Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής Ησαΐας (Κυκκώτης)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πανιερώτατος
Ησαΐας (Κυκκώτης)
Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής
Από9 Ιουνίου 2007
Προσωπικά στοιχεία
Κοσμικό ΌνομαΣπυρίδων Γεωργάκης
Γέννηση12 Δεκεμβρίου 1971 (1971-12-12)
Στρόβολος, Λευκωσία, Κύπρος
Εθνικότητα Ελληνική
ΣπουδέςΘεολογική Σχολή του Αποστόλου Βαρνάβα
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Θεολογική Σχολή της Μόσχας
ΔόγμαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός

O Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής Ησαΐας (κατά κόσμον Σπυρίδων Γεωργάκης, [1] στη συνέχεια Ησαΐας Κυκκώτης, Στρόβολος 12 Δεκεμβρίου 1971) είναι Ελληνοκύπριος θεολόγος, κληρικός της Ορθόδοξης Εκκλησίας και Επίσκοπος της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Κύπρου.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1971 στο χωριό Στρόβολος, προάστιο της Λευκωσίας. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Λύκειο Ακροπόλεως, υπηρέτησε στην Εθνική Φρουρά και στη συνέχεια, το 1990, εισήλθε στη Θεολογική Σχολή του Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία. Παράλληλα, την ίδια χρονιά, έγινε δεκτός ως αρχάριος στη Σταυροπηγιακή Μονή της Θεοτόκου Κύκκου, όπου υπεβλήθη σε διάφορες υπακοές. Το 1992 ο τότε ηγούμενος της μονής και σήμερα μητροπολίτης Κύκκου Νικηφόρος τον στέλνει στη Ρωσία και σπουδάζει θεολογία. Εκεί, διδάχθηκε, επίσης, την εκκλησιαστική σλαβική γλώσσα από τον ιερομόναχο και νυν μητροπολίτη Ιλαρίων Αλφέγιεφ. Με τη συνδρομή της κυπριακής πρεσβείας στη Μόσχα, βρήκε έναν δάσκαλο - τον καθηγητή Viktor Grigoryevich Sokolyuk [2].

Σπουδές και χειροτονία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1993 χειροτονήθηκε διάκονος. Παράλληλα με τις σπουδές του εκεί, σπούδασε ελληνική θεολογία και ταξίδεψε στην Ελλάδα.[2] Το 1997 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Μόσχας στην πρώτη κατηγορία και επέστρεψε στη γενέτειρά του και στη μονή Κύκκου.[1] Τον επόμενο χρόνο, έκανε τη διδακτορική διατριβή του, με θέμα «Ο Βίος και τα Έργα του Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου».

Το 1998-2000 μεταβαίνει στη Θεσσαλονίκη και φοιτά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο,[3] όπου παρακολουθεί δεύτερο κύκλο μετατυχιακών σπουδών στην Εκκλησιαστική Αρχαιολογία.

Το 2000 χειροτονήθηκε στο βαθμό του πρεσβυτέρου από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Α' και ταυτόχρονα ανυψώθηκε στο βαθμό του αρχιμανδρίτη. Την ίδια χρονιά, με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου, έγινε πνευματικός πατέρας φυλακισμένων αλλοδαπών της Ορθοδόξου ομολογίας στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας και ήταν ο πρώτος που φρόντισε Ρώσους κρατούμενους στις φυλακές της Κύπρου.[2] Βοήθησε γυναίκες από τη Ρωσία που έπεσαν θύματα σεξουαλικής εκμετάλευσης.[2]

Το 2003, ολοκλήρωσε με επιτυχία διδακτορική διατριβή, με θέμα «Η ιστορία και το θεολογικό περιεχόμενο της Κολλυβαδικής έριδος εις το Αγιον Όρος» και ανακηρύσσεται διδάκτωρ θεολογίας στη Θεολογική Σχολή της Μόσχας. Ως εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Κύκκου Νικηφόρου και ως μέλος του Παγκόσμιου Φόρουμ Θρησκειών και Πολιτισμών, οργάνωσε και συμμετείχε σε δεκάδες μεγάλα θεολογικά και πολιτιστικά συνέδρια τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Στις ΗΠΑ παρακολούθησε ειδικό σεμινάριο με θέμα «Η συμβολή της Εκκλησίας σε μια σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία». Με την επιστροφή του στην Κύπρο υπάκουσε στον ηγούμενό του, Μητροπολίτη Κύκκου Νικηφόρο και ταυτόχρονα διηύθυνε το τμήμα της Μονής Κύκκου για την παροχή έκτακτης ανθρωπιστικής βοήθειας και πνευματικής υποστήριξης σε όσους είχαν ανάγκη. Με αυτή την ιδιότητα, επισκέφτηκε χώρες που επλήγησαν από πολέμους, λιμούς ή φυσικές καταστροφές και οργάνωσε επιτόπου προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας. Διετέλεσε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Γραφείου Οικονομικών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου.

Επίσκοπος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Νοεμβρίου 2005, μαζί με τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο, εκπροσώπησε την Κυπριακή Ορθόδοξη Εκκλησία στην ενθρόνιση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου Γ'.[4]

Στις 9 Ιουνίου 2007 εξελέγη ομόφωνα Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής[5] από κληρικολαϊκή συνέλευση και δύο μέρες μετά χειροτονήθηκε επίσκοπος και ενθρονίστηκε Μητροπολίτης. Η ενθρόνισή του έγινε την ίδια μέρα στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου Επισκοπειού.[6]

Το 2016 ήταν μέλος της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Κύπρου στην Πανορθόδοξη Σύνοδο της Κρήτης[7].

‎Αντίθεση στην αυτοκεφαλία της νέας Εκκλησίας της Ουκρανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Οκτώβριο του 2020, μαζί με τον μητροπολίτη Κύκκου Νικηφόρο, τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο και τον Χωρεπίσκοπο Αμαθούντος Νικόλαο, ήταν ένας από τους τέσσερις ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου που επέκριναν τον προκαθήμενό τους, Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β', σχετικά με την αυτοκεφαλία που παραχωρήθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.[8][9] [10]

Όμως, τον Ιούλιο του 2022, εξέφρασε μια πιο ήπια θέση, σύμφωνα με την οποία θα συνεχίσει να απέχει από την κοινωνία με τους ιεράρχες της συγκεκριμένης εκκλησιαστικής δομής, αλλά παράλληλα, υποστηρίζει τις αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Αρχιεπισκόπου Κύπρου.[11] Ωστόσο, στις 30 Νοεμβρίου 2022, κατά την παρουσία του στην Κωνσταντινούπολη με αφορμή τη θρονική εορτή του Πατριαρχείου, συμμετείχε σε Θεία λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό Αγίου Γεωργίου μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Βίσγκοροντ, Αγαπητό (Gumenyuk), εκπρόσωπο της αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας, προεξάρχοντος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. [12] Στη συνέχεια και μετά τη συνάντησή τους, δήλωσε ότι «με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και με τα θεολογικά δεδομένα, δεν μπορούσαμε παρά να στηρίξουμε τις αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη». [13]

‎Υποψήφιος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 18 Δεκεμβρίου 2022 ήταν ένας από τους έξι ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου, που διεκδίκησαν τον αρχιεπισκοπικό θρόνο σε εκλογική διαδικασία από το λαό για τον καταρτισμό του τριπροσώπου, μετά τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β'. Έλαβε το 18,10% των ψήφων, κατέλαβε την τρίτη θέση και έτσι έγινε ένας από τους τρεις υποψηφίους για την ανάδειξη του νέου προκαθημένου της Εκκλησίας της Κύπρου.[14]

Η Ιερά Σύνοδος, στη συνεδρίασή της στις 24 Δεκεμβρίου 2022, εξέλεξε 76ο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου και Νέας Ιουστινιανής τον μητροπολίτη Πάφου Γεώργιος με 11 ψήφους, έναντι 4 ψήφων που έλαβε ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος και μίας λευκής ψήφου.[15]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Архимандрит Исаия Киккотис: «Я почувствовал себя как в родном доме» // «Вестник Кипра», Выпуск № 512 от 22-07-2005
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Александра Никифорова (4 Ιουλίου 2012). «Митрополит Тамассоский и Оринийский Исаия: Духовное братство Академии вечно». www.taday.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2015. 
  3. ↑ «Каталог архиереев Института Восточных Церквей» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2015. 
  4. ↑ «В Иерусалиме состоялась интронизация Патриарха Феофила / Православие.Ru». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2015. 
  5. ↑ «Εγκλογή | Ιερά Μητρόπολη Ταμασού και Ορεινής». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2022. 
  6. ↑ Σταῦρος Γ. Γεωργίου «Επισκοπή Ταμασου» // ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΓΑΠΗ Αρχειοθετήθηκε 2015-05-18 στο Wayback Machine. Αρχειοθετημένο αντίγραφο στη Wayback Machine του Internet Archive, стр. 84-85
  7. ↑ «Delegations». Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2023. 
  8. ↑ «Ταμασού Ησαΐας: Πονηρή και καταστροφική η απόφαση του Αρχιεπισκόπου». ΡΟΜΦΑΙΑ. 29 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2020. 
  9. ↑ «Ταμασού Ησαΐας: Ταμασού Ησαϊας: 'Εχουμε ήπιο σχίσμα στους κόλπους της Εκκλησίας της Κύπρου». ΡΟΜΦΑΙΑ. 30 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2020. 
  10. ↑ «Metropolitans' "attack" on Ecumenical Patriarch, Archbishop of Cyprus for recognition of Ukrainian autocephaly». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  11. ↑ Ο Μητροπολίτης Ταμασού μιλάει για όλα
  12. ↑ Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τον ιδρυτή του
  13. ↑ «Ταμασού Ησαΐας: "Δεν μπορούσαμε παρά να στηρίξουμε τις αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη"». ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. 1 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2022. 
  14. ↑ Κύπρος: Τα τελικά αποτελέσματα των Αρχιεπισκοπικών εκλογών
  15. ↑ «Ο Γεώργιος εξελέγη 76ος Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και Πάσης Κύπρου». ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. 24 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μητροπολίτης_Ταμασού_και_Ορεινής_Ησαΐας_(Κυκκώτης)&oldid=10493085"