Μπολέσουαφ Μπιέρουτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπολέσουαφ Μπιέρουτ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Bolesław Bierut (Πολωνικά)
Γέννηση18  Απριλίου 1892[1][2][3]
Λούμπλιν[4]
Θάνατος12  Μαρτίου 1956[5][1][2]
Μόσχα[6][7][8]
Τόπος ταφήςΣτρατιωτικό Κοιμητήριο Ποβόνσκι
Χώρα πολιτογράφησηςΛαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά
ΣπουδέςΔιεθνής Σχολή Λένιν
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας, Πολωνικό Εργατικό Κόμμα, Ενιαίο Εργατικό Κόμμα Πολωνίας, Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα - Αριστερά και Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαουγκοζάτα Φορνάλσκα
Janina Górzyńska-Bierut
ΣύντροφοςWanda Górska
ΤέκναAleksandra Jasińska-Kania
Krystyna Bierut-Maminajszwili
Jan Chyliński
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Πολωνίας (1947–1952)
Πρόεδρος της Πολωνίας (1944–1947)
πρωθυπουργός της Πολωνίας (1952–1954)
μέλος του Σέιμ της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας[9][10]
ΒραβεύσειςΤάγμα των Οικοδόμων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας
τάγμα του Σταυρού του Γκρούνβαλντ, 1η τάξη
Αντάρτικος Σταυρός (Πολωνία)
Μετάλλιο Νίκης και Ελευθερίας 1945
Μετάλλιο για τη Βαρσοβία 1939-1945
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μπολέσουαφ Μπιέρουτ (πολωνικά: Bolesław Bierut) (18 Απριλίου 1892 - 12 Μαρτίου 1956) ήταν Πολωνός πολιτικός, κομμουνιστής ακτιβιστής και ηγέτης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας από το 1947 έως το θάνατό του το 1956. Ήταν Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου του Κράτους από το 1944 έως το 1947, Πρόεδρος της Πολωνίας από το 1947 έως το 1952, Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Πολωνικού Κόμματος Ενωμένων Εργατών από το 1948 έως το 1956 και προσωρινός Πρωθυπουργός της Πολωνίας από το 1952 έως το 1954. Ο Μπιέρουτ, ένας αυτοδίδακτος άνθρωπος, με πλήρη γνώση και σιδερένια αποφασιστικότητα είχε ως στόχο την εφαρμογή του σταλινικού συστήματος στην Πολωνία.[11] Μαζί με τον Βουαντίσουαφ Γκομούουκα, τον κύριο αντίπαλό του, ο Μπιερούτ είναι ο κύριος υπεύθυνος για τις ιστορικές αλλαγές που υπέστη η Πολωνία μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αντίθεση με οποιονδήποτε από τους κομμουνιστές διαδόχους του, ο Μπιέρουτ διακυβέρνησε την Πολωνία μέχρι το θάνατό του.

Γεννημένος στην Πολωνία του Συνεδρίου στα περίχωρα του Λούμπλιν, ο Μπιέρουτ μπήκε στην πολιτική το 1912 προσχωρώντας στο Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Αργότερα έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Πολωνίας και πέρασε μερικά χρόνια στη Σοβιετική Ένωση, όπου λειτούργησε ως πράκτορας της Κομιντέρν, με σπουδές στο Σοβιετικό Διεθνές Πανεπιστήμιο Λένιν και παρόμοια ιδρύματα αλλού στην Ευρώπη. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης το 1935 για την παράνομη εργατική δραστηριότητα στην Πολωνία από την αντικομμουνιστική κυβέρνηση εξυγίανσης, η οποία πιθανότατα τον έσωσε από τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν που σύντομα θα γίνονταν στη Σοβιετική Ένωση. Έχοντας παρακολουθήσει μόνο ένα δημοτικό σχολείο αρκετά χρόνια πριν αποβληθεί, αργότερα ανέπτυξε ενδιαφέρον για τα οικονομικά και πήρε κάποια μαθήματα συνεργασίας στη Σχολή Οικονομικών της Βαρσοβίας. Εντάχθηκε στο συνεταιριστικό κίνημα στα νιάτα του. Μετά την αποφυλάκισή του το 1938, εργάστηκε ως λογιστής στο Społem μέχρι το ξέσπασμα του πολέμου.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Μπιέρουτ ήταν ακτιβιστής του νεοϊδρυθέντος Πολωνικού Εργατικού Κόμματος (ΠΕΚ) και στη συνέχεια πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου της Πολιτείας (ΕΣΠ), που ιδρύθηκε από το ΠΕΚ. Καθώς ο Κόκκινος Στρατός έσπρωξε τη ναζιστική Βέρμαχτ από την ανατολική Πολωνία, το απελευθερωμένο Λούμπλιν έγινε προσωρινή έδρα της Πολωνικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης με πρωτοβουλία του. Με την εμπιστοσύνη του Ιωσήφ Στάλιν, ο Μπιέρουτ συμμετείχε στη Διάσκεψη του Πότσδαμ, όπου άσκησε επιτυχία για τη δημιουργία των δυτικών συνόρων της Πολωνίας στη Γραμμή Όντερ-Νάισσε. Το συνέδριο παραχώρησε έτσι στην Πολωνία τις μεταγερμανικές «Ανακτημένες Περιοχές» στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

Μετά τις νομοθετικές εκλογές της Πολωνίας του 1947, που χαρακτηρίστηκαν από εκλογική νοθεία, ο Μπιέρουτ έγινε ο πρώτος μεταπολεμικός Πρόεδρος της Πολωνίας. Το 1952, το νέο Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας (μέχρι τότε γνωστή ως Δημοκρατία της Πολωνίας) κατάργησε τη θέση του προέδρου και επιβλήθηκε επίσημα μια μαρξιστική-λενινιστική κυβέρνηση. Ο Μπιέρουτ υποστήριξε τις ριζοσπαστικές σταλινικές πολιτικές καθώς και τη συστηματική εισαγωγή του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στην Πολωνία. Το καθεστώς του σημαδεύτηκε από έναν σιωπηλό τρόμο - προήδρευσε στο κυνήγι ένοπλων μελών της αντιπολίτευσης και τον ενδεχόμενο φόνο τους στα χέρια του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας (ΥΔΑ), συμπεριλαμβανομένων ορισμένων πρώην μελών του Εσωτερικού Στρατού. Υπό την επίβλεψη του Μπιέρουτ, το ΥΔΑ εξελίχθηκε σε μια διαβόητη μυστική αστυνομία, η οποία, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ήταν υπεύθυνη για την εκτέλεση δεκάδων χιλιάδων πολιτικών αντιπάλων ή υπόπτων,[12][13] έξι χιλιάδων σύμφωνα με το Ίδρυμα Χούβερ. Ως de facto ηγέτης της Πολωνίας, κατοικούσε στο Παλάτι Μπελβέντερ και ηγήθηκε του Πολωνικού Κόμματος Ενωμένων Εργατών από τα κεντρικά του κόμματος στην οδό Νέου Κόσμου στο κέντρο της Βαρσοβίας, γνωστό ως Dom Partii (Οικία του Κόμματος). Ήταν επίσης ο κύριος υποστηρικτής για την ανοικοδόμηση της Βαρσοβίας (ανοικοδόμηση της ιστορικής περιοχής) και την ανέγερση του Παλατιού του Πολιτισμού και της Επιστήμης.

Ο Μπιέρουτ πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 12 Μαρτίου 1956 στη Μόσχα, μετά την παρακολούθηση του 20ού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Ο θάνατός του ήταν ξαφνικός και πολλές θεωρίες προέκυψαν αμφισβητώντας τις συνθήκες υπό τις οποίες πέθανε. Το σώμα του μεταφέρθηκε πίσω στην Πολωνία και θάφτηκε με τιμές σε έναν μνημειώδη τάφο στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Ποβόνσκι.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακοσμήσεις και βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Boleslaw-Bierut. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6vf11pt. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 65052008. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  7. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  8. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jx20040720157. Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2019.
  9. bs.sejm.gov.pl/F?func=find-acc&acc_sequence=000010132&find_code=SYS&local_base=ARS10.
  10. bs.sejm.gov.pl/F?func=find-acc&acc_sequence=000010134&find_code=SYS&local_base=ARS10.
  11. Jerzy Eisler, Siedmiu wspaniałych. Poczet pierwszych sekretarzy KC PZPR [Οι Θαυμάσιοι Επτά: πρώτοι γραμματείς του ΠΚΕΕ], σελ. 32–35. Wydawnictwo Czerwone i Czarne, Βαρσοβία 2014, (ISBN 978-83-7700-042-7).
  12. Νόβακ, Γέζι Ρόμπερτ (10 Δεκεμβρίου 2001). Zbrodnie UB. Wydawn. Maron. ISBN 9788391591819. 
  13. Szwagrzyk, Krzysztof (10 Δεκεμβρίου 2005). Prawnicy czasu bezprawia: sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce,1944–1956. ISBN 9788388385650. 
Προκάτοχος
Ιγκνάτσι Μοστσίτσκι
Πρόεδρος της Πολωνίας
5 Φεβρουαρίου 1947 - 21 Νοεμβρίου 1952
Διάδοχος
Αλεξάντερ Ζαβάτσκι
(Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας)
Προκάτοχος
Γιούζεφ Τσιρανκιέβιτς
Πρωθυπουργός της Πολωνίας
21 Νοεμβρίου 1952 – 18 Μαρτίου 1954
Διάδοχος
Γιούζεφ Τσιρανκιέβιτς