Μιχαήλ Μάρουλος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Μιχαήλ Μάρουλος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1453 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 12 Απριλίου 1500 (περίπου)[1] Cecina[1] |
| Αιτία θανάτου | πνιγμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας μισθοφόρος[3] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αλεξάνδρα Σκάλα-Ταρχανιώτη |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μιχαήλ Μάρουλος ο Ταρχανιώτης (1453 - 11 Απριλίου 1500) ήταν Έλληνας λόγιος του 15ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γονείς του ήταν ο Μανίλιος Μάρουλος και η Ευφροσύνη Ταρχανιώτη, ευγενείς πρόσφυγες στην Ιταλία από το Βυζάντιο μετά την κατάλυση της Αυτοκρατορίας.
Εστάλη στη Βενετία από τον συγγενή του Ζαχαρία Σκορδύλη από την Κρήτη, από τον οποίο και διδάχτηκε τα πρώτα Ελληνικά γράμματα. Λατινικά έμαθε από τον περιφανή Σανελλίκο. Αργότερα εστάλη στην Πάδουα και σπούδασε φιλοσοφία με υποτροφία του Βησσαρίωνα.
Ήταν όμορφος άνδρας και είχε ιπποτικό χαρακτήρα. Μετά τον θάνατο του προστάτη του το 1472, διήγε πλάνητα βίο, καταλήγοντας μισθοφόρος στους Έλληνες του οπλαρχηγού Νικόλαου Ράλλη. Ο Μάρουλος ακατάπαυστα ασχολούνταν με τις Μούσες, και έτσι, ακόμα και μέσα στην στρατιωτική του ζωή έγραψε σε άψογη λατινική γλώσσα τα τέσσερα βιβλία των Επιγραμμάτων, και τα τρία των ύμνων του.
Όταν μετά από μικρό χρονικό διάστημα παραιτήθηκε από την στρατιωτική υπηρεσία ήρθε στη Φλωρεντία και φιλοξενήθηκε ευμενέστατα από τον Λαυρέντιο των Μεδίκων. Κατά την εποχή εκείνη στην Ιταλία οι σπουδές της Ελληνικής γλώσσας είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα με δασκάλους τον Ανδρόνικο Κάλλιστο και το Δημήτριο Χαλκοκονδύλη. Άνδρες και γυναίκες ευγενούς καταγωγής και εξόχων προσωπικών πλεονεκτημάτων επιδίδονταν στην εκμάθησή τους.
Ο Ταρχανιώτης πέθανε στις 11 Απριλίου του 1500, όταν επανερχόμενος έφιππος από την Βολτέρα, όπου είχε πάει να επισκεφτεί κάποιον φίλο του, έπεσε στον ποταμό Κεκίνα και πνίγηκε. Έξι έτη αργότερα πέθανε και η σύζυγός του Αλεξάνδρα Σκάλα.
Συγγράμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επαινέθηκε από τους συγχρόνους και μεταγενεστέρους του ως ο πιο μορφωμένος Έλληνας του 15ου αιώνα, και στα Λατινικά αντάξιος των τότε εξέχοντων Ιταλών. Ανήκε στην Ακαδημία του Ποντάκου και είχε σφιχτές σχέσεις με τον Σαναζάκο, ο οποίος και τον υπερασπίστηκε στην διαμάχη του με τον Πολιτσιάνο.
Εξαιτίας των Ελληνικών Ύμνων του στους Ελληνικούς Θεούς χαρακτηρίστηκε "ειδωλολάτρης"(εθνικός) από μερικούς, και ιδίως από τον Έρασμο.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12435356d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.
|