαντίου, 1261-1453 (1972)
- Το τέλος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας (1979)
- Βυζάντιο και Βενετία. Μελέτη των διπλωματικών και πολιτιστικών σχέσεων (1988)
- Το Βυζάντιο, η Βενετία και η Δ΄ Σταυροφορία (1990)
- Βιογραφικό λεξικό της Βυζαντινής αυτοκρατορίας (1991)
- Ο αθάνατος αυτοκράτορας. Η ζωή και ο μύθος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου (1992)
- Οι βυζαντινές δεσποσύνες. Δέκα πορτραίτα, 1250-1500 (1994)
- Το δεσποτάτο της Ηπείρου, 1267-1479. Μια συνεισφορά στην ελληνική ιστορία κατά το Μεσαίωνα (1991)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|